Romantik İlişkiler Kategorisi

Neden potansiyelimizi erteleriz?

Hayatım boyunca hep geride duran biriydim. Küçüklükten beri çekingen sessiz biriydim. İlkokul öğretmenim kalemle yazı yazmayı öğretirken gözüm yüzüğünü takılmıştı kalemimi yere fırlatmıştı herkesin önünde. Duygularımı paylaşan bir çocuk değildim. Çocukluğumu hatırlamam ama hatırımda kalan şeylerdendir bu anı. Hep sessiz sakin şımarmayan kenarda oturan biriydim. Belli bir yaşa kadar çok yaramaz yemek yemeden biriymişim. Hala da yemek seçerim özellikle yemek stresli anlarımda hep zulüm olmuştur. Kaygı bozukluğum var bu lisede sınıfta kalıp tek başıma okula başlamamla oldu. Kimsem kalmamıştı. Başarısız olmuştum. Ailem sürekli beni zorluyordu. Kusarak öğürerek okula gidiyordum. Çünkü bir önceki sene beni seven bir çocuk vardı benim sevdiğim çocukla ikisi arkadaştı. Beni kandırıp sevdiğim çocuk gibi oynatmıştı telefonda beni o beni seven çocuk yapmıştı bunu. Fotoğtaflarımı alıp tehdit ediyordu beni. Ertesi sene okula başlarken kimsem olmadığı için hep bir kaygılıydım. Çok geçmeden biriyle sevgili oldum. 10 yıl devam etti. Ben çok içe dönük kalmıştım. O da özgüvensiz briiydi. Birbirimize benzedik. Her şeyi beraber yapınca benim hiç arkadaşım kalmadı. Kendi hayatım diye bir şey yoktu. O işe başladı Üniversiteden sonra beni aldatıp ayrıldı. Ben ondan sonra sınavlara hazırlandım. Onunla körelmiştim arkadaşlarım oldu onlar da teker teker dağıldılar. Bir türlü yerimi bulamadım. Sonra bana birini önerdiler o da muhafazakar biriydi kıyafetlerimden ödün vererek başladım eski ilişkisini unutamamıştı sonradan öğrendim her şey telefonunda duruyordu. Çabalarsan unutmaya hazırım yaşananları dedim. Tamam dedi devam ettik. O aşırı sosyal iyi bir üni mezunu hayatın içinde biriydi. Bense çevresi olmayan yolunu kaybetmiş kaygılı biriydim. Onun hayatı bana çok güzel geldi en başta. O körelen tarafım onun enerjisiyle yğkselir diye düşündüm fedakarlık sebebim buydu en başında sonra onu tanıdıkça sevmeye başladım ama bana öyle hatalar yaptı ki. Ayrılsam hayatın içinde yalnızdım. Devam ettim. Yapılanları kabul ettikçe o da dozunu artırarak yalanlarla geldi. Bunları tabi şu an fark ediyorum. Çünkü hayatını kurmuş doğru yolda giden birisi bense yönümü kaybetmiş biriyim. O hayatın içinde kendince yanlış yapıyor ama benim affediyor olmam bu ilişkiyi devam ettiriyordu. Tüm bunları kabul etmesem de kendi hayatımda bir vasfım yoktu. Onu iyileştirirken kendimden uzaklaştım. Tüm bunlar üst üste gelince ben ne için çabalıyorum hem güvenmiyorsun hem benimlesin evet ben yalan söyledim ama benim de beklentilerim karşılanmıyor gidemiyorum da bu ilişkiden senin gibi. Ayrılalım dedi. Haklıydı. Benim kendime yaptığımı bir başkası da bana yapıyordu. E sen demek ki her şeyi affediyorsun hem de tepki verip gitmiyorsun. E ben de hata yaparım gitmem diyerek kalmış ilişkide. 1 sene sonra yine ben baktım profiline ben başlattım yine her şeyi ama bu sefer o da duygusuna yenik düştü. Kimse adım atmadı ama kimse de gidemedi. Ben yine olduğum yerdeyim o ise hayatını yaşamaya anlam çıkarıp ders almaya veya benimle olup aşk için yok olmaya kendinden vazgeçmeye karar verdi. Paylaştığı sözler böyleydi. Ya beni bırak ya da bu aşkın içinde birlikte yok olalım. Ama doğrusu ayrı olmak. Çünkü yaşanan şeyler dışında da bir ortak nokta bulunmaya çalışılsa bile. Mizaçlar farklı. Uyum sağlarken her iki tarafta kendisini kaybediyor. Fedakarlık yapsam o hayatından ödün vermiyor. Ben de yolumu kaybettiğim için her şeye evet derken buluyorum kendimi. Ne bir arkadaşım var ne de derdimi anlatacağım birisi. Ben onun yanındayken içimdeki çocuk ortaya çıkıyor onun da öyle ama sivri uçlarımız çok var. Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim

Nasıl sağlıklı bir ilişkim olur

Babamın annemi ben daha çok küçükken aldattığını öğrenmem bunun yüzünden evde oluşan çok büyük kavgalar evde sürekli içki kaynaklı kavgalar ama düşünsenize siz daha çocukken her şeyi biliyorsunuz ve hep öyle devam ediyor babam çok bencil bitir adam hayatı boyunca bizi hep ikinci plana attı arkadaşları çevresi daha önemliydi bizimle vakit geçirmeyi hiç sevmiyor bu yüzden de asla geçirmedi zaten bende bunları görerek büyüdüğüm ve baba kız ilişkimizin sıfır olmasından dolayı mı bilmiyorum 21 yaşındayım şimdi evlilik düşünmüyorum zaten ama konuştuğum biri bile olamıyor ileride biriyle evleneceğimi düşünemiyorum hayal bile kuramıyorum birinin beni seveceğini de düşünmüyorum asla belki seviyor ama inanmıyorum sanki her an bana yalan söylüyor beni bırakıp gidecek gibi ilişki yapamıyorum bu beni hayatım anlamında çok zorluyor ne yapmam lazım nasıl düzeltebilirim

Sürecimi nasıl yönetebilirim

Psk Betül Canbel Merhaba ben 2 sene öncesine kadar kendi halinde yaşamaya çalışan biriydim. Kaygı bozukluğum var mide bulantısı kusma stresli ayrılık her türlü duygu durumunda öğürme yaşıyorum. 10 yıllık ilişkimde aldatıldım onunla ayrılırken bile yalvarır gibiydim. Çünkü hayatta tek tutunduğum dal gibiydi. Sınavı kazanamadım işe girdim kusuyorum öğürüyorum diye çalışamadım derken ayrılalı 3 sene geçmişti. Sakin bir hayatım vardı evdeydim ama kendi halimde bir geleceğim vardı. Bu süreçte beni yakın arkadaşımın ortak arkadaşları birini söyledi ve ben de mesleği güzeldi hobileri vardı eski ilişkisinden kıyafet yüzünden ayrılmışlardı. Bu kişi muhafazakar biriydi. Bana söylendiğinde mutlu olacaksam kıyafetin önemi yok diye düşünmüştüm. Bu kişiyle tanıştım 1 ay devam ettim güzel gidiyordu her şey daha sonra ortak bir şehirde buluştuk çok güzel vakit geçirdik. Ben onu tanıyınca kıyafetlerim konusunda fedakarlık yapmak istedim onu gerçekten çok beğendim. Ortak arkadaşlarımızın her şeyden haberi vardı çok göz önünde yaşanıyordu bu ilişki. Bundan rahatsızdım. Daha sonra ben onun yaşadığı yere gittim 4 gün kaldım herkes buna çok şaşırdı konuşmalar başladı arkamdan bana hemen birinin peşinden giden insan muamelesi yapıldı. Oysa ben gerçek duygular yaşıyordum. Göz önünde yaşandığı için herkes kendi dedikodusunun peşindeydi resmen. Bunların farkındaydım. Daha sonra dönmeden 1 gün önce telefonunda mesajların en başına sabitli eski ilişkisinden kalan mesajları gördüm. Resimler her şey duruyordu. O gün yüzleştim eve dönmeden konuştum. Gözlerindeki pişmanlığı gördüm alışkanlıktı senden hoşlanmıştım dedi. Özür diledi ağladı. Ailesinden bahsetti. Aslında gerçekten iyi kalpli ama üzgün pişman bir insan vardı karşımda belki de ikna edilmek istedim bilmiyorum o gün 1 saat balkonda oturdum konuşmadım yalnız kalıp düşündüm sonunda konuştum onunla sarıldık unuttuysan eğer içinde bir şey kalmadıysa çabalayacaksan devam edelim dedim işte bu adımımla kendimi çok büyük yanlışa sürükledim. Daha sonra kıyafetlerimden fedakarlık etmeye devam ettim eski ilişkideki kişiyle birlikteliğim olmuştu bunu ona en başımdan söylemiştim. Ben bu kadar dürüst olurken şimdi düşünüyorum da bana yapılan şeyler çok ağırmış. Herkes evime döndüğümde büyük şaşkınlık geçirdiler nasıl böyle bir durumu affettiğimi anlamadılar oysa ben affetmedim ki çabayla unutmaya hazırdım onun o kalbindeki iyiliğe inandım. İlişki devam ettikçe bana bara gitme demişti benden saklayıp kendi gitmişti. Eski ilişkisinden kalan telefonunda fotoğraflar vardı yanımda bunları açtı. Ben görünce bunların bir anlamı yok dedi gitti sildi geri geldi. Ortak bizi tanıştıran arkadaşlarımız biz artık karışmayız demişlerdi ama arkamızdan konuşmaları ihmal etmiyorlardı. Ben her yanına gittiğimde mutlaka konuşuyorlardı. Hele benim en yakın arkadaşım dediğim insan beni onlara çekiştiriyordu sözde yanımda olup. Resmen benim dedikodumu yapıyordu. Onlarınkini de bana yapıyordu. Bu ikiliği görünce herkesten çok soğumuştum. Biz karışmayız diyen insanlar sürekli bizimle hep eleştirip hem vakit geçiriyordu. O kadar iki yüzlülük vardı ki ortamda samimiyet denen şey asla yoktu. En son biz bu ortak arkadaşlarla bir gün plan yaptık. Onlar gelmeden ben bir kaç gün erkek arkadaşımda kaldım. Onun telefonunda hala eskiye dair videolar notlar şiirler duruyordu. Bunları görünce iyice kötü oldum. Kız arkadaş konusundan hoşlanmadığımı söyledim o çok sosyal ben sessiz sakin biriydim. O da bunun için çabalarım dedi ben de inanmıştım ertesi gün baktım bir arkadaşıyla konuşuyor ama mesaj siliyordu. Gözümün önünde yapıyordu bunu ben de yakaladım. Donma tepkisi gösterdim. Sustuk 1 saate yakın. Konuştum onunla sana nasıl güveneceğim dedim özür diledi. Aslında çoktan o evden ayrılmam lazımdı ama ayrılamıyordum. Ona çok bağlanmıştım. Daha sonra ertesi gün telefonunun notlar kısmında eski ilişkisine zamanında yazılmış notlar şiirler buldum. Bunlar terapide alınmış notlardı ders olsun diye sakladım dedi. Şiirler de edebi değeri var dedi. Ajandasından notlar çıktı bunları gördükçe kahroldum. Gün boyu ağladım. Gidemedim o evden. Akşam arkadaşlarımız geldi. Ertesi gün gezmeye çıktık ben 2 gün boyunca konuşamadım gülemedim. Herkes mutsuz oldu günleri kötü geçti. Aslında ayrılık kararını benim vermem gerekirdi herkes bunu bekliyordu benden. Ama eve dönünce o benden ayrıldı. Kalbimle mantığım arasında kaldım dedi. Benim de beklentim karşılanmıyor ama ben böyle davranmadım dedi. Oysa ona ben en başından dürüst olmuştum. O ise her seferinde uyarmama rağmen geçmişini gözüme sokuyordu. Kız arkadaş konusunda benim de beklentim karışlanmıyordu dedi. Ama o yalan söylüyordu. Gizleyip saklıyordu. Ayrıldık o sosyal ortamlarına döndü. Bense ona geri dönmedim. Bu süreçte beni gizliden aradı. Açtım konuşmadı. Profilime gizliden baktı. Bildirimi geldi. Hiç dönmedim. Bu süreçte ortak arkadaşlarımızla da görüşmedim. Benim sözde en yakın arkadaşım. Senin bence o dönem biriyle tanışmaya ihtiyacın vardı ben de diyordum sana sen olur diyordun diye olayı çok basitleştirir sanki benim öylesine aranıyormuşum gibisine getirmeye çalıştı. Çünkü kendi ilişkisinde yalanlar dolanlarla karşısındakini suçlayıp kendini aklayıp olayı kapatmıştı ve etraftaki hiç kimse bunu bilmiyordu benden başka evlendiği kişi dahil. olay kapanıp bunlar evlenince tabi bana her şeyi söylemeye hak gördü kendinde. Beni aklı sıra denemeye çalışıyordu benim sende hiç sırrım yok diyerek. Diğer arkadaşlarımızın arkasından konuştu şimdi onlarla buluşmaya gidiyor. Ben en yakınım diyerek yanımda nasıl bir insan barındırdım anlamıyorum. Onun hatalarını hep örtüyorsun diyor bana. Oysa ben yaşadığım her şeyin farkındayım. Onunla paylaşıyorum içimde duygusal şeyler kaldı diye. Sen kıyafet konusunda böyle değilsin ona niye böyleymiş gibi davranıyorsun ki dedi açık açık. Ben ona din anlamında değil fedakarlık anlamında baktım deyince bana kendini olmadığın kalıba sokma bence diyerek beni yargılamaya çalışıyordu. Olayı anlamak yerine sanki duygularım üzerinden beni yargılar gibi davranıyordu. O kişi şarkılar paylaşıyordu. Ben de onun platformuna girip bakıyordum. Sonra ben de o duygusallık içine düşüp şarkılar paylaşmaya başladım. Paylaşınca o da karşılık verdi ama bunu herkese görünen bir yerden değil kendi listesine ekleyerek yapıyordu bense kendi İnstagram hikayeme ekliyordum. Ben onlara girip bakmasam görmezdim. Ama girip baktığım için belki de öylesine paylaşıyordum dese ben ortada öylece takıntılı gibi kalacaktım. Çünkü paylaştıkça görüntülenmesi artıyordu. Olayı başlatan bir nevi ben oldum gibi bir şey oldu. O kadar hata üzerine 1 sene sonra neden böyle bir şey yaptığımı ben de anlamamıştım. Çok yalnızdım paylaşacak kimsem yoktu duygularımı. İçimde kalan şeyler vardı ona karşı. Ben de paylaşımlarına karşılık verince ortak arkadaşlarımız belli ki bunları ona gönderdi. Aralarında muhabbet oldu. Sonra ben kıyafetlerime döndüğüme dair resim attım bunu görünce oraya alaylı şarkı ekledi. Bende duygusal bir şarkı ekledim sevdiğimi ama çok yanlış bir şeyin peşinden gittiğime dair. Sonra ben ona profil resmimi kapatınca o da bunu görünce gerçekten bitirdiğimi anladı ve duygusal bir sürü bitmesin temalı şarkılar ekledi ve ben hiçbir şey paylaşmadım sonrasında resmimi de açmadım. Arkadaşıma gittim. Bunları onunla da paylaşmadım. İçimde kalan şeyleri anlattım. Hatalarını örtüyorsun dedi. Yalnız kalmışım aranıyormuşum vari yorumlar yapmaya başladı. Tabi bunları üstü kapalı yaptı. Benim de çevremde öyle kimse yok ki dedi. Sanki ben birini arıyormuşum gibi. Beni üst üste böyle yermeye başladı. Anlamıyordum aşırı samimiyetsizdi tavırları. Açığımı arıyordu resmen. Sürekli ağzımdan laf almaya çalışıyordu. Üzerimdeki kıyafetleri beğenip hemen şipariş verdi sanki beni kendi için kullanıyordu. Ben onun için hediye almıştım giderken çalışmadığım halde o ise kendini farklı gösteren insanları hiç sevmem sırf hava için marka alanları dedi. Halbuki bir önceki hediyeme bunun kumaşı iyi değil diye alttan altta laf soktuğunu anladığım için bilerek böyle bir hediye almıştım. Ben neden büyün bunaldı kendimi ona açıklama sürekli ben kötü biri değilim demek için zaman harcadığımı anlamaya çalışıyordum. Ben ne kadar da kendimi anlatmaya çalışsam o beni görmek istediği gibi veya içinde kıskançlığını kendine bile itiraf edemiyordu anlamıyordum. Sürekli beni eleştirecek bir nokta arıyordu resmen. Ailem üzerinden arkadaşlarım üzerinden ben onunla dertleşiyordum zannederken o resmen beni yargılıyordu. Sürekli demek ki sıkıntılı sensin demeye getirecek şeyler buluyordu. Üstelik zamanında o insanın bana neler yaptığını biliyordu. Bunları affediyorsan o zaman sen bence sıkıntılısın gibi bir konuya getiriyordu. Ortak arkadaşlarımızla görüşmediğim için sürekli ben sıkıntılıymışım gibi davranılıyordu. Oysa ben onları gördükçe yaşadıklarımdan dolayı tetikleniyordum resmen. Ortak arkadaşlarımız hakkında konuştu eleştirdi bu hafta sonu da onlarla buluşacaklar. Tabi o bunu bilmediği için ama benim sürekli şarkı paylaştığımı gördükleri için burada kötü ara bozan hala ne istiyor o bitirdi şimdi sen peşinden koşuyorsun tavrına girdiler. O kişi terapi almıştı. Çok güzel kılıfına uyduruyordu her şeyi. Benim hayatım bu diyordu ama sürekli yalan söylüyordu. Konu kendi sınırları olunca ölesiye savunuyordu ama ben olunca yalanla gizliyordu bunları. Onun mesleği iyidi arkadaş ortamı sosyalliği vardı. Kendini çok güzel ifade ediyordu. Ben kaygılarım yüzünden çalışamıyordum asosyal kalmıştım hayatta güvendiğim tek arkadaşım da bana resmen ikili oynuyordu. Onların yanına gidince beni eleştiriyordu. Sesini çıkarıyordu. Onlara Güler yüzlü davranıp bana gelince de onları eleştiriyordu. Ben ona dertleşiyordum o ise bana basitleştirip sanki ben her önüme gelen birini arıyormuşum muamelesi yapıyordu. Bu konu öyle yerlere gidiyordu ki ben ona içimi döküyordum o ise basitleştirilmiş şekilde dönüşler yapıyordu ya ben bunu böyle söylemedim ki aslında diye sonradan geliyordu aklıma. Ben kıyafet konusunda fedakarlık yaparken karşımdaki insan da kendi hayatından ödünler vermiş gibi gösterip alttan alta yalan söylüyordu. Aldığı terapiyi kendi lehine kullanıyordu resmen. Ben de kendi çapımda öyle bir araştırma yapıyordum ki onun oyunlarına gelmemek için kendimi eğitiyordum resmen. O kendini olduğu gibi kabul ettirip benim ona fedakar biri olmamı bekliyordu. Ama bunu stratejik şekilde yapıyordu. Ağlayarak ayrıldı benden inşallah pişman olmayız dedi bana. Arkasında öyle büyük bir enkaz bıraktı ki ne gidebildim ne kalabildim. Şimdi nefret edip unutmayı istiyor ama ben kötü biri değilim. Ortak arkadaşları her yaptığımı nefret etmek üzerine anlatıyor ona. Bak kıyafet paylaştı hem seni takip ediyor hem de böyle davranıyor demek ki yaşattıklarının öcünü almaya çalışıyor gibi. O da misilleme yapıyordu resmen bana. Kendi sosyal ortamlarına dönerek. Ben içimde bir savaş veriyorum. İnsanlar kendi kapasitelerine göre yorumluyorlar. Ortak arkadaşlarla görüşmediğim için ara bozucu insan konumuna sokuyorlar hemen altından bir şey çıkarmaya çalışıyorlar. Ben yaşadıklarımı atlatamıyorum. Konu kendi hataları olunca herkes kendini öyle bir haklı çıkarıyor ki ama konu ben olunca herkes yargılıyor. O kişi de gizliden gizliye dönmemi bekliyor. Çünkü dönen ben olursam belli ki her şeyi kabul eden o kişiyi aklayan konuma düşeceğim. Bu şarkı sözü paylaşma olayından sonra anladım ki. Herkes böyle düşünüyor. O bitirdi sen şimdi neyin peşine düştün der gibiler. Hayatlarında her şeyi doğru yapmışlar beni eleştirmeye başlamışlar şimdi de. Onların her şeylerinde yanında oldum ben. Sırlarını asla başkasına söylemedim arkalarından konuşmadım. Ama şu an bambaşka yüzleriyle karşılaşıyorum. Bu yaşadıklarımdan sonra ne fedakarlık yapasım var ne de dönesim ama ben bu içimdeki ateşle nasıl yaşayacağım bilmiyorum. Fedakarlık yapmadığım için zamanında çok hoşlandım yükseldim. Tanışmak istedim hatalarını affettim şimdi yalnız kaldım yine aranıyorum diye yorumlanıyor. Çünkü ben şu an kıyafetlerime geri dönünce onun yaşattıkları geride kaldığı için göze batan ben oluyorum. Çünkü o muhafazakar doğru yolda devam ediyor. Güzelce ayrıldı. Ama ben peşini bırakmıyorum