Romantik İlişkiler Kategorisi

Platonik aşktan nasıl vazgeçebilirim?

Bu zamana kadar sevdiğim kişiler hep Platonik oldu karşılıksız sevgi oldu ki bu kişilerin zaten onları sevdiğimden haberi olmadı ben kendi duygumu içimde yaşadım hayaller kurdum üzüldüm kurduğum hayalleri geri yıktım evet biliyorum çok saçma bir duygu ama bu karşılıksız duyguya engel olamıyorum ve yine bir Platonik durumum var yine kurtulmaya çalışıyorum bu duygudan bu durum beni çok yıpratıyor beni en çok yıpratan ise bu duyguyumu engellemeye çalışırken oluyor

Sorunumun ne olduğunu bulamıyorum

Üniversiteye giderken de ailemi geride bıraktığım için çok üzülmüştüm hatta kendimi o kadar kastım ki vücudum titriyordu midem bulanıyordu sabaha kadar titredim sakinleştirici verdiler ona rağmen devam etti. lisede sınıfta kaldığımda başladı benim hatırladığım öyleydi. Midem sürekli bulanıyordu sabahları okula giderken öğürüyordum hep. Hiç arkadaşım kalmamıştı. Kaygılıydım. Bu üniversitede de devam etti. İş hayatına atıldım devam etti ve 1 haftadan uzun sürünce işi bıraktım. 10 yıllık ilişkim bitti aldatıldım sürekli öğürdüm. Her stresli durumda bunu yaşıyorum. Kötü bir olay yaşadığımda kalkıp hemen yürümeye başlıyorum. Kafamda cevaplar veriyorum çözüm arıyorum hemen kaygılanıyorum midem yanıyor. Eski sevgilisini unutamamış beni manipüle eden bir ilişkim oldu yalanlar söylüyordu sürekli ve ben bir şekilde kopamıyordum bu kişiden, sonunda kendini bir şekilde haklı çıkardı ve benden ayrıldı. Yine eski ilişkisine dair bir şeyler kalmıştı telefonunda hiçbirini silmemiş ben artık tahammülümü bitirmiştim. O gün arkadaşlarımız vardı benim gülüp eğlenemedim. Ve suçlu ben oldum. Aylardır silmesini istiyordum. Sildim diyordu ama her kalan bir şey için açıklaması vardı. O arkadaşlarımız da benimle hiç konuşmadı. Ben suçlu değilim gerçekten üzülüyordum insan olarak hiçbir şey olmamış gibi nasıl yapabilirim ki kötü ben oldum yine. Ayrıldı benden. Ben beni bırakmaması için ağladım. Herkes kurtuldun diyordu. Ama yalnız kaldım terk edildim. Annemden ayrılamıyorum. Yetişkin oldum hala evdeyim işi bıraktım anneme benzedim temizlik yapıyorum sadece, arkadaşlarım bana hatalar yaptı fedakar olan taraf hep bendim. Yetersiz değersiz hissediyorum. Konuşacak bir konum bile yok kaç aydır evdeyim. 9 ay oldu ilişkim biteli ama o kadar çok zorladı ki beni içinde olduğum zamanlarda bile sürekli ağlıyordum. Kıyafetlerimden dolayı ödün vermiştim muhafazakardı. Uyum sağlıyordum ona. Ama o kendiyle o kadar çelişiyordu ki yalanlar üzerine yalanlar söylüyordu kız arkadaşlarıyla konuştuğu mesajları siliyordu. Kendimden o kadar ödünler verdim ki haklıyken bile üste çıkan taraf oydu. Sanki her şeyi alttan almak görevim olmuştu. Annemin sevgisizliği beni bu hale getirdi az çok anlayabiliyorum. Bana kendimi hiç savunmayı öğretmedi. Hep susan anlayış gösteren orta yoku bulmaya çalışan haksızlığa cevap veremeyen biri oldum. Hatta 1. Sınıfın ilk günü beni okula bıraktı sonra ben hep o uzun yolu kendim gelip gittim kimse gelmesin ben giderim ben yaparım dedim. Şimdi de böyle o kadar kendimden veriyorum ki terk edemiyorum kimseyi hayatımdan çıkaramıyorum en sonunda onlar beni çıkaracak bir neden buluyor. Bu sene o kadar yoruldum ki bu son yaşadığım ilişki beni hayattan soğuttu. Kaygılı mutsuz sürekli evde oturan birine dönüştüm. Annem beni hep eleştirir soğuk bir yapısı var. Başımı okşamaz. Çok ölümler oldu ailede o da kendini kapattı duygusal anlamda. Sanki onların yasını ben de tutuyor gibiyim. Anneannem şizofrendi. Hep acılar çekmiş bir aile vardı gözümün önünde. Ben küçükken hep oyuncaklarımı alıp köşede beklermişim beni de oyunlarına alsınlar diye adım atamazmışım. Şimdi belki de oyunu kuran ben olmak istiyorum. Yetişkin kendime bunu borçluyum. Son ilişkimdeki kişi o kadar donanımlıydı ki ben evde oturan biriydim sadece belki de kendime bunları yediremediği çok başarılı olmaya uğraştım çalıştım olmadı eve kapandım. Onu buldum kendimde olmasını istediğimi. O çok sosyaldi. Ben sakin biriydim. Hikayem bu şekilde. Kendime yardımcı olmak istiyorum. Çünkü potansiyelim bu değil hayallerim var işe gitmek mutlu huzurlu gelecek istiyorum. Kaygılı mutsuz birisi olmak istemiyorum. Geri dönerse zayıf biri olup onu affedip yine kendinden ödünler veren biri olmak değil. Kendi kurallarına göre yaşayan biri olmak istiyorum. Bu değişimi kendime borçluyum. Sevgim hala var mı bilmiyorum. Yoksa öfkemden mi bunlar bilmiyorum. O gün bana ağlayıp sarılmıştı. Ailesiyle alakalı şeyler söylemişti o sevilmemiş babası tarafından ben de o saygısızlığı bana yaptığı gün ona sarılmıştım. Bana çok yüce gönüllüsün demişti. Değildim belki de çocukluğunda görülmemiş kendimi gördüm onda o ağlayışı güçsüzlüğü çok tanıdıktı. Birlikte iyileşiriz sandım. O mutlu şimdi ben daha da çok yaralandım.

