Psikoloji Kategorisi

Anlaşılmadığımda ve yalnız hissettiğimde disossiasyon yaşıyorum?

Diyelim ki bir olay anlattım ve anlaşılmadım buna bağlı manipüle edildim karşıdaki yükseldi bana üstüme geldi vs olayın bana yıkıldığını düşündüğümde , yetersiz hissettiğimde yalnız hissettiğimde direkt zihnim sanki ölücem donuyorum bitiyorum hayat devam etmiyor sanki hayali bir ortama geçiş yapıyorum duygularımı kendimi kontrol edemeyeceğimi aklımı kaybedeceğimi “dayanamayacağımı “ düşünüyorum bunlar da derealiazyon yaşayıp soyutlanmama donma haline ölüm ile hayat arasına sıkışmış gibi hissetmeme neden oluyor . Sonra zihnim de şöyle bi durum var benim aklıma gelen şeyi hemen imgeleyip hayal kuruyor canlandırıyor sanki ölmüşüm ruhum ayrılmış o anı hayal ediyor ve durduramıyorum ve delirme korkusu gelse delirdiğimi hayal ediyor görüntü şeklinde veya korkacağını düşünsem korku dolu bi varlık imgeliyor zihnim ve daralıyorum . Çocukluk travmam çok fazla şiddet anlaşılmama görülmeme ihmal vs bu konuyu nasıl aşabilirim çok üzülüyorum sanki sürekli kendi zihnimde kontrolüm yok yetersiz dayanıksız gibi hissetmeme neden oluyor hayat enerjim düşüyor …Psikolojim düzelmeyecek mi bilmiyorum nasıl yapsam ağır hasta mıyım artık bilmiyorum lütfen yardımcı olun çok ihtiyacım var . .

okb insanı ne hale getiriyor?

öncelikle merhaba yargılanmaktan çok korkuyorum ama böyle bir insan olmadığımı bilerek sormak istiyorum. kendimde okb olduğuna artık eminim tanı almadım ama sürekli başka temalara sıçrıyor bu konu. erkek arkadaşım var zaten ilişki temalı okbyi fazlasıyla yaşıyorum ama şöyle bir korkum var. geçen yaz bir tane çocuk görmüştüm küçük çocuk yurtdışından gelmiş ama çocuk olarak tipi yakışıklı hatta arkadaşımla büyüyünce çok yakışıklı olur falan demiştik, o sırada aklımdan acaba büyümüş hali nasıl olurdu aynı yaşta olsaydık şuna benzerdi yakışır mıydık? ya da ben küçük olsam arkadaşım olur muydu gibi saçma bir düşünce geçti ama o sıralar okb atakları çok yaşamıyordum. bunu hatırlayınca o kadar ağladım ki benim aklıma nasıl böyle bir düşünce gelebilir ben sapık mıyım? bu korkunç diye ağlamaya başladım çok korktum. anneme anlattım annem bana bunun sadece bir düşünce olduğunu sakinleşmem gerektiğini söyledi. kendimi gerçekten çok kötü hissettim o sırada böyle düşünceleri umursamıyordum ama anlık olarak nasıl düşündüm rahatsız olmadım ve önemsemedim, yine aklıma geldi çok kötü hissediyorum şuan. sadece anneme anlatabildim o da beni tanıdığı için bunun sadece bir düşünce olduğunu söyledi.

Hayatta psikolojik olarak güçlü olabilmek için ne yapmak lazım?

Hocam merhabalar benim yapım çabuk pes eden bir karakterim ve pek zorluğa gelemiyorum. Bu durumdan çok sıkıldım gerçek potansiyelimi ortaya koymami engelliyor . .. Birkaç haftadır olumlamalar yapıp yüksek sesle söylüyorum biraz iyi gelmeye başladı. Ama uzun vadede biraz yine motivasyonum düşüyor ya da yükseliyor. Bana ne önerirsiniz bu durumda? Psikolojik dayanıklılığını arttırmaya yönelik neler yapmalıyım ve özgüvenini geliştirmek adına ne önerirsiniz?🥑☄️🐞

Erken yaşta ölüm korkusu

Yakın zamanlarda benim yaşitimda bende büyün insalar vefat etdi onlaın vefagından sora ben kendi kendime hep şunlari düşünüyorum. acaba bendemi cabuk oleceği ? Onöar vefat etdiyse bende erken vefat edecem benim yaşitda biri oldüyse kesin bende ölücem gibi kafada düşün celer vere sorular kendimi nasil bu düşüncelerde kurtara bilirim? Ve bu düşünceler neden düşündüğü bilmiyorum sizce neden bunu gibi düşün celere var kafamda ?

Alınganlık ve takıntılarım var ne yapmalıyım

Öncelikle merhaba iyi çalışmalar diliyorum. Ben çok alıngan ve takıntılı biriyim. Biri bana birşey söylediğinde çok kafama takıyorum acaba bu bana neden böyle söyledi neden bana bunu yaptı acaba ne demek istiyor ve içimde sürekli konuşan biri var gibi ve bazen hatta çoğu zaman uykularım kaçıyor sürekli düşünüyorum. Ya bisey olursa ya şöyle olursa hep kötü şeyler aklıma geliyor bana verebileceğiniz tavsiyelerinizi merakla bekliyorum şimdiden çok teşekkür ederim

eşimden ayrıldım şimdi yeniden yuva kurmaya korkuyorum

Eşimden ayrıldım ailem çocuğumu ikinciye istemdigi icin velayetini babasina vermek zorunda kaldım ve kendimi bir boşlukta hissediyorum çok kötü bir evlilik yaptim akraba evliliğiydi amca oğluyla evliydim 2 sene oldu çocuğumun yuzunu sesini duymuyorum onlar vanda yaşıyor ordan hiç kimse ile irtibata gecemiyorum suan hayatimda biri var 7 ay oldu tanidim cok iyi biri bana her konuda destek oluyo ama ben bir yuva kurmaya korkuyorum . Evliligimin tek sorunu eşimin ailesini dinlemeseydi esim onlari dinlerdi oturduğum evde icme suyum banyo suyum bile yoktu cesme suyu icerdim sosyal haklar hersey cok kısıtlıydı benim icin bana evlilikten ev esya gbi bir duzen kurmadilar bu sebeplerden yuvam yıkıldı cocugum babamn evinde dunyaya geldi tekrardan denemk istedim bosanma davasini geri cektim eski esim soz verdi ama eskisinden daha kötü olmustu lütfen yardımcı olurmusunuz ne yapmaliym nasil ilerlemeliyim

Hayatımı yeniden oluşturmak için ne gerekli?

Benim şu ana kadar herkesin hayatında az çok mesleği arkadaş çevresi oturmuş hatta evlilik çocuk yolunda olanlar var. Ancak ben bu sene kişiliğimde öyle sarsılmalar yaşadım ki meğerse kendimi hiç tanımamışım. Arkadaşlıklarım öyle testlerden geçti ki öyle zor durumlar içerisinde kaldım ki kişiliğimde çoğu şeyi değiştirdim. İlişki yaşadım ve aslında anladım ki kendimden ödün veren sevgiyle bir şeyleri iyileştirmeye çalışan durup orada ikna edilmeyi beklemişim sevildiğime dair böyle bir yapım varmış ve bunlar bana aileden öğretilmiş olan şeylermiş. Terapiye gitmedim ancak çokça psikoloji okuması yaptım. O ilişkiye geri dönmedim elbette. Arkadaşım çok yoran yıpratan biriydi onunla da yollarımı ayırdım. Kendi psikolojik problemlerinin suçlusu benmişim gibi davranmaya başladı. İçime döndüm kötü dönemden geçiyorum dedi ve bu onunla ilgili bir süreçti. Ne zaman yazsam mesaj atsam suçlu benmişim gibi tavırlara girdi. En sonunda içini kustu bana hep kendi dertlerinden bahsediyorsun o yüzden aramıyordum seni dedi bunu aylar sonra söyledi zamanında onun yanında olmuş her aradığında telefonun ucunda olan biriydim arkadaşlık tek taraflı olabilen bir şey değil bunun bilincinde olan biriyim o yüzden kendimi asla suçlamıyorum çünkü verdiğim emeği çok iyi biliyorum. Oysa ne zaman arasam beni erteliyordu sadece tek kelimelik cevaplar veriyordu. Aylarca sadece ben yazdım ben aradım. Aylarca derdimi bile anlatmadım onun yanında olmaya çalıştığımı göstermeye çalıştım ancak o böyle anlamak istemiş. En sonunda içini kustu. Bana zamanında böyle bir şeyden rahatsızım demedi bile. Üstelik beni zamanında her gün arayan kendisiydi. Madem benim kendimi anlatmamdan bu kadar rahatsızlık duyuyordu neden beni her gün aradı. Daha sonra Ne zaman arasam işteyim meşgulüm cevabını alıyordum. Benimle alakalı bir şey mi var diyordum sen alıngansın diyordu bana ben kendi içime döndüm böyle düşünüyorsan o senin sorunun diyordu. Sonunda sebep ortaya çıktı. Gönlünü alayım pişman olayım diye bekledi ama arkadaşlık dediğimiz şey iki taraflı değil midir sürekli tek taraflı bir şey yürütmeye çalıştım aylarca aylar sonra bana bunu demesi o kadar içten pazarlıklı bir durumdu ki. Resmen tek derdi beni süründürmekmiş zevk almış bundan öyle soğudum ki insanlardan nefret düzeyine geldim. Bu sene etrafımda sayılı kişi kaldı. Şu an çalışmıyorum. Ama hayatı yeniden kurma kendi yolumu çizme azmim var. Olan bitenden sonra kendi kendimi iyileştirdim kendi kendimi dinlemeye fırsat bulduğum için kendime olan güvenim de arttı. Çünkü ne olursa olsun kendimle yalnız da yapabildiğimi gördüm. tabi ki dosta arkadaşa ihtiyacım her zaman var bunların olması için ben arkadaşımın yaptığı gibi değil yani kimseyi suçlamadan değil kendi eksikliklerimi kendim kapatarak ilerlemek istiyorum. Sağlıklı ilişkiler kurmak istiyorum. Ancak burada anlattığım arkadaşlık ve romantik ilişkilerimden yola çıkarak bana tavsiyeleriniz ne olurdu. Bağlanma problemleri vs burada anlattığım gördüğünüz eksiklikleri bunları nasıl çözebilirim. Terapi için bütçem yok. Bunlar için kendimdeki değişiklikleri nasıl kalıcı hale getirebilirim yardımcı olursanız çok sevinirim. Değineceğiniz her bir nokta gördüğünüz her bir eksiklik için çalışacağım kendi üzerimde o yüzden tane tane yazmanız çok değerli benim için.

Masking mi yapıyorum?

İnsanlarla iletişim kurarken çok zorlanıyorum. Göz teması kuramıyorum, sürekli nasıl davranmam gerektiğini düşünüyorum ve yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum. Genelde insanlar beni ‘utangaç’ sanıyor ama ben içten içe hep çok yoruluyorum. Sosyal ortamlardan sonra zihinsel olarak tükenmiş hissediyorum. Bu durumun nedenini anlamak ve kendimi daha iyi tanımak istiyorum. Masking yapıyor olabileceğimi ve otizm spektrumunda olabileceğimi düşünüyorum. ”yardim ederseniz çok mutlu olurum

Dizi ve filmlerden abarti sekilde cok etkileniyorum

Merhabalar ben herhangi bir dizi ya da film izledigimde, kitap okudugumda asiri etkisinde kaliyorum. film bitince kalbim küt küt atiyor zor nefes aliyorum. sebepsiz bir sekilde cok duygusallaşıyorum. artik film izlemekten bile korkuyorum ya etkisinde kalirsam diye. bazen yeri geliyo agliyorum (bunlar film sirasinda degil film bittikten sonra yasaniyor). bazen filmdeki karakterlerle kendimi ozdeslestiriyorum o zaman daha cok duygusallasip etkisinde kaliyorum. filmi izledigim gun boyunca yatana kadar kalbim kut kut atar ve bi turlu kendime gelemem. izledikten sonraki 3 gun icerisinde de surekli aklima gelir. aklima geldikce de kötü olurum. ayni sebepten mi bilmiyorum ama yuksek sesle muzik dinlemeye baslarsam da kalp ritmim yukseliyo. igrenc bi his bi seylerin etkisinde kalmaktan cok yoruldum. acip film izlemeye bile cekiniyorum. ozellikle kalp ritmimin yukselmesi beni daha kotu yapiyo. gozumu her kapattigimda filmdeki sahneler karakterler gozumde canlaniyo. ve film sonrası anormal derecede duygusallasiyorum sebebi nedir normal bi sey mi? degilse de cozumj var mi? neler yapmam gerekiyo lütfen yardim edin

exe1453

Sakin ve durağan bir insan olmak istiyorum

Ben çok telaşlı çok heyecanlı küçük büyük her şeye yüksek tepkiler veren aynı zamanda sinirli ve çok hızlı biriyim günlük yaptığım her şey aşırı hızlı yemek yemek giyinmek vs ama bunların aksine ben çok sakin biri olmak istiyorum her şeye sinirlenmek yüksek tepkiler vermek istemiyorum telaşlı biri olmak istemiyorum ben durağan sakin biri olmak istiyorum yani verdiğim tepkilerle vermek istediğim tepkiler birbirleriyle tamamen farklı. Çok sorunlu bir ailede büyüdüm herkes sinirliydi annemle babam çok kavga ederdi çocukluğum hep stresli bir ortamda geçti buna bağlıyorum bazen bu yüzden böyle olduğumu düşünüyorum kardeşlerim bana göre kat kat sinirli ama ben bu kadar bile sinirli bi insan olmak istemiyorum bu yüzden beynimin içinde sanki iki kişi varmış gibi delirmek üzereyim sakin kalmayı pozitif olmayı istiyorum ama bir türlü beceremiyorum beceremediğim için sürekli bunu düşünüyorum nasıl sakin biri olabilirim olayları bu kadar takmayan Relax biri nasıl olabilirim bazen deniyorum yavaş hareket ediyorum işlerimi yavaş yavaş yapmaya çalışıyorum ama o zaman da kendime bakıyorum çok mutsuzum hem sakin kalıp hem mutlu olamıyorum hızlı davrandığım zamanlar çok hareketli çok neşeliyim ama çok takıntılı ve sinirliyim aynı zamanda yani en ufak şeye çok yüksek tepkiler verebiliyorum artık psikolojim çok yıprandı bu durumdan nasıl kurtulabilirim lütfen uzman desteği demeyin bana şu anlık kendim halledebileceğim bi çözüm önerin lütfen