Psikoloji Kategorisi

Dizi ve filmlerden abarti sekilde cok etkileniyorum

Merhabalar ben herhangi bir dizi ya da film izledigimde, kitap okudugumda asiri etkisinde kaliyorum. film bitince kalbim küt küt atiyor zor nefes aliyorum. sebepsiz bir sekilde cok duygusallaşıyorum. artik film izlemekten bile korkuyorum ya etkisinde kalirsam diye. bazen yeri geliyo agliyorum (bunlar film sirasinda degil film bittikten sonra yasaniyor). bazen filmdeki karakterlerle kendimi ozdeslestiriyorum o zaman daha cok duygusallasip etkisinde kaliyorum. filmi izledigim gun boyunca yatana kadar kalbim kut kut atar ve bi turlu kendime gelemem. izledikten sonraki 3 gun icerisinde de surekli aklima gelir. aklima geldikce de kötü olurum. ayni sebepten mi bilmiyorum ama yuksek sesle muzik dinlemeye baslarsam da kalp ritmim yukseliyo. igrenc bi his bi seylerin etkisinde kalmaktan cok yoruldum. acip film izlemeye bile cekiniyorum. ozellikle kalp ritmimin yukselmesi beni daha kotu yapiyo. gozumu her kapattigimda filmdeki sahneler karakterler gozumde canlaniyo. ve film sonrası anormal derecede duygusallasiyorum sebebi nedir normal bi sey mi? degilse de cozumj var mi? neler yapmam gerekiyo lütfen yardim edin

exe1453

Sakin ve durağan bir insan olmak istiyorum

Ben çok telaşlı çok heyecanlı küçük büyük her şeye yüksek tepkiler veren aynı zamanda sinirli ve çok hızlı biriyim günlük yaptığım her şey aşırı hızlı yemek yemek giyinmek vs ama bunların aksine ben çok sakin biri olmak istiyorum her şeye sinirlenmek yüksek tepkiler vermek istemiyorum telaşlı biri olmak istemiyorum ben durağan sakin biri olmak istiyorum yani verdiğim tepkilerle vermek istediğim tepkiler birbirleriyle tamamen farklı. Çok sorunlu bir ailede büyüdüm herkes sinirliydi annemle babam çok kavga ederdi çocukluğum hep stresli bir ortamda geçti buna bağlıyorum bazen bu yüzden böyle olduğumu düşünüyorum kardeşlerim bana göre kat kat sinirli ama ben bu kadar bile sinirli bi insan olmak istemiyorum bu yüzden beynimin içinde sanki iki kişi varmış gibi delirmek üzereyim sakin kalmayı pozitif olmayı istiyorum ama bir türlü beceremiyorum beceremediğim için sürekli bunu düşünüyorum nasıl sakin biri olabilirim olayları bu kadar takmayan Relax biri nasıl olabilirim bazen deniyorum yavaş hareket ediyorum işlerimi yavaş yavaş yapmaya çalışıyorum ama o zaman da kendime bakıyorum çok mutsuzum hem sakin kalıp hem mutlu olamıyorum hızlı davrandığım zamanlar çok hareketli çok neşeliyim ama çok takıntılı ve sinirliyim aynı zamanda yani en ufak şeye çok yüksek tepkiler verebiliyorum artık psikolojim çok yıprandı bu durumdan nasıl kurtulabilirim lütfen uzman desteği demeyin bana şu anlık kendim halledebileceğim bi çözüm önerin lütfen

