Psikoloji Kategorisi

Cesaret kazanmak için ne yapmalıyım

Yaklaşık 1 buçuk sene önce 7 ay süren bir ilişkim bitti 6 ay öncede en yakın arkadaşımla anlaşmazlıklar yaşayıp tartıştık ve tamamen arkadaşlığımızı karşılıklı bitirdik. 7 8 aydır sadece kendi halimde devam ediyorum hayatıma ne bir arkadaşlık ne de ilişki yürütecek tahammülüm kalmadı hayata karşı. Hayatım şu an bomboş evde geçiyor kaygılarım yoğun sürekli kafamda o kişi gelirse ne yapacağım diye dönüp duruyordu düne kadar artık değişim için adım atmak istedim ve her yerden sildim onu evet hayatta bizi tüketen ilişkilere sınır çizmek gerekirse kendi içimizde yası yaşayıp bitirmek lazım ama ben bundan sonrası için bu kadar olumsuz deneyimden sonra hayatın içine nasıl karışacağım bilmiyorum en ufak bir durumda kaygılarım artıyor mide sorunları yaşıyorum bir şeylere alışma sürem çok uzun sürüyor resmen hayata uzun bir süre ara verdim kendimi yeniden inşa ediyor gibiyim ama tekrar o bağlantıyı nasıl kuracağım bilmiyorum ya her şey yolunda giderken veya ben tam unutamamışken o kişi çıkıp gelirse aklımı yine karıştırırsa ve bu yas süreci uzar benim kaygılarım tetiklenirse düşünceleriyle savaşıyorum. Özgüvenim çok düştü kendime güvenim zedelendi. Başım sıkışsa arayacağım buluşacağım bir arkadaşım bile yok. Kendime karşı güvenim yok insanlar gülüyor eğleniyor mutlu ilişkilerindeki insanların onların sevdiğini görüyor ve hatta bizde görüyoruz ama ben eski ilişkisinden geriye sürekli bir şeyler saklayan biriyle birlikteydim ona ne kadar güzel satırlar yazmış onun için hep gözyaşı dökmüş bunları görüyordum ilişkimizde bu olaylara gösterdiğim tepki yüzünden bitti. Ama ben artık sevgilisinden emin olduğum bir kalp istiyorum karşımda koşup bana sığınan değil elimi isteyerek tutan birini istiyorum. Kendisi olduğu gibi sevilmek istiyor her şeyine uyum sağlayayım istiyor benim değişmemi bekliyor ben de olduğum gibi sevilmeyi hak ediyorum eğer fedakarlık edilecekse karşılıklı olmalı diye düşünüyorum bütün yükü üstlenmek istemiyorum artık. Bu yüzden kendimi de suçlamak istemiyorum. Benim değişimimle bir ilişki olacaksa sırf ben değiştim diye mi sevecek o insan beni. Bu çok bencilce. O hiçbir şeyinden ödün vermiyor eğer onda da birazcık değişim görseydim bu fedakarlığın bir anlamı olurdu ama kendiyle çelişti hep. Ben çok yorgunum her şey anlamını yitirdi. Ne arkadaş ne sevgili hayatta neye değer veriyorsam yok olup gidiyorlar. Ben çok güçsüz yalnız hissediyorum hep kendime güçlü olmayı öğretilmiştim ama bu defa toparlanamıyorum. Lütfen bana İnstagramdaki gibi genel geçer psikolojik tavsiyeler sunmayın ben hepsini tek tek okudum uygulamak için kendimi zorladıkça dibi gördüm. Adım adım bana eksiklerimi yazarsanız ben tüm bunlar üzerine çalışacağım burada anlattıklarıma göre gördüğünüz sevgi eksikliği belki duygusal bağlanma veya kaygı ne görüyorsanız onun üzerine bana gerçekçi tavsiyeleriniz neler olabilir. Seninle başlamadı kitabını okuyorum kendim üzerinde bazı konuları anlamaya çalışıyorum şimdilik terapi akmak için bütçem yok yazdıklarınız benim için çok değerli teşekkür ederim

