Psikoloji Kategorisi

Kendimi tanıyamıyorum, neden böyle oluyorum?

Merhabalar. Ben yaklaşık bir bir buçuk senedir ne istediğimi bi türlü bilemiyorum gördüğüm şeylerden çok çabuk etkileniyorum hayatımı o şekle çevirmeye çalıyorum ve bu sürekli oluyor sabit bir kararda kalamıyorum ve hayatımı ona göre şekillendiremiyorum sürekli kafamın içinde soru işaretleri oluyor tam bunu istiyorum diyorum ikinci gün yine farklı düşünüyorum ve bu durum ilişkime de çok zarar veriyor aynı zamanda da aşırı sinirlenen her şeye bir anda köpüren bir insan oldum neden böyle oluyorum cevaplarsanız çok sevinirim şimdiden size çok teşekkür ederim

Güçlü bir anne olarak görünmek istiyorum, nasıl özgüvenli olurum?

Merhaba ben 30 yaşındayım çevremdekilerin söylediklerine göre az çok kendimi tanıdığım kadarıyla kapasiteli mantıklı hareket eden güçlü biri olduğumu düşünüyorum ve söylüyorlar ama özgüvenim hiç yok yapamam edemem sanıyorum Her şeyi araba kullanmak gibi aslında sürüyorum ama trafiğe çıkamazsın deseler çıkarmamam ben öyle dediler diye düşünüyorum güvenim yok kendime çoğu şeyde insanlar ne der ne düşünür diye çok takıyorum kafama aman kızarlar bir şey derler yada olumsuz derler diye çekiniyorum 3 erkek çocuğum var onlara güzel bir örnek güçlü bir anne olarak görünmek istiyorum yardımcı olursanız sevinirim teşekkürler

Kendimi kaybettim, nasıl bulacağım?

Sevildiğimi görüyorum, hissediyorum da bazen ama bazı dönemlerde yalnızlık hissi kaplıyor içimi. Birilerinin bana ilgi göstermesini neden istiyorum bilmiyorum, fazlası da beni bunaltıyor. Kim olduğumu bilmiyorum, kendimi nasıl tanıyabilirim onu da bilmiyorum. Uzmana da gidemiyorum maddi sıkıntılardan dolayı. Bir bilinmezliğin içinde kayboluyorum. .

Tekrarlayan mide bulantıları ve kaygıların sebebi nedir?

Liseden beri öğürme mide bulantısı kusma midemde yanma gibi durumlar yaşıyorum. Önce lisede kaldığım sene yaşadım her sabah okula giderken öğürerek kahvaltı yapıyordum Üniversiteye başladığımda ilk gün yaşadım bu durumu yurtta ilk gecemdi midem yandı bulandı. Daha sonra o dönem uzun bir ilişkideydim başka bana yalanlar söylemişti bunu kafamda sürekli döndürüp duruyordum kusma mide bulantısı yaşadım. İstemsiz kasıldım vücudum titriyordu resmen istemsizce kendimi kasıyordum acilde sakinleştirici oldum ama bu kasılma geceden sabaha geçmedi. Sonrasında üniversite bitti ben ayrıldım o kişiden 2 yıl sonra işe başladım ortada bir sebep yokken benim mide bulantılarım yanmalarım başladı bu sefer baş dönmesi de eşlik ediyordu. İşi bırakmak zorunda kaldım. Başka bir ilişkiye başladım o da eski ilişkisini unutmamıştı. O kadar travmatik durumlar yaşadım ki kendimi şu an insanlardan soyutladım. Sakin kalmaya ihtiyaç duyuyorum. O kadar fedakarlıklar yapmıştım ki o ilişki için karşımdaki hiçbir şey olmamış gibi devam ediyor hayatına. Bu sene yaşadıklarım beni bilinçli bir yalnızlığa itti. Ben mide bulantılarım kaygılı hallerim öğürmelerim olmasa işe başlamıştım çoktan potansiyelimi gerçekleştiremiyorum. Ne zaman bir şeye başlasam kötü bir şey olsa sabah kalkınca öğürüyorum midem yanıyor hızlı hızlı yürüyorum evin içinde panikliyorum. Bunun altında yatan sebebi bulamıyorum ilk lisede başlamıştı.

Kaygılarımdan nasıl kurtulabilirim?