Travmalarımdan nasıl kurtulabilirim?

Uzak mesafe bir ilişkiydi. Eski sevgilisinin mesajlarını en başa sabitlemişti. Bunu ilişkinin 2. ayında görmüştüm. Gördüğümde ağladı üzüldü pişman oldu alışkanlık bir anlam taşımıyor dedi inanmak istedim belki de çünkü onu sevmiştim ve devam ettim ama sorunlar bitmiyordu araya yalanlar giriyordu, kıyafetlerim konusunda fedakarlık yapıyordum dindardı. Ama kendisi çok özgür hayat yaşıyordu kendisiyle çelişiyordu sürekli. Evinden eski sevgilisine ait not çıktı benim tahammülüm bitmişti sınırımı net çizmiştim o gün ağladı gitmemem için elinden geleni yaptı ama o son olay. Yine eski sevgilisiyle alakalı şeyler yakaladım şiirler vs silmemişti bunca şeye rağmen benim için edebi anlamı var dedi ve o gün arkadaşlarımız vardı ben gülemedim eğlenemedim hep ağlıyordum o günkü tepkilerim yüzünden ayrıldı benden ailemin yanında da böyle davranırsın o zaman sen dedi o günü benim yönetmen lazımmış hala etkisindeyim kurtulamıyorum o kadar çok şeye susmuştum ki halbuki ne kadar yanlış, bana güvenmiyorsan bizim çok işimiz var seninle diyip beni susturuyordu bir nevi şu an düşündükçe her şeyin benim çabamla yürüdüğünün farkına varıyorum. Bunca şeye susuyor olmam, gitmem gereken yerde kalma ısrarım beni en çok kendime bu kadar acımadan yaptığım hatalar üzdü. Haklıyken gönlümün alınmasını beklerken hayal kırıklığına uğradım bunu atlatamıyorum. Yazıyorum içimi döküyorum ama olmuyor. Öfkem bitmiyor gelse yine affetmekten korkuyorum

Duygularıma nasıl karşılık bulabilirim?

