PsikolojiKategorisi
Psikolojik Sağlığınızı Keşfedin: Zihinsel ve duygusal sağlığınızı güçlendirmek için uzman görüşleri ve ipuçları.
Filtrele
Uzun zamandır depresyondayım ve çıkamıyorum
Depresyon tanısı almıştım doktorumdan. İlaç kullandım terapi aldım. Terapileri tamamladım bu süre zarfında daha iyi hissetsem de bitirdikten bir süre sonra eski boşluğa düştüm. Gün içinde hiç dışarı çıkmak istemiyorum, öz bakımımı yapmak bile çok zor geliyor. Hiçbir şey olmasa bile kendimi üzecek bir şeyler yaratıyorum. Kendimle ilgilenmediğim için mi bilmiyorum kendimi hiç kadın gibi hissetmiyorum. Arkadaş edinmekte veya arkadaşlıklarımı sürdürmede çok zorlanıyorum. Beslenmem dahil her şey çok bozuldu. Fiziksel ve mental açıdan tamamen sağlıklı biri olmayı çok istiyorum.
Gizli Kullanıcı
Kafamın içindeki yetersizlik duygusundan nasıl kurtulabiliriz?
Merhaba,7 yıl önce hiç istemediğim bir üniversiteyi bitirmek zorunda olmaya başladığım günden beri içimi kemiren huzursuzluk ve öfke ile hala yoluma devam ediyorum. Arkadaş ve aile çevrem nispeten başarılı olduğunu düşündüğüm,kendilerini geliştiren,değiştiren insanlarla dolu. Bense hiçbir şeyi başaramayan, yıllardır değiş(e)meyen, giderek daha olumsuz ve karamsar olan, kendime iyi gelecek şeyleri bilemeyen, umutsuz, hayal ve istekleri olmayan, biriyim. Kendime olan saygımı kaybettiğimi görüyorum ve bu durumdan korkuyorum. Çabalamak veya çalışmak benim için dünyanın en zor işi gibi geliyor. Kafamın içindeki kendi isteklerimden çok; ailemin mutluluğunun daha önemli olduğu düşünücesinden nefret ediyorum. Bazen bu durumu dile getiriyor sonrasında pişman olup kendimden daha fazla ödün veriyorum.Çevremdeki çoğu kişinin hayatın iyi, kötü durumana karşılık toparlanma çabalarını takdir ediyorum ancak benim bunu yapamayıyor oluşumdan dolayı kendime olan nefretim her sene artıyor. Kafamın içinde beliren 'sevmek kendinden taviz vermek' ile 'kimseyi memun edemezsin, etmekte zorunda değilsin.' düşünceleri ile çatışmaktan yorulduğumu hisediyorum.Bir yerden mi başlamalıyım yoksa kaydığım yerden mi devam etmeliyim? Bununla nasıl başa çıkabilirim?
zpelinKaçıngan bağlanma stiline sahibim ne yapabilirim?
Ailemle ilgili yaşadığım travmalar ve sonrasında özel hayatımda ilişkide yaşadığım travmalar sonucu kendi kabuğuma çekilme, yalnızlaşma, duvar örme ve kimseyle bir bağ ilişki kuramama durumum var. Hayatıma kimseyi alamıyorum. 1-2 gün konuşma sağlayıp sonra silip atıyorum. Soğuma yaşıyorum. Birinin bana duygularını açması samimi gelmiyor. Sadece elde etmek için çaba sarf ediyor gibi geliyor ve bu durum beni tedirgin ettiği için uzaklaşıyorum. Belki gerçekten samimi ama ilk başta böyle düşünemiyorum duygularında samimi olabilir mi? sorusunu soramıyorum. En ufak beni gerginliğe sürükleyen durumlarda kestirip atıyorum. Bununla mı uğraşıcam diyorum kendi kendime. Aslında kendimi strese sokmamak, kendimi mutlu etmeye çalışmak beni huzurlu hissettiriyor. Ama ben galiba biraz fazla abartıyorum bu durumu. Çünkü bu durum beni yalnızlığa sürüklüyor. Bir yanım bir ilişkide olup sevmek-sevilmek duygusunu yaşamak istiyor. Bu durumda ördüğüm duvarları aşamıyorum. Bir başkasının da aşmasına izin vermiyorum. Ben bu duvarı aşmak istiyorum. O tuğlaları tek tek de olsa zamanla da olsa yok etmek istiyorum. Bu konuda ne yapabilirim. Yardımcı olursanız sevinirim. Teşekkür ederim.
Gizli KullanıcıDerealizasyon ve Panik Atakla Mücadele
Galiba çocukken de derealizasyon hastaydım ama başta bir tık yoktu yaş aldıkça hastalığım aklımı kaçıracakmis gibi yapıyor beni ve insanlara kolay bağlanıyorum ve panik atak beni öldürmek istiyor ve kendimi hiç bir aey husedemiyorum ne insan ne hayvan ne bir cisim ve içimi alan bir korku oluyor ve yemek bile yiyemiyorum bazen bu durum yüzünden hiç bir şey yapamaz oldum genede normalmis gibi yapıyorum ve ne kadar istesemde uyuyamıyorum zorla uyanıyorum zorla uyuyorum
Gizli KullanıcıYas sürecini nasıl atlatırım ve bunu nasıl kabullenirim?
Merhaba.Ben bu yaşıma kadar babama çok bağlıydım. Hatta ona bir şey olur korkusuyla her gece seni seviyorum demeden uyumazdım. Maalesef ki babamı bu geçen mayıs ayında kaybettim. Aslında farkındayım. Herkesin gideceğini, bunun sadece benim babamın başına gelmediğini biliyorum fakat kalben kabullenemiyorum. Bunun dışında Hiç evden çıkmak istemiyorum. Ama evde durmaktanda bunalıyorum. Bir şeyler yapmam gerek ama ne yapacağımı bilemiyorum. İçim daralıyor. Her konu hakkında o kadar kaygılanıyorum ki. Her şey hakkında çok düşünüyorum. Ya bir şey olursa ya kötü bir şey olursa diye tüm günümü zehir ediyorum kendime. Kendi kendime paranoya yapıyorum. Eskisinden çok sinirliyim. Ama gerçekten sinir düzeyim çok fazla. Kendime zarar vermiyorum fakat bir şeyleri fırlatıp kırma isteği oluyor. Bunu tamamen nasıl aşacağımı bilemiyorum. Mantıklı bir insan olduğumu biliyorum. Hatta çevremdeki herkesten daha güçlü olduğumu da biliyorum psikolojik olarak. Kendimi güzel geliştirdim. Ama babamın bu durumu beni çok sarstı. Dışarıdan çok iyi görünüyorum fakat içimde neler koptuğunu sadece ben biliyorum. Dediğim gibi bazen bu durum bana çok acı veriyor. Bazen de hiçbir şey hissedemiyorum duygu olarak. Neden böyle anlamıyorum. Babamla ilgili bir konuda da diğer insanlarla konuşmak istemiyorum çünkü zor geliyor. Vefat etti derken bile yüreğim acıyor.Lütfen bunu gerçek anlamda nasıl aşabileceğime hayatımı kendim için nasıl kolaylaştırabileceğime dair bir öneri sunun.🤍 Sevgilerimle.