Kaygılardan nasıl kurtulabilirim? Aşırı düşünmekten nasıl kurtulabilirim? Plansız yaşamak nasıl mümkündür? Anı yaşamak istiyorum. Geleceği ve geçmişi düşünmek istemiyorum. Özellikle geçmişle yaşamak istemiyorum. İnsanları kafama takmak istemiyorum. İnsanların ne düşündüğünü düşünmek kafama takmak istemiyorum. Rahat bir insan olmak istiyorum. Bunlarla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. Kaygılarımla ve aşırı düşüncelerimle nasıl başa çıkabilirim? Bunun için ne yapmalıyım? Nasıl düşünmeli ve davranmalıyım bilmiyorum.

tepkili cevap verme ve suçlu hissetmekten kurtulabilir miyim?

sabahları kalktığımda kendimi enerjik hissetmiyorum gün içinde çok yorgun oluyorum en ufak sorulan sorulara tepkili cevap veriyorum ve bu durumdan çok sıkıldım çevremdeki herkesi etkiliyor iş yapmak istemiyorum yorgun hissediyorum sürekli kendimi haklı çıkarmak gibi bir huyum var ve bundan hiç hoşlanmıyorum bana karşı bir hata yapıldığında bile açıklama yapıyorum kendimi suçlu hissediyorum bu durumun olmasından sıkıldım lütfen yardımcı olun

Gerçeklik algımı geri kazanabilir miyim?

Eskiden rüya olarak gördüğüm şeyleri veya kurduğum hayalleri düşündüğüm şeyleri ileride gerçekmis gibi hatırlıyorum ve bundan çok da emin oluyorum yakınlarıma sorduğum zaman hayır öyle bir şey olmadı dediklerinde şüpheye düşüyorum onların gözünde de cok tuhaf bi duruma düşüyorum ve yalan söylüyormuşum gibi oluyor ama aslında yalan da değil bu durum beni gerçekten cok üzüyor ve artık konuşurken çekiniyorum kaygılanıyorum bu durumda ne yapmam gerekiyor?

Uyumakta zorlanıyorum, düşünceleri durdurmanın yolu?

Yatmak için yastığa kafamı koyduğum an yarım saat uyuyamıyorum sürekli aklımda eski olaylar veya gün içerisindeki olayları düşünüp böyle yapsaydım kendi kendimi düşüncelere koyup uyuyamıyorum ve rahat uykumda olmuyor kendimi sürekli kafamın içerisi sürekli hep yasadığım sıkıntılarımla dolu kafam çok dolu o kadar da boş gibi çokta unutkanım hepsi yatağa kafamı koyunca başlıyor düşüncelerimin kendi kafamı çok ağır hissediyorum cevabınızı bekliyorum teşekkür ederim şimdiden

Kendimi bulamıyorum, kendime ulaşamıyorum

Her şeyin çok ince çizgisindeyim hayatımda ilk defa bana ben bile ulaşamıyorum. Hani her şeyin bittiği bir nokta vardır susarsın ağzını bıçak açmaz bağırırsın kimse duymaz kusarsın kimse görmez daha sonra küçük bir pencereden bir ışık görürsün bakıp bir mucize beklersin ya işte ben tam olarak o noktadayım. İlişkim bitsin de istiyorum bir yanım bekle diğer yanım mucize olacak kal diyor beni bu çıkmazdan çıkarın. Belki biri de başımı okşasa sabaha kadar ağlayacaktım ama herkes sırtımı sıvazladığı için dimdik ayakta durmak zorunda kaldım. Manevi olarak çökük ama başkasının gözünde bu hayatı yaşıyorsun dediği kişiyim. uyuyamıyorum çünkü gözlerimi her kapattığımda aşırı düşünmeye başlıyorum. Ve Buda beni her seferinde öldürüyor. Bir insanı hayal kırıklığına uğratmak çok ağır bir şey değil midir ? Beni paranoyak birine çevirdiler eşim ve ailesi. Dışarıda neşe saçan biri iken evin içinde kendi içimde mezar kazıyorum resmen. Benim sorunum ne bilmiyorum herkes beni yarı yolda bırakıyor yalan söylüyor yerime başkasını koyuyor en kötüsü de herkes benden vazgeçiyor. Ben o kadar kötü biri miyim ya? Önce beni delirttiler şimdi de adımı deli diye anıyorlar. İlaçlara mahkum kaldım aylarca bebeğim emiyor diye bıraktım çocuklarıma sarıldım bana zamanla ilaç olan çocuklarım bile dert olmaya başladı. Bütün acılarımı evlatlarıma sarıldığımda unutmuş gibi yaptım. Ben benliğimi yitiriyorum galiba bu kadarı bedenime fazla. Beni bu hastalıklı ilişki ruh halinden biri tutup çıkarabilir mi ? Çünkü sevgi bu değil biri bana gerçekten sevilmeyi değer görülmeyi öğretsin kendime yaptığım bu haksızlık içinde boğuluyorum.

Sağlık anksiyetesinden kurtulmanın yolu var mı ?

Çok yoğun bir şekilde korkularım var. En ufak sağlık sorunumu günlerce aylarca düşünüp kaygılanıyorum ve en kötü senaryoyu yazıyorum. Çok kötü bir durum kimse anlamıyor gerçekten elimde değil. Şuan 28 yaşındayım bu bende çocukluktan beri olan bişey. Ben baş edemiyorum ve gün geçtikçe korkum artıyor sürekli en kötü hastalıklar düşünmekten çok yoruldum. Kesin bir çözüm var mı beni bu sorundan kurtaran.