Psikoloji Kategorisi

Devamlı endişeli-kaygılı hissetmek, kötü olaylar olacağı düşüncesi

Merhabalar, üniversite hazırlık dönemimden beri kaygı bozukluğu ile savaşıyorum gitmediğim psikolog ve psikiyatrist nerdeyse kalmadı. Biraz daha büyüdükçe daha farkında olmaya başladım tabi . Mesleğimi elime aldım evlendim yeni bir şehire taşındım hersey yolundaydı taa ki 2020 yılında babamin ilk hastalanmasina kadar, sabahin ilk satleryle ani bir telefonla hersey basladi . Beyin kanaması ardından beyin tümörü beyin ameliyatı ve son 6 8 ayının kalmasını öğrenmemiz pandemi ile beraber sık sık babamin yanına gidememem derken 2022 yılında babami kaybettim yine anı bir telefonla vefat haberini aldım. Onun üzerine yas surecini atlatamadığım için psikiyatrist tedavisi aldım çünkü aşırı takıntılarım ve ağlama krizlerim başlamıştı. Takıntı durumum ise devamli ocağı kapiyi kontrol etmem camları kontrol etmem vs gibi. 1 yıl tedavi gördüm ve nihayet iyileştim dedim; bebek tedavisine başladım hamile kaldım sebepsiz yere 2 aylıkken kalbinin durduğunu ve bi an önce kürtaj olmam gerektiğini öğrendim, bununla birlikte 3. 5 yuldir çalıştığım iş yerinden ayrılmak durumunda kaldım. Evde kendime zaman ayırıp psikolojik ve fiziksel olarak toparlamak gerekiyordu. Kürtaj sonrası yaşadığım psikolojik sıkıntıdan sonra urtiket ve egzama oldum bagirsak ağrısından duramadim . Biraz kendimi toparladım yaşadığım yere dönerken evimi şu bastı boru patladı ve yeni taşınmıştım ve üst kat kaynakli idi. Üst kat komşuma durumu anlattım vs. Problem çıkarttı böyle komşuluk mu olur vs bize laf attı sadece tabu büyük kavga falan olmadı. Ama bu olaydan sonra ben evde duramamaya kalp carpisintisindan uyuyamamaya başladımCunku ya tekrar olursa yine onunla muhatap olmak zorunda kalırsak eşimle kavga ederlerse bu sefer ev masrafını karşılamazsa kavga çıkarsa gibi tetikte durmaya başladım , ilerde çocuğum olduğunda ya bisey olursa yine gibi drvamli düşüncelerim artmaya başladı. Eşimle bu noktada hep konuşuruz beni kaygilandiran düşündüren şeyleri hep paylaşırız ama ya o bi gun yanımda olmazsa nasıl baş ederim devamli endişeli devamli korkarak yaşamak istemiyorum

Derealizasyon ve Depersonalizasyon Yaşıyorum Nasıl Kurtulurum?

Ben her gün her an derealizasyon ve depersonilazsyon yaşıyorum bundan kurtulmak istiyorum fakat başaramıyorum kaygı duyuyorum korkuyorum bunun için ne yapmalıyım ve bu durum benim günlük yaşantıma da müdahale ediyor çok rahatsız edici sürekli bir varoluşsal sorgulama ya da şu an neredeyim ne yapıyorum gibi sorular sanki yaşamıyormuşum gibi hiç bir şey gerçek degil gibi daha birçok belirti var bana yardımcı olursanız çok sevinirim teşekkür ederim.