sanırım bedensel algı bozukluğum var

Şuanda 16 yaşındayım. Yani liseye giden ve bedeni sürekli değişen bir kızım. İnsanların beni nasıl gördüğünü nasıl tanıdığını bana aynada görünen benle dışarıdan baktığımda benin nasıl bir farkı olduğunu aşırı bir şekilde önemsiyorum. Örneğin annemi falan ya benim sağ gözüm hep kısık mıydı veya burnum hep böylemiydi şeklinde darlıyorum. Örneğin geçenlerde kilolu değilim ama yanaklarım çok büyük şeklinde ağladım ve ailem güzel olduğumu saçma bir şeye ağlıyosun şeklinde kızdı. Veya arkadaşlarımdan sürekli beni kontrol etmelerini istiyorum böyle yapınca mı daha güzel yoksa böyle yapınca mı şeklinde. Sürekli aynaya bakma, yüzümü kontrol etme mimiklerime bakma ihtiyacı duyuyorum. Ve bazen de nedensizce kendi kendime gülüyorum çünkü saçma geliyor. Ev halkı da sürekli niye aynaya bakıyosun , gülüyosun yoksa sevgilin mi var niye böyle davranıyorsun şeklinde kızıyor bana. Bu alışkanlığımdan kurtulamıyorum. Yani yapmamam gerekiyor ama bu takıntıyla başa çıkamıyorum. Egolu kendini beğenmiş gibi algılanıyorum aslında ama daha da tam tersi kendi kusurlarımı buluyorum. Bunları değiştirmeye çalışıyorum. Niye böyle bir alışkanlığım var ve bundan nasıl kurtulabilirim sizden yardım istiyorum. Daha ileriki yaşlarımda yani ergenliğimden kurtulduğumda bu geçer mii?

Vesveselerim var, duygu durum bozukluğundan nasıl kurtulurum

Vesveselerim var ruhum bazen daralıyor gibi hissediyorum bunu nasıl aşarım kendimi bazen çok kötü hissederim antidepresan ilaçları içiyorum şuan ama iki aya yakındır hâlâ tam olarak iyileşmiş değilim sizin öneriniz nedir şuan spora verdim kendimi bu benim daha iyi olmamı sağladı acıkcası beslenmeme de özen gösteriyorum ama bu duygu durum bozukluğundan kurtulmak istiyorum bazen hayatı saçma buluyorum bunu nasıl aşarım

OKB tanısı aldım ama kontrol etmelerimi durduramıyorum

kendimde uzun zamandır OKB den şüphe ediyordum ve bu durum artık benim günlük yaşamımı da etkiliyordu yaşadığım şeyleri not aldım ve psikyatriye gittim ve yaşadığım durumu söyledim bana test yapmadan beni dinleyip OKB olduğumu söyledi ve yaşadığım durumları örnek göstererek bu durumları yaşıyorsan sende okb var dedi ilaç falan verdi ve bunun yanında kontrol hissini azaltmamı söyledi ama bunu yapamıyorum ve zaten yapamadığım için ona gittim ? bunu ona da anlattım ama anlamıyor verdiği ilaçları kullanıyorum ama bu kontrol etme durumunu durduramıyorum bana ne kadar durdur dese de ilaç bunda bir etki etmedi sizce ne yapabilirim gerçekten gündelik durumumu çok zorluyor o içimdeki durum susmuyor

Çok alıngan ve hassas kişiliğim var ve bunu aşamıyorum

Öyle işte herşeye kırılıyorum sürekli modum düşük ne oldu bende bilmiyorum off nasıl aşıcam bu durumu çıkmazdayım hayatım ilerlemiyor yemek yiyesim gelmiyoooooorr napıcam bilmiyorum cok sıkıldım bu durumdan bazen hissizleştim gibi düşünüyorum ama en ufak şeyede de kılırıyorum napmam lazım psikoloğa gidemiyorum öğrenciyim çok maliyetli ücretsiz destek arıyorum yardım edermisiniz lütfen tavsiyeleriniz nelerdir mesela ne yapabilirim hiç enerjik değilim psikolojik olarak çöktüm resmen

Stres ve Bunalmışlık hisleriyle nasıl baş edeceğim?

Merhaba,içimdeki her şeyi söylemek istiyorum tüm gerçekliğiyle; Bugünlerde çok bunalmış ve stresli hissediyorum. hem yks ye kalan az süre hem de zamanın çok hızlı geçiyor olmasından dolayı böyleyim. 3 gün sonra 18 yaşıma giricam. etrafımdaki hiç kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum şu ara neden bilmiyorum sadece uyumak kendi başıma kalmak istiyorum yalnız başıma kalmak bana çok huzur veriyor insanlarla tabi ki iletişimim olsun ama bilmiyorum zaten çok sosyal olmayı seven biri değilim ama sizce neden böyleyim nasıl bir dönemdeyim?Bu arada sırf sınavdan dolayı değil genel bir bunalmışlık var.

