Romantik İlişkiler Kategorisi

Onu sevmeyi neden bırakamıyorum

Öncelikle ben bu çocuğu uzun zamandır seviyorum iyi de bir arkadaşlığımız vardı sonra ben ona açıldım ve arkadaşlığımızın bitip bitmeyeceğini sordum o da düşünmem lazım deyip beni uzun bir süre bekletti sonra hayır dedi ve beni arkadaş olarak bile sevmediğini söyledi sonra uzun bir süre konuşmadık bende sapık gibi onu rahatsız etmek istemedim zaten ama bu süreç boyunca ona olan sevgime karşı koyamadım çoğu zaman konuşmadık ama arkadaşlarıma benim hakkımda kötü şeyler dediğini duyuyordum ve çok üzülüyordum sonra bir yıl sonra random bir şekilde konuştuk ve bu sefer o bana arkadaş değil miydik diye sorular yöneltti öyle bir şey dedigimi hatırlamıyorum demişimdir falan dedi ben onu seveli 2. 5 yıl oluyor ve arkadaşlığımız biteli 1 yıl oluyor ve ben hala onu unutamıyorum onu sevmeyi kendimede yediremiyorum unutmak istiyorum başaramıyorum başka birini sevmek istiyorum yine beceremiyorum neden kendime bu saygısızlığı yapıyorum bilmiyorum tam unuttup derken bir gece ansızın ağlama krizi geliyor ve bütün duygularım başa sarıyor ben bu durumdan çok yoruldum canım çok yanıyor çünkü ben onu kendimden bile çok sevmiştim

Psikolog Gözüden Aşk nedir?

Sizce aşk nedir? Nasıl olmalıdır veya neler olmamalıdır? Örnek vericem seviyorsundur ama uzaklaşmak (zarar verdiğini düşünüp uzaklaşmak) buna girer mi? Ben kendimi iyileştiremedim . Evet bu çok genel bir soru. Yıllar önce olan bir ilişkiye takılı kaldım. Ondan sonra tabikide ilişkim oldu ama ona olan bağlılığımı kimseye göstermedim . Bana yanlış yapanı hemen silerim dedim sildim. Ama o yanlışta yapsa benden uzakta olsa onu silmeyi başaramıyorum . Bundan sonra hayatıma yeni birini almak istemiyorum hele evlilik hiç düşünmüyorum çünkü korkuyorum. Çevremde zaten evliliği olumlu gösteren kimse yok . Bende onlar gibi olucam diye düşünüyorum. Sevdiğim adam gelse yine beni terkederse şüphesi var. Zaten o içine kapanık biri duygularını içinde yaşar ve ne hissettiğini anlamadığım için bu zamana kadar çok yanlış anlaşılmalara sebep oldu . Bundan sonra hayatımda nolur bilmiyorum ama ben bunlardan kurtulmak istiyorum artık. Yeni bir sayfa açmak istiyorum tüm korkularımdan endişelerimden uzak olmak istiyorum ve geçmişimi bırakabilmek istiyorum. Uzun bir soru evet ama yıllarım böyle yardımcı olursanız sevinirim. Neler yapmalıyım?

İlişkilerimde yaşadığım sorunlar

Eski sevgilim bazen dönüyor ve her döndüğünde kabul ediyorum onu çok sevdiğimden değil ama gözümde kutsallaştırmışım sanki. Aslında bu durum sadece ona özgü değil. Hemen hemen hayatıma giren veya girme potansiyeli olan her erkekte bu durumu yaşıyorum. Hayatıma çok fazla erkek girmiyor dahası ben istemiyorum, anlaşamıyorum herkesle ama anlaşabildiklerimi de hemen bırakamıyorum. Üç gün konuşmuş bile olsak istemsiz şekilde bağlanıp hayal kuruyorum sanki onun varlığıyla var olacakmışım gibi. Ve sanki ona karşı her şeyi borçluymuşum gibi, istediği biri olmam gerekiyor gibi. Beni kabul etmesi için çoğu şeyi yapabilirim. Çoğu hatasını göz ardı edebilirim. Sınırlarımi aşsa bile. Bunları söylediğim için kendimi çok basit hissediyorum. Şimdi söylediğim cümleyle de acıtasyon yapıyormuşum gibi geliyor. Niye böyle düşünüp durduğunu da bilmiyorum. Sürekli zihnim bu halde. Şimdiden cevabınız için teşekkür ederim.

Bitirmen gerekirken bitiremediğim bir ilişki için ne yapmalıyım?

