Psikoloji Kategorisi

Umutsuzluk ve karamsarlık hissi nasıl geçer?

Yaşadığım şeylerden sonra çok karamsar ve umutsuz hissediyorum amaçlarımı yapacak gücü bulamıyorum kendimde çevremdekiler de negatif olduğu için daha da dibe çöküyorum herkes bana her konuda şanssız olduğumu söyleyince umudum iyice tükeniyor her gün iyice dibe çöküyorum sanki herkes çok mutlu da yolunu buldu da ben eksik ve yetersiz kaldım gibi hissediyorum tükendim çok fazla ne yapmam lazım çok kötüyüm

Psikolojik kalp çarpıntısı ve panik atak

22 yaşındayım. 2yıl önce kalp teklemesi ile doktora giderek başladı. Psikolojik dendi, temiz çıkıyor sonuçlarım . 9 ay psikolojik ilaç tedavisi aldım azaldı ancak halen oluyor. O kadar tükendim ki bu süreçten. Sosyal ortamlara heyecanlanacak ortamlara girmekten kaçınıyorum eskiden gece yatarken korkuyordum şimdi buna evrildi sürekli korktuğum alanlar değişiyor ancak 3-4 aydır bu şekilde. Sanki bu sorun hiç çözülmeyecek gibi… Güvenli alanlarda rahat hissediyorum. Ne zaman paniklesem beni buluyor ve o günüm mahvoluyor ,ağlıyorum,isyan ediyorum dehşet bir korku kaplıyor içimi. Kardiyolog her insanda olur bazı hassas insanlar hisseder diyor. Kendimi dinliyorum ne zaman ailemden uzaklaşsam aklıma gelen kalbim ve başıma bir şey gelirse ne yapıcam düşüncesi. Defalarca doktora gittim temiz. 13 yaşımda taşikardik 1 yıl problem yaşadım 2 ay psikolojik ilaç tedavisi almıştım. O şekilde düzelmişti. Çekingen ve utangaç bir insanım. Yeni aldığım kıyafetleri giyindiğimde bile utanıyorum. . çok saçma . Buna rağmen birçok hayalim var. Yurt dışında erasmus yapmak vs. Ama kafam bu şekildeyken nasıl olucak bilmiyorum. Gerçekleştiremeyeceğim sanırım hayallerimi . Ben neden bunları yaşıyorum diye sorgulayıp duruyorum. İsyankar bir moddayım ve bu halim canımı sıkıyor.

İnstagramda güzel kızları görünce kötü hissediyorum

İnstagrama giriyorum bütün kızlar cok guzel hepsi makyaj yapmayı cok iyi biliyor hepsi saçını cok güzel yapıyor kendime bakıyorum ortada hiçbir şey yok. Kendimi çok yetersiz ve özgüvensiz hissediyorum Sevgilime karşıda çok yetersiz hissediyorum. Kizlara bakıyorum ne guzel vücutları var kendilerine ne kadar güzel bakıyorlar ona karşıda yetersiz hissediyorum ve gün içerisinde sürekli mutsuz oluyorum. Ona da bu enerjim yansıyor Sevgilime karşı her gün mutsuz biri olsam benden sıkılır mi diye soruyorum kendime işin içinden çıkamıyorum kendimi hic sevemiyorum.

Somatik bozukluklar nasıl geçer?

Merhaba kızlar nolur bana fikir verin. 5 yıldır doludizgin aşk yaşadığım bana ölüp biten sevgilim bana resmen eziyet ederek benden ayrıldı. Ve şimdi aylardır ikimizin arasında gidip geldiği kızla nişanlandı. Yeni fark ediyorum tabi. Geçen yaza kadar her şey çok iyiydi sonra aileler tanıştı. 4. Yılımızdı. Aile taşınmasından birkaç ay sonra benle ayrılmak istediğini ama beni hep sevdiğini seveceğini, maddi manevi sorunlar yaşadığını nişanı erteleneceğini söyledi. Beni oyalamak istemediğini söyleyince ben de yanında olurum dedim. Ertelensin dedim sen yanımda olduğun sürece maddi manevi sorunları aşarız dedim. Ama bu soğudu belli. Ben de gelip isteyemedi, onun mahcubiyetini yaşıyor sandım üstelemedim. Kasım gibi ayrıldık ama 10 dk sonra mesaj attı yanıma geldi. Ben yapamam senden ayrılamam sen benim kaderimsin dedi ama ağlayarak. Ben de seviyor ama mahcup olduğu zor durumda olduğu için huzursuz sandım. Bu sefer benim bir şeyler yapmam gerek diye para biriktirmeye başladım. Nasıl fedakarlık yapıyorum ama takıları aldım yüzükleri aldım dedim ki annen de taksın mahçup olmayın. Yüzün eğilmesin korkma ben yanındayım dedikçe benden uzaklaşmaya devam etti. Ama çok sevdi beni ya da çok iyi oynadı. Üstüme o kadar düşerdi ki etrafımdakiler o senden çok seviyor seni derdi. Sonra ne mi oldu kızlar? Bir gün öncesinde nişan planı yaparken bir gün sonra bu iş uzadıkça boka sarıyor dedi ve benden ayrıldı. Önemli bir sınavım vardı. Bari ona kadar yanımda kal dedim. Tamam sınava kadar kalırım sonra engellerim deyince ben de şimdi engelle o zaman dedim ve engelledi. Ertesi gün çalıştığı yere gittim ve orada arkadaşlarıyla o kadar mutlu o kadar gülüyor ki Elim ayağım boşandı. Sonra beni gördü ve sapsarı oldu. Beni apar topar arabaya bindirdi uzaklaştırdı. Bağırdı çağırdı çok hakaret etti ve sonra beni kaldırımın kenarına atıp gitti. Beni? 5 yılını. Canının içini atıp gitti. Canım çok yandı sonra arkadaşlarım ambulans çağırıp beni hastaneye götürdü kalp hastasıyım bu arada. Arkadaşlarım aramış biz aylar önce ayrıldık o takıntılı ruh hastası peşimi bırakmadı demiş. Kızlar bir hafta önce yanımdaydı öptük sarıldık biz. Ben miyim takıntılı? Sonra hastaneye geldi küfürler hakaretler devam. Tanıyamadım. Bu insan o olamaz dedim. Asla acıma vicdan kalmamış. Ben aylar önce bitirdim ama kalp hastası olduğun için söyleyemedim dedi. Bu kalbimden daha çok yaraladı beni. Ben ağzım açık izledim. Bana ben bu defteri kapatacam senden başkasına dokunmayacam ama tek başıma kafam rahat olmak istiyorum benim bir hayatım yok dedi. Ben bunu sindirmeye çalışırken çalıştığı yerdeki kızla nişan fotoğraflarını gördüm. Senden başkasına dokunmayacam diyen adamın ona sarıldığını öptüğünü gördüm. Bu ayrılıktan daha zor geldi. Bana hayatımda hiç bu kadar kötülük yapılmamıştı kızlar. Ben bu kötülüklere alışık değilim. Ah ettim ama, pişman olsun ben de göreyim istiyorum. Bir kızın hayallerini enkaza çevirip onun üstüne nasıl mutluluk kurarlar. Vallahi ben bu dünyaya ait değilim. .. Bana yardım edin. Çok fazla fiziksel rahatsızlık çıktı. Kramplardan duramıyorum

Samimiyetine güvenemediğim arkadaşım

Bir arkadaşım var samimiyetine güvenemiyorum. Ortak arkadaşlarımız var ben o ortak arkadaşımızın tanıştırdığı kişiyle sevgili oldum. Sürekli beni kendisiyle mi kıyaslıyor anlamıyorum ama herkesi birbirine kötülüyor bir açık arama peşinde. Benimle alakalı bir sorun oldu bunu gidip ortak arkadaşımızla çözmeye çalıştı. Beni onlara onlara bana anlatıyor onun tüm arkadaş çevresinde olanı biteni biliyorum. Güya herkesin hayatına saygısı var. Herkesle iyi ama onda da sıkıntılar var bence bir olay olunca hemen haklı çıkmaya çalışıyor. Kıyafetlerimi beğeniyor hemen aynısından sipariş veriyor bir şey beğeniyorum dakikasında sipariş veriyor anlamsız bu tavırları. Herkesten bir kopya. Onun arkaşının evini kopyaladı resmen. Benim bazen beğendiğim şeyler oluyor bak hemen aklında tutmuşsun benimkilerini diyor. Asla onun zevkiyle aynı değilim. Kendisi böyle diye herkesi böyle mi görüyor anlamıyorum. Arkadaşının kıyafetlerini benim kıyafetlerimi kopyalıyor kendine ait bir tarzı yok kim ne derse oraya gidiyor gibi. Herkesin ortasında durup herkese iyi gibi yapıyor o ortak arkadaşlarımızı bile bana çekiştiriyor. Çok yorucu ya cidden bunları düşünmekten ona bir şey anlatasım gelmiyor sürekli bir açık arama peşinde kendi hayatı mükemmel gibi eşi mükemmel gibi sürekli bir herkesi eleştiriyor. Bana takmış durumda ben eski ilişkimi özlüyorum çok hatalar yaptı bana ama insanım. Kendisi o kadar yanlış şeyler yaptı ki günün sonunda evlendi ve aklandı durumuna düştü. Şimdi benim o kişiyi özlüyor olmam da bile bence sen hatalısın demeye getiriyor o zaman onun hatalarını örtüyordun zamanında diyor. Kimsenin hatalarını örtmediğimi aksine o kişi bana hep kendini savunuyordu. Sonra yalanları ortaya çıktı. Bıktım artık bu ikililikten

Onu istemiyorum ama hala canım acıyor

Merhaba 2 3 Ay önce bitirdiğim bi ilişkim vardı ben bitirmiştim çünkü kendime olan saygımla ona olan sevgim arasında bi seçim yapmam gerekiyordu ben kendimi seçmiştim çünkü kendimi öyle kolay kazanmadım ben neyse ben bitirdim usulüne göre yasımı da yaşar bitiririm dedim ama öyle olmadı her zaman bi yerlerde kendini hatırlatmayı başardı ben her zaman reddeden taraftim ama bi yerlerde hala ona karşı birseyler hissediyordum dün yeni bir ilişki yaptığını öğrendim ve gerçekten kötü oldum içimde sessiz çığlıklar vardı canım yandı çünkü aslinda bana karşı yapabilecekken yapmadığı şeyler vardı sosyal medyada hiç paylaşmadı bizi mesella ama 1 haftalik kızı paylaşmış hemen kıskanmadım ama bunları yapabilecekken yapmadı bana artık tamamen bitti benim için ama hala canım acıyor bilinçaltimda o kadar yer kaplıyor ki gece su içmeye uyanınca bile aklıma gelen ilk şey o oluyor ama istemiyorum da tekrar gelse tekrar reddedicem neden bilmiyorum galiba yaşanabilecekken yaşanmayan şeyler travma oluşturdu ama artık unutup yoluma bakmak istiyorum zaten her yerden çıkardım numarasını falan sildim

Verdiğim kararlardan çok çabuk dönüyorum

Bir işe başlıyorum ve aniden o işi bitiriyorum. Kararlarım sağlam değil Bunun için nasıl davranmam gerektiğini öğrenmek istiyorum. Emeklerime saygıyı nasıl öğrenebilirim. Kendime karşı nazik olmam gerektiğini bildiğim halde kendime karşı nazik değilim İşlerimin sonuna kadar sürmesi için neler yapmam lazım Kendi kararlarıma güvenmek için nasıl yaklaşmam gerekiyor . ilerlemek için gerekli olan kararlı olmak Ben kararlı olamıyorum Neden Neden Neden Neden

Kendi kendime iyileşmeyi, sakinleşmeyi nasıl sağlarım?

Nasıl sosyal mediadan kopa bilirim bağımlı olarak? Kendi psikolojimi iyileştirme sürecini internet yüzünden uzatdığımı düşünüyorum. Kendimle az konuşur, ilgilendiğim konulardan bile es geçiyorum. Bazen kişisel bakımımı da bu etkileye bilir. Bazı durumlarımla dalga geçiyorum. Bazen de üzülüyorum. Geçmiş e takıntılıyımdır. Hastalıklardan yoruluyorum Bazen. İlgimi çeken az şey var bu dünyada para hariç. Sadece kişisel gelişim sürecinde geçmiş dayanıqlı fobilerimi yenmek istiyorum

Korkularımı yaşıyorum

Sürekli bir yalnızlık içindeyim annem babam hep bizi yanında istiyordu. Çalışın okuyun derler ama hep bir kaygı taşır annem içinde üniversiteye giderken bile ağlamıştı. Babam çalışmıyordu annem mutsuzdu hep işe gidiyordu annem çalışıyordu. Biz hiç yönlendirilerek büyümedik kendi kendime öğrendim her şeyi annem babam çok ilgisizdi sorsanız beni hep dershaneye göndermişlerdir ama oturup konuşamazdık hep bir negatiflik olumsuzluk annem hiç sosyal değildi babam gezmeye giderdi annem evi temizlerdi hep evdeydi gülmezdi eğlenmezdi. Robot gibiydik o robotluk bana da geçti. Biriyle tanıştım o çok sosyaldi ben onların arasında çok pasif kalmıştım. Çok kaygısızlardı hayatlarını işlerini kurmuşlar geziyorlar eğleniyorlardı. Ben kaygılarımdan dolayı çalışmıyordum. Kusuyordum her şey mideme vuruyordu. Onların o hayatı beni çekmişti belki de. O arkadaş grubundan sosyal olanla sevgili oldum o da farkındaydı aramızda mizaç farkı vardı. O kaygısız sürekli gülelim eğlenelim kafasındaydı eski ilişkini unutamamıştı bana unuttum diyordu ama her yerden bir anısı çıkıyordu ben bunları gördükçe kahroluyordum onunsa hiç umrunda değildi geçirdiği iyi vakte bakıyordu arkadaşlar arasında benim üzüldüğüm biliniyordu. Çok fedakar olmjştum bu ilişkide. O ise kendi sınırlarını çok net çizip sözde fedakar olup aslında gizliden gizliye bir şeyler saklayıp masımlaştırıyordu bunları ortaya çıkınca. En yakın arkadaşı da onunla bir olup sürekli beni ya bizi sevmiyor vs diyip duruyordu sürekli bizimle takılıyorlardı biz daha 3 4 aylık sevgiliydik. Benim mizacım onlara onların ki bana çok zıttı. Yanlarında rahat değildim çünkü hep bir duvar örüyorlardı laf sokma espri adı altında saçma sapan daha beni rahatsız edeceğini bildiği espriler yapıp sonra bana şakadan anlamıyorsun etiketi giydiriliyordu. Kendilerini çok normal beni anormal nitelendiriyorlardı bunları direkt söylemiyorlardı ama tavırları hep bir benim üzerimden sorgulama içindeydi ilişkimiz o kadar göz önündeydi ki bundan aşırı rahatsızdım. Sürekli bir kendimi açıklama ihtiyacı duyuyordum. Biz hiç bir şeye karışmayız diyip içten içe her şeyin içindeydiler. Bazen ben mi kendimi böyle içine kapanık soğuk durarak bu imajı çiziyorum diyordum. Olabilir. Ama kendi ilişkileri hakkında tek kelime etmezlerdi konu biz olunca dalga geçer gibi her lafın her tartışmanın ortasındalardı. O kadar sıkıldım ki bu durumdan birisi erkek olmasına rağmen dedikodu diye ölüyor. Ayrıldık hala benden haber götürüyor o tarafa ben hiçbiriyle görüşmüyorum. Güya onlar benimle görüşmüyor tavırlarına giriyorlar. O tarafa haber gönderiyorlar ben de o kişiye yönelik her şeyini kapattım o da bunun farkına varınca olayın ortak arkadaşlardan kaynaklandığını anladı. Oysa çok fazla olay vardı. Şimdi o kişilerle buluşmam gereken bir ortam oldu ve ben onlarsız gittim. Kendilerince iyice bana kuruldular. Ya ben anlamıyorum insanlar neden sürekli kendilerini her olayın içine atıp bir şey yapmıyoruz diye geri çekilirler ki ben yalnızım ama böyle insanların içinde daha yalnız hissettiğim için girmiyorum aralarına sürekli bir çekiştirme içindeler bana ara bozma bile dediler insan bence kendinden bilirmiş çünkü benim asla öyle niyetlerim yoktu. Kendileri bu uzaklığı yaratıp sonra sorunlu benmişim gibi davrandilar. Çok yoruldum artık yalnız kalmak istendikçe yalnızlığa sürükleniyorum

Programımı bir türlü tam yapamıyorum motivasyonum düşüyor yetiştiremekten korkuyorum

Ben yks öğrencisiyim her şeyi sıfırdan başlıyorum ve yetişemeyecek diye korkuyorum ve sürekli yapmamaktan korkuyorum program yapıyorum bir gün tam diğer gün eksik yapıyorum sinirleniyorum soruları yapamayınca çok üzülüyorum ve motivasyonum yerle bir oluyor ve olmayacak diyorum aslında da yaşadığım normal çünkü ilk kez bu soruları yapıyorum napacağımı bilemiyorum sürekli motivasyonum olmuyor sonra öyle gün verimsiz oluyor kendimi zorluyorum ama yinede hep motivasyonum düşüyor yapmayınca ve yetiştiremeyevğim diye korkuyorum ve daha kötü hissediyorum