Psikoloji Kategorisi

Beynim sürekli savunma mekanizmasına geçiyor nasıl geçer

Kişilik bozukluğu belirtileri var ve siyah beyaz görme durumu kimseye güvenenmem sonra pişman olma kendine zarar verme diş sıkma yada koluna baskı yaparak savunma mekanizmasını azaltma çok sevme yada nefret etme benziyor ve bana depresyondasın dediler yeterli gelmedi dedikleri ve benim yaşadığım sey bambaşka her gün devam ediyor kötu gorme duygu değişimlerimi ve bu depresyonluk bir şey değil haksımıyım nasıl geçer

Desteğe ihtiyacım var

İlişkimde çok fazla kısıtlamalar yapıyorum bilmiyorum neden bilmeyerek yapıyorum bu yüzden ilişkimde sorunlar yaşıyorum kötü hissediyorum sorunlarım var nasıl bir yol izlemeliyim. Çok fazla darlama yaptığımı dile getiriyo istemsizce yapıyorum neden biliyorum aramız kötü bu sorunlardan dolayı nasıl bir destek almalıyım bunaldım diyor bu davranışlarından dolayı defalarca sana söyledim sen aynısın diyo kendime ait yaşam alanı bırakmıyorsun gibi cümleler konuştu

Kürtaj oldum bu durum beni fiziksel olarak yıpratmasa da ruhsal olarak çok yıpratıyor

6 yıllık bir ilişkim var ilk zamanlar ben ona kötü davrandım yalanlar söyledim ki bunu niye yaptım bilmiyorum ayrıldık ben çok pişmandım ama anlamadı tekrar barıştık ve o artık eskisi gibi değildi sonra beni aldattı askere gitti geldi 1 yıl sonra barıştık affettim sonra ailesinin beni istemediğini duydum bir kaç arkadaşı hariç ilişkimizi kimse bilmiyor beni artık eskisi gibi seviyor mu bilmiyorum ama ben onu eskisinden daha çok seviyorum geleceğimiz var mı yok mu bilmiyorum daha yeni kürtaj oldum ve bu durum beni fiziksel olarak acıtmasada ruhsal olarak çok acıtıyor ve yıpratıyor ve erkek arkadaşımla hiç bu konuyu konuşmadık gerçi konuşsakta umursar mı bilmiyorum işimden istifade ettim iş bulamıyorum okulum uzadı bitmiyor geleceğim nolucak artık bilmiyorum bir umudum kaldımı onuda bilmiyorum

duygusal sorunlar ve manipüle

Soruyu sormak istiyorum ama kendimin de çok masum olduğunu söyleyemem. Hayatıma giren her insanı terk edip sonrasında bunalıma soktum bilerek yaptığım birşey değildi seneler geçtikten sonra bir şeylerin ciddiye bineceğini anladığımda sadece kaçmak istiyordum galiba, bunun için yani bu bir sorunsa daha öncesinde kimseyle konuşmadım. Kavgalardan hep kaçarım hatalıysam büyük küçük farketmez hep yok olurdum. Duygularımı ilişkilerde hiç belli edemem seni seviyorum kelimesini bile benden çok zor duyarlardı. Bunun bir gün benim için sorun olacağını birinin bilmediğim duygularla beni tepe taklak edeceğine emindim tabiki. .. Biriyle tanıştım. .. öncesinde birkaç kişiyle konuştum. Birini terkettim yine evinden kaçtım öbürüne yalanlar söyledim, normalde asla yalan söylemeyen ben ,ikili ilişkilerde hayatım hakkında hiçbir şey duyamaz. Ailemle nasıl anlaştığımı bile bilmez. Bu çocuk benden 5 yaş büyük illa benden daha çok deneyimi var biliyordum başta hayat çok güzeldi bana aşık olduğunu düşünüyordum sonra ben bunu bi anda bıraktım arkadaşlarımla tartıştı. ''beni neden bıraktın'' dedi, asla bir açıklamam yoktu . Tabi ondan hoşlanıyordum ilk defa böylesine bir his vardı içimde ,duygulardan anlamayan babama anlatacak kadar. .. Birkaç ay görüşemedik ,karşımda oturuyor hatta . Beraber yaşamayı konuştuk ,döndüğümüzde sevgili olacaktık, ve ben evime döndüğümde yok oldu şimdi tekrar görüşüyoruz ama anlattığı hiçbir şey tutmuyor hayatında biri olduğunu düşünüyorum. Anlattığı şeye beni o kadar iyi inandırıyor ki ,ya da kendini benden korumak için yapıyor bunu ,her an beni arayan görmek için can atan biri nasıl böyle değişir? Önce ki ilişkilerimde ''umarım kendin gibi birini bulursun'' lafını çok duyuyordum. ''Olmayan kalbini umarım mahvederler ''diyorlardı ,onu sadece hayatımda 1 hafta tuttum. Beni o kadar istemiş ki ,o zaman , ''bizi nasıl bitirirsin'' dedi. Saatlerce biz için kavga etti, bense ben için. .. O bunu yaptığında farketmedim tabi ,5 aydır tanıyorum onu, uzak kaldığımda merak eder oldum. Ve sordukça bana ne kadar benzediğini farkettim. Bana hala saatlerce bakar, sarılır ama asla yaklaşmaz. İlişkiler hakkında konuşuruz ,ama bana asla onu yöneltmez. Bir anda arar beni görmeye gelir ama haftalarca göremem. Beni kendine ilk defa biri böyle bağlamaya çalışıyor. Hayatımda ilk defa birinin resmini çizdim ona birşey yazdım hiç aşık olmadım mı dicem oldum ama bu ne gerçekten anlam veremiyorum kime anlatsam çevremdekiler de anlamıyor. Arkadaşlarım bile ''bi insan bu kadar hızlı değişemez ''diyor ki haklılar , önceden bir arzu vardı aramızda şimdiye birbirimizin gözünün içine uzun uzun bakıyoruz ve sanki bana öyle baktığında aynı şeyi düşünüyor gibiyiz. O asla masum değil bu arada hataları çok oldu hem güvenimi hem de sevgimi asla hak etmiyor. Hep dediği şeyse ''hak etmeme izin bile vermedin ki nerden biliyorsun. '' O beni manipüle ediyor, ya olmak için ya da koleksiyonu varsa onlardan biri olmam için. Ben onu manipüle ediyorum, beni tanımaması için. Asla toxic bir bağ yok ama taktikler üzerine kurulu gibi ,saçma olan yan yanayken asla böyle değil sabaha kadar konuşuruz asla susmayız bana her şeyini anlatır ben de öyle sanki senelerdir benimle bunu her gün yapıyormuş gibi ama ben dışarda olduğumda asla o yanını göstermez. Önceden sadece onun yanında farklıydım insanların içinde yani şu anda da öyleyim ama arkadaşları benim donuk, soğuk, empati yoksunu, kendini beğenmiş biri olarak görüyormuş kötü tarafı başta o da beni öyle sanıyormuş öyle biri olmadığımı kabul etti , gördü. Arkadaş ortamıma girdi hatta bu halimi çok seviyor dün senin bu hallerine konuşmana bayılıyorum diyor saatlerce bana gülüyor , dışarda gördüğümde yine böylesin diyor. Beni kendimden şüphe ettiriyor, duygularımı sorgulatıyor acaba gerçekten böyle miyim? dememi sağlıyor eskiden benim kendi çevrem ve onun çevresi aynı yerlerde bulunduğumuz için önceki hayatımda 3. ağızdan duyduklarıyla şahit onunla sadece bir kere kavga ettik ve bu kavgada direkt bunu suratıma vurmuştu. ''Sen sevmeyi bile bilmezsin, kim bilir nasıl büyüdün'' dedi bana. Komik çünkü biz hiç kavga etmeyiz , kıyamıyor tam bir şey tersine gitti sırıtmaya başlıyor. Şimdi biraz kendimden bahsedeyim ki bu durumun beni nasıl etkilediği belki daha anlaşılır olur. Ben kimseyi dinlemem hata olacağını bile bilsem yapmaya devam ederim sonu canımı yaksa bile bunu ben kendi isteğimle yaptım ve sonucuna da katlanırım derim. Kimseye ailemi anlatmam ,huylarımı,sevdiğim şeyleri. Çünkü annem hep biri bizim hakkımızda birşey öğrenirse bunu bize kullanır derdi. Kimsenin yanında ağlamam çünkü babam her ağladığımda kız dediğin ağlamaz der daha çok döver ağlamam kesildiğinde kız hislerini asla belli etmez derdi. Bir kişinin yanında bile hüngür hüngür ağladığımı hatırlamam evde ağlamak yasaktır mesela. Küçük kardeşim için böyle değil ,evde büyük olmak böyle oluyor sorumluluklardan bahsetmicem bile. Annem hep kardeşim için'' o evlenir '', benim içinde ''bu evlenmez duygusal olarak birine bağlanamıyor o yüzden içim rahat ''der. ''O böylece kariyerine yönelir'' der beni öyle robot gibi büyüttüler ki arkadaşlarımın anlattığı derler bana hiç üzücü gelmiyor. Hiç aile hayali kurmadım mesela çocuk sevmem. Bir erkeğin bana söz geçirebilme ihtimali beni delirtiyor. Bazen bir değişiklik oluyor bende, aile evinden çıkıp kendim yaşamaya başladığımdan beri farkettiğim birşey ,arkadaşlarımın üzüntüleri beni üzmeye hatta onların acısı beni sinirlendirmeye başladı. ''O bunu hak etmiyor'' demeye başladım. Kendime açamadığım her şeyi komple kapatıp mutlu olmaya baktım. Şimdiyse acayip hoşuma giden ,ailem de görmediğim birşey beni deli dehşet korkutuyor. Sevgi, onu seviyor muyum, o beni seviyor mu bilmiyorum. Ailemi hiç aynı odada kalırken görmedim, aynı yemek masasında, haftasonu evde, ikisi olmadan büyüdüm zaten terkedip giderlerdi. Yazdıkça içim rahatladı asıl sorunu anlamaya başladım galiba. Hayatıma aldığım senelerimi verdiğim kişilerle hiç duygusal bağı hissettirmezdim. küçük bir örnek ama ilk defa birinin yanında uyudum. Normalde karşımdaki uykuya daldığı an kalkar gider başka yere yatarım. Ailemle de aynı odada durmam. İçime kapanık biri asla değilim hatta bu hayatta gördüğüm en sosyal insanım galiba. Bir kendime iyi gelemiyorum lütfen ne yaşadığımı anlamama yardımcı olun duygularımı keşfedemeyen biriyim.

Okb ataklarım bir yıl aradan sonra tekrar başladı

Normalde bir yıldır ataklarım olmuyordu falat ailemin yanına döndüm galiba onlara bağlandım ve kısa süre önce 3 saatlik bir yolculukta güvensizlik korku ve atak hissiyle otobüsten inip ailemin yanına geri döndüm bu durum beni tedirgin ediyor ve ben bir hafta içinde istanbula kalıcı olarak gidicem kız arkadaşımla ve inanılmaz derecede korkularım var ya yolda tutarsa ya istanbulda tutarsa ya sert ataklar geçirirsem bazı ataklar çok ağır geçiyor nefes darlığı baş dönmesi terleme korkma hissi inanılmaz kötü geçiyor

kaybetme korkusunu nasıl yenerim

benım bir sevgilim var ve her tartismamizda beni kırıp dökuuor ben hicbirşey diyemiyorum sırf benden ayrılır ben onsuz nasıl yaşarım onsuz hayatım nasıl olur diye düsünmekten kafayı yedim artık sadece iliskim icinde degil arkadaslarim icinde mesela telwfonu kaparken bay diyolar ben neden sadece bay dedi optum bay derdi bana soguk yapıyor bisey mi yaptim benden sogudu diye dusunmekten kafayı yiyorum ornek bu

Her şeyi kafaya çok takıyorum

Şöyle söyleyeyim şimdi benim annemin kuzeninin kızı var adı bilge aramızda bir yaş var o benden bir yaş küçük kendisiyle yakın arkadaş kuzen gibi bişeyiz. 2 sene önce kavga etmiştik . Kavga sebebi de onun sevgilisi bizim okuldaydı bende onu seven bir kızla arkadaştım . Buda bunu öğrenip benimle küstü . Ben ilk 2,3 ay pek de umurumda olmadı . ama iste daha sonra hata yapip yapmadigimi bilmiyordum ama yine de suclu hissettim ozur dilemek istedim ve o bunu kabul etmedi. Ben iki yıl boyunca snapchat tiktok instagram vs tüm uygulamalardan uzun uzun satirlar yazdim sonunda baristi ramazan bayraminda sonra araya yine bi küslük girdi bu sefer pek de umursamadım . Neyse iste bu haziran ayı akrabamızın dugunu vardi halay oynuyorduk geldi girdi koluma neyse iste tekrar konusmaya basladik beni kendi evlerine cagirdi antebe iste gittim evlerine benimde o zaman 1 yillik sevgilim vardi adi sametti oda antepte oturuyordu bilge ben samet iste avm de falan bulustuk bilge resmimizi cekti ilk iki uc gun guzeldi normaldi 4. Gün ben bilgeyle beraber uyuyordum iste telefonumu bilgenin yanina sarja koydum uyudum neyse iste ertesi sabah eve geldim ben aradan 2 hafta gecti bilgeye yazdim bilge ben sametle ayrildim resimlerimizi siler misin dedim . Oda bu nasıl zihniyet ya dedi bende ne olmus dedim once bana guvenmiyorsun simdi de sil mi diyorsun dedi bende sana ne oluyor bilge dedim neyse bana bir suru hakaret etti engelledi bisey anlamadim icimde kaldi 2 hafta sonea arkadasimdan uzunca sey yazdim ne yapmis biliyor musun o gece sametle biliyorum yanlis seyler konusuyorduk sonra ben uyumustum o gece telefonumu almis tum mesajlasmalari her seyi kendi telefonuyla cekmis neyse iste bana dedi ki “sen iğrenc bir kizsın senden igreniyorum iste sen tam bir iki yüzlüsün senden utanıyorum senin sevgilimle konusman dedigin igrenc cinsellikle bir konusmaydi gelmis bana burda psikolokluk tasliyorsun . Keske seninle Barismasaydım kendini erkeklerin cinsel oyuncagi olarak goren birinin kendisine saygisi bile yoktur . Birak seni kiskanmayi aramizda gecen bu ufak diyoloktan bide utaniyorum seni hayatimda istemiyorum eger sen cok istiyorsan belli ki istiyorsun seni hala o kucuk kizlari sanan masum teyzeme ve enisteme uzuluyorum en cok da benimde senin gubi bir evladim olsa bende utanirdim . Sana son kez diyorum bana yazma sabrimi tasirma (tehdit etti yani ) bi insan seni hytinda istemiyorsa istemiyordur. ” Dedi bunlari yazdi her yerden engelledik birbirimizi neyse iste 1 ay once de sametten ayrilmistim zaten ama onu aldattigimdan supheleniyordu bilge gilkeydennde bi cocuk bana yazmisti neyse iste samet bilgeye yazmis esma beni aldatmismiydu diye bilge de samete demis ki evet seni aldatiyordu ama sana soylemek istemedim sonra o konusmalarinizi duyunca ikinizin de ayni karaktere sahip oldugunuzu dusundum keske esmayla hic barismasaydim ikinizde bana yazmayin demis neyse iste biz samstle 2 aydir ayriyiz zaten 3 aya gircek bilgenin o laflari o dedikleri hic aklimdan cikmadi o gun bu gundur Cok zoruma gitti cok kalbime dokundu bide deger verdigim biri olunca ayri bi huzunlendim benim suan tek istedigim gercekten pisman olmasi ben yine affetmem ama pisman olursa az da olsa içim rahatlar nolur bana bi akil ver boyle Biri oisman olur mu haa bide cok kiskanc biri beni asiri kiskanir ve gururlu kibirli biri nolur Biseyler soyler