1. 5 yıllık bir ilişkim var. Hayatımın en güzel 1. 5 yılıydı. Sohbetimizi, geçirdiğimiz zamanları, yanında olduğum hali ciddi manada çok seviyorum. Üniversiteye onunla başladım, herkes bizi bilir ve sürekli nasıl gittiğini sorarlar. Son birkaç haftadır hiç hoşuma gitmeyen sohbetler yaptık. Birkaçı şöyle; uyumsuz olduğumuzu ve benim çok duygusal olduğumu; bununda onu rahatsız ettiğini söyledi. Çift olmak onun için zormuş ve tek kalmak daha iyi geliyormuş, bunu 1. 5 sene sonra anlamış. Ayrıca gelecekte zaten beraber olmayacakmışız ne çok ciddi ne de öylesine beraber olduğumuz bir ilişki içindeymişiz. Bunlar benim fikirlerime çok ters şeyler. Geleceği elbette bende bilmiyorum ama orda olması için çabalamak isterdim. Son olarak da onu seviyor muyum sevmiyor muyum gerçekten bilmiyorum. Arkadaşlarım bunun sevgi değil bağımlılık olduğunu ve yalnızlıktan korktuğumu söylüyorlar. Doğruluk payı var diye düşünüyorum. O rahatsız olmasın diye sosyalliğimi düşürdüm ve çevremde nerdeyse kimse kalmadı, bundan hiç hoşlanmıyorum. Eklemek istiyorum ki üniversitedeki tüm o insanlara açıklama yapmak zorunda olmadığımı biliyorum ama sormalarını dahi istemiyorum çünkü hatırlamak beni üzüyor. Düşeceğim boşluktan korkuyorum. Çok emek verdim ama hayatın başında olduğumu ve onu bırakmamın bana daha iyi geleceğini biliyorum. Ne kadar emek de versen bazen bırakman gerekir diye düşünüyorum, ama yapamıyorum. Anılarımızı çok seviyorum ama onlar orda kaldılar, bir daha yaşanmayacaklar ve ordaki kişiler şu anki bizden çok farklı bir haldeler. Ben kabullenemiyorum. Üzgünüm ama değilim. Ağlamak istiyorum ama bir yandan içimden gelmiyor. Tam olarak araftayım. Ne yapmam gerekiyor?

doğru bir ilişkide miyim emin değilim

2 yıldan uzun bir süredir bir ilişkim var ilk tanıştığımızda dünyanın en mutlu insanına dönüşmüştüm ilişkimizin ilk 1 yılı aynı yerde yaşıyorduk günümüzün uzun bir süresi beraber geçiyordu ve çok mutluydum ama bazı sebeplerden 1 yıldır uzak mesafe ilişkisi sürdürüyoruz tabii ki zor oluyor ama yine de sorunsuz bir şekilde sürdürüyorduk son zamanlarda sanki eskisi kadar konuşamıyoruz sevgisinden eminim ama beni eskisi kadar umursamıyor gibi düşünüyorum davranışları aynı ama eskisi kadar konuşmamamız kafamda çok farklı düşüncelere sebep oluyor sonuçta uzaktayız ve gün içinde bence neler yaptığımızı iyi olup olmadığımızı bilmemiz gerekiyor ben onunla sürekli konuşmak istiyorum onu merak ediyorum ama o bazı günler akşama kadar hiçbir şey yazmıyor belki de işi vardır diye düşünüyorum ama yine de kafamdaki düşünceler susmuyor ya ilgisini kaybettiyse diye düşünüyorum acaba yanlış kişi mi diye düşünüyorum ama onu çok seviyorum onun da beni sevdiğini biliyorum sevgisini her zaman hissettirdi böyle düşünme sebebim bazen uyuşmadığımızı düşünmem sanırım biraz farklı kişiliklerimiz olduğunu düşünmeye başlıyorum aslında bu hiçbir zaman bi problem olmamıştı benim için şu an uzak olduğumuzdan her şeyi çok kafaya taktığımı düşünüyorum ama yine de emin olamıyorum

Son ilişkimi gerçekten unuttum mu?

4 yıllık bir ilişkimi 2 ay önce bitirdim. Birbirimizin isteklerini yerine gelmiyordu. Kendisini insan olarak seviyorum. İlişkide ki hataların sadece onun olduğunu düşünmüyorum. Saygılı bir şekilde ayrıldık. Ne kadar mantıklı olan ayrılmak olsa da onun gibi birini bulabilir miyim bilemiyorum. Arada iletişim kurduğum biri, buluşmak için konuştuk fakat bunu yapamadık. Birkaç gün önce kendisini rüyamda gördüm birinden hoşlandığını söyledi. Uyandığımda rüyamda o kız için yapmak istediklerini benimle yapmadığını, artık yapamayacağını bildiğim için kırgınlık hissi yaşadım. Gün içerisinde aklıma gelmese de arada duygusal boşluğunu yaşıyorum. Yaşadığım duygusal boşluğun sebebi o mu? Bu hisler normal mi?

saleemx13

Aileme sevgilim olduğunu açıklayamıyorum

Yaklaşık 2 yıldır çok sevdiğim bir insanla ilişkim var ama bir türlü aileme anlatamıyorum. Bu beni çok geriyor çünkü sevgilimle ne zaman buluşmak istesem aileme yalan söylemek zorunda kalıyorum o yüzden artık açıklamak istiyorum. Ama ailem çok muhafazakar insanlar annem güven verici konuşuyor ama bi yandan acaba anlattığımda kızar ya da döver mi ya da bizi ayırmaya çalışır mı diye düşünüyorum. Nasıl açıklayabilirim nasıl anlatırsam tepki görmem ya da daha az tepki görürüm? Lütfen yardımcı olun.

