Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Takıntılı ve özgüvensiz hissediyorum
Nişanlımla yaşadığım bir çok tartışmalardan sonra çözüm odaklı olmadığı için hep sorun çıkıyor. Sürekli ortak tek bir arkadaşımızın olmadığından ve yapıcı bir insan olmadığımdan bahsediyor . Bana sormadan başkalarının sözüne inanıyor ve onların konuşmalarına göre bana tartışma konusu çıkartıyor sevgiliyken ortak bir arkadaşımızla yaşadığımız bir sorundan ötürü beni sorumlu tutuyordu fakat anladı haksız olduğunu o süreçte de her gün sıkça arkadaşlarıyla birlikte planlar yaparak benimle vakit ayırmıyordu ve kendimi eksik ve özgüvensiz hissetmeme sebep oldu
Gizli Kullanıcı
Yaşadığım ilk cinsel birliktelik sonrası özgüvenim düştü
Nişanlımla birlikte olduk ve birkaç gün içerisinde bahisten ötürü cezaevine girdi 3 aydır yoktu ve geldiğinde tekrar birlikte olduk. Genital bölgemde lazer sonucu çok hafif derecede yanık olduğundan kararma oldu fakat gözle görülür belirli belirsiz bir renk değişimi. Birkaç gün önce nişanlım imalı bir şekilde genital beyazlatıcı kremler olduğunu söyledi ben ise ihtiyacım yok diyerek konuyu kapattım. Artık benim vücudumda herhangi bir yerimi görüp yorum yapmasını istemiyorum . Göğüslerimin küçük olmasından ötürü kafede karşı cinse bakıp kim bilir eşi ne kadar şanslıdır gibi şakalarda bulundu ve bu konu beni rahatsız ettiğini bu gibi şakalardan hoşlanmadığımı söyledim. Birkaç gün önce olan tartışmamız sonucunda nişanlı olduğumuzdan ayrılsak bile 10 gün sonra insanların unutacağını ve benim ondan onun benden daha iyilerini bulabileceğini söyledi. Daha sonra birlikte olmamız önemli değil gibi bu tarz bir cümle kullanarak normalleştirmesi beni kendisinden uzaklaştırdı. Yaşadığım cinsel ilişki yüzünden kendimi aşırı mutsuz isteyerek olmasına rağmen pişmanlık duymaya başladım sanırım bunu atlatabileceğimi düşünmüyorum onunla yakınlaşmak bile içimden gelmiyor uzak duruyorum
Gizli KullanıcıYaşadığım travmayı nasıl unutabilirim
Abim gözümün önünde uyuşturucu koması geçirdi ve sayemde ölümden döndü fakat asla o halini unutamıyorum yüzü çıkardığı sesler hala kulagımda yankılanıyor ve bu günlük hayatımı çok etkiliyor unutamıyorum ve sürekli durduk yere aklıma geliyor. Bu olay çok yakın bir zamanda yaşandı fakat altından kalkamıyorum ve yığılmış hissediyorum. Gün içinde kafamı meşgul etmeye çalışıyorum fakat olmuyor ne yapmam gerektiğini bilmiyorum lütfen yardım edin
Gizli KullanıcıSevgilimden ayrıldım psikolojimi nasıl toparlarım?