Gizli KullanıcıHer gün kabus görüyorum
43 gündür sürekli kabus görüyorum ve daha önce böyle olmamıştı neden böyle bilmiyorum hergun kâbus görüyorum ve bu durumdan kurtulamiyorum gördüğüm seyler daha çok aile ile ilgili çatışma daha önceki bıçak hırsız kaçırılma hayvan saldırısı genelde gün içinde de ne oluyorsa ne yapıyorsam rüyama giriyor ama başka bir şekilde korkunç gerçek dışı varlıklar da görüyorum rüyamda .ve baya dir uzun bir süre bu durumu yaşıyorum.kaldiramiyorum rüyalarda telefon görüşmesi daha çok ve ağlamak gülmek daha çok kovalama kaçma köpek kedi tarafından saldırıya uğrama kolumun yaralanması kopması annemin sarması yakalanma gibi vsvsv bazende normal rüyalar ama hergun 2 3 tane kabus görmek beni yoruyor uyku düzensizliğim bazen iştahsızlık ta yalnızlık gülme sorunları biraz arttı yani şu şekilde aklıma bazen komik anıların gelmesi çok hayal kurma uyurken rahat duramqmq qyaklari sallamq tam uykuya dalacakken ani refleks bacaklarda ve tirreme baya sıcaklık tabi basıyor daha önce panik atagim da vardı ama geçti ilaçları kullanırken düzelmiyordu bıraktıktan sonra düzeldim ve ben artık kabus görmek istemiyorum her gün rüya kabus görmek normal mi bu durumdan kurtulmak istiyorum ve baya uzun süre devam oldu 43 günden fazla hergun kâbus görmek ilaçlarla her hangi bir tedavi yöntemi bana saçma geliyor en azından napmam gerektiğini lütfen söyler misiniz bu durumu çözmem için tam yeni bir başlangıç yapmak istedim ve bu oldu korkunç rüyalar görmek istemiyorum ve uyku duzenim yok .
Gizli KullanıcıPlatonik olduğum kişiyi unutamıyorum
Önceden platonik olduğum biri vardı dayanamayıp açılmıştim bana karşı bir duygusu olmadığını öğrendim çok üzüldüm işin tuhaf yanı ben söyledikten sonra sözümün olduğu gün bana mesaj atmisti annesi ve ablası ile konuşuyorm normalde annesi itiraf etmişti seni çok söyledim ona ama o istemedi tabi benimde duygularimdan haberi yok .şuanda da evliyim ama ara sıra aklıma geliyor bazen eşime haksızlık ediyor gibi hissediyorm genellikle eşimle kavgalı olduğumuz günlerde aklımdan çıkmıyor acaba olsa neolurdu falan diye budurumdan kurtulmak istiyorum artık eşimi de çok seviyorum ama asamiyorm onunda sevgilisi var isin kötüsu ben evli iken kendisininde sevgilisi olduğu halde arkadasima beni sormuş bunu öğrendikten sonra yoğunlaştı. Biraz uzun oldu k bakmayın içimi dökmek istedim 🙄
Gizli KullanıcıDürtüsel olabilir miyim?
Çok yorgunum çok üzgünüm insanlar beni uyarsada ben hala aynıyım değişemiyorum dürtüsel hareketler sergiliyorum düşünmeden hareket ediyorum tanıdığım bir psikolog dürtüselsin dedi öneriler verdi fakat ben hala aynıyım bu gerçekten çok yorucu hayatım o kadar etkileniyorki davranışlarım yüzünden hatta çoğunlukla derslerimede olan zararını görüyorum asla yoluna koyamıyorum söylenenleri etrafımdaki insanlar beni yanlış tanıyor sürekli değişkenim yaşadığım bu durum beni sürekli mutsuz gösteriyor
Gizli KullanıcıHayatımdan tat alamıyorum her şey anlamsız geliyor
Hayatımda öyle çok ciddi sorunlar olmamasına rağmen, mutlu olmayı beceremiyorum. Şükür etmem gereken çok şey var ama yapamıyorum hep pürüzlere takılıyorum. Her sabah uyandığımda güzel ailemle, hayata mutlu bakıcam diyorum olmuyor gün içinde ufak sorunlar çıkınca yine mutsuza bağlıyorum. Hani olur olmadık boş sebepler dahil. Ve bunlar gözümde çığ gibi sorunlar göründüğü için hayatımın tatı yok gibi hissediyorum. Yardım lütfen😑
Gizli KullanıcıTakıntılarımla nasıl başa çıkabilirim?
Çok fazla değil ama sayma takıntım eşitleme takıntım var aklıma istemsizce anlamsızca gelen düşünceleri durduramıyorum aynı şey sürekli gelip duruyor örnek adak yaptım her şeyde adak adak geliyor aklıma yap yap diye ses olarak değil belirtmek isterim . Ve yaptığım hiç bir şey den emin olamıyorum kendime güvenim hiç yok sinirlendiğimde hemen ağlıyorum en rahatsız edici özelliğimde bu bundan nasıl kurtulabilirim
Gizli Kullanıcı