Onu unutabilmek için ne yapmam gerekiyor?

Onu unutmaya çalıştıkça daha fazla bağlanıyorum her denemede aklıma o geliyor onsuz yapmıyorum gibi geliyor ama o bensiz yapıyor. Canım çok yanıyor. Onu her görmemde kalbim çok acıyor sanki kalbimi yerinden çıkartıyorlar gibi . Her gece ağlama krizleri geliyor. Onunla konuşmanın bana iyi geleceğini düşünüyorum ama beni olabilecek her yerden engelledi. Onu o kadar çok seviyorum ki kelimelerle anlatamam. Sevgimin karşılıksız olması çok üzüyor beni .

İlişkim hakkında doğru kararı nasıl verebilirim?

10 aydır devam eden uzak mesafe ilişkim var. Son aylarda uzaklığın neden olduğu bir gerginlik var üzerimizde. İhtiyacımız olan şey o an sarılmakken bu ihtiyacı karşılayamadığımız için öfkeleniyoruz ve bu da küçük problemlerin büyümesine neden oluyor. Bu durum günden güne artıyor. Yüz yüze buluşuyoruz ve buluşma çok güzel geçiyor her şeyi unutturuyor ama ben eve döndüğümde bu ayrılığı öyle yoğun yaşıyorum öyle üzülüyorum ki. Bu durumu duygularımı partnerime açıklıyorum,hislerimi ona söylemekten hiç çekinmiyorum aynı zamanda uzak olduğumuz icin ne kadar üzgün olduğumu da. Ama elinden bir şey gelmediği için çaresizlik hissi sinire dönüşüyor ve tekrar tartışmaya başlıyoruz, bu tartışmalar ilişkimizi ve birbirmize olan saygımızı zedeliyor. Onu seviyorum ama bu tartışmalar uzaklaştırıyor bizi. O da bana “sen bana duygularını açmıyorsun hep suçlamalarda bulunuyorsun hep bir şeyi yanlış yapıyormuşum gibi, hep suçlandığın yerde olmak istemezsin. ” diyor. Ben sorun çıkarmaya çalışmıyorum aslında sadece içimi açmak istiyorum. Tartışma esnasında o ortamdan uzaklaşmak icin beni kendinden uzaklaştırmak için kırıcı şeyler söylemeye başladı mesela dün “kalbimin yerini tartışmalar üzüntüler aldı seni attılar oradan” gibi bir cümle geçti ve o tartışmamızın sonunda yumuşadığımızda hayır o ben değildim lütfen artık kötü şeyleri kov ve gitmek zorunda bırakma beni gibisinden şeyler söyledi. İkimizin de kafası çok dolu ve 1 ay sonra tatil planımız var o zamana kadar uzaklaşmak istedim kafasında tartışmalar olmasın diye. Ama böyle bir ilişkinin devam etmesini istemiyorum evet bu ilişki devam etsin istiyorum onu seviyorum ama bu tavrı hak etmiyorum nasıl yaklaşmam gerek bu saygısız mesajları okumamak icin ne yapmam gerek ne şekilde açıklama yapmam gerek bilmiyorum. O bana “bir suclanmaya daha tahammülüm yok. ” dedi ama ben ona bu tarz bir şey söylesem memnuniyetsiz konumuna geliyorum, ilişkinin bitmesi bazen mantıklı geliyor ama bunu konuştuğumuzda onu kaybetmekten çok korkuyorum farklı bir kızla olabilme ihtimali beni çok korkutuyor bu yüzden gidip tekrar yazıyorum ona ve her şey yine güzel gidiyor sonra aynı şeyler. Bir döngüde gibiyiz ve bu döngüyü o tatile kadar uzak kalarak kırmaya çalışıyoruz, o bana tatil bize iyi gelecek tekrar bizi yakınlaştıracak diyor ama tartışma esnasında öyle bir yabancıya dönüşüyor ki hevesim kırılıyor, çok çaresiz hissediyorum kendimi, zaman zaman umursamaz bir hal takınıyorum ve bu iyi geliyor ama bu sevginin peşinden gitmek de istiyorum, bazen daha çok çabalamak istiyorum çünkü uzun ilişkiler böyle inşa edilir, ama bazen de çabalamak benim hayat enerjimi bitiriyor. Arkadaşlarım akışına bırak hallolur her şey diyor ama bunu yapamıyorum çok düşünüyorum bazı şeyleri

Eşim ben mutsuzken benden kaçıyor

1 yıldır evliyim bu süreçte çok fazla duygusal olarak çöküşe uğradım ve ağlama krizleri geçirdim. Eşim ile birbirimize iyi gelmiyoruz. Ben mutsuzken benden kaçıyor hep tek başıma ağlıyorum. Mutluyken morelimiz yerindeyken çok iyiyiz. Ama en ufak bir olayda kalbimiz çok kırılıyor o atlata biliyor ama ben duygularımı kontrol edemiyorum bu beni mutsuz ediyor. Bu durumla baş etmek istiyorum. Bu duygularımı nasıl kontrol edebilirim?