2 senelik bi ilişkim vardı. Çok güzel başladı her şey. Çok aşıktık evlenecektik. Eski mesajlarımıza bakıyorumda o kadar bana karşı yumuşakmış ki o kadar çok bana ilgi gösteriyormuş ki anlatamam. Zamanla aramıza sorunlar mesafeler girdi. Biz hiçbir zaman hemen ilk tartışma da çekip gitmedik hep ilişkimiz için çabaladık. Yeri geldi unuttuk affettik. Ama artık öyle şeyler oldu ki ne affedilir ne unutulabilir. Aramıza giren uzak mesafeden dolayı kıskançlıkları çok arttı aşırı kısıtlamaya başladı. Aramıza mesafe girmeden önce de hafiften başlamıştı aslında ama orda benimde hatam var deyip bi şey çok demedim kıskandırmaya çalışmıştım onu çünkü ama yaptığım kıskandırma olayına çok başka tepki verdi benimde yaptığım yanlıştı o yüzden de üstelemedim o vakit kısıtlayıp kıskandığında. Ama artık aramıza mesafe girince hep bu olanları da düşünüp oraya gitme buraya gitme orda ne işin var demeye başladı. Aramızda maddi anlamda farklar var ben ona göre daha iyi bi maddi duruma sahibim o ise öyle değil. Çocukluğundan beri çalışmış ama ben çok rahat bi çocukluk geçirdim bu konuda. Dolayısıyla hayat şartlarımız çok farklıydı. Biz yazları tatile giderdik ailecek o üzülüyordu buna ben gitmedim hayatımda diye. Onların borçları vardı arabalarını sattılar babası felçlik geçirdi hasta çalışmıyor ailesine bakıyor para gönderiyor para da ama yetmiyor ne bi birikim yapabildi ne de kendisine bi öyle giyecek. Ama ben öyle değildim. Tam tersiydim. Bizim 2 tane arabamız vardı borcumuzda yoktu ve dışarda yemek yemelere gidiyorduk. Ama benim bu dışarı çıkmalarım artık onu çok rahatsız etmeye başladı. Yine mi dışardasın, e tabi siz zenginsiniz ben fakirim, kaç defa daha dışarda yemek yiyeceksiniz, bok gibi paranız var, sizin 2 arabanız var bi de bize bak, sen yazları tatile gidiyorsun antalya ya otele ohh bak orda keyfine bizde burda böyleyiz. Hep böyle şeyler dedi bana. Bak dedim ben aradaki bu maddi farkı önemsemiyorum seni seviyorum desemde asla geçmedi bitmedi. Erkekler kendi ve ailesinin maddi durumları kadınınkine göre kötü olunca herhalde cidden çok etkileniyorlar dedim ve alttan aldım. Ailem tatil dediğinde o üzülmesin diye ne tatili ya dedim aileme isteksiz oldum. Dışarda yemek yiyelim dediklerinde yok çektim çıkasım yok dedim. Gerekirse kendim mutfağa girdim. Bi zamandan sonra akrabalarıma gitmeme de karışmaya başladı. Aman orda erkeklerle konuşma az konuş herkesle demeye başladı. Hele hele il dışına gideceğim vakit delirirdi hep. İstanbula gidecektim kardeşimin önemli bi töreni vardı gitme boşver ne işin var istanbukda dedi annenle baban gitsin sen evde kal ders çalış sınava gireceksin dedi sınava 3 ay kalmış gitme dedi. Ama ben çok istiyordum kardeşimin yanında olmak ve de gittim. Aşırı sinirlendi. Dönüşte evime geldiğimi öğrendiğinde şimdi yat zıbar dinlen dedi hemen normale dönmeyecem yok öyle dedi anlatacaksın oralarda ne yaptığını dedi. Erkeklerle hiç konuştun mu dedi beni aldattın mı hiç dedi ? Kahroldum sürekli kendimi açıkladım. Anlattım kendimi ama asla siniri geçmedi. Ben sadece ailemle kardeşimin törenine gitmiştim istanbula. 