Psikoloji Kategorisi

Aşırı takıntı ve bağlanma sorunundan nasıl kurtulurum?

Merhaba, ben gerçekten biri veya bir eşya vb. Çok çabuk bağlanıyorum ve ondan asla vazgeçemiyorum. İstemediğim halde bir çok şey yapıyorum ama bunları yapmak istemiyorum. Taciz edildiğimi bile bile vazgeçemedim ve bir hafta görüşmeye devam ettim ama hala aklımın bir kenarından atamıyorum. Bir insanı çok fazla takıntı yapıyorum. O kişi bana zarar veriyor olsa bile vazgeçemiyorum. Benimle görüşmek istemedikleri halde onlarla iletisim kurmaya çalışıyorum. Ve bir eşya veya bana ait olan herhangi bir biseye çok bağlıyım. O eşyadan veya herhangi bir şeyden vazgeçemem. Eskirse, kullanılamaz hale bile gelse onu asla bırakmam. Ve çift sayılara takıntılıyım. Yani tek sayıların uğursuzluk getirdiğine inanıyorum ve nefret ediyorum. Yaptığım işler, aldığım şeyler, bir iş yapma saatin hep çift olmasına özen gösteriyorum. Tek sayıları asla kullanmamaya çalışıyorum. Düşüncelerim de aynı şekilde. Bir düşüncem sabit kalıyor asla değiştiremiyorum. Kendi kafamda inandığım bir şeyi kendim bile değiştiremiyorum.

İnsanlara qarşı olan problemim

Bundan əvvəl yazdığım psikolojik problemlərimə cavab verdin və mən deyiklərini hamısını diqqətlə oxudam ama mən nə isdədiyimi heç özümdə bilmirəm yəni düzdür günlük ətrafımda o qədər çoxlu insanlar var onlarla söhbət edirəm ama bu söhbətlər bir neçə dəqiqədən sonra mənə yorqunluq verir söhbət etmək isdəmirəm dərsdə falan ən arxada oturub bütün gün özümü mahnılara buraxıram mahnıya qulaq asmaq mənim üçün vaz geçilməz bir hobi olub əslində normal həyatımda hamı məni deyib gülən şən enerjik bir insankimi tanıyır bir az səssiz qalankimi deyirlərki nolub sənə ama sadəcədə dedikləri söz ordacada qalır bəzən insan həqiqətən biriləri tərəfindən ilgiyə ehtiyacı olur isdəyirki hamı onunla ilgilənsin ama bu mümkünsüz birşeydir hər kəs öz həyatını yaşayır məndə bu olanlara qarşı özümü nə qədər güclü göstərməyə çalışsanda deyib gülməyə çalışsamda bu alınmır yenə çəkilib bir qıraqda otururam ən yaxın doslarım mənimlə ilgilənsin isdəyirəm ama olmir onlarında öz dərdləri var ama mən belə davrandıqdan sonra hər kəs məndən uzaqlaşır mənimlə əvvəlki qədər səmimi olmurlar danışmırlar buda ustəlik məni dahada pis edir ona görə heç güclü dura bilmirəm bir insana bağlandımsa vaz keçə bilmirəm hər zaman yanımda olsun isdəyirəm ama olmur görəkdə bundan sonraki həyatımda nələr yaşayacam

Herkesten nefret ediyorum ve sevmiyorum

Annem babam ve kedilerim hariç herkesten nefret ediyorum,kimseyi sevmiyorum ve kimseye güvenemiyorum. Herkesten her an kötülük bekliyorum. Kimseye aşık olamıyorum…. .yani hep mutsuzluk daha önce kedimi kaybettim sizde çok destek olmuştunuz Dr a gittim ilaç verdi onu içmesem cidden kafayı yerdim kesin. Hayatta neyi sevsem neye kime güvensem kaybediyorum,İnsanlara iyi davranıyorum ama hep karşılığı köy oluyor. Ayarım yok bu konuda diyebilirim. Eskiden ölümüne sevdiğim adam arıyor sürekli hiçbirşey hissetmiyorum. Bu hissizsizlik,güvensizlik mutsuzluktan nasıl kurtulabilirim bilmiyorum. Yaş aldıkça annemi babamı da kaybetmekten korkmaya başladım birde. Yani kaygı korku güvensizlik özgüvensizlik…. hepsi var. İnsanlardan onları kaybetmekten korkmamak istiyorum. Yani evime temizlikçi olarak almayacağım vasıfsız kızlara bile ben iyi davranıyorum onlar benden havalı ve ukala davranıyorlar

Eşimin sürekli baskalarina baktığını düşünmeyi naıl bıracağım

Merhaba. Eşimle 17 yıldır beraberiz. 36 yaşındayım. İlk tanışmamız birbirimize bakışarak olmuştu. 2 ay birbirimize açılmadan o şekilde devam ettik. Bu zamana kadar bir sorun yoktu. Eşim beni seviyor bunu biliyorum. Ama sebebini bilmediğim şekilde başkalarına baktığını düşünüyorum. Bu düşüncem biri dikkat çekti bakti olarak değil. Bir kişiyle sürekli bakıştigini düşünmem şeklinde. Ve bu bazen komşumuz olarak. Bazen is yerinden biri olarak aklima geliyor. Bir kaç kez yakaladığım oldu ayni kişiye baktığını. Ben ev hanimiyim esim çalışmami istemiyor. Belkide evde kaldığım için yaşıyorum bu durumu bilmiyorum ama durup dururken bu hisler neden geldiğini sorguluyorum. Eşim ileri gidip aldatacak biri değil ama bu şekilde bakmasindanda cok rahatsızım. Baktığını gördüğümde kendimi değersiz hissediyorum. Bir cok kez soyledim beni ezik durumuna düşürme diye. Dışarıya çıktığında aklima gelen ilk şey birilerine bakacak oluyor. Sınırlarını çizemeyen biri bu arada, çok yumuşak başlı. Rahatlıkla konusabilirsiniz sert bir yapısı yok herkesle içli dışlı olabiliyor. Benim yapımda bu şekilde ama o beni erkeklere karşı sürekli kisitlayan biri. Ve ben kendimi hep baskiliyorum eşim kizar selam vermeyim konuşmayım konumundayim. Kendisi bu şekilde rahat olduğu için artik çok zorlanmaya başladım kendimi iyi hissetmiyorum. Ornegin; komşumuz konuştuğunda onunla konuşur selamlasir bunda ne var yapar. Ayni durumu ben karşı cinsten yapınca surati düşer dikkat et diye sürekli uyarır. Aklim almıyor bakarsa baksın konusursa konuşsun umursamak istemiyorum bunun için ne yapmam gerekiyor. Önerilerinizi çok merak ediyorum. Nasil kurtulabilirim bu düşüncelerden?

Uyanınca kaygılı şekilde uyanıyorum?

Merhaba benim sorum sabah uyandığımda el parmaklarımı birbiri içine geçirmiş şekilde uyanıyorum galiba stres kaynaklı kaygı yapan biri olduğum için galiba neler yapabilirim çok teşekkür ederim soruyu cevaplarsanız kendimi stresli,gergin ve kaygılı hissediyorum hastalığı bile kafaya takan biriyim neler yapabilirim bunları nasıl aşayabilirim kendimi çok düşünmekten alı koyamıyorum bazen kendimi çok düşünceli buluyorum teşekkür ederim iyi günler dilerim kendimi iyi hissetmek için elimden geleni yapmaya hazırım. ..

Sürekli kötü bir şey olacakmış gibi beklemek, düşünmek ve korku içinde yaşamak

Sürekli endişe yaşıyorum sanki hemen kötü bir haber gelecekmiş gibi hissediyorum içim sürekli korku ve endişe içinde anı yaşayamıyorum böyle kötü bir şey düşündüğüm de korktugumda mideme vuruyor midem bulanıyor ve suurumu bilincimi kaybedecekmis gibi oluyorum midem bulandiğı zaman suurumu kaybedecek gibi oluyorum nefesim kesiliyor diyorum ki tamam ben şimdi ölecem çok korkuyorum öyle olduğumda nasıl başa çıkacağımi da bilmiyorum 2 çocuğum var hayatımdan bir şey anlamıyorum çocuklarıma yetemiyorum mesela mağazadan bir şey alacam yada marketten diyorum ki zaten ölecez ne gerek var alıyorum ediyorum nasıl yapacağım bilmiyorum psikiyatri ye gidecek maddi durumim da yok böyle haberleri bile izlediğimde içim korku doluyor çok değişik ve tuhaf Bir Duygu icimi sarıyor ve bu beni çok rahatsız ediyor kendi kendime diyorum acaba ben nasıl ölecem çok yasarmiyim vb şeyler sorguluyorum kendime nasıl baş edecem bu duyguyla bilmiyorum sabah hiç yataktan kalkmak istemiyorum o günde midem bulanır aynı duygu içimi sarar diye yardım edin bana nasıl yenebilirim ben nasıl baş edebilirim midem ağrır bulanır korkusuyla yemek bile yemek istemiyorum yemek te yapmak istemiyorum yemek yerken ölüm aklıma geliyor bir değişik oluyorum her yemek yediğimde aklıma geliyor gece saat 12 olunca psikolojikmen uykum gelmese de uyumak istiyorum tekrardan kötü olurum diye falan

bir şeyler anlatırken ağlamak istemiyorum

Merhababen 20 yaşındayım genellikle babamla annemle konuşurken ağlıyorum veya gözüm doluyor ve bu konuşma herhangi bir şey olabiliyor özellikle duygusal şeyler değil mesela bi olay anlatıyorum babamlar ters bir şey dediğinde ben de aksini savunduğumda ağlamaya başlıyorum ve genellikle kendimi savunmaya geçtiğim an ağlamaya başlıyorum kendimi rahatsız hissediyorum sürekli ağlayınca ailemde alay ediyor bu tür şeyler özgüvenimi çok düşürüyor.

Biriyle tartışırken neden ağlamaya başlıyorum

Bi konu hakkında biriyle tartışırken kendimi savunurken haklıysam kendimi anlatırken görüşümü söylemeye çalışırken ağlamaya başlıyorum istemsizce ve bunu aşmak istiyorum. Ve olan bu olayı da asla unutamıyorum kendim eve gece bunları analiz ederken beynimde düşünüp yine ağlamaya başlarken buluyorum gerçekten bu durum artık beni iyi hissettirmiyor, beynimi ve düşüncelerimi yoruyor. Bu durumu aşmak istiyorum lütfen rica etsem yardımcı olur musunuz?

Rahatladığım an panik oluyorum direnç gösteriyorum ?

Meditasyon yaptığımda , güzel bir şeyler okuduğumda , eğlenceli bir aktivite yaptığında , sakince uzanıp bir müzik dinlediğimde , gözlerimi kapatıp sessizce durduğumda , bi film izlediğimde yani insanlara iyi gelen aktiviteleri yaptığımda ruhumda bi daralma sıçrama kötü bir şey olacak hissi üzerimde bi baskı hissi dikkat dağınıklığı gerginlik tetikte olma durumları yaşıyorum sürekli tetikte olmakta hayattan zevk alamayıp şiddetlendiğinde ölüm korkusu derealizasyon ve depersonalizasyon panik atak gibi şeyler yaşatıyor bana hayat zehir olmaya başladı . Emdr tedavisi görüyorum travmalarımdan kaynaklı ve uzun zaman oldu özellikle iyileşme yolunda yaptığım bu şeyleri yaparken yaşıyorum bu durumu yani iyi gelecek şeyler yapmaya çalıştıkça direnç artmaya başladı ne önerirsiniz ?