Kendimi yetersiz hissediyorum

Lise öğrencisiyim ve meslegime karar verip hedef koyup o yolda ilerlemem gerekirken bunu yapamiyorum yeteneksiz gibi hissediyorum hobilerime Karar veremiyorum neyi sevdiğimi bilmiyorum 8,5 bir işte çalışamam ruhum daralır monotonluktan nefret ederim ben gezmek istiyorum hayatımı yaşamak istiyorum şarkı söylemek beni çok huzurda hissettiriyor ama anne ve babam derslerin bu kadar basariliyken izin veremem diyorlar yüzmeyi de çok seviyorum şarkı söylerken ve yüzerken kendimi güvende hissediyorum huzurlu hiçbir derdim yokmuş gibi sanki ait olduğum yerdeymusim gibi hissediyorum ama matematik yapabildiğim için işte annemgil tıp diyip duruyor derslerde başarılı olunca kendimi değerli hissediyorum olmayınca hirslaniyorum birde aklıma gelen herseyi söyleyen biriyimdir ben neden böyleyim ben bile kendimi anlamadım umarım siz anlarsınız şimdiden çok teşekkürler

Çok Kararsızım Karar Veremiyorum Ne Yapmalıyım?

Karar veremiyorum herhangi bir konuda aklımda seçtiğim seçenek değilde hep diğer bir seçenekte kalıyor 2 sinede sahip olmak istiyorum. özellikle mesleğimede Karar veremiyorum hobilerime Karar veremiyorum ve her şeyden çok çabuk sıkılıyorum arkadaşlarımdan çok çabuk soğuyorum mesela onunla haftada 2 görüştüğüm an 5 ay aramam merak etmem soğuyorum tiksiniyorum ondan. Ama bir sey oluyor onu cok ozluyorum tekrar dönüyorum ona kopamıyorum ondan çok toksik biliyorum ama hastayim iste Çok sabırsız ve tahammülsüzüm Karşimdaki önceden bana ne yaşatırsa yaşatsın en ufak bana iyi yaklaşımında tüm gardimi indiriyorum. şimdiden teşekkür ederim. Lise öğrencisiyim ve geleceğe dair hiçbir hedefim yok çünkü ne meslek düşündüm ne hobilerime yeteneklerime Karar verdim

Umutsuz ve kaygılı olmak

Uzun bir süredir kendimi hayatımı idare edemiyorum üzgün ve çok ama çok kaygılıyım en emin olduğum şeyler bile bazen kaygıdan dolayı güvensiz hissettiriyor ve bu durum hayatımda bir çok şeyden uzaklaşmama, pes etmeme kadar gitti aşırı duygusalım. bir şeyler için kısa sureligine de olsa çabalıyorum başarıyorum da ama tekrar umutsuzluğa düşüyorum ve duygu durumunun içinden çıkamıyorum hayatım zaten zorken ailem durumu daha da kötü hale getiriyor napacağımı bilmiyorum artık

Heyecan ve az düzeyde panik atağımı nasıl atlabilirim?

Yeni bir ortama sınava veyatta işe girerken aşırı derece heyecanlanıyorum. Karnım ağrıyor bağırsak problemi yaşıyorum. Asosyal değilim insanlarla muhabbet etmeyi çok severim. Fakat ciddi bir ortama alışasıya kadar uykusuzluk sitres yerinde duramama karın ağrısı gibi problemler yaşıyorum. Bazen kendimi yetersiz pasif hissettiğimde oluyor. Gelecek kaygısıda ayrı bir derdim. İş bulamıyorum. Aile yanında yaşamaktanda sıkıldım. Bulduğum işler genelde geçiçidir. Hiç arkadaşımda kalmadı. Hepsi sebepsiz yere ufak tefek tatışmayla uzaklaştı. Kendimi hep sorguladım. Sanırım tüm dertlerimi yazdım. :) sizce panik atağı nasıl yok edebilirim. Geçmişte psikiyatri tavsiyesiyle sakinleştirici aldım. İlaç kullanmak istemiyorum.

aykiz

Takıntılara maruz kalmamak için ne yapabilirim

Uyanırken bile aklıma ilk gelen şey takıntılarım oluyor kurtulmaya çalıştıkça daha çok bocaladığımı hissediyorum yalnız kaldıkça üstüme üstüme geliyor her şey ve ağlama krizlerine giriyorum günlük bayatımı çok olumsuz etkilemeye başladığını hissediyorum yediğim yemek tat vermiyor içtiğim su ve görüştüğüm insanlar bile ne yapmam gerekiyor bilmiyorum İlişkime zarar vermesinden korkuyorum ve kendimi sürekli kontrol altından tutmam gerekiyormuş gibi hissediyorum yardım istiyorum.