🥺 Sınava çalışıp atanmamı kendisinin yanına gelmemi de çok istiyordu. Ama ben bi baktım bana aylar önce dedi ki evlenene kadar çalışamazsın atanmaya bakacaksın dedi olmazsa bi daha çalışırsın dedi bende dedim ki atamalar artık zor. Bu sene böyle geçti ama yine olmazsa seneye bi yerde de çalışıp yine sınava girecem dedim yok dedi . Zor bela anlaştık tamam ben sana ayarlarım dedi onun bulduğu işe gitme şartıyla daha evlenmeden de çalışabilecektim. Asla profil koyamıyordum, instagramdan story atamıyırdum asla izin vermiyordu. Birileri bakar birileri görür diye. Sonra bi ara o hani kıskandırmıştım ya ben o kişiyle instagramda ben bilmeden bi şey paylaşmıştım storyde aklına rüyalarına sürekli girmiş dedi ki o instagram hesabın kapanacak kapanmazsa bu ilişki bitecek dedi yalvardı bana bende asla dedim. Baktım olmuyor dedim ki tamam ama bi şartla. Dışarı çıktığımda benim moralimi bozucu şeyler söylemeyeceksin dedim il dışları hariç ama dedi bana kabul ediyorum dedi söz dedi bende instagram hesabımı sildim yenisini açtım. Ama o verdiği sözü çok iyi tutmadı. Evet bi şey demiyordu dışarı çıkarken ama sinir olduğunu da yine de belli ediyordu ve bu sefer hep başka şeyler buldu. Açık giyinme onla konuşma bunu yapma dedi hep. Yine karışacak bi şey buldu. Artık bunalmaya başlamıştım. Giderek sürekli küçük şeylerden tartışmaya başladık ve bunları aşmamız gerektiğini söyledim. Lütfen artık bu kıskançlıklar ve kısıtlamalar bitsin dedim. Ama olmadı. Dayıma gitmiştik öyle ziyarete dedi ki erkeklerle konuşma merak etme dedim şu şu erkekler vsr dedim içini ferahlatmak için sonra dedi ki genel olarak az konuş dedi merak etme dedim senin sağın solun belli olmaz dedi banaaa😭 ben ben şok oldum. Orda akrabalarıma ilişkimi bilmiyordu çok tepki veremedim ama çok kırıldım sonra ki gün altını doldur dedim doldurmadı peşine düştüm susmadım başını şişirdim o da dedi ki bundan böyle nereye gidersen git bana söyleme dedi ben cevap vermicem dedi sonra kabul etmedim bunu tabiki. Biz bi barıştık birkaç gün sorna ama bu halen bu kafadaymış. Dışarı çıkacağımı söyledim cevap vermedi bNa. Ve ilerleyen günlerde hi bana yazmadı ben yazmasam. Ve sonra anlattı bunları dedim sen böyle yapacaksan bu ilişki böyle sürmez ben normal bi ilişki istiyorum dedim. Dışarı çıkıyorum derim bana tMam yazmanı eve döndüğümde nasıl geçti günün demeni bekliyorum dedim. Yok dedi bana hiçbir şey deme dedi sen beni çok sinir ettin dedi o zaman bundan sonra böyle dedi. Bende böyle ise bu ilişkide ben olmam dedim. Benim inadım inattır dedi asla dedi. Ve biz bu yüzden bugün bu sebeple ayrıldık. Ben onun için neler yapmışken o bi çok konuşup beni susturmaya çalışıp bende susmadım diye geldi böyle bi karar aldı. Hiç beni düşünmedi bak böyle istemiyorum dedim böyle olmaz dedim nuh dedi peygamber demedi. Ben onu parası olmadığı zamanlarda bile sevdim ben onu çok sevdim benim hatam neydi de bana en başta bulutların üstünde hissettiren adam bi anda bana böyle kötü davranan birine dönüştü. Bugün eski mesajlarımıza bakarken dışarı çıkacağım dediğimde tamam bebeğim demiş çıkıp gezeceğim dedim gez canım gez demiş. Hep mazeret olarak bana aramızdaki maddi farkı söyledi ondan böyle yapıyorum dedi. Evet tartışmalarımızı genelde ben başlatıyorum dedi ama sen uzatıyorsun dedi senin uzatmaman lazım dedi çünkü sen benim neden yaptığımı biliyorsun dedi beni alttan alman lazım dedi. Maddi problemlerimden dolayı dedi arada mesafe var özlem var dedi ondan yapıyorum dedi. Benim duygu durumum çok çok karışık lütfen bana yardımcı olun🥺
Gizli KullanıcıEşimle kıyafet konusunda anlaşamıyoruz, ne yapmalıyım?