Nasıl olduğum anlayamıyorum

3 yılık bir ilişkim var ve beni seven bana değer veren bi sevgilim var ama ben sürekli durmadan onu ilişkimizi düşünüyorum bu düşüncelerden sonra da onun yapmadığı ufak şeylere bile takılıyorum canımızı sıkıyorum ve sürekli sorun çıkaran konuma düşünüyorum ve sonra özür diliyorum bütün suçlamaları kabul ediyorum ve hatalı olduğumu kabul ediyorum devam ediyoruz bi müddet ama sonra yine aynı şeyler oluyor

Motivasyon kaybı ve hayatın renklerini kaybetmek

Merhaba,su an kendimi motivasyonu kaybolmuş,hayatın tüm renklerini ve heyecanlarını kaybetmiş birisi olarak hissediyorum. Geçmişte çok başarılı bir insandım. Enerjik. Ama 22 yaşında yaşadığım bazı olumsuz durumlardan dolayı geleceğim hakkında hayal kurma yetimi kaybettim. Bazı sorumluluklarım haricinde hayat akıp gidiyor diyorum. .Bir şekilde oldu 30 yıl, bundan sonra da olur herhalde diyorum. Bu kadar mücadele etmeye gerek var mı?diyorum. Heyecan duyma yetimi kaybettim. Tüm gün film izleyip yaşayabilirm belki. Bazen de öyle yoğun oluyorum ki. Telefonu elime alacak vaktim olmuyor. Şu an yurtdışındayım yeni bil dil öğrenme için ya da topluma karışmak için motivasyonum yok. Herkesten nefret ettiğim bir evredeyim. Ya da ilerisi adına birini sevip evlenebilecek miyim?Ya da evlenmeye de değer mi sonucta bu kadar zorluğu tek başıma göğüsledim bu yaşıma kadar. Nasıl tekrardan hayatın renklerini kazanacağım?Eskiden olduğu gibi elime harita alıp tüm dünyayı gezmeyi hayal edebilecek miyim?Motivasyonumu ve sürekli erteleme hastalığımla nasıl baş edeceğim?İnsanları sevmeyi başarabilecek miyim?

Sınav kaygım ve bununla birlikte zülüm sanrısı yaşıyorum bundan nasıl kurtulurum?

Merhaba ben Ebru 27 yaşındayım Serablal palsyliyim ALES ve ekpss sınavına hazırlanıyorum ancak sınavlarım nasıl geçecek diye aşırı kaygı yaşarken son zamanlarda birde bu kaygının yanında zülüm sanrısı eklendi sanki bütün akrabalarım birlik olmuş benim sınava girmemi engelleyecekler gibi düşünüyorum zaten zülüm sanrısı bende hep vardı sınava hazırlanmaya başlamadan öncede vardı şimdi daha çok arttı sanki akrabalarım hep benim hakkımda konuşuyor sürekli bana laf sokuyor gibi hissediyorum böyle düşünüyorum bu ilişkilerimi etkiledi onlarla konuşmaktan çekiniyorum kaçıyorum bu histen bu düşüncelerden nasıl kurtulurum Lütfen acil yardım ederseniz çok sevinirim Çünkü bu durum sosyal ilişkilerini olumsuz yönde etkiliyor Sevgilerle Ebru