Romantik İlişkilerKategorisi
Aşkı yaşamak bazen harika, bazen zorlayıcı olabilir. İlişkilerde dengeyi kurmak, kırılmadan konuşmak ve karşılıklı anlayışı sürdürmek için ufak farkındalıklar büyük etkiler yaratabilir.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Aldatılmanın acısını nasıl iyileştirebilirim?
Ben 18 yaşında ve sınav senesini bitirmiş bir kızım. Sınav senemdeyken bir yanlışa düşüp eskiden konuştuğum ve bana hata yaptığı için konuşmayı bıraktığım bir insanı tekrar hayatıma aldım ve sevgili olduk. 4 ay boyunca sevgili kaldıktan sonra benden ayrılmak istedi, türlü bahaneler sundu ama hiçbir benimle ilgili değildi. Psikolojik problemleri olduğundan bahsediyordu. Ayrıldıktan birkaç gün sonra en yakın arkadaşım diye tanıştırdığı kızla sevgili olduğunu öğrendim. Meğersem bunlar zaten birbirlerinin eski sevgilisiymiş ve çocuk benimleyken de kızla sürekli iletişim halindeymiş. Yani sınavıma 2 hafta kala aldatıldığımı öğrendim ve bu süreçte psikolojim altüst oldu. Sınavım da buna bağlı olarak istediğim gibi gelmedi. Olayın üzerinden 3 ay geçti ama ben hala kandırılmayı ve aldatılmanın acısını atlatamadım, onların mutluluğunu aklımdan çıkaramıyorum, sınavımla ilgili pişmanlıklar yaşıyorum ve kendime odaklanamıyorum. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Mezuna kaldığım için de en kısa zamanda bu problemlerimi halletmem gerekiyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim. Şimdiden teşekkürler.
İlişkide hediyeleşmeme sorunu
Benim uzun süreli bir ilişkim var. Erkek arkadaşım beni seviyor biliyorum farkındayım çok da sadık bir insan. Ama erkek arkadaşım bana hediye almıyor özel günlerde sadece mesaj atıyor. Ben genellikle hep aldım ve günler öncesinden. Ben hediye isteğimi bir kaç kere net bir şekilde dile getirdim ama yapmadı. Annem de bunu farkında ve bu yüzden hiçbir şekilde onay vermiyor ve her fırsatta yüzüme vuruyor. Benim önemsenmediğimi değer görmediğimi söyleyip duruyor.
Arkadaşımın aşkı oldum
Birkaç aydır bir erkek arkadaşımla oldukça fazla ve güzel zaman geçirdik. İyi anlaşıyoruz ve hobilerimiz uyuyor. Bu süreçte zamanla o bana aşık oldu ancak ben ne hissettiğimi bilmiyorum. Kültür çatışması olduğu için ailemin karşı çıkacağını düşünüyorum ve onunla olmak başka problemler doğuracak gibi geliyor ancak bu problemlere rağmen uzun vadede mutlu olacağımızı düşünüyorum. Romantik sevgi hissettiğimden ve gözlerine sevgiyle bakabileceğimden emin değilim. Bunu nasıl anlayabilirim.
Terk edilme ile nasıl başa çıkarım?
452 gün önce bahsedeceğim kişi ile tanıştım. Aslına bakarsanız fazlasıyla karışık bir başlangıçtı. Bir aile dostum bizi yakıştırmisti ve ben A kisisini o şekilde tanıdım. Sonrasına faks bir hesaptan bir sohbette bulunduk . Ve benimde kim olduğumu söylemem ile bir sohbete başladık. Çok etkilenmiştim gayet ilgili biriydi , sağlam bir karaktere sahipti ailesini biliyordum ve kafamın bir yerinde olan bir nevi annesi ve o aile dostumuzun bizi yakistirmis olması bana bir rahatlık veriyordu. Aramızda 4 yaş vardı. Bu ailelerin bizi birbirimize dusunme işini öğrenince -benim varsayimimla kendini geri çekmek istedi-ve sohbeti kestik. Sonrasında bir şekilde tekrar bir sohbete başladık güzel ilerlerken açıklamasını yaptığım halde bir kıskançlık şeklinde kavga ederken beni englledi . O zaman farkına vardım benim için umduğumdan fazla bir anlama sahip olmuştu. Günlerce tek tik şeklinde mesajlar attım çoğu gece ağlıyordum. Bir gün ansızın mesajım çift tik oldu ve tekrardan bir sohbet başladı. Benim için bu durum canıma minnetti. Zaten onu istiyordum ve aslında hiç bir açıklama yapmadan devam etti . Kapalı bir kızım ve muhafazakar bı ailem var. Aramızdaki sohbet önce saçıma sonra benim kendimi teslim edip hayır demeyince devamına sebep oldu. Günah veya yakalanma korkusu vardı ancak karşımdakinin o olması beni de tahrik ediyordu ve buna dur demek istemiyordum. Bir müddet sonra bu sefer bunun yanlış olduğu ikimiz içinde bunu devam ettirmemenin daha iyi olacağına karar verdi ve benimle konuşmayı kesti. Bu süreçte çok zorlandım onu istiyordum her şeyimle. Sürekli ekli olmasam da hesaplarını kontrol ediyor ve WhatsApp mesajlarimiza gidiyordum. Bunu sayamiyacak kadar çok yapiyordum. Durduk yere WhatsApp profili gidince mesaj attım çift tik oldu hemen hemen çektim ve sonrasında engellemedim merak etme şeklinde bir mesajla tekrar bir sohbet başladı. Yine arada cinsel içerikli de olsa konuşmaya devam ettik. Ancak bir problem oldu ve tekrar konusmayi kestik . (Yanlış hatırlamıyorsam benim snaptaki kaydilmis nudelari silmem ile alakalıydi ) Bana beni istediğini ama benim gibi sevmediğini söylemişti. Konuştuğu birileri de olduğunu ve onlardan biriyle bir ilişkiye başlarsa gideceğini söyledi. Ben yalnızca hayatında kalmak istiyordum. Sonra ara verdiğimiz bir dönem gibi bir şey yaşadık . Bana arada yazmamı nasıl olduğumu anlatmamı istediğini söylüyordu ancak yedekmis gibi hissetmiyor değildim. Sonrasında gergin bir sohbet hakim oldu . Kısa ve net cevaplara dönüştü yanıtları. Eskisi gibi sormuyordu . Sexting şeklinde değilde yalnızca nude istiyor ve işini görüyordu. Mesajlarıma geç dönüyor. Ama her şeyden öte ben atmadan bir şey istemiyordu. Ve bende iki kelime sohbet bile olsa konuşmak için bedenimi kullanıyordum. Buluşmak istiyordu ancak hem imkan olmuyor hemde ben kendimi geri çekiyordum. En sonunda normal bir şekilde yalnızca snaplasiyor bazen iki üç sohbet geçiyordu. Tekrar ister ve konuşuruz umuduyla en son attığım nudelari silince neden sildigimi sordu ve isterse atabilecegimi soyledim oda lan zaten istemiştim dedi ve beklemeden snaptan çıkardı. WhatsAppa yazdım ve ordan da engelledi. Artık geri dönüşü olmayacak gibi hissediyorum. Engelli olsamda mesaj atmaya devam ediyorum. Kendimi berbat hissediyorum. Ne yapmam lazım bilmiyorum. Beni sevmeyen biri için bu kadar kendimi kahretmem ne kadar doğru sorgulanir. Kendi açımdan dinen günaha sokan birini istemem de yanlış geliyor. Ancak biri tarafından sevilmek değilde yalnızca onun tarafından sevilmeyi cok istiyorum. Kendimi bunalımda hissediyorum. Kendimi yemeğe veriyorum. Ve bu bende tek sevdiğini bildiğim şey olan bedenimin cirkinlemesine sebep oluyor. Ne yapmam gerekli yardıma ihtiyacım var. ..
Aldatıldım bu acı ile nasıl başa çıkabilirim?
4 yıllık bir ilişkim vardı. Her şey çok güzel giderken erkek arkadaşım iş yerinde bi kızla anı olsun diye foto çekilmiş bana gösterdi bak kız istedi aslında ben istemedim sen bana güven diye gösterdim dedi. Fotoğraf da kızın belinden tutmuştu kızda onun. Kız erkek arkadaşıma anı olsun diye attığını söylemiş ve çok yakışmadık mı yazmış. Kızla konuşmak istedim. 3 muzun olduğu wp grubu kurdu. Kızla konuştuğumu zannederken aslında yeğenini gruba ekleyip resim çekildiği kızı wp fotosunu koyup beni kandırmış bunu da ertesi günü herkes gruptan çıktığında tekrar yeğenin kendi resmini wp profile koyması ile fark ettim. Ve kendisini savundu aldatmadigini aldatmanın bu olmadığını söyledi. Kendisini engelledim. Şuan yeni bir Instagram hesabı açmış ve o kızı takip ediyor beni aldattığı kızı. Şunan her şeyin yalan olduğunu ve aldatılmış hissediyorum. Kendisi hem fiziksel olarak hemde ailevi olarak bana uygun değildi buna rağmen kabul etmiştim önceden onu.
Fazla seviyorum ne yapmalıyım?
Şimdi benim sevdiğim bir çocuk var ve olmamız imkansız hocam ama benimki aşk, hoşlantı değil saplantı. Yakın arkadaşlarım ne kadar ileride olduğunun ve sevgimin ileriliğini biliyorlar. Günlük yaşamımı kötü etkiliyor. Hayatımı da öyle. Ben sevmemem gerektiği kadar seviyorum. Annem babamı aldatıyor, ve ben bunu öğrendiğimde 8 yaşındaydım. Hala da devam ediyor. Zaten babam ben 12 yaşına gelene kadar yanımda bile yoktu. Tam annem ile babam boşanırken doğdum, yani kaosun ortasına. Ve ben onu darmadağın ailem yerine koydum. Burada anlayamayacağım bir çok şeyde bulundum. Benim 4 tane meleğim var, cidden. Hepsini çok seviyorum ancak bir tanesinin ruhu sevdiğim çocukmuş gibi hissettiriyor. O ben ağladığımda daha sıkı sarılıyor. Arkadaşlarım bana dayanmam için yalvarıyor ve ben bunun ağırlığını kaldıramıyorum. Sanki o gelecek, ama hayır! Gelmeyecek. Çünkü imkansız. Zaten gelmezse ben daha fazla hayata tutunabileceğimi düşünmüyorum. Beni dinlediğiniz için teşekkürler.
Hayatımdaki insana nasıl bağımlı olmadan devam edebilirim?
Yaklaşık 1. 5 yıllık ilişkim bitti. Kendisi babama benzeyen saygısız biriydi ve ilişki sırasında aldatıldığımı da öğrendim. Fakat ben ona bağımlıymışım gibi onun tarafından güvende hissettirilmek istiyordum. Sonrasında bir flört deneyimim oldu. Onunla konuşurken de geç gelen mesajlara sinirleniyor, sürekli mesaj atmış mı diye kontrol ediyordum. Yeni tanıştığım birine bile bu kadar çabuk bağlanabiliyorum. Babamın hastalıklı ruhu, sevgisizliği, verdiği zarardan mı bana sevgi kırıntısını sunan erkeğe bile bağlanmam? Ne yapmalıyım sizce ?
Ayrılık acısını atlatmam için ne yapmam gerek?
O 26 yaşında çalışıyor, bense 22 yaşında öğrenciyim. 2 yıldır ilişkimiz vardı, her şey yolunda gidiyordu, bir sürü gelecek planımız vardı, nişanlanacaktık yüzük takmak istiyorduk. 2 gün önce instagramdan bir kız eklediği için kim olduğunu sordum ve aramızda kısa bir tartışma geçti, bir gün konuşmadık ve bugün benimle bir gelecek göremediğini söyleyerek ayrıldı, bu düşüncesinin tartışmamızla alakası olmadığını bir haftadır böyle düşündüğünü ve bu düşüncenin geçmediğini söyledi. Ona saygılı ve anlayışlı bir şekilde yaklaştım ve ilişkimizi sonlandırdık ama bir anda her şeyin bu kadar çıkmaz olması canımı çok yakıyor. Daha önce de ayrılık dönemimiz olmuştu bir ay, her gün saatlerce ağlıyordum, yine aynı süreçleri geçmek benim için çok yıpratıcı. Ona bağımlı mıydım bağlı mıydım bilmiyorum, bütün planlarımı onun hayatına göre yapmıştım, onsuz bir hayat canımı çok yakıyor. Devamlı ağlamak istemiyorum, bir hayatım var ve dünyanın sonu değil bunu biliyorum ama başa çıkamıyorum. Sürekli suçu kendimde arıyorum ama suçlu olmadığımı biliyorum. Hisler gelip geçici olabilir anlayabiliyorum ama birlikteyken her şey çok güzelken daha 4 gün önce görüşmüşken ve hiçbir şey yokken bir anda hayatımdan çıkması kalbimi çok kırdı. Bu zamanda ilişkiler çok değersizleşmişken ve ben de hayatımda ilk kez aşkı onunla yaşamışken onca planlarımız varken ve kendi de sevdiğini keyif aldığını söylüyorken şu an boğazım düğümlenmiş gibi hissediyorum, uzvumu kaybetmiş gibi. Canım çok yanıyor. Günlük hayatımda yaptığım şeylere devam edemiyorum, sürekli ağlıyorum, başım çatlıyor, artık geçsin istiyorum.
Çok ani duygu değişimleri yaşıyorum
Çok ani duygu değişimleri yaşıyorum ne yapmalıyım? Bazı hususlarda nasıl davranmam gerektiğini nasıl kararlar almam gerektiğini bilemiyorum. Biri var çok seviyorum onun da beni sevdiğini biliyorum fakat belirsizlikler ne yazık ki nasıl adım atmam gerektiğine karar vermeme engel oluyor. Ne yapmalıyım?Birbirimiz ile olan iletişimimiz gayet saygı dolu bir çerçeve içerisinde gelişiyor fakat ileriye dönük bir şeyler yapmak gerektiği kanaatini taşıyor bu durumda ne önerirsiniz ne yapmalıyım ?
Aldatan kişiyle devam etmek istiyorum, akıllanmıyorum
Merhaba. Daha önce 1. 5 yıllık bir ilişkim olmuştu 16-18 yaş aralığımda. Bu ilişki bana büyük ölçüde zarar vermişti. Beni aldatmıştı sanal ortamda ve ben affetmiştim. Ardından beni tekrar aldattı fiziksel olarak. Ben yine bırakmakta çok güçlük çektim. Bir türlü kapıyı vurup çıkamadım. Kendimi ona bağımlı gibi hissediyordum. Şu an 19 yaşındayım ve doğru düzgün bir ilişkim olduğunu hissetmiştim. Onunla her şeyi konuşabiliyor ve paylaşabiliyordum. Gerçekten düzgün, sadık bir insan olduğunu ve yaşıtlarım arasında onun bir cevher olduğunu düşünüyordum. Lakin yaz tatili dolayısıyla birbirimizi görememeye başladık. Benim geçmişte yaptığım hatalardan dem vurarak ben seninle bir gelecek görmüyorum diyerek benden ayrıldı. Gerçekten tam mutlu oldum derken onu da kaybettim. Tekrar konuştuk ve beni 2 ay önce aldattığını itiraf etti. Ve ben yine gidemiyorum. İçimde ona karşı sinir bile yok. Çok da nazik davrandım onu hâlâ sevdiğimi ama bunu nasıl kabulleneceğimi bilmediğimi söyledim. Bana yaptıklarının sadece ortamdan ve çevredeki arkadaşlarının baskısından olduğunu söyledi. Onunla bir sürü hayal kurmuştum ve gerçekten çok seviyorum. Ama beni aldatan bir insanla hâlâ devam etmek istemek, hele ki bunu daha önce de yaşamışken. Yapacağım şeyi çok net biliyorum, doğru olanı da görebiliyorum ama cidden ondan kopma ve bir daha konuşmama sürecini düşündükçe kalbim sıkışıyor ve yemek bile yiyemiyorum. Bir psikologa gitmek ya da gerekirse ilaç kullanmak istiyorum fakat gidip de bunları anlatmak sanki bana şımarıkça geliyor. Bu hayatta ne dertleri olan insanlar var ve ben kendi sorunumun çocukça olduğunu düşünüp duruyorum. Çok yorgunum ve bende bi problem olduğunu düşünüyorum. Lütfen bana yardım edin