Psikoloji Kategorisi

Uyku problemim var ne yapmalıyım?

Uyku problemim var hergün ne kadar yorgun olsamda asla uyuyamıyorum sabah da erken uyanıyorum geçmeyen baş ağrılarım sinirlenince sol kolum uyuşmaya başlıyor sürekli rüyalar görüyorum annemle ilgili oluyor genelde rüyalarım annemle ciddi problemlerimiz var benimle görüşmüyor aslında artık bende kendisiyle görüşmek istemiyorum ve ben sürekli onu rüyamda görüyorum bu döngü canımı sıkmaya başladı bu durum yaşamımı çok etkiyor ve bununla nasıl başa çıkmam gerektiğini bilmiyorum nasıl yardım alacağımı da boşluk ve çıkmazın içine girdim çok mutsuzum

Çaresiz ve Sıkışmış Hissetmek

merhabalar kendimi çaresiz ve sıkışmış gibi hissediyorum hayatımda hiçbir şey yolunda gitmiyor. eşimle bir gün iyi bir gün kötüyüz. işe giremedim ve nasıl üstesinden gelirim bilmiyorum. Stresimi kontrol edemiyorum ve her şeyi kişisel algılıyorum. Sürekli kendimi savunurken buluyorum. Kendimi değersiz yapayalnız hiçbir işe yaramayan biri olarak görmeye başladım Üstelik manipüle ediliyorum ve bununla da başa çıkamıyorum. Bana yardımcı olur musunuz?

DEHP'li Olduğumu Anladım

Merhaba okudugum kitaplardan yola çıkarak dehp li olduğumu anladım psikiyatri ye gidip danıştım olabilir mi dedim fakat oyle birsey olsaydi ilkokulda gelirdin dedi. Bu konuda ne yapabilirim?yavas olan hicbirseye tahammul edemiyorum.Herhangi birşeye odaklanamiyorum.mesela birisiyle konusurken baska biryerden birisi konusursa içim patlayacak derecede öfke doluyor.durduramiyorum.bir seye başlıyorum ve kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayim bitirmem ya aylar aliyor yada hiç bitiremiyorum.ama şöyle de birsey var bana yapmasi kolay gelen sevdigim birseyide inanilmaz derecede hızlı yapiyorum.5 yasinda kizim var ona suana kadar bir sürü etkinlikler aldim fakat başında kizimin hep kalbini kiriyorum yapamadiginda bagiriyorum yada yavas yaptiginda o yuzden hicbirini bitiremedik.Eminim ki kızımda benim yuzumden bana benziyor.bu sene anasinifina basladi ve elim kolum caresiz kaldim.Ne yapmam gerekir.Ayrica herseyi aşırı derecede unutuyorum mesela bunu yazmayi dusundum ve unuttum suan tekrar aklima geldi.Birisiyle tanisiyorum adini soruyorum arkami dondugumde unutmus oluyorum.dinliyorum insanlari ama sanki anlamiyor gibiyim o an aliyorum fakat 2 saniye sonrası yok.Ve hep gerginim aile icinde esimle çocuğumla ilgili bir sorun yok fakat benim bu hic bitmeyen gerginligim ve sinirliligim yuzunden evde herkes bir gergin bir mutlu bir öfkeli çözüm ariyorum gercekten cok yoruldum.artik ofkelenmekten bagirmsktan olur olmadik sinirlenip bagirmaktan cok yoruldum

Çok düşünmek

Herşeyi günlerce düşünüyorum uyanıyorum aynı yerdeyim kalkıyorum aynı yerdeyim suçlumuyum değil miyim diye sürekli tartıyorum hep bana yapılıp insanlara yapılmaması bana çok garip geliyor kafamdan düşünceleri atamıyorum kendimi çok kötü biri gibi hissediyorumkendimi hiç mutlu hissetmiyorum edemiyorum sürekli yaşanan kötü olayları düşünüp kendimi suçlu hissediyorum bundan kendimi alıkoyamıyorum bu da beni çok fazla yoruyor üzerimde ağırlık hissediyorum üzgünüm sürekli

Hayatımızda ki boşluk hissinden nasıl kurtulabiliriz?

İçimde sürekli yanlış yolda olduğum hissi var. Farklı şeyler denediğimde bile, bu eylemleri yanlış yaptığımı düşünüyorum. Hayatımda ne yapacağım konusunda bir fikrim yok ve bu his beni daha da strese sokuyor. Sürekli kaygı ve arayış içerisinde olmak artık beni zorlamaya başladığını hissediyorum ve bu da anın içinde keyif almayı zorlaştırıyor. İçimdeki boşluk hissi bir türlü dolmuyor. Hayata karşı büyük bir açlık hissediyorum ve bu stres beni daha çok yemek yemeye itiyor."

Ne istediğimi bilmiyorum

Bitirmek istediğim 5 yıllık ilişkim için tam bittiğini anladığımda acı çektim ve tekrar konuşmaya başladık şimdi ise tekrar istemiyorum. Bu benim ruh halime de bana da ciddi zarar veriyor onunla da mutlu değilim onsuz da. ne yapacağımı bilmiyorum ilişki içinde de şahısdan değil ama ruhsal olarak zarar görüyorum evet seviliyorum ama sevgisi bana zarar veriyor soğuyorum, onsuz da yapamıyorum. Beynim iki türlü de susmuyor ilişki içindeyken tamamen sessizlesiyorum dışarıya karşı kendime karşı çünkü beynim içerde konuşuyor. Ayriyken de aynı şekilde susmuyor. Sussun diye hatalar yapıyorum. Sadece anlık susuyor ve sonrasında dewam ediyor.

Manipüle edilmemek için ne yapmam gerekir?

Ailemin yetiştirme tarzından kaynaklı olarak bana eleştiri yapan insanlara karşılık veremiyorum. Kişiliğime, aileme, düşüncelerime gelen eleştirilere karşılık vermekte zorlanıyorum. O an da ne cevap vermem gerektiği ne söylemem gerektiği aklıma gelmiyor. Biraz zaman geçtikten sonra özellikle yalnız kaldığım dönemlerde neden bu şekilde karşılık vermemişim deyip kendi kendime sinirleniyorum ve bu gerginliğim uzun süre geçmiyor. Ailem çocukluğumda ve gençliğimde "büyüklerine sakın karşılık verme cevap verme sus" Dediği için bunu öğrenememiş olabilirim. Sizden bu konuda yardım rica ediyorum. Karşımdaki insana kendimi en rahat şekilde nasıl savunabilirim ?Kendimi ezilmiş hissediyorum. Bana eleştiri yapan insandan nefret ediyorum, uzaklaşıyorum. Bu duygular bana zarar veriyor. Özellikle adet dönemlerim yaklaştığında bu duygudurumlarım daha da şiddetleniyor ve eşime çevreme de yansıtıyorum. Yani yaşadığım şeyleri içime atmamayı nasıl öğrenebilirim?

Özgüven eksikliğimden nasıl kurtulabilirim? (Onay ihtiyacı)

İçinde bulunduğum durumu özgüven eksikliği olarak nitelendiriyorum. Şöyle ki sürekli onaya ihtiyacım var sanırım böyle söyleyebilirim. Bunu ilk eksi sevgilimden ayrılınca fark ettim. Ayrılık döneminde bütün özgüvenim düştü kendimde sürekli kusurlar gördüm. İlerleyen dönemde (aslında kısa bir süre sonra denebilir) bir sevgilim oldu ve o beni beğendikçe ben de bu kusurları tekrar görmez oldum. Bunun sağlıklı olmadığını düşünüyorum uzun süredir. Kendimi dinlemeye çalıştım ve evet kendimi hiç beğenmiyorum. Ama dışarıdan bir onay ya da beğeni alınca bu durum biraz hafifliyor. Bu durum ilişkime olan bağlılığımı yanlış yorumlamama sebep oluyor aynı zamanda. Ben yalnız ve kendi başına da mutlu olabilen kendine de yetebilen biri olmak istiyorum. Bunun için kendimi nasıl geliştirebilirim? Doğru kaynaklara nasıl ulaşabilirim? Kendimle nasıl barışabilirim?

Aşırı düşünmekten ve bunaltıdan nasıl kurtulurum?

Kendimi sürekli kötü hissediyorum. Gülsem bile bu içten bi gülme olmuyor. Alakasız her şey kafama takılıyor, sürekli kendimi düşünürken buluyorum buna engel olamıyorum. Dün sabaha kadar uykumda sürekli bi şeyler düşündüm, ne düşündüğümü hatırlamıyorum ama rüyada değildim ve uyuyordum. Bi şeyler yaşadığımda ne kadar aman diyip geçsem de onlar bilinçaltımda kalıyor gibi hissediyorum. Her şeyi bu kadar takmak canımı sıkıyor.Ben ne kadar takmadığımı düşünsem de rüyalarıma giriyor bi şekilde kalıyor kafamda. Bugün ufak bi şeye sinirlendim ve bir anda hiddetli bi şekilde ağlamaya başladım tutamadım kendimi bununla birlikte saçımı çekiştirmeye başladım neden yaptım bilmiyorum. Uzun süre sonra ilk defa bu kadar ağladım. Bu bunalımlı halimden kurtulmak için bi şeyler yapmaya çalışıyorum ama olmuyor. Ne yapmalıyım bilmiyorum. Ben önceden böyle değildim sadece birkaç aydır böyleyim ve düzelemedim.

Kilo alma korkumu nasıl yenebilirim?

Kilo almak benim için lise sondan beri korkunç bir durum. 68 kilo başladığım 12. Sınıfın sonunda kendimi kelimenin tam anlamıyla aç bırakarak 59 kiloya düştüm daha sonra pandemi döneminde 49 kilolara kadar indim. Her zaman karnımın dümdüz olmasını istedim bu konuyu çok takıyorum. Şu an üniversite son sınıf öğrencisiyim ve 59 kiloyum boyum 1.66 55 kilonun üstünde olmak kendimi kötü hissettiriyor. Yemeklerle olan ilişkimi nasıl düzeltebilirim ve bedenime olan takıntımı nasıl geçirebilirim?