Psikolojik mide bulantısını nasıl yenebilirim

Merhaba ben kötü bir haber aldığımda yada düşündüğümde hayal ettiğimde direk mideme vuruyor midem bulanıyor sersemlik hissi yaratıyor çok değişik oluyorum içimi bir korku panik sarıyor o duyguda beni çok rahatsız ediyor ne yapacağımı bilmiyorum nasıl baş edebilirim yenebilirim bu duyguyu hayatımı çok etkiliyor eşim bir gün evde bir gün Yok evde olmadığı zaman gece tekrardan o korkuyu yasayacam diye evde hiç kalmak istemiyorum 2 tane küçük çocuğum var nasıl davranacam evde nasıl eskisi gibi korkmadan kalıcam bilmiyorum evde sıkıntı hissi geliyor bana dakikalari sayıyorum ki eşim gelsin evde tekken gündüz temizlikle uğraşıyorum oyalamaya çalışıyorum ama gece oyalanabilecegim bir şer yok ne yapacağımı bilmiyorum

dizilerden çok etkilenme durumunu nasıl aşabilirim?

Merhaba. Yaşadığım ve beni çok etkileyen bir durum hakkında danışmak istiyorum. Normal insanlar gibi dizi veya film izlediğimde bu beni o kadar etkiliyor ki günlük yaşamımda resmen yer ediyor. Detaylandırmam gerekirse dizideki karakterlerin yaşadığı üzücü durumlara ben de üzülüyorum. İzlemediğim anlarda bile aklımdan çıkmıyor. Sanki o insanlar gerçekte varmış gibi bir yerlerde o durumları yaşıyor ve acı çekiyormuş gibi geliyor. Mesela dizide bir çift var ayrılık acısı çekiyorlarsa ben onlara üzülüyorum veya kendimi onların yerine koyuyorum ve çoğunlukla ağlıyorum. Diziyi izlemeyi tamamen bıraksam da aklım kalıyor ve yine üzüntüme engel olamıyorum. Dediğim gibi bu durumda çoğunlukla ağlıyorum. Bir dizi olduğuna kendimi inandırmak istiyorum hatta oyuncuların sosyal medya hesaplarına bakıyorum ve onlar oyuncu bu sadece bir kurgu diye kendimi zorlasam da etkisi çok uzun süre geçmiyor. Özellikle duygusal ilişkilerin konu alındığı yani çiftler arasındaki durumlarsa izlediğim bu şekilde oluyor. Yaşadığım bir ayrılık da yok hatta yıllardır bir ilişkim de yok. yani bir sebebe dayandıramıyorum. Bu durumun sebebi nedir? Kendimi nasıl kurtarabilirim bu durumdan? Yardımcı olursanız çok sevinirim. .

Oglum panik atak geçiriyor ona yardimci olmak istiyorum

Merhaba,13 yaşinda ergen bir oglum var son zamanlarda cok fazla Panik atak gecirdi bu ataklar devam ediyor, Okulda daha fazla olsada evde cok sinirli tam olarak neye nasil tepki verecegini bilemiyorum sanirim birazda benim payim var malesef ekran bagimlisi bunu birakip ders calismasini soyledigimde krizler yasaniyor bu cok uzucu onu anlamak istiyorum ama nasil. Bu ataklari nasil azalmasina nasil yardimci olurum. Tesekkurler.

Bu kadar yorgunken ben nasıl devam edeceğim?

Kendimi çok yorgun hissediyorum. Çok fazla . Bir seylerden tat alamaz oldum. Sorumlulukların ,beklentilerin altında eziliyorum. Kendimi tanıyamıyorum. Yaşıtlarıma bakıyorum neden onlar daha çok mutlu rahatlar ki? Peki ben neden bişeyleri erken öğrendim . Ben sanki yaşamıyorum sadece nefes alıyor gibiyim. Ben hayatın içinde değilim hayat kafamda . Ben yetişemiyorum bu kadar yorgunken yetişemiyorum hayata. Ben yetişemiyorum. Yolum uzun ve zor ama ben yorgunum. Yorgun.