Biriyle tanışıp ona karşı çok yoğun hisler yaşamaya başladım. O beni tanımaya çabalamadı. İlgi göstermedi. Ben onunla iletişim kurmaya çalıştım. Benimle az olan iletişimini kesti. Zaten bana karşı davranışları çok özensizdi. Ben iletişim kurmasam neredeyse benimle iletişim kurmayacaktı. Ama sosyal medyada düşüncelerini insanlarla paylaşıyordu. Benimle paylaşmadığı şeyleri orada paylaşması kendimi önemsiz hissettirdi. Ayrıca çekici ve güzel kızları takip ediyordu. Bunları gördükçe kendimi değersiz hissettim. Üzüldüm. Aşmaya çalışıyorum ama yinede onu merak ediyorum tanımak istiyorum sosyal medyasından stalklıyorum. Bu hislerden nasıl kurtulabilirim? Keşke oda beni tanımak isteseydi önem verseydi aramızda bir ilişki olsaydı…. . Ben tamamen vazgeçti. Aramızdaki tüm bağları kopardı. Keşke geri dönse bunu diliyorum. Hislerimden kurtulmak için ne yapabilirim?

Sevdiğim insan ile beraber olunca neden anında soğuyorum?

sevdiğim, uzun sure plotonik olduğum kişi ile sevgili olunca hemen soğuyorum. bir ilişki icerisinde olamıyorum. aşık oldugum kişiler ne kadar iyi davransalarda bir anda soğuyorum. mutlu bir ilişkim olsun istiyorum ama sevdigim kisiyle bir iliski icerisinde olunca soğuyorum. o kisi ne kadar iyi olursa olsun her ne yaparsa yapsin benim icin ben her şekil soğuyorum. sogumayi bende istemiyorum ama elimden gelen bir sey degil. ne yapmam gerekiyor bende bilmiyorum

Her konuda kavga çıkan bir ilişkiyi nasıl toparlayabilirim?

1 yıllık bir ilişki içindeyim. Uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum. Bir süredir ne konuşursak konuşalım sonu kavgayla bitiyor. Ben yeterince ilgi göremediğimi düşünüyorum. O da daha fazlasını gösteremeyeceğini söylüyor. Bir ay öncesinde kısa süreli bir ayrılık yaşadık ama dayanamayıp tekrar barıştık. Sürekli kavga ediyor olmak beni çok yıpratıyor. Benim onun yanında gitme imkanım yok. Sadece o yanıma gelebiliyor ve bunu sürekli yüzüme vuruyor. Ne yapacağımı bilmiyorum.

Kilom yüzünden sevilmiyor olabilir miyim?

Merhaba 26 yaşında 168 boyunda ve maalesef 130 kilo olan bir genç kızım. Küçüklükten gelen ve biraz da sanırım genetik yatkınlık sebebiyle her zaman iri, yapılı, kilolu o kızdım. İlkokulda ,ortaokulda ama en çok da lisede o kadar zorbalandım ki bu konuda çok kez sıramda ağladığımı hatırlıyorum. Bilmiyorum neden bu kadar etkiledi beni ama bu yaşımda hala kabullenemiyorum kilomu, kilolu bir genç kız olmayı. Zaman zaman elbette kilo vermek için girişimlerim deneyimlerim oldu ancak başarısızla sonuçlandı çünkü sürdüremedim ve kendimi mutlu etmek için yemek yerken buldum kendimi. Aslında tabiki kilo vermek istiyorum sağlıklı olmak. mutlu olmaki aynadaki kızı daha çok beğenmek için ama fazla kilolarım varken de kendimi bu kadar kötü hissetmem de zoruma gitmiyor değil. Hayatıma genel olarak bakınca her şeyi en iyi şekilde yapmak istiyorum hep kafamda var ama sonuca bakınca yerinde sayan hatta kimi zaman da geriye giden bir benle karşı karşıya buluyorum kendimi. Çevreme karşı çok sevkatli , ılımlı ve çözümcül ve umutlu biriyim ama bunu kendime yapamıyorum. Mesela başarısız diyet denemem benim tüm inancımı yıkıyor ve kendime çok öfkelendiriyor. Böyle olunca da temel sorunun kilo değil de sanki kendime acımasızlığım gibi geliyor bazen bana. Elbette birsürü şey var kafamda ama bir çözüme varamıyorum ve her geçen gün kendime inancımı da yitirmeme sebep oluyor bu durum. Konuştuğum insanlar oldu ve oluyor elbette ama bir ilişkim oldu denemez ve ben bunu her zaman kiloma bağlamışımdır. Zayıf olsam beni severler miydi? ,iletişim kesilince fiziğim güzel olsa bu kadar kolay silemezler miydi acaba? , bazı ortamlarda kendimi kadın gibi hissetmeyişim kilomdan mı? ya da zayıf olsam bana da potansiyel sevilecek insan gözüyle bakarlar mıydı? sorularından kendimi alıkoyamıyorum. Bu arada her zaman duyduğum zayıflasan güzel kızsın, sen bi zayıfla bak herkes peşinde cümleleri de hep eşlık etmiştir bana hala da etmekte. Şimdiden teşekkür ederim.

Eşim beni aldattı affettim geri döndüm ama asla güvenemiyorum

Beni aldattığı için güvenim geri gelmiyor oda sürekli duygusal olarak güçsüz görünüyor ben nasıl bir karar verebilirim. Ben her ayrılmak istediğimi söylediğimi evden gidiyor ve bana mesaj atıyor artık gerekeni yapacağım sende o şekilde rahatlayacksin diye. Ona güvenmediğimi görüyor ve asla boşanmaya yanaşmıyor. Her seferinde duygusal olarak beni kullanıyor. Bende yanlış mı yapıyorum acaba diye arada kalıyorum. bu durumda ne yapacağım. Onun ağladığını görünce neyse devam edeyim diyorum evliliğe fakat maksimum bir hafta sonra tekrar aynı şeyleri düşünüyorum ve asla mutlu olamıyorum. Onu nasıl boşanmaya ikna edeceğim?

Sevgili ve arkadaş arasında denge kuralı

Erkek arkadaşım arkadaşları ile ben arasında ortak dengeyi kuramıyor. Sürekli arkadaşlarıyla onlarlayken beni gözü görmüyor en ufak bir tepki verdiğimde arkadaşları ile benim yüzümden arasına mesafe koyduğunu belirtiyor, ondan biraz ilgi istediğimde suçlu olan taraf ben oluyorum sen benim arkadaşlarıma karışamazsın biz evli değiliz söylemlerini duyuyorum. Ben haftaıcı çalışan birisiyim ve erkek arkadaşım boşta çalışmıyor ben hafta sonu iki gün evde olabiliyorum vaktimi de ona bu süreçte fazlasıyla harcıyorum ben ondan bunu istediğimde tepkilerle karşılaşıyorum onu kısıtladığımı söylüyor tek beklentim benimle ilgilenmesi konuşması vaktini bana ayırması biraz da. Ne yapacağımı bilmiyorum bu konu hakkında rahatsızlığımı belli ettiğimde sen benim arkadaşlarımı ağzına alamazsın karışamazsın biz evli değiliz bana kimse karışamaz böyle tepkilerle karşılaşıyorum yardımcı olursanız sevinirim

2 yıldır ilişkide olduğum kadın her ay öfke patlamaları yaşıyordu sebebi ne olabilir?

2 yıldır ilişkide olduğum hanımefendi hemen hemen her ay öfke patlamaları, siyah beyaz gibi davranışlar sergiliyordu sebebi ne olabilir? Her tartışmadan sonra ona seninle olmak arafta kalmak gibi hissettiriyor. Sabah benim için ölüp biterken akşam defol git şeklinde inanılmaz değişken olabiliyor inanılmaz rahatsız edici bir durumdu bu durum hakkında bilgi istiyorum. En son tartışma sonrası 3 haftadır iletişimizi tamamen kopuk. İlk zamanlar bu durum vicdanımı sızlatıyor olsa da mantığımla düşününce 2 sene boyunca buba maruz kalmak zihnimi inanılmaz yormuş.