Psikoloji Kategorisi

Kendime karşı nasıl daha iyi olabilirim?

Kendimi sevmiyorum. Hiç sevmiyorum hem de. Kendimi çok çirkin buluyorum. Hiç özgüvenim yok. Dışarı çıkarken neredeyse ağlayacak kadar stresleniyorum. Bunu aileme çaktırmamak için içime atıyorum ve bazen bu bana kötü bir şekilde geri dönüyor. Parlıyorum yani ağlıyorum. Şiddetli bir şekilde. İnsanlara bakarken bile kendimi kötü hissediyorum. Hayat bana çok korkutucu geliyor. Daha doğrusu insanalar. Ben tesettürlüyüm ve bu düşüncelerin tesettürle ilgi olduğunu düşünüp açılmaya çalışmıştım. Hâlâ da bu düşünceler aklımdan çıkmıyor. Aileme söylediğim de net bir şekilde reddetmişlerdi. Sonra kapalı bir şekilde kendimi sevmeye çalıştım ama yapamadım. Bakım yapıp kendimi iyi hissettirmek istemiştim ama annem bir işe yaramayacağını söyleyerek kızmıştı. Bilmiyorum nasıl kurtulacağım bu nefretten?

Sürekli geçmişte yaptığım hataları düşünmemeyi nasıl başarabilirim?

En başından beri berbat bir evlilik yaşıyorum ve tüm günlerim geçmişte beni bu evliliğe sürükleyen hatalarımı düşünmekle geçiyor. Artık aklımı yitirmek üzereyim zamanı geri alamayacağımı da biliyorum ama düşünmekten vazgeçemiyorum. Sürekli olarak ya geçmişte yaptığım saçma seçimleri ya da zaman geriye dönseydi bir daha yapmayacaklarımı düşünüyorum. Delirecek gibi hissediyorum ve herkesten nefret ediyorum herkesten. Bu histen nasıl kurtulacağım veya düzelteceğim.

Kendimi, kendime yabancı hissediyorum

Kendime yabancı hissediyorum, verdiğim kararlar veya günlük yaptığım işlerde sanki ben yapmıyormuşum gibi yaşamı bile hissetmiyorum ve sürekli her şeyi sorguluyorum yaşıyor muyum bu benim elim mi şu an hayatta mıyız vs vs gibi sorgulamalar hep kafamda dönüyor sürekli dua etmeye odaklanıp kendimi sakinleştirmeye çalışıyorum daha öncede böyle hissettiğim oldu panik atak yaşadığımda oldu psikoloğa gitmiştim zamanında düzelmiştim ama yine aynı şikayetleri hissediyorum

Özgüvensizlik sosyal kaygı ve yalnızlık

26 yaşındayım geçen yıl mezun oldum ve hala işsizim neredeyse hiç çevrem yok 2 arkadaşım var onlar da ilkokuldan ama içten içe onlara da kendimi yakın hissetmiyorum. Hiç sevgilim olmadı. Genel olarak ilişkilerde sorun yaşıyorum. yeni bir ortama girdiğimde ilk başta zorluk yaşasam da bir şekilde aşıyor gibi oluyorum ama biraz zaman geçtikçe aniden daha çok içime kapanmaya başlıyorum. Bu sosyal fobi midir? Terapiye gidiyorum ancak terapistim sosyal fobim olduğunu düşünmediğini söylüyor. Ama ben sosyal ortamlarda çok özgüvensiz ve utangaç hissediyorum konuşurken sesim kısılabiliyor stresli oluyorum. Kimi insan çok yabani olduğumu düşünürken kimisi girişken ve özgüvenli olduğumu düşünüyor sosyal fobim var mı yok mu anlayamıyorum. Bu sosyal fobi mi yoksa yakın ilişki korkusu mu? Örneğin ingilizce kursuna gittim ve kurs başlamadan önce çok sessiz kalacağım diye korkuyordum. Ancak ilk günden muhabbetlere dahil oldum espiriler yapıyorum fikirlerimi belirtiyorum vs ama zamanla içime kapandım benzer şekilde yakın bir zamanda topluluk önünde konuşma kursuna katıldım ilk gün herkes kendini tanıtıp neden bu kursa katıldığını anlattı. Ben ilk konuşmamda çok utandım neredeyse ağlamaklıydım utangaçlığımı yenmek için bu kursa katıldığımı söyledim. 2. Konuşmamda ise resmen şov yaptım en çok benim sunumum beğenikdi ve herkes çok şaşırdı hiç utangaç olmadığımı ilk günkü benle hiçbir alakam olmadığını söylediler zaman geçince şimdi tekrar içime kapanmaya heyecanlanmaya başladım. Üniversitedeki hocam bana pısırık olduğumu çok çekingen davrandığımı iş dünyasında zorlanacağımı söyledi iş görüşmesinde mülakat için beklerken oradaki insanlarla sohbet başlattım vs ama onlarla grup mülakatına girince tek bir kelime edemedim. Hep Özgüvensizlik ve sosyal fobinin pratik yapılarak düzelebileceği söylenir ancak benim durumumda üstüne gitmek bir işe yaramıyor. Böyle olunca ilişki kuramıyorum veya bunları devam ettiremiyorum. Benim sorunum ne olabilir ve düzeltmek için ne yapabilirim?