Kaybetme korkusu yaşıyorum, ne yapacağım

Merhabalar öncelikle. Ben zor bir süreçten geçtim geçiyorum. Kendimden kaynaklı ya da ilişkimden kaynaklı ya da hayatın bana getirdiği durumlardan kaynaklı bir çok şeyi kaybettim kaybettiğim şeylere de fazla bağlıydım yıllarımı verdim hatta kaybettiklerime örnek olarak mesela işim arkadaşlarım bazı hayallerim uğruna kendimi adadığım her şey bunları kaybettikten sonra elimde olanı sıkı sıkı tuttum yani ilişkimi kaybettiğim şeylerin yerine birini koydum. Onunla yapacağım şeylere odaklandım kendimi. Bu bir uzak mesafe ilişkisi. Ve bazı durumlardan kaynaklı da ayrılmak istediğini söyledi sevmediği için değil ama uyuşmadığımızı düşündüğü için böyle bir karar aldığını söyledi ve ben o an kendimi bomboş bir insan olarak düşündüm ayrılma kararına da netlik getirmem kendimi bulmam adında biraz süre istedim. O an her şey başıma yıkıldı sanki ne yapacağımı bilemedim. Kaybettiğim şeylerin yerine onu koyduğum için tekrar bir şey kaybetmek istemedim. Ne yapacağımı nasıl bir yol izleyeceğimi de bilemedim kaybetmekten çok korkuyorum sizce neden nasıl bir yol izlemem gerekir yardımcı olur musunuz 2 senelik bir ilişki ama uğruna hayatımı adadım onu önceliğim yaptım kendi önceliğimi görmem gerekiyor önce ben demem gerekiyor ama yapamıyorum. Nasıl bir yol izlemem gerekir. Kaybetmekten bu kadar korkmuyordum önceden. Şimdiden çok teşekkürler.

Zihnimde sürekli birine bir şey anlatıyorum ?

Zihnimde bir ben varım bir de kaygılı korkulu bir çocuk var sanki . Kaygılı olan bir şey söylüyor ben ona cevap veriyorum örneğin korkacaksın diyor ben korkmucam diyorum bir şey olacak diyor olursa olsun felan diyip geçiştirmeye çalışıyorum , aklını yitireceksin insanlara muhtaç olacaksın felan diyor ikna edemiyorum sanki benle sürekli kavga ediyor modum çok düşüyor …Bir de bir şey yapıyorum mesela sankş onu karşıdakine anlatır gibi şöyle oldu böyle oldu diye kafamda konuşuyorum hesap vermem gerekiyor gibi hissediyorum anlaşılmak istenen biri gibi hissediyorum . Örneğin aynı şu diyalog oluyor:-“Ben üzgünüm lütfen bana yardım edin aklımı mı kaybedicem çok korkuyorum”diyorum ve bunu bir doktora anlatıyorum gibi hayal ediyorum …Sonra onun bana verebileceği cevapları kendime veriyorum“Hayır iyisin “veya “evet durumun kötü “gibi uzuyor böyle …VeyaKendim hakkımda X diyeyim ismimeX de çok zorlandı hayatta kimse onu anlamadı çok üzüldü mutlu olamadı erken öldü gibi biri benim hakkımda böyle söyler diye zihnim kuruyor . Bir durum yaşasam X kendine gel sen bu değilsin diyorum sonra içimden bi ses hayır bak sen aklını kaybedeceksin korkak korkuyorsun sevilmeyeceksin gibi şeyler söylüyorumKorksam mesela korkma diyorum kendime sorun yok diyorum ama içimdeki ses Korku dolu şeyler göreceksin aklını yitiricen diyor baş edemiyorum …Benim sorunum nedir ? Çok üzülüyorum …Psikolojik baskı gördüm yıllarca ağır şeyler yaşadım psikolojim bozuldu bana akılsız muamelesi yapıldı başarılı olmama rağmen deli sorunlu akılsız cinli felan dedi babam dövdü sövdü …anlaşılmadım ihmal edildim görülmedim küçükten beri insanlar beni anlasın görsün diye çok uğraştım çocuk aklımla dikkat çekmeye çalıştım en son panik atak kaygı bzk tanısı aldım fakat artık aklımı kaybetmekten korkmaya başladım kötü geçen doğum sonrası bu durumlar arttı …Lütfen yardımcı olun… Şimdiden teşekkürler …

İletişim dengesi nasıl kurulur

Merhaba ben 2 sene önce bir ilişki yaşadım ama bu ilişkiyi yaşarken değil gittikten sonra fark ettim ki herkes kendini düşünüp bencillik yapmış ben sakin çekingen içe dönük biriyim erkek arkadaşımın kendisi çok sosyal birisi özeliklerimiz çok farklı ama sevgimiz var diye ilişkiye devam ettik. Sürekli onun yakın arkadaşı ile buluşuyoruz kendimize ait özel alanımız kalmamıştı her adımımızı kavgamızı biliyor ben anlatmasından rahatsız olduğumu dile getirmeme rağmen buna devam ediyor. Yan yana geldiğimizde ben daha sakin çekingen kalıyorum çünkü samimi değilim kendimi açmakta zorlanıyorum ve sürekli alttan alta bana ilişkime eleştirisel şeyler söyleniyor. En yakın arkadaşı belli ki gülüp eğlenmek beraber takılmak istiyor ama ben sorunlarımızı çözmek sevgilimle vakit geçirmek istiyordum. Çünkü daha çok yeniyiz aktivite yapmak değildi ihtiyacımız. Bunu söyleyince ben kötü duruma düşüyorum insanların yanında sessiz kalınca ben sevmiyor ya da anlaşılması eğlenmesi zor oluyorum. Çünkü erkek arkadaşımla yaşadığım şeyler çok ağır taşıyamıyorum bazı konuları ve bunları erkek arkadaşım asla anlamıyor. Kendini düşünüyor sürekli vaktini çabasını ya işine ya çevresine veriyor ben hep çabalıyorum bir şeyler düzelsin istiyorum ama emeğim görmezden geliniyordu şu an ayrıldık yaşattığı şeyleri hemen üzerimden atayım hiçbir şey olmamış gibi devam edeyim istiyor. Bu yaşananlar beni o kadar zorladı ki mutsuz olduğum bir yerde mutlu edemezdim sonrasında kendimi çok suçladım ben acaba eğlenmeyi mi bilmiyorum. Yoksa insanların yanında hep susan mutsuz biri miyim diye ama kendi hayatında karşındakine zor şeyler yaşatıp onu anlamış gibi davranıp bana karşı sen de şöylesin bak senin yüzünden bu haldeyiz demek çok yanlıştı. Bunlar için kendimi çok kez suçlamıştım. Herkes çok bencilce davranıyor. Ben kimseye hayır diyemeyip buluşmalara giderken aslında mutsuzken yanlış yaptığımın farkında değilmişim şu an anlıyorum ki bunlara izin vermemem gerekiyormuş sizce kendimi anlattıklarım konusunda nasıl değiştirebilirim

andayken bir anda düşüş yaşıyorum, o anı yaşayamıyorum

Merhaba,umarım iyisinizdir size anlatmak istediğim şey kısaca bir ortamda ne kadar rahat özgüvenli de hissetsem bu genelde bir tık benim baskın olduğum diyaloglarda oluyor mesela konuşuyoruz ediyoruz gülüşüyoruz ama yüzüm bir an düşüyor anlamlandıramıyorum yani o an o düşüşü toparlamak şimdiye kadar zor gelirdi ama bugün ilk defa kontrol edebildim dışardan ciddi göründüm bir anda ama nasıl algılandığı hakkındaki düşünceleri merak ediyorum cevaplarsanız sevinirim bir de beni en rahatsız eden kısım o an konuşulan konuyla ilgili bir rahatsızlık duyduğum çıkarımı yapma ihtmalleri yani yanlış anlaşılmak istemem ama nedenini bilmiyorum yani hiç konuşmadığım anlarda da oluyor bu. güldüğüm vakit bir an düşebiliyor sebebini anlamış değilim. bana öyle yanıt verin ki mantıklı bir şekilde kontrol altına alabiliyim durumu çünkü çok can sıkıcı bir hal aldı gerçekten. umarım anlatabilmişimdir kendimi,şimdiden teşekkürler. iyi,sağlıklı mutlu günler dilerim.

Eşimin ailesinin bana yaptıklarına karşı nasıl davranmalıyım kendimi mutlu etmek için ne yapmalıyım kaygımı nasıl yenebilirim kendi ailemle aramdaki sorunları düşünceleri nasıl zararsız şekilde atlatabilirim

Mrb ben 25 yasında 2 yıldır evli bayanım küçük yaşta annemi kaybettim. Eşimin ailesi bize evlenirken hiç yardım etmedi beni hiç istemediler ama ben elimden gelen iyiligi yaptım eşimin hatrı için kalplerini kırcak hiçbi kötü kelime sölemedim onlar evlat ayırdımı yapıyolar eşimle beni dışladılar bize hiçbişe yapmadılar ne dügün ne nişan ne kına ne esya ne takı ama eşimin kardeşleri olsun anne baba olsun öteki uzman olan oglanın nişanınıda kız istemesinide yaptılar onlara yaptıklarını gördükçe bize yaptıkları haksızlıga gelemiyorum ilk geldigim zamanlarda benimle hiç konuşmadılar bana iftira attılar eşim bacagından rahatsızdı hastalık bulastırmısım diye saga sola yaydılar dolandırıcı dediler gene kötü günlerinde yanında oldum inek koyun gütmeyi bilmem yardım ettim beraber ahır yapılcak dediler 1 ay boyunca eşimle birlikte calıstık sırtımıza yagmur yagdı tarlada kaynanama yardım ettim elimden geleni yaptım ama onlar bni dışladılar eşimin olmadıgı yerde bana laf sokmaya calıstılar sonra ben arama mesafe koydum bu nişan muhabetleri olunca konusmadım gitmedim işleri düşünce esimin abisi babasi annesi bacıları arıyo işleri düşmeyince eşime siktiri çekiyolar bende eşime diyorumki gitme hem bedenen kendi eziliyor hemde bi tepkisi olsunki kıymetini anlasınlar istiyorum ama eşim onlar cagırınca hemen gidiyor söylüyorum bize yapılanı anlatmaya çalışıyorum beni anladıgını sölüyor ama anlamıyor bide bu sorunu etrafımızdaki insanlara anlatıgımozda haksızlga ugradıgımızı bilmelerine ragmen işte bana onlar sana taş atıyosa sen ekmek at diyolar onlar bana kötü davrancak ben neden alltan alıcam elimden geleni yapmışım hiçbişey olmamış gibi davranamıyorum onların yaptıklarını unutamıyorum ansızın durdugum yerde aklıma geliyor eşime söledigimde konuyu kapat diyor beni dinlemeyince kendimi çok yalnız hissediyorum gurbetteym ne komsum var ne arkdasım kimseye anlatamıyorum gidecek yerimde yok eşim diyoki beni annem baglıyo o boynumu büküyo diyor onun için gidiyorum diyor acaba benim annem yok ya o duyguyu bilmedigimdenmi eşime çok tepki gösteriyorum ona nası yaklaşmalıyım ?Bide eşimin ailesine ben bayramda ellerini öpmeye gitmedim eşimle haber salmış kaynanam kayınbabam sözde demişki arabayı gönderim gelsin elimi öpsün onu affedicem diger gelinimden farkı yok demiş eşimde bana gidelim seni savunucam dedi gene gitmedim ben affedilcek bişe yapmadım her gittigmde ya laf sokuyolar ya küfür duyuyorum zaten istenmiyorum görümcelerim kaynanam o evin içindekiler vardımda benimle konuşmıyolar iyi davranmaya çalışıyom olmıyo kaynanam o nişanlanan kayınımin nişanlısıyla tlfnda sürekli görüşüyolar görümcelerimde aynı bana gelince bende kaynanamın numarası bile yok ama eşime gelinimi özlüyorum yazın getir diyo tarla tapan işi var ya iş çok görümcelerim kayınbabam kayınım yaylaya gidiyor kendi köyde tek kalıyor ondan eşime karını getir diyo ben bunlara hizmetçimi geldim onların yanına gitmelimiyim bunlarla nası mücadele edicem ?Bu durumda onlara nası davranmalıyım lütfen bana yardım edin. İkinci promblemim olarak ben çok takıntılı biriyim ama elimde degil kendimi düşüncelerimi durduramıyorum herkes geliyor sorununu bana anlatıyor babam var gözü görmüyor görme engelli o bana anlatıyo ablam var eşinden boşandı 3 kızı var kendine liseden arkdası vardı o da boşanmış onun da 2 tane cocugu var evlenmeyi düşünüyor bn diyom içimden acaba cocuklar anlasabilcekmi biraz tasınmaz malımız var ilerde paylaşmada sıkıntı olurmu diye düşünmkten kendimi alamıyorum ablam var sıkıntısını bana anlatıyor birgün bile bana sormadı bugün kardeşm ne yedin acmısın eşin sana kötü davranıyomu demedi ama beni paracıl bencil olarak insanlara göstermeye çalışıyor ona nasıl yaklasmalıyım. Önceden en ufak şeylerden mutlu olabiliyordum şimdi olamıyorum kendimi olumlu düşünmeye zorluyorum kendime soruyorum neyden mutlu olurum kendimi nası mutlu edebilirim ama soruma kendim bile cevap veremiyorum tıkanıyorum kendimi o kadar kalabalıgın içinde yalnız karanlıkta kalmış gibi hissediyorum sürekli onların bana yaptıkları aklıma geliyor otırıyor aglıyorum ne dışarı cıkasım geliyor gittimiz yer sadece zincir market cünkü gidecek yerim bile yok boguluyorum kendimi kaybetmişim gibi hissediyorum kendimi mutlu etmek için neler yapabilirim cevaplarsanız sevnirim . 🙂

Boşanma aşamasında 3 çocuklu benden 15 yaş büyük biriyle birlikteyim ne yapmalıyım?

Evet dışardan garip gelebilir ama aramızda gerçekten bir sevgi var. Birbirimize çok iyi geliyoruz fakat benim bir çok konuda endişelerim de var. Onunla bir yuva kurmak beni mutlu mu eder yoksa engelleri aşmak yorgunluğa mı sebep olur bilmiyorum. Nolur bana yardım edin yalvarıyorum. Ben genç bir kızım ve hayatım boyunca da ilk onun bedenine dokundum. Bu daha da özel kıldı onu benim gözümde. Ben de çocuk istiyorum ben de aile kurmak istiyorum. Ama zaten onun 3 tane çocuğu var. Aynı ilgiyi benle kurduğu aileye de verir mi bilmiyorum. Yazılacak o kadar çok şey var ki…

Bebeğimi kaybettim, psikolojik olarak kendime nasıl gelmem gerekiyor?

Merhaba. Ben bundan 6 ay önce 24 haftalık erken doğum ile bebeğimi kaybettim. Daha sonra aradan 4-5 ay geçti tekrar hamile kaldım. Bu seferde bebeğimi aynı şekilde 22. Haftada kaybettim erken doğum yaparak. Bebeğimi kaybedeli 3-4 gün oldu psikolojik olarak çok kötü bir haldeyim enkaz altında kalmış gibi hissediyorum kendimi. Nolur bana yardımcı olur musunuz nasıl toparlıcam bilmiyorum aşırı yorgun kötü hissediyorum. Ikj seferdir aynı şeyleri yaşamak çok yordu hiç iyi hissetmiyorum kendimi. Bebeğimi canlı olarak doğum yaparak kaybettim :(

Nasıl yasamayi nefes almayi geri isterim? Kaza travmalarımı tetikledi

Kendimi oldukça yorgun hissediyorum kalbim ağrıyor etrafimdaki kişilerle konusmak istemiyorum yaşamak istemiyorum insanlarin bencilligi acimasizliginda boğuluyorum geçen günlerde bir trafik kazasi oldu ben otobüs bekliyordum ve önümde bir çocuk öldü çocuk rüyalarıma giriyor babamda kalbi durup ölmüştü bu durum tramvalarimi tetikledi arkadaşım hiçbirsey olmamis gibi beni kazanin orda terk etti ve aşırı bencil birisi diger arkadasim surekli beni assagiliyor tukendigimi hissediyorum evde kendimi tedavi etmem mümkün mü