Merhaba, nişanlım ile anlaşamadığımız bir konu var, kıyafet. Ben edepli giyinme taraftarıyım fazla dekolte, açıklık sevmeyen biriyim, nişanlım önceden daha açıktı ben tanışırken şart olarak değil ama sevmediğimi eşimin böyle giyinmesini hoş görmeyeceğimi belirttim ve kabul etmişti. Şimdi düğünümüz var diye bir kere olacak bahanesi ile benim hoş görmediğim kıyafet seçimi yapıyor. Ne yapmam lazım, birbirimizi çok sevdiğimizi söylüyoruz ama ben giyme diyorum o giyecem diyor, ben konuşarak çözme tarafındayım ama o sürekli trip atıyor bağırıyor ağlıyor, bana da psikoloğa gözükmemi söylüyor kıyafete bakıs açımdan dolayı,ne yapmam lazım anlamıyorum, medeni değilmiyiz diyor, açıklık medeniyet mi oluyor ? Kadın sevdiği varken baskasiina niye gösterir ulvi yerlerini ?
Gizli KullanıcıÇabuk kırılır çok fazla kafaya takarım
sürekli her şeye iyimser yaklaşıyorum bi şeylere yetişemiyorum ne istediğimi bilmiyorum kendimi tam olarak tanıyamıyorum sıkışıp kaldım doğru arkadaşlar ve kaliteli çevre oluşturamıyorum tam özgüvenli değilim aile ilişkimde sorunlar yaşıyorum çok azimliyim istediğim bölümü kazandım ,okuyorum fakat yine bir şeyleri başaramamş istediğim yer bana göre değil gibi sorunlar yaşıyorum kendimle olan eksikliği tamamlayamıyorum sürekli üzgünüm
Gizli Kullanıcıİstemsizce karamsarlığa kapılmaya başlıyorum. Kurtulmak için ne yapmalıyım?
Merhaba, ben 25 yaşındayım ve şu an işsizim. Aslında önceden beridir kışın okul yazın iş şeklinde takılıyordum ve iki hayatımda da gayet girişken ve başarılıydım. Lise yıllarımdan beridir de yurtdışında yaşamak ve çalışmak istiyorum bunu da ailem biliyor. Aile bütçesi olarak da ortalama üstü bir ekonomimiz var yani bunları karşılayabilirdik fakat özellikle bana karşı aşırı bencil bir babaya sahibim. Üniversite sınavında da ilgimin ve yeteneğimin olduğu istediğim gastronomi bölümünü hem Türkiye'de hem de yurtdışındaki üniversiteler için gerekli puanı kazandım. Fakat ailem bölümün bulunduğu şehirleri pahalı diyerek seçtirmedi ve yurtdışı konusunda ağızlarını bile açmadı ben de tabiki zamanın da gençliği ve toyluğuyla karşı çıkmaya çekindim ve hem yeteneğimin olmadığı hem ilgimin de bulunmadığı bir bölümü seçtirdiler. Fakat korona dönemiyle de beraber o üniversiteden de uzaklaştım ve ailemi yeniden yurtdışında mesleki eğitim programı için gerekli sermayeyi ve desteği alma amacıyla ikna çabalarına başladım. Tam olarak 3. 5 yıl sonunda ikna oldu ve tamam dedi tabiki bu süreç aşırı sancılıydı. Sonrasında almanca belgem için sınava girdim kazandım ve aracı şirketin yolunu tuttuk. Şirket bana bir meslek yeri ile almanca görüşme ayarladı ve 10-15 dakika arası süren bu görüşmeye katıldım fakat olumlu haber alamadım. Bu arada ülkenin çalışma şartlarından dolayı da almanca gibi bir dili öğrenip geliştirebilmek ve görüşmelerde konuşma yapabