Romantik İlişkiler Kategorisi

Eski sevgilim geri döndü

Merhaba, 22 yaşındayım ve geçtiğimiz şubat ayının başında uzak mesafe ilişkim bitti. İlişkim ilk başlarda çok güzel ve sağlıklıyken araya birtakım kavgaların girmesi sonucu ve partnerimin aşamadığı birtakım konular neticesinde ilişkimiz toksikleşmeye ve sağlıksız bir hâl almaya başlamıştı. Ayrılmaya yakın çok fazla git gel durumu yaşandı. Bir gün ben kalırken diğer gün o kaldı ilişkide. En nihayetinde uzakta olduğumuz için sürekli yüzyüze iletişimde olamıyorduk. Çok depresif ve hayattan uzak hissediyordum çok sağlıksızdım uyku düzenim, yeme alışkanlıklarım ve olumsuz düşünceler tamamıyla kalitesiz bir hayat yaşıyordum. Birkaç belirtiden endişelenerek hamilelik testi yaptım ve pozitif çıktı, bunu öğrenir öğrenmez onunla iletişime geçmeye çalıştım. O süreçte beni yalnız bıraktı ve bana "nasılsın" bile demedi. Bana nasılsın diye sorması için bile onu arayıp tek tek anlatmıştım. Bu detayı yalnızlık durumumu anlatmak için söylüyorum, o süreçte insan gibi bir muamele görmedim. Olgunlaşmamış birisiydi, çok fazla hatalı davranışı vardı. Hiç kimseye anlatamadım, anlatamazdım da çünkü yaşadığım toplumda bu çok yanlış bir şey. Aradan biraz zaman geçtikten sonra da hamileliğim düşük olarak sonlandı. Ona olan aşkım bu yaşattıkları neticesinde koca bir hayal kırıklığı ve nefrete dönüştü. Onun hakkında sürekli olumsuz şeyler düşünüyor ve diliyordum. Sanırım intikam istiyordum. Bu süreçte kendi sağlığıma odaklandım. Kendime çok odaklandığım bir döneme girdim, yeni bir dil öğrenmeye çalışıyorum, yeni insanlar tanıyıp güzel arkadaşlık ilişkileri kurmaya başladım ve kendimleyim tamamen. Kaybettiğim ışığı bulmaya çok yakındım. Muzdarip olduğum sağlık sorunlarım geçmeye ve hayat kalitem artmaya başladı. İki hafta önce onu her yerden engellediğim için mailden ulaştı. Upuzun ve iç acıtıcı bir paragrafla karşılaştım. Ayrıldığımız günden beri kendimi ağlama rejimine sokmuştum hiç ağlamamaya çalışıyorum duygularımı köreltmek ve sadece mutlu olmak istiyordum. İçimde sadece nefret kalmıştı. O paragrafı görür görmez o iki aydır tuttuğum gözyaşlarını akıttım. Niyetini anlamak ve onu dinlemek için iletişime geçtim. Bana çok pişman olduğunu ve artık tamamen değiştiğini, her şeyi çok daha net bir şekilde anladığını ve bir şans daha istediğini yazdı. Ona artık geç olduğunu söyledim ama o kadar ısrarcıydı ki ona olan nefretim soğumuyor sürekli ona ağzıma geleni söylemeye başladım. Bütün toksikligim gün yüzüne çıktı. Bana yaptıklarının bir karşılığı olmalıydı. Her gün bana yazıyor, pişmanlığını ve inancını dile getiriyor. Kalbimde o kadar büyük yara var ki. Ona olan nefretim zamanla dindi ama sanırım artık bir şey hissedemiyorum. Onun çabasını ve değişimini görüyorum, gerçekten adam akıllı birisi olmuş ve yaşattığı bütün acılardan özür diliyor. Onu affetsem de kabul edemiyorum. Yaşadığım şehre geldi sırf pişmanlığını göstermek için, haberim yoktu ama yine de kıramayıp onunla görüştüm. Pişmanlığını ve çabasını gözlerinden görüyordum ama benim sevgim nerede? Kalbim o kadar acıyor ki. Harika bir sevgili adayı fakat artık çok geç hissediyorum. Onun çabasına olumlu bir karşılık veremediğim için üzülüyorum ve utanıyorum. Bana güzel şeyler soruyor benimle ilgileniyor ama bunlar içimde herhangi bir sempati uyandırmıyor ve bunu altında eziliyorum. Gidemiyorum, içimden gitmek de gelmiyor çünkü ona acıyorum. Karşılıksız çabanın verdiği acıyı biliyorum, bunu ona yaşatmak da istemiyorum neticede o da bir insan ve zamanında çok güzel şeyler yaşadığım bir adam. Benim için çırpınıyor, ama ben bunları ondan istediğimde yoktu şimdi olsa kaç yazar diye düşünüyorum. Kafam o kadar karmaşık ki ne yapacağımı bilemez halde sadece vakit öldürüyorum. Bir cevap bilsem ona da bunu söyleyeceğim. Cevabım ayrılmak olsa bunu ona söyleyeceğim en azından boşuna yorulmadan gitmiş olur ama ben ne istediğimi bilmiyorum. Evet o değişti, iyi biri ve ideal bir partner haline geldi ama ben bunları ondan istediğimde ve sırf aramız iyi olsun diye dehşet biçimde çabalayıp karşılığında delirmemle kaldığımda neredeydi? Geç kalınmış diyebilir miyim buna? Yoksa daha farklı bir pencereden mi bakmam lazım olaylara? Çok çaresiz hissediyorum. Çok acı çektim ve bu benim kalbimi sertleştirdi. Onun çabasına karşılık vermeyi o kadar çok isterdim ki, bunu yapamamanın ağırlığı var üzerimde. Bana kendime zaman vermem ve düşünmem gerektiğini söylüyor, ben bu nasıl yapılır bilmiyorum. Daha önce kendime zaman verip bir şeyleri düşündüğümü sanırdım ama o sadece bir şeyleri içime atmak ve yutmakmış. Daha önce bir şeyleri affettigimi sanırdım meğersem hepsi içime atmak ve unutmaya çalışmakmış. Sağlıklı affetme süreci ve sağlıklı düşünme süreci nasıl olur bilmiyorum. Kalbim hem nefretle kavrulurken hem de nasıl ona şefkat besleyebilir? Çok fazla empati yapabiliyorum, birilerini haklı çıkartmak için sürekli ardından hikaye üretiyorum ama bu sefer benim de yaratıcılığım tükendi. Sadece akıl almak ve mantıkla kelimeler duymak istiyorum.

Yalan söylemenin vicdan azabından nasıl kurtulabilirim

sevgilime bir konuda yalan söyledim ve o benim yalanımı yakaladı. Bana sebebini sorduğunda geçiştirdim ve yalanımı başka bir yalan ile kapadım sırf konu uzamasın diye. Şimdi ise bunun vicdan azabını çekiyorum ve çok pişmanım. Şakayla karışık gerçeği söylediğimde gerçekten böyle bir şey varsa benden ayrılacağını söyledi ve bana asla açıklama şansı tanımadı. Şimdi ise doğruyu söylemediğim için cok vicdan azabı çekiyorum ve stresleniyorum. Ondan asla ayrılmak istemiyorum ama ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum.

Geçmiş ilişkimi geride nasıl bırakırım?

Hocam merhaba ben sosyal medya üzerinden bir cocukla konuşup uzun süredir ona bağlanmıştım. Ve hiç görüşmemistik. Benden de epey küçüktü beş yaş. Ama bağlanmıştım işte kaptirmistim kendimi. Olmadı malesef tabi o benim gibi bana değer verip sevmemiş bunu anladigimda çok çok üzüldüm dünyalar başıma yıkıldı gibi hissettim. Çünkü ilkti benim icin bana ait özel sandım ama öyle değilmiş. Ara ara Instagram'da onu stalkliyorum bu alışkanlık oldu resmen aslında istemiyorum ama elim gidiyor işte. Bı yandan bitti işte derken diğer yandan hala keşke gelse de eskisi gibi olsak diyorum ama bu mantıksız biliyorum zaten çok duygusallik sanırım sebep bu. Bana ne önerirsiniz?? Bazen eski zamanları ozleyip ağlıyorum da bu duygu geçişleri normal mi ?

Kendimi sevmem yeterli mi?

Bu platformdan ve etrafımdan sık sık duyduğum kendini sev, kendimi sevmiyorum çünkü karşı cinsin benden ilgi çekici bir şeyi olmuyor konuşuyorum zaman ayırıyorum buluşmak kahve içmek tanışmak sohbet etmek istiyorum ama insanlar ön yargısından dolayı ya yanlış anlaşılıyorum yada sapık gibi görülüyorum (Onlar bunu söylemesede) ben hislerimde karmaşıklık yaşıyorum duygusal boşluğa giriyorum ve çıkamıyorum kendimi bir şekilde düzeltemiyorum elimden gelen herşeyi yapıyorum kıyafetler Ayyakabılar aksesuarlar alıyorum ama bunların geçici bir çözüm olduğunun farkındayım karşı cinsimle hiç bir şekilde bağ kuramıyorum genelde 1 Hafta konuşmadan sonra Engelleniyorum ben onlara ayırdığım vaktin bana da ayrılmasını benim yaptığım fedakarlıkların bana yapılmasından başka bir şey istemiyorum insanları sevmeye çalışıyorum ama hep hüsran oluyor genelde insanlar beni sevemiyorum aşamıyorum bunu cevaplarsanız çok mutlu olurum teşekkürler ;)

Sevdiğim çocuk ile aram açıldı

Sanaldan tanıştık güzel giden sohbetimiz vardı geçen gün buluştuk aynı memleketliyiz ve son zamanlarda ben yazmadan yazmiyor benimle konuşmuyor ne yapmalıyım. Onu tekrar nasıl kazanabilirim. Onu gerçekten seviyorum. Lütfen bana yardımcı olun. Üç Aydan fazla süredir konuşuyoruz. Ve onun bana yazmiyo oluşu beni çok üzüyor yıpratıyor. Acaba başkasımı var sorusu dönüyor aklımda ama sordum ona yok dedi. Lütfen yardım edin.

Bitmiş ilişkimde geri dönüş oldu

Merhabalar, bir süre önce bitmiş ciddi bir ilişkim vardı. Bugün gelen mesajı üzerine tekrar bir konuşma başladı. Pişman olduğunu söylüyor. Özür diliyor. Kalbim affetmekten yana olsa da aklım buna inanmıyor. Çünkü sebepsiz yere bitirmişti. Şu an aynı şeyleri tekrar yaşamaktan korkuyorum fakat ondan başka kimseyle aynı hayalleri kuramayacağımı, kimseyle onun gibi olamayacağımı hissediyorum. Bittiği günden bu yana da kendimi rahatlatmak için kendi içimde ne kadar kötülersem kötüleyim hep aklımda onunla olan güzel anılarımız dolaştı. Bugün yazdığı an kalbim yerinden çıkacak gibi oldu. Başta sadece pişman olması hoşuma gitti sanmıştım ama konuşma biraz devam ettikçe onunla konuşmayı özlediğimi farkettim. Ama korkuyorum çünkü kalbim ve aklım çok zıt. Ne yapacağımı bilmiyorum. Daha önceki sorularım sizler tarafından görünüyor mu bilmiyorum fakat durum aslında epey uzun eğer görünüyorsa az çok anlayacaksınızdır. Sorunlar vardı aynı şeyler olsun da istemiyorum. Aynı hayatı tekrar yaşamak istemiyorum ama onu istiyorum çünkü ben bir tek onun yanında kendim olabilmiştim.

Sevgilimle konuşmamızı nasıl ilerletebiliriz

Eski sevgilimle barıştık buluştuğumuzda konuşuyoruz gayet mutluyuz ama telefondan hiç konuşamıyoruz ikimizde birbirimizden çok hoşlanıyoruz ama sadece buluştuğumuzda konuşunca ilişki ilerlemiyor haftalarca konuşmayıp arada bir konuşup buluşuyoruz ama ikimizde birbirimize daha çok bağlı olmak isterdik gerçekten sevgili gibi ve birbirimizi 3 yıldır tanıyoruz belki bununda etkisi olabilir artık konuşacak bir şeyimiz kalmamış eski heyecanımız yok oldu desem buluştuğumuzda bu kadar eğlenmez mutlu olmazdık karşılıklı bir şekilde mesajlaşma sorunu yaşıyoruz bu durumu nasıl aşabiliriz ne yapmamız gerekiyor

Kız arkadaşımı unutamıyorum?

Aylar önce bir kızla konuştuk. Her şey çok iyi gidiyordu ama sonra benden soğudu bir daha da bana ısınmadı ve şimdi hiç konuşmuyoruz. Oysaki onu çok özlüyorum eski mesajlarımızı okuyup ağlıyorum. Yüzü gözlerimin önünden gitmiyor. Zaten ben tipsiz kısa mal ve ucubenin tekiyim ama o kız harika görünüyordu bir daha öyle birinin beni sevmesi mümkün değil ne yapacağım diye kara kara düşünüyorum. Sanki bir rüyaydı gördüm ve bitti. Ne önerirsiniz var mı bir teselliniz ?

Mommy issues olan bir erkekle beraberim

4 yıldır her sene birkaç kez kavga edip birkaç gün-hafta görüşülmeyen bi ilişkim var. sorunlar yüzeysel değil. ilişkideki erkek mommy issues 'u olan annesi tarafından sevilmemiş dövülmüş biri çocukluğunda. kadınlar zaafım diyor ve ben hariç bütün kadınları aşağılıyolar beğenmiyor. Bana ise içten sebebini bilmediği bi öfke olduğunu söyledi. en basit konularda bile bana bağırıp çağırıp küfürler etmesine neden oluyormuş. Bunun sebebini bulalım diyor 2 yıldır. Gitmeye ayrılmaya cesaretim yok diyor o yüzden gittiği yere kadar gitsin seni bırakamam diyor. Ve ilişkinin en başında kafasındaki "ideal kadın" ı ben sandı. Tanıdıkça öyle olmadığını gördü. Ve zaman geçtikçe farklılıklarımız daha çok belirginleşiyor ve daha çok çatışıyoruz. Bu ilişki sağlıklı mı? Nasıl düzeltebiliriz? İkimiz de düzeltmek için istekliyiz.

Bana OKB'mi böyle hissettiriyor?

kendimde okbden şüpheleniyorum ve bir şeye kafamı takınca gerçekten onu hayatıma çektiğimi hissetmeye başladım lütfen değerli psikog hocalarım bana yardım edin. . hayatımda olan insanı çok seviyorum yaklaşık 1. 5 yıldır hayatımda. onun yakın arkadaşı var ve ona bir şey hissetmekten çok korktum kaç aydır bunları düşünüyorum göz teması bile kuramıyordum hatta en yakın arkadaşımla aralarını yapmaya çalışıyorum. fakat bugün korkunç bir şey farkettim sevgilimi gerçekten çok seviyorum onsuz hayat düşünemiyorum ama arkadaşı gözüme çekici gelmeye başladı neden bilmiyorum bugün poligon gibi bir şey oynuyorduk dördümüz ve sevgilimden çok oynarken onu görmek istedim ya da arabada şarkı söylerken sürekli ikimiz söyledik ve onun beğendiği tarzda şarkı açtım beynim sürekli bana bir şeyler söylüyordu sevgilimin elini bile tutamadım tutmak istemedim fakat sonra tuttum. bu gece sonu olanları yazıyorum gerçekten şuan ağlayarak yazıyorum sanki ilişkimi ve 10 yıllık arkadaşlığımı bitirmeliymişim gibi. .. kıskanma hissi bile hissettim çok kötü hissediyorum sevgilimi o kadar seviyorum ki nasıl bugün böyle hissettim bunlar benim gerçek hislerim miydi? yoksa aylardır kafaya taktığım ve korktuğum için kendime çekmeye mi başladım? okb mi böyle hissettiriyor? bunları kimseye anlatamam nolur bana yardım edin ilişkimi bitirmeli miyim? onsuzluğa nasıl dayanıcam