Psikoloji Kategorisi

Özsaygımı yitirmiş durumdayım

Kendimi ** gibi hissediyorum. Bu ifadeyi kullanmak istemezdim ama kendimi başka türlü ifade edemicem. Suratım maymun gibi . Kendimi hiç sevemiyorum sürekli aşağılıyorum kendimi . Bazen düşünüyorum bu suratı görmeye nasıl katlanıyorlar diye. Çok kızgınım kendime. Öz saygımı yitirmiş durumdayım . Öze dair hiçbir şey yok bende. Özgüven, özsaygı, özşevkat, öz bakım .. Hepsi o kadar eksik ki Bunlar olmayınca kendimi geliştiremiyorum tabi. Artık böyle yaşamak istemiyorum... Bu durumdayım işte. Ne yapmamı önerirsiniz? Aslında burdan yazmak bir çözüm olmuyor maalesef herhangi bir değişim olmuyor. . Benim konuşmam, anlatmam gerekiyor ama onu da yapamıyorum işte

Sağlığım hakkında sürekli endişeleniyorum

Merhabalar ben bu sene başında yaşamaya başladım bu kaygıyı ondan öncesinde hiçbir sıkıntım yoktu son zamanlarda sadece sağlığım hakkında endişe duyuyorum vücudumun nerdeyse her bölümü için doktora gittim hepsinde de sonuçlarım temiz ama tekrar ufak bir ağrı hissetsem hemen kaygılanmaya başlıyorum doktorlar yanlış baktı diyerek tekrar randevu almak istiyorum geceleri de korkumdan uyuyamıyorum sabahlara kadar oturuyorum gün içerisinde de uykusuzluktan hiçbir aktivite iş vs. yapamıyorum hobilerime vakit ayıramıyorum ailemden sürekli onay almak istiyorum (burası ağrıyor bir şey olmaz değil mi diyerek) kendimi sakinleştirmeyi deniyorum ama o da kısa süreli etki ediyor kafamın içinde sadece sağlığım hakkında düşüncelerim dönüp duruyor

Yeni bir ilişkiye hazır mıyım, değil miyim?

3 yıllık bir ilişkim oldu. Narsistliğe maruz kaldım. Manipüle, yalan, güvensizlik, kukla muamelesi yani bir ilişkide olmaması gereken herşey vardı. Üzerine bir de aldatıldım. İlişki bittikten sonra gözüm açıldı. Tekrar dönmek için çok uğraştı ama sevgim olmasına rağmen yenik düşmedim.Çünkü hayatımda ilk kez bir duygu olarak mide bulantısı yaşadım. Tiksindiğimi soğuduğumu hissettim ve tabi birde böyle bir şeyi gururuma yediremedim. İlişkiyi bitirdikten sonra kendime zaman ayırmaya ve bu duyguyu en az hasarla nasıl atlatabilirim diyerek daha fazla sosyalleşerek bir nebze üstesinden geldim. Sadece kendimi inanılmaz yorgun hissediyordum. Sonra herkes gibi kendine bir şans ver diyip, Hayatıma birini alabilirim zannedip sadece 2-3 günlük konuşmalarda kalan flört bile denilemez bence böyle bir durum yaşadım. Bunu yaşadıktan sonra hazır olmadığımı anladım. Bu süreçte tabi eski sevgilimin git-gel yapıp kendini hatırlatmaları oldu. Belki de bu yüzdendi bilemiyorum tek bildiğim gerçekten hazır olmadığımdı. Ama aradan artık 5 yıl geçti...5 yıl içerisinde eğitim hayatım, kariyerim, derken kendime zaman ayırdım dinlenmek istedim. Bu süreçte baya saldım kimseyi hayatımda istemedim. Artık daha iyiyim yani kısmen güvensizlik duygumu henüz tam anlamıyla aştığımı düşünmüyorum sadece. Şuanda denemeler yapıyorum tabiri caizse ama devam ettiremiyorum. Eskiye dair bişey kalmadığına eminim. Sadece acaba beni yeniden heyecanladıracak birine mi denk gelmeyi bekliyorum. Yada yalnızlığa alıştığım için mi hayatıma kimseyi alamıyorum bunu çözemiyorum.. Eğer yalnızlığa alışmaksa bunu nasıl aşabilirim? Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkür ederim.

Beni olduğum gibi kabul etmeyen biriyle ilişki devam eder mi?

Merhabalar, yeni tanıştığım biri var .Bir buçuk aydır konuşuyoruz. Sadece bir defa görüştük.Kendisi Almanya'da yaşıyor. İlk görüşmemizden sonra ,bana gözümle ilgili bir soru sordu. Benim gözümde korneada et birikmesi ve kızarıklık mevcut.Kendisine gözümle ilgili sorunumu paylaştım, daha önce ameliyat geçirdiğimi ,fakat yeniden tekrarladığını belirttim.Kendisi de anlayışla karşıladı. Aradan 1 hafta geçtikten sonra tekrar açtı bu konuyu,ameliyat olmam gerektiğini, sağlık açısından rahat edersin ve hemde sevdiğin insanlar mutlu olur dedi.Bende ablamı yeni kaybetmiştim, şuan zor bir sürecteyim dedim.Ama bu süreci atlattıktan sonra tabikide muayene olacağım dedim.Daha sonra bir süre daha geçtikten sonra göz doktoruna gidiyormusun, dedi. Ben de gidemedim dedim. Kendisi ısrarla gitmelisin, doktoru iyi araştır ki ameliyatın başarılı geçsin dedi.Hallederim dedim.Fakat kendimi bu soru karşısında çok değersiz hissettim.Aynaya baktığımda kendimi yetersiz ve çirkin gördüm.Neredeyse her gün, kendimi begenmemeye başladım.Ameliyat olamama sebeplerinden biri de maddi yetersizlikti.İlk defa kendimi bu kadar değersiz ve öz saygımı yitirmiş hissediyorum.Kendiyle konuşmak istemiyorum.Bir de sürekli kendinin bencil olduğunu söylüyor.Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.Kendisine ,çok bencilsin ,sadece senin düsüncelerin var, benim düşüncelerimi önemsemiyorsum dedim.Bana verdiği cevap acayip bencilimdir.Ben zor biriyim.Kabul edersen böyle dedi.Sen benim için birşeyler yaparsan ,bende karşılığını kat kat veririm dedi.Diğer özellikleride, yardımsever, özgüvenli, açık sözlü, çalışkan biri.Bazen öyle birşey diyorki bana bu yaptıklarını unutuyorum.Ne yapmam gerekiyor,daha fazla kendime olan saygımı yitirmek istemiyorum.

Kaygılı düşünceler

Merhaba, devamli olarak kaygılı hissediyorum hep tetikteyim her an kötü bir şey olacakmış yakınlarıma bir şey olacak korkusu yaşıyorum bu durum ciddi derecede arttı daha önce kaygı bozukluğu teshisi almistim. İki yıl önce babami kanserden kaybettim , 4 yıldır bebek istiyorum 3 tedavi gördüm 1 tup bebeğimi 8 haftalikken kaybettim mayis ayında, bu süreçte kardeşime aşırı bağlandığımi hissediyorum fakat onunla da ilişkimiz çalkantılı olmaya başladı ( kız arkadaşının ailemize uygun olmadığını düşündüğümüz ve söylediğimiz için devamlı tartıştık ve kırıcı diyaloglar döndü ) onun mutlu olmasını istemediğimizi düşünüyor fakat aslında onun mutluluğu için ailemizin parcalanmamasi için çaba gösteriyordum, parçalanıp eskisi gibi olamayız korkusu yaşıyorum, babam vefat edene kadar bu kadar değildi samimiyetimiz ama babamin vefatı ile birlikte çok şey paylaştık birbirimize çok bağlandık, kız arkadaşını bize karşı aşırı savunması var tabiri caizse gözü kör olmuş durumda ama fayda etmiyor, acaba ben mi abartıyorum diyorum saniirm abartıyorum agliyorum devamli onu kaybederim bağımız kopar diye , bu durum benim vücuduma da yansımaya başladı. Olaylarla üstesinden gelemiyorum gibi geliyor, sanki mantikli düşünüp sakın kalamıyorum en ufak bir olayı bile asiri asiri takiyorum , o düşünce geldiginde bir anda ter basıyor kalp atisim hızlanıyor dünyadan kopuyorum sanki , egzersiz yapmaya çalıştım o an çevreme odaklanmaya ama etki etmedi .Bu kaygılarım takıntılarımı tetikledi sık sık Ocak kontrol etme gibi... eşim babam vefat ettikten sonra bu kadar ilerlediğini önceden böyle olmadığımı söylüyor... fikirleriniz için tesekkue ederim

zeyno

Anksiyete sorunu olan insanlarla iletişimimiz nasıl olmalı?

Arkadaşımın anksiyete bozukluğu var ve buda aramızdaki sorun haline geldiğini düşünüyorum açıkçası bu konu hakkında pek bir bilgiye sahip değilim sadece kişiliği hakkında çok değişiklik yaşıyor, terapisti yüzde elli anksiyete bozukluğu olduğunu söylüyo o da bunu asamadini ve çevresindeki insanlara sürekli sorun yaşadığını söylüyo bu durumdan caymak yerine kendini buna kaptırmış onun için nasıl bı ruh halinde olmalıyım bilemiyorum tasfiye istiyorum.

Başarısızlık korkusu

Başarısızlık korkusunun altındaki nedenler nedir? Ben 28 yaşındayım girişken bir kadınım ama başarısızlık korkumu bir türlü aşamıyorum insan başarmaya korkar mı? Ama başarmaktan korkuyorum. Başarısızlık korkusunun altındaki neden ne olabilir? Bir işi çok iyi yapacakken araya erteleme giriyor belki bir çok kişi iyi yapabilecekken yerimde sayıyorum bu yaşıma geldim ama bir baltaya sap olamadım başarısızlık korkusu hep arkamda beni bekliyor

damla2222

OKB zeka belirtisi midir?

Bazı rahatsızliklar zeka belirtisi olarak biliniyor şöyle söylemek gerekirse zeki insanlarda bazi psikolojik bulgular bulunabiliyormuş. Örnek bipolar bozukluk. Gülseren budayci oğlunun kitabında okb nin zeki insanlarda gözlemlediği yazıyordu. Doktorum da okb li insanların beyin yapılarını gösterdi ön belleklerinde sorun olduğunu normal de bireylerde ön bellek geçici hafıza görevi görürken okb li insanlarda bu durum tam tersi olarak işliyormuş yani önemsiz bilgiyi bile depolama görevi görüyormuş. Bu açıdan bakılınca da okb bir zeka belirtisi olabilir mi?

Sinirlendiğimde gelen ağlama hissi

Kendimi bildim bileli, netlik, dürüstlükten yana biriyim.Haksızlığa asla tahammülüm yok.Bu durum beni çok sinirlendiriyor.Sadece kendim için değil çevrem içinde böyleyim.Şahit olduğum haksızlık varsa susamıyorum ve duramıyorum.Çevreme karşı olan tutumumda bunu yaşamıyorum ama aileme karşı kendimi savunmaya geçtiğim zamanlar sinirlenip ağlıyorum.Ve bu durum beni çok rahatsız ediyor.Bu durum gerçekleştiğinde odama kaçıyorum. Çünkü ağlanacak ne var diyorlar ve ben buna cevap veremiyorum. Bunu yaşadığımda kendimi güçsüz hissediyorum. Sebebinin ne olduğunu anlayamıyorum. Yardımcı olursanız sevinirim. Tesekkur ederim.

Kendimi çok değersiz hissediyorum

İyi günler... Bende sürekli değersizlik duygusu var.. Girdiğim her ortamda ilgi odağı olmak istiyorum. İlgi odağı olmadığında kendimi çok değersiz ve yalnız hissediyorum. (Aslında tek çocukta değilim ve 6 kardeşiz.) Evlilik hayatımdada aynı zamanda eşim azıcık ilgisiz olunca kendimi çok değersiz ve kötü hissediyorum. Bu neden böyle oluyor. Herkes mi böyle, Ben mi anormalim yada normal bir şey mi, ve bununla nasıl başa çıkabilirim?