olayına döndü. Resmen bu şekilde yorumluyorlar beni. Çünkü o kendi yolunu seçti. Sen rahat durmuyorsun kafasında herkes. Çalışmıyorsun ama evlilik düşünüyorsun kimseyle anlaşamıyorsun. Böyle alttan alta laf sokuyorlar. Ama konu kendi hatalarına gelince bilip sustuğum zamanında ona çok yardımcı olup her şeyinde yanında olduğum şeyleri bir anda unutup kendini aklama rolü oynuyorlar. Zamanında hiçbir arkadaşı yanında yoktu büyük olaylarında ben vardım. Şimdi o arkadaşlarıyla can ciğer ben kötü insan oldum. Doğum günümde hesap ödemişti sevgilim en yakın arkadaşımda teşekkür etmeden gitmiş. Bana erkek arkadaşım neden arkadaşın teşekkür etmedi dedi. Bak benim arkadaşım etti parasını bile gönderdi dedi. Sonra ben doğum günü benim olduğu için kendimi kötü suçlu hissettim arkadaşıma bir teklif mi etsek teşekkür edip dedim o da ondan para istediğimi anladı belki de anlamak istedi. Hemen herkese duyurdu beni dinlemeden. O tarafa yetiştirdi bunu. Bir anda ben suçlu oldum dinlemedi beni bile rezil oldum herkese. Erkek arkadaşım bunun sadece şaka olduğunu söyledi olay bana kaldı resmen. Sonra arkadaşıma durumu anlattım gitti erkek arkadaşıma para gönderdi. Olayları öyle bir noktaya geldi ki ben ne yapacağımı şaşırdım erkek arkadaşım da bana biz seninle anlaşamıyoruz demek ki damgası vurdu. Resmen benim için travmaydı . Asla bu noktaya geleceğini düşünmedim. Amacım kimsenin bu konuları konuşmadan teşekkür edilip bitirilmesiydi. Işte böyle böyle olaylardan sonra herkes beni sorunlu ilan etmeye başladı. Sonra arkadaşımla konuşup hallettim. O da o kişiye cimri damgası vurdu. Ben de sesimi çıkaramadım. Bu olay öyle ağrıma gitti ki resmen bu açığımı bekleniyormuş gibiydi. O da teşekkür etmeden gittim evet haksızım bile demedi. Diğer taraf beni kötü konuma soktun bunu anlatarak dedi. Kimse sen aslında iyi bir şey yapmaya çalışırken yanlış anlaşıldın demek istemdi demedi bile. Çünkü bir suçlu olmalıydı. Herkes bir ara bozucu bir suçlu arıyordu. Ama benim en yakın arkadaşım dediğim insan bana konuşup konuşup kimse bunalrı duymadığı için ve ben de kimseye bunları anlatmadığım için aklanmış pozisyonda. Zaten birileri sizi destekliyorsa bu hayatta hep iyisinizdir. Beni desteklemeyi geçtim. Hep bir günah keçisi yaptılar. Ben hep haklıyım demiyorum hiç karışmamam lazımdı. Ya da o şarkıları paylaşmamak ayrıldıktan sonra peşine düşmemek ilişkide bu hataları görüp devam etmemem lazımdı. Haklıyken haksız duruma düştüm. Sürekli eleştirip mutsuz görünüp kalan taraf olduğum için hep yanlış anlaşıldım. Severek fedakar olarak bir yere ait hissederim sandım belki de. Şimdi burada yalnız başımayım. Herkesin kendince haklı sebepleri var. Bende şimdi anlıyorum hayatı. Değiştirmediğim şeylerin yasını tutuyorum. Onu takip etmeyi bırakmak istiyorum ama seven tarafım onu başkasıyla görünce ne yapacak bilmşyorum. İşe girmek istiyorum kaygılarımla nasıl olacak bilmiyorum. Aklı başında kimse yok anlatıp akıl alayım. Lütfen yardımcı olun bu çıkmazda yalnız başıma kaldım. O kişi sevgisini gösteriyor. Şarkılarda. Belki de ben onu çok yanlış zamanında tanıdım ısrarla affettim. Kötü biri değil. Sadece ben çok affettiğim için şimdi herkes ee hani sevmiştin moduna girdi kıyafetime geri dönünce. Ben de insanım çok yorgunum. Lütfen bana yardımcı olun