Yenilikten Korkuyorum

Hayatımın her alanında yenilikten korkuyorum yani kendime olan inancım tam olsa bile bu bana cok korkutucu geliyor. bazı şeyleri değiştirmek istesem bile o şeyin altından kalkıp kalkamayacagimi bilmediğim için harekete geçemiyorum bu da hayatta ilerlememi durduruyor kendim için bir şey yapsam bile kendimi suçlu hissediyorum sanki benim tek başıma mutlu olmama hakkım yokmuş onların hakkını yiyormuşum gibi geliyor bu duygudan kurtulmak için neler yapabilirim

Saç kaşıma alışkanlığımı nasıl yenebilirim?

Merhabalar, bundan yaklaşık 4-5 yıl önce bir operasyon geçirdim ve sonucunda da saç dökülmeleri yaşadım. Daha sonrasında saçlarım yeniden çıkmaya başladığında kaşınmaya sebep oldu. Önceleri kaşıma sebebim bu iken son 2 yıldır sanırım stres kaynaklı olarak saçlarımı kaşıyorum artık kafamda ufak çaplı yaralar oluşmaya başladı. Stres kaynaklı olduğunu düşünme sebebim de zihnim meşgul olduğunda kaşıntı hissiyatının olmaması. Gelin görün ki sürekli zihnimizi meşgul edemiyoruz. Bazen meşgul olsam bile istemsiz şekilde elimi saçımda buluyorum. Telefonla ilgilenirken, kitap okurken, ders çalışırken sürekli olarak saçlarımı kaşıyorum. Kaşımamak için ancak iki elimin de bir işle meşgul olması gerekiyor. Bunun sebebi ne olabilir ve bu kaşıntı alışkanlığını nasıl aşabilirim?

Sürekli Kontrol Etme Kaygısı

Bir şeyleri sürekli kontrol etme durumum var ve nasıl vazgeçerim bilmiyorum. Mesela hastaneye randevu alıyorum sonra onu sürekli kontrol ediyorum hastane de kapının önünde bile bu durumu kontrol ediyorum. Telefonumu daha çok ama bu bagımlılıktan mı gelen bir şey desem istediğim zaman telefonsuz çok güzel vakit de geçiriyorum. Telefonumu nereye koydum diye bakıyorum hep mesela sürekli kontrol ettiğim bir diğer şey de cüzdanım. Cüzdanım çantamda mı acaba diye hep bakarım. Ama bu durum da acaba daha önce cüzdanımı düşürdüğüm için mi bir defa da evde unuttuğum için alamayacagımız şeyi almadan geri dönmüştük. Yoksa şuan her şeye sebep veren bulan birisi gibi mi gözüktüm. Bu soruyu sordugum için de başka bir durum oluştu mu yoksa her şeyin altında bir şey arayan biri gibi mi gözüktüm.

Durduk yerde kuruntu ve şüphe olması?

Merhaba, benim annem her şeyin en kötüsünü düşünen bir kadın olumlu bir şey düşündüğü pek söylenemez ben asla onun gibi olmak istemiyorum ama fark ediyorum ki onun gibi oluyorum bana söylenilen her şeyin altında bir şey arıyorum bazen o kadar saçma şeyler düşünüyorum kii. . İlişkimde aşırı gereksiz kuruntu ve paranoyalara sahip oluyorum ben daha 22 yaşında genç bir kızım bu beni çok yoruyor. Cevabınız için şimdiden teşekkürler.

Manipüle edildiğim bir ilişki

Manipüle edildiğim bir ilişkide kendimi sürekli yetersiz haksız ve alttan alırken görüyorum karşı tarafın değişmesini istiyorum ama değişmiyor ker seferinde aynı hataları özür dilediği halde devam ediyor bu kişi düzelir mı + onun manipülasyonundan nasıl kendimi koruyabilirim

İnsanların içine girmeye sohbet etmeye korkuyorum

Merhaba 20 yaşındayım bu yaşıma kadar hep insanlardan çekindim. Pek aynı ortama girmedim bir süre sonra insanlarla iletişim zorlukları yaşamaya başladım. İnsanların içine girmeye sohbet etmeye korkuyorum ünv okumak istiyorum fakat bu özelliğim yüzünden gitmeye korkuyorum. Evden gerek olmadığı sürece çıkmıyorum çünkü gireceğim ortamlarda sessiz olduğum için pek işe yaramiyor bir ortama girmem ne kadar çabalarsam çabalayayım yapamıyorum beni heyecanlandıran ve korkutan bir şey var insan içine çıkınca stres olup ses tonum dahi değişiyor sorulara saçma cevap veriyorum. Bu durumun sebebini bilmiyorum birden insanlardan uzaklaştım şimdi tekrar insanların içine girmek kendime ve kariyerime odaklanmak istiyorum ama beni korkutan bir şey var sizce bu neden olabilir ?