Anksiyete kaygı ölüm korkusu

Merhaba. Vücudumda istemsiz bir şekilde titreme uyusma kollarda bazen bacaklarda güçsüzlük baş dönmesi yaşıyorum. Nefes darlığı ölüm korkusu var. Beynim sürekli konuşuyor susmuyor. Ne yapsam iyileşemedim sürekli ölecekmişim hissini atamıyorum kafamdan. Beynime söz geçiremiyorum. Sosyal hayatımı çok etkiliyor. Odaklanamıyorum. İlaç kullandım terapide aldım azaldı gibi geliyor sonra yine aynı ne yapmalıyım. Bu yaşadığım tam olarak nedir yardımcı olur musunuz lütfen ?

Geç kalmışlık hissi

Merhaba ben 22 yaşında bir üniversite öğrencisiyim iki üniversite aynı anda okuyorum biri seneye diğeri de 3 sene sonra bitecek. Biri örgün diğeri ise açıktan. 4 senelik bölümler. İlk bölümü bitirince öğretmen olabiliyordum fakat öğretmenliğe uygun olmadığım için ikinci bölümü okuyup yönetici tarzında işlere uygun olduğuma karar verdim. Sorumluluk sahibi ve disiplinli bir yapım var. Fakat ders çalışmak dışında iyi olduğum hiçbir aktivite bulamıyorum ne spor ne resim ne müzik. Heveslerim hep yarıda kalıyor hiçbir yeteneğim yokmuş gibi hissediyorum. Z kuşağının her şeyi başarabilmesi beni çok geride hissettiriyor. Kendimi seviyorum ama eksik hissediyorum. ( ailem destek olmasına rağmen) Yaşıtlarımın yanında kendimi başarısız hissediyorum herkesin iyi olduğu farklı bir alan varken benim yok sadece motive vermekte iyiyim ve ders konusunda planlama yapmakta ama maalesef rehber öğretmen olamıyacak kadar da geç kaldım istesem de kazanamam ve tam olarak istediğim meslek bu da değil. Şimdiden teşekkürler.

Kendi özümü nasıl tekrar keşfedebilirim

Evlilikteki iletisim problemleri . Ailemle problemler. Diyaliz ve nakil sureci. Dogum sureci. Hatay depremine yakalanmak . Esimle buyuk tartismalar derken son 7 yilim zorlayici gecti. kendimle ilgili tek hatirladigim daha bicir bicir, konuskan, hakkini savunan, adaletsizlige tahammul edemeyen, gezme hayali kuran biriydim. Yasadiklarim bana her tartismada susmayi geri cekilmeyi hic bisi olmamis gibi gunu gecirmeyi. Hakkini savunamayan fikrimi belirtmekten korkan, esimle karsilikli sohbet edemez hale gelen. Tek hayali koltuguma uzanayim tv izliyeyim olan bi kadina donustum. Esimde benden sikayetci. Onun istedigi gibi olamiyormusum. Onun istedegi evliligi yasayamamisiz. Cok mutsuzmus. Bu saatten sonra mutlu olamazmis. En azindan senin istedigim olsun birimiz mutlu olsun diyor. Onun kurallarina uymaya calismaktanda yapamayinca yine tartisicaz dusuncesinden de yoruldum. Ben kendi ozumu hatirlamak istiyorum. Kendim olmak istiyorum. Baskalarina gore , esimin beni yonlendirmesine gore karakter olusturmak istemiyorum. Kendimi nasil hatirlayabilirim. Huyumu suyumu isteklerimi bakis acimi o kadar unuttum ki. Nasil eski halime donebilirim.