Hayatımdaki insandan ayrılamıyorum

Hayatımda ki kişi ayrı olduğumuz dönemde hayatıma aldığım insanlar yüzünden barıştıgımızdan beri beni suçluyor beni sevdiğini benimle güzel vakit geçirdiğini uzak durmak istemediğini fakat benimle bir gelecek düşünmediğini söylüyor buna rağmen ondan uzaklaşamıyorum çünkü yanındayken her şeye rağmen mutlu hissediyorum o olmadan mutlu olamayacakmışım gibi geliyor kendime olan saygımı kaybettim bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum ondan ayrılmalı mıyım yoksa devam mı etmeliyim ?

Kendimi neden bu kadar düşürdüm?

Eski sevgilimden ayrıldım unutamadım aradım kendimi ifade ettim ama sürekli bana kral fln dedi bana telefonda bağırdı üste çıktı normalde karşılığını veren bi insanım ama ona veremedim ben anlık ayrıldığım için heralde sonra ona senin adını bi daha geçirmeyeceğim fotoları videoları silicem dedim tamamdır dedi tek yaptığım hata exim Furkan’la mecburiyetten buluşmamdı ve hiç bişey olmadı buluşmada ama o aldatıldım diye ortada gezicek kendimi aşalık hissediyorum onu aradığım için mesaj attığım için ve atmama rağmen değişen hiç bişey olmadı ben ne zaman unuturum (bugün saçımı kızıldan siyaha boyadım ) umarım ben aradığım için kendini üstte görmüyordur

Neden kendimden küçük erkeklere çekiliyorum?

Merhaba hocam ben 27 yaşındayım ve hiç sevgilim olmadı. Sadece flort oldu. Pek kimseye güvenemiyorum. Bu devirde daha çok sanaldan tanışıp bulusuliyor ama pek güvenemiyorum tabi. ben 27 yım ama minyonum yani hiç durmam. Sorum şu; bu yana kadar nedense kendi yasitlarimdan değil de benden küçük erkeklere ilgi duyuyorum. Daha çok 20-23 arası erkeklere. Ben bu yaslardayken hiç sevgilim olmadı. Bu tiplerle hiç bı sevgililik şeyim olmadı. Konuşmam dahi olmadı. Olduysa da ukde kaldı hep içimde. Bu işlerde yüzüm gülmedi. Sanaldan biriyle konuştum tam bı hayal kırıklığı oldu bu cocukds benden küçüktü. 22 yasinda. Sizce neden bu tür erkekelre çekiliyorum. Bana değer veren kendi yasitimdaki bı erkeğe veya erkekler nedense çok ilgimi çekmiyor bir de

Sevgilim benden ayrıldı, şimdi ne olacak?

4 yıllık bir ilişkimiz vardı. ilişki başından beri gerek benim kaygılarım, gerek uzak mesafe, gerekse de erkek arkadaşımın irili ufaklı zararsız yalanlarından dolayı güven problemlerimiz hep oldu. aslında pek çok konuda gerçekten çok iyi bir insan ve sevgiliydi ama bazı temel konularda çok sıkıntı yaşadık öz bakım konularında vs. çok söyleyerek bazı şeyleri değiştirdik. çok ayrılıp barıştık. en son bir konu kalmıştı ondan istediğim, senelerdir başının etini yiyordum. onu da yaptı. ama bu sefer de ben çok uzaklaştım istemsizce. ilişkimiz ciddileşti ama ben onun ailesiyle ilgili sıkıntılardan da dolayı kaygılarımdan devamlı erteledim bir sonraki adımı ve ona psikologa gitmeyi teklif ettim çok kaygılı olduğumu devamlı ilişki hakkında kafamda sorular olduğunu vs. anlattım. önce zorla kabul etti ama gittiğimiz psikologu sevmedim. başkasına gidelim vs dedim, pek ilgilenmedi. ben de bir gün gene aşırı düşündüğüm bir gün, dayanamayıp bir an önce gidelim gideceksek ayrılacak mıyız ne olacak karar verelim dedim. gerçekten çok stresliydim o gün. zaten genelde hep öyle kafamda ilişkiyi sorguluyorum hep. iyi şeyler olsa bile göremiyordum. ertesi gün beni ayrılmak istemekle itham edip, benden ayrıldı :( defalarca anlattım ama anlamadı. şimdi ne yapmalıyım. ciddi bir maddi külfetin de altına girdi vicdanen de rahatsızım. çok mutsuzum.

İlişkimde haklı olduğumda manipüle ediliyorum ama ona kanıtlayamıyorum ne yapmalıyım

Bazı yalanlarında gerçeği bilsem bile söyleyemiyorum çünkü kaybetmek istemiyorum ama haksız olduğu her şeyde ben konuşmaya çalıştığımda kendisi kavga çıkarıyor ve ben hatalıymışım gibi ‘hep ben haksızım zaten, senin hiç suçun yok, ben kötü biriyim’ gibi sözler söylüyor ilişkide yaptığı her şeyi yuttuğumu söylediğimde kendisinin de benim geçmişimi yuttuğunu ve bunu yapmasının daha büyük bir şey olduğunu söylüyor yalan söylediği ortada olsa bile yalanı yalanla kapatmaya, manipüle etmeye çalışıyor

Eski sevgilim gizli narsist mi

Eski sevgilim ile iş yerinde tanıştık ilk başta her şey yolunda gidiyordu çicek alıyordu iltifat ediyordu iyi ki tanismisiz Allah'a dua ettim senin gibi biri için diyordu arada sözünü tutmadığı oluyordu ama önemsemiyordum sonra uzaklaştı senlik bir şey yok ben insanlara değer veremiyorum dedi sıkıntıya gelemiyordu hiç hemen birini buldu nişanlandı evlenecek özellikle ortak birine söylemiş yüzükleri aldım nişan yapicam diye her şey çok hızlı oldu

Cıkmazdan çıkmanın yolu nedir

Bir arkadaşım var ve ben o arkadaşima farklı duygular beslemeye başladim ama her seferinde bana sadece arkadaşız asla ilerisi olamaz diyip beni reddetti bitirmek istiyorum bu arkadaşlığı ama yapamıyorum ona o kadar alışmışım ki onsuz ne yapacağımı bilmiyorum ne yapmalıyım bitirmeli miyim bu arkadaşlığı aklim ve kalbim arasında kaldım ne yapmalıyım bilmiyorum kalbim yok diyo aklım bitir diyo ne yapmalıyım yardım edin