Psikoloji Kategorisi

okb olduğumu bildiğim halde düşünmeden edemiyorum ve her be yaparsam yapayım aklımdan çıkmıyor bu durumu nasıl aşabilirim ?

Olmayan şeyi olduğunu düşünüyorum hocam mesela başım ağrıcak diyom valla ağrıyor gerçek olmayan şeyi gerçek olduğunu düşünüyorum hemde sürekli aklımda çıkmıyor ne yapacağımı bilmiyorum sürekli stresliyim stretli olduğumda bir tarafıma bir şey olur hemen ona takmaya başlarım çok kafama takıyorum aklımdan çıkmıyor yardım edinnn yaa delirmek üzereyim kafamın içindekiler hemen çözülüp gitsin istiyorum ama olmuyo ne yapmalıyım çözüm buluabilirmiyiz Acaba

Terk edildim hayatıma nasıl devam edebilirim

Merhaba ben 1 sene önce terk edildim aslında terk eden kişi ben olmalıyken değişeceğim laflarına çok fazla inandığım için hep ikna edilmeyi de beklemişim aslında. Bir nevi duygusal bağlanma yaşadım. O kişi yaptığı hatalara daha doğrusu artık bunlar tercih oluyor bu davranışlarına bir şeyleri benden gizlemesine tepki gösterdiğim için bana sorunlu muamelesi yaptı. Çok abarttım çok içime kapandım onun söylediğine göre. Ben kendi halimde sessiz bir şekilde olayı sindirmeye çalışırken o arkadaşlarımız var diye ortamda onları eğlendirmeye devam etti. Bu arada benimle ilgileniyormuş gibi davranıyordu ama bu ilgilenme davranışı asıl davranışın üzerini örtmek gibiydi yani asıl sorunu çözmeyip beni karşısına alıp konuşmak yerine ilgiyle bunu kapatmak gibiydi. Haliyle arkadaşlarımız onun çok çabaladığını düşündü. Oysa bunca zamandır bir şeyler için yeterince o sınır aşılmıştı insanlar bu ilişkide kaldığım için ve sürekli karşı tarafta aynı sorunlar tekrarlandığı için ilişkiden gitmiyorum diye beni suçladılar. Ama hayatımdaki kişi çok iyi biliyor ki defalarca konuşarak terk ederek bir şeyler için sözler verilerek devam etti bu ilişki ve günün sonunda olması gereken oldu ayrıldık. Bu konuda benden daha cesaretli davrandı çünkü ilişkide kendini bırakan daha çok seven taraf bendim. Günün sonunda beklentilerimiz de zaten uyuşmuyordu ben boşuna çabalamışım diyerek terk etti beni. Suçun büyüğü ondayken hem de. Aslına bir bakıma iyi oldu diyebilirim çünkü böyle yaparak kendi değerimi anlamamı sağladı. Gerçeklere daha net bakabildim. Çünkü sevgi dinamiği sürdükçe bir şeyleri hep gözümde çok büyütmüşüm duygular azalıp mantık devreye girince kendimden ne kadar ödünler verdiğimi gördüm. Geriye dönüp baktığımda o ilişkiye hiçbir şekilde dönmek istemediğime eminim. Ama kalbimden bir ses hep ya değişirse diyor ama biliyorum ki ne ben onun ne de o benim beklentilerime uygun değil. Şu an onun profiline bakıyorum sürekli alışkanlık haline geldi. Tüm bunları idrak etmeme rağmen bunu bırakamıyorum. Aklımda hep ya değişirse fikri var. Pişman olduğunu duydum yaptıkları hatalar yüzünden evet belki bu hataları telafi eder ama beklentiler ve istekler karakterlerimiz o kadar farklı ki uyum konusunda sıkıntılar yaşıyoruz. Onu tamamen aklımdan çıkarabilmem mümkün evet ama bu her şey ya çok güzel olursa ya değişirse düşüncesi beni mahvediyor. Bu yüzden hep izliyorum değişim var mı diye evet pişmanlık var hatalardan dolayı ama o kendini düşünen biriydi hep bir şey olduğunda ben tepki verdiğimde o bunu anlamıyordu beni hiç anlamadı susuyordu hep karşımda. Hep ona uyum sağlayayım istiyordu. Konuşma şeklim vs şakadan anlamıyorsun diyordu. Şu an geri dönse bile beni bu hallerimi sevdiği için olmayacağını düşünüyorum çünkü beni o kadar eleştiriyordu ki galiba o kişi ben değilim diyordum belki de eski ilişkisiyle kıyaslıyordu beni. Çünkü o hep aramızda bitip tükenmek bilmeyen bir sorundu. Bu konuda kendimde neleri değiştirebilirim veya bu saplantılı durumdan nasıl çıkabilirim. O kişiyle alakalı noktayı nasıl koyabilirim kafam çok karışık hayatta sıkışmış hissediyorum lütfen bana tane tane yazıp yardımcı olur musunuz

Hayat enerjisinin bitmesi

Benim hayat enerjim bitik durumda bunu bir psikoloğa yazdığımı düşünerek durumu derinleştirmek istiyorum. "Aaa tükenmişlik sendromunda mısınız yeni şeyler yapmayı deneyin vs. " Seviyesinde olan bir kişi değilim bu durum aylardır sürüyor ve hala bir çözüm bulabilmiş değilim. Gerçek bir psikolağa danışma yoluna da yönlendirmeyin çünkü bunun için param yok parasız olan hastanede ki yerlerde sizinle ilgilenmiyorum. Kısacası berbat haldeyim. Ancak mesleğiniz gereği benim gibi birçok kişiyle karşılaşmış olmanızı anlayabilirim sadece ilk aşamada ki kişi olmadığımı belirtmek isterim. Bir çok şeyi denedim ve olmadı. Çok çaresiz durumdayım. Hayat enerjim sıfır. Çok kötü hissediyorum. Fiziksel hiçbir şey yapmak istemiyorum. Bulunduğum durumu kabul de edemiyorum. Ne yapacağımı bilmiyorum

Bende okb mi var, sevgilimi aldattım mı?

bir tane çocuk vardı sevgilimin arkadaşı bir anda aklımdan acaba ilişkimiz olsa nasıl olurdu? gibi bir düşünce geçmişti aylar önce bunu ağlayarak sevgilime anlatmıştım, arkadaşların hakkında aklıma böyle düşünceler gelmesi normal mi diye. daha sonra her gün bu düşünceye taktım anneme ve arkadaşıma anlattım onlarda olabilir düşünce demişti. arkadaşlarımdan biriyle bu çocuğun bu çocuğun arasını yapmaya çalıştım ama içten içe sanki bunu istemiyormuşum gibi düşünüyordum bu da kaygı yaratıyordu. daha sonra olmadı o kızla bu sefer hani dedim ya arkadaşım ve anneme anlattım diye o arkadaşımla bu çocuk birbirini beğenmişti hatta öncesinde sevgilimede demiştim yakışırlar diye ama hep tuhaf hissediyordum. daha sonra yakın arkadaşım ve bu çocuk konuşmaya başladı biz de arabadaydık onlar arkada sevgilimle ben önde oturuyorduk ben şarkı açıyordum. sonra bu çocuğun takımında olan bir şarkıcıyı açacaktım dinlemek istedim ama sonra zihnim bana onun için açtın demesin gibi diye onu açmadım ama sevebileceğini düşündüğüm başka tarzda açtım içten içe zihnim onun için açıyorsun diyordu ama aldırış etmeden gerçekten onun için açtığımı hissederek yine benzer şarkılar açıyordum. aklımda bir sürü düşünce vardı o şarkı söylerken bende söylüyordum ama yine tuhaf hissediyordum. yine zihnim işte aynı anda söylüyoruz devam et gibi konuşuyordu ve o an sanki rahatsız olmyordum gibi devam ediyordum. sanki her şarkı açışımda " bu şarkıyu dinliyor işte çekici" gibi şeyler düşündüğünü düşünüyordum ya da beni beğeniyor gibi hissediyordum hatta arkadaşımdan daha çok. şarkı çaldıkça saçma şekilde ikimizle alakalı senaryolar kuruyordum kafamda geçiyordu. bu düşünceler olurken sevgilime temas edemiyordum etmek istemiyor gibi hissediyordum. elini ensesine koyduğumda acaba ne düşünüyor o fln diye düşünüyordum bu korkunç. .. . yine içimde kaygı hep var gibiydi yanlış bir şey ypıyormuşum gibi ama neden sevgilime samimi davranamadım bilmiyorum. .. ve sanki arkadaşımla o konuşurken çocuk arkadaşıma ilgi gösterdikçe kıskançlık hissediyorum gibi hissettim. .. sonra oyun oynamaya gittik ve oyun oynarken oyun poligondu . sürekli onunla karşılaşıyordum ve bunu heyecanlandırıyor gibiydi sanki sevgilimden çok onu görmek istiyordum. sevgilimi oyun oynarken öptüm ama sanki o izliyor da acaba ne düşünüyor gibi düşünüyordum. o an neden rahatsız hissetmedim anlamıyorum. . neden özellikle o çocuğu görmek istediğimi neden erkek arkadaşımı görmek istemediğimi anlamadım. ya da oyun oynarken acaba o beni çekici buluyor mu oynarken falan diye saçma sapan düşüncelerimde vardı. bu gün gece eve gelirken hüngür hüngür ağladım anksiyetden nefes alamadım kendimi sevgilimi aldatıyor gibi hissettim. onu hak etmiyormuşum korkunç bir insanım gibi hissettim hala öyle hissediyorum. . o oyundan önce çocuğa sürekli kanka kardeşim falan diyordum beynim senaryo kurmasın diye. yine oyundan sonraki gün de aynı şekilde kanka kardeşim demeye devam ettim ama derken yine sanki anksiyetem mi bilmiyorum bana tuhaf hissettiriyordu. şimdi o çocukla arkadaşım sevgili oldu gerçekten onlar için mutlu olduğumu hissediyprum ama bazen yine beynim bana oyun oynuyor gibi hissediyorum. kendimde aşırı derecede obsesif kompülsif bozukluk olduğundan şüpheliyim acaba bana bunları okb mi yaşatıyor diye sorguluyorum ya da ben korkunç bir insanım sevgilimden ayrılıp çok sevdiğim arkadaşımla bir daha konuşmamalıyım diye düşünüyorum. gerçekten nefes alamıyorum çok kötüyüm. bunları kimseye anlatamıyorum içimde bu yükü taşımaktan çok yoruldum. bunu erkek arkadaşıma anlatmalı mıyım? erkek arkadaşımı aldattım mı? yanlış bir şey mi yaptım? konuşmadığım yapay zeka bile kalmadı artık ne yapıcam bilmiyorum. sevgilimi çok seviyorum onun için canımı bile veririm ama bunlar ne demek? ne kadar korkunç şeyler. .. . korktuğum şeyler başıma geliyor.

Gelcek kaygılarım var, hayata geç kaldım

Merhaba, son iki aydır gelecek kaygısı yaşıyorum hayata geç kaldığımı hiçbir şeyin eskisi gibi olmuycağini dusunuyorum birde inanılmaz bir özgüven sorunu yaşiyorum sürekli herşeyin en kötüsunu düşünüyorum. kendimi yetersiz ve hiçbir şey başaramamıs biri gibi göruyorum. 27 yaşindayim nedense hayat 30 dan sonra biticekmis gibi geliyor hep daha yaşlı göründüğumu düsünuyorum. ne yapmam gerekiyor?nasıl bu düşunceleri yenebilirim. budurumdan çok sıkıldım

Takıntılarımı nasıl aşarım?

Ben 4 yıllık bir öğretmenim. Liseden ortaokula yeni tayin oldum ve çocuklara alışamadım. Dersler güzel geçmiyor ve ben artık kötü ve başarısız bir öğretmen olduğumu düşünmeye başladım. Çocukların hevessizliği ve benim dersimi sevmemesi beni çok yoruyor. Bu işi beceremediğimi düşünüyorum ve artık o okulda durduğum her saniye kabus gibi geliyor bana. Ağır bir depresyon geçiriyorum ve artık istifa etmeyi ciddi anlamda düşünüyorum. Ama başka tutunacak bir dalım yok. İstifa ettikten sonra beni mutlu bir hayat beklemediğini de biliyorum. Ne yapmalıyım çok çaresizim ?

Anlaşılmadığımda ve yalnız hissettiğimde disossiasyon yaşıyorum?

Diyelim ki bir olay anlattım ve anlaşılmadım buna bağlı manipüle edildim karşıdaki yükseldi bana üstüme geldi vs olayın bana yıkıldığını düşündüğümde , yetersiz hissettiğimde yalnız hissettiğimde direkt zihnim sanki ölücem donuyorum bitiyorum hayat devam etmiyor sanki hayali bir ortama geçiş yapıyorum duygularımı kendimi kontrol edemeyeceğimi aklımı kaybedeceğimi “dayanamayacağımı “ düşünüyorum bunlar da derealiazyon yaşayıp soyutlanmama donma haline ölüm ile hayat arasına sıkışmış gibi hissetmeme neden oluyor . Sonra zihnim de şöyle bi durum var benim aklıma gelen şeyi hemen imgeleyip hayal kuruyor canlandırıyor sanki ölmüşüm ruhum ayrılmış o anı hayal ediyor ve durduramıyorum ve delirme korkusu gelse delirdiğimi hayal ediyor görüntü şeklinde veya korkacağını düşünsem korku dolu bi varlık imgeliyor zihnim ve daralıyorum . Çocukluk travmam çok fazla şiddet anlaşılmama görülmeme ihmal vs bu konuyu nasıl aşabilirim çok üzülüyorum sanki sürekli kendi zihnimde kontrolüm yok yetersiz dayanıksız gibi hissetmeme neden oluyor hayat enerjim düşüyor …Psikolojim düzelmeyecek mi bilmiyorum nasıl yapsam ağır hasta mıyım artık bilmiyorum lütfen yardımcı olun çok ihtiyacım var . .

okb insanı ne hale getiriyor?

öncelikle merhaba yargılanmaktan çok korkuyorum ama böyle bir insan olmadığımı bilerek sormak istiyorum. kendimde okb olduğuna artık eminim tanı almadım ama sürekli başka temalara sıçrıyor bu konu. erkek arkadaşım var zaten ilişki temalı okbyi fazlasıyla yaşıyorum ama şöyle bir korkum var. geçen yaz bir tane çocuk görmüştüm küçük çocuk yurtdışından gelmiş ama çocuk olarak tipi yakışıklı hatta arkadaşımla büyüyünce çok yakışıklı olur falan demiştik, o sırada aklımdan acaba büyümüş hali nasıl olurdu aynı yaşta olsaydık şuna benzerdi yakışır mıydık? ya da ben küçük olsam arkadaşım olur muydu gibi saçma bir düşünce geçti ama o sıralar okb atakları çok yaşamıyordum. bunu hatırlayınca o kadar ağladım ki benim aklıma nasıl böyle bir düşünce gelebilir ben sapık mıyım? bu korkunç diye ağlamaya başladım çok korktum. anneme anlattım annem bana bunun sadece bir düşünce olduğunu sakinleşmem gerektiğini söyledi. kendimi gerçekten çok kötü hissettim o sırada böyle düşünceleri umursamıyordum ama anlık olarak nasıl düşündüm rahatsız olmadım ve önemsemedim, yine aklıma geldi çok kötü hissediyorum şuan. sadece anneme anlatabildim o da beni tanıdığı için bunun sadece bir düşünce olduğunu söyledi.

Hayatta psikolojik olarak güçlü olabilmek için ne yapmak lazım?

Hocam merhabalar benim yapım çabuk pes eden bir karakterim ve pek zorluğa gelemiyorum. Bu durumdan çok sıkıldım gerçek potansiyelimi ortaya koymami engelliyor . .. Birkaç haftadır olumlamalar yapıp yüksek sesle söylüyorum biraz iyi gelmeye başladı. Ama uzun vadede biraz yine motivasyonum düşüyor ya da yükseliyor. Bana ne önerirsiniz bu durumda? Psikolojik dayanıklılığını arttırmaya yönelik neler yapmalıyım ve özgüvenini geliştirmek adına ne önerirsiniz?🥑☄️🐞

Erken yaşta ölüm korkusu

Yakın zamanlarda benim yaşitimda bende büyün insalar vefat etdi onlaın vefagından sora ben kendi kendime hep şunlari düşünüyorum. acaba bendemi cabuk oleceği ? Onöar vefat etdiyse bende erken vefat edecem benim yaşitda biri oldüyse kesin bende ölücem gibi kafada düşün celer vere sorular kendimi nasil bu düşüncelerde kurtara bilirim? Ve bu düşünceler neden düşündüğü bilmiyorum sizce neden bunu gibi düşün celere var kafamda ?