Psikoloji Kategorisi

Panik atağı nasıl yok ederim?

Ben 2019 da ablamı kaybettim başka kardeşim yok evde yalnızım bu zamana kadar çok korkum oldu ama yenmişttim şimdi yenemiyorum sürekli bana da bir şey olacak annem kötü olacak babam kötü olacak diye düşünüyorum bu yüzden tek başıma dışarı çıkamıyorum markete bile gidemiyorum tek başıma evde duramıyorum beni bırakmıyorlar panik atak geçiririm diye ne yapmalıyım ne olur yardım edin bana

Annemin vefatı sonrası odaklanma sorunu

Mrb 34 yaşındayım. bisey okurken veya ders dinlerken sürekli odagımı kaybediyorum. bu sorun 3 sene önce başladı bende annem vefat ettikten sonra oldu gece uyurken rahatım. lakin sanki gece boyunca kafamın içinde bisey varmış gibi dolu uyanıyorum. Gündüzleri cok üşeniyorum çalışmaya hiç ne bedenim ne beynim istemiyor çalışmak bütün gün uyumak istiyorum. ve aşırı da uyuyorum. namaza başladım biraz iyi geldi ama hala bu sorun devam ediyor ne yapmalıyım yardımcı olursanız sevinirim

dijle03

Kendimi nasıl hayata döndüreceğim?

25 yaşındayım şimdi 18 yaşından beri Engelliyim 5 kere ameliyat oldum Kendimi sevemiyorum ve yaşam benim için ilgi çekici bir şey değil soğudum bu dünyadan annem hariç kimseyle ilişkim iyi değil konuşmak sohbet etmek gelmiyor içinden konuştuğumda ise beni anlayan bir çevrem yok etrafta yeni insanlar olunca eğlenceli bir yapım var ama aile çevresine geldiğimde yürüyen ölü gibi sadece uyumak istiyorum yardımcı olur musunuz

İş kolunu bilmediğim bir işe başladım ve aşırı kaygılıyız ne yapmam gerek?

Merhaba. İnsan kaynakları alanında hiç bir tecrübem ve bilgim olmamasina rağmen iyi bir titlle ile işe başladım. Müdürler ve patronlar işi bilmediğimi biliyorlar. Yapamazsam diye aşırı kaygılıyım. Ya öğrenemezsem, elime ayağına bulaştırırim korkusu. Ağlama nöbeti geçiriyorum işe gitmek istemiyorum. Tum sosyal hayatimi bile etkiliyor. Cok eglenceli biri iken bütün neşem gitti. Asiri endiseliyim ilac kullanmak istememe ragmen Kullanmış olduğum ilacı geçen ay bırakmıştım dr kontrolünde şu an yeniden basladim. Bunla nasıl başa çıkabilirim?

Hiç arkadaşım yok ve iletişim kurmakta zorlanıyorum

İyi günler , hiç arkadaşım yok insanlarla iletişim kurmakta zorluk çekiyorum ve arkadaş edinemiyorum. . Yanlız başıma olmak daha güzel geliyor. İnsanlarla konuşurken sıkılıyorum . Acaba bu insanlar birbirleriyle bu kadar çok ne konuşuyor diyorum. İşten eve evden işe bir hayatım var . ailede dahil toplam 10 kişiyle samimiyim . Başka konuştuğum insan yok . Annem şizofren annesini ve babasının başka birisi olduğunu zannediyor. Komşunun çocuklarını kendi çocuğu zannediyor. Benim hakkımda bişeyler uydurup birilerine anlatmaya kalkıyor. Beni hep arkadaşlar kötüdür oraya gitme buraya gitme diye kısıtlayarak büyüttü. Babam ise sinirli ve cimri para olmasına rağmen 25 senelik yırtık koltukları bile değiştirtmiyor. Eski eşyaları ve çöp eşyaları çöpe attıttırmıyor. En ufak şeylerde sinirleniyor. Odamın ışığını açık unutunca gelip bir hafta söndürüyor ve durumu olan birisi. ananem ise her şeye karşı olumsuz düşünüyor . 30 yıl sonra dedem onu aldadıp bütün bize kalacak olan mirası kadınlarla yedi . Teyzem bipolar bozuk ve daha bir çok sorun var Sizce yaşadığım bu durum normal mi?

Neden bu kadar takıntılıyım?

Çok takıntılıyım çok kafada kuruyorum takıntılarım yüzünden 2 ay önce kız arkadaşım tarafindan terk edildim ve artık kaldıramıyorum bu durumu çok dalgınım sosyal anksiyetem var artık yaşayamıyorum selectra lyrica türlü türlü ilaçlar kullandım olmadı psikoloğa gittim ama yine de çare bulamadım bunalımlarım çok işe gitmek istemiyorum yemek yemek istemiyorum bazen uyumak bile istemiyorum ve bu yaklasik 1 senedir böyle devam ediyor aslında tüm bu sorunlar eğer bir gün çözülecekse savasmak icin hazirim o guc var fakat ben cikis yolunu bulamiyorum

Kendimi sevmek için ne yapmalıyım?

İnsan kendini sevmek için ne yapar? 28 yaşındayım kendimi sevip sevmediğimi bilmiyorum. Ne yapmalıyım? Bazen kendimi sevmediğimi düşünüyorum dönemimiz erkekleri hep aynı geliyor kimse ciddi düşünmüyor buluşma ayarlıyoruz bulışuyoruz buluştuktan sonra mesaj yok arama yok hepsi Naz sen çok iyi bir insansın ama diye başlayan cümleler kuruyorlar ben neden tercih edilmiyorum bilmiyorum egoist değilim işim var memurum yine de olmuyor

nazito

Kaygılarım yaşamamı engelliyor

herhangi bir olumsuzluk yaşadığım zaman çözüm üretemiyorum ve o olumsuzluk bütün günümü mahvediyor bu durum bazen bi iki gün bazen bir hafta sürüyor. hayata kaldığım yerden devam edemiyorum. kendimi motive edemiyorum. hep bir yetersizlik hissi var asla geçmiyor. Önceden hep pozitifken bu yönüm ölmüş gibi hissediyorum. hep kaçmaya çalışıyorum. Anda kalamıyorum, mutluysam o duyguda kalamıyorum . Her şeyi kontrolüm altına almak istiyorum. Kontrolüm dışındaki her şey beni çok geriyor. Beni mutlu edebileceğini düşündüğüm her şeye sahibim ama küçük şeylerden bile mutlu olan yönümü kaybettim . hayal kırıklığı yaşamamak için tetikteyim mutluysam bile bu böyle sonuna kadar mutluluğu yaşayamam hiç.

Babamın annemi aldatması ve YKS süreci

Babam annemi aldatıyordu. Annem cahil. Babam iyi bir baba. Derslerime odaklanamıyorum. Bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı. Hoşlandıklarım oldu ama sevgilim olmadı. Kimsenin beni seveceğine inanmıyorum. Çirkin olduğumu düşünüyorum. Yks sürecindeyim. Kendim çok stres içinde hissediyorum ve odaklanamıyorum. Geçen gün coğrafya sorusu çözemediğim için ağlamıştım. Gerçekten artık ne yapacağımı bilemiyorum. Her şey üst üste geliyor gibi. Ben bu durumlarla nasıl başa çıkabilirim?Bana nasıl bir yol izlememi önerirsiniz? Çünkü artık bu dertlerle başa çıkmak istemiyorum

Kendimden nefret ediyorum

merhaba ben 29 yaşındayım. Hayatım hep boş gibi hissediyorum. Sanki bu zamana kadar nasıl geçti anlamıyorum, hep uzaktan izliyormuşum ya da hep olayların dışındaymışım gibi. Hayattan zevk almıyoru, hic bir şeyden zevk almıyorum ve kendimi de tanımadığımı fark ediyorum. Geçen yıl major depresyon tanısı konuldu bir sürü psikologa ve psikiyatriye gittim ve hicbir işe yaramadı gibi geliyor bana. Her an tetikte ve kaygılıyım en küçük meselelerde bile panik oluyorum. İnsanların en ufak şeylerine özeniyorum. Şunu yaptım bunu yaptım demeleri bile çok büyük bir şeymiş gibi. Ve hep öfke duyuyorum her şeye. Kasadaki kişi neden bana senli benli konuştu gibi. Kafam hep dağınık. Konudan konuya atlıyorum ve hicbir konuda kendi fikrim yokmuş gibi geliyor. Kendimi ifade etmekte zorlanıyorum. En ufak şeyleri karıştıyorum. Mesela ufak sayıları bile toplamakta zorlanıyorum. Anılarımı, hatıralarımı birkaç gün önfe bile neler yaptığımı hatırlamıyorum. Hayal ürünü gibi. Hayal kurmakta bile zorlanıyorum. Yer yön bulmam berbat. Kendi telefonum bile karışık geliyor. El becerilerim sıfır. İnsanlarla da iletişim kurmakta zorlanıyorum Bazı durumların aileden kaynaklı olduğunu düşünüyorum. Annemle babam ben çok küçükken boşandı ve kendisini hiç görmedim. Görüşülecek biri de değil. Annem hep evhamlı ve onun da biraz aklı havada. Bana iyi yaklaşıyor ama onu anlayamıyorum. En sevdiği yemek bile ne bilmiyorum çünkü her şeyi bana yüzeysel anlatıyor. Ne olur bana bir çözüm söyleyin. Her gün ağlıyorum ve bu şekilde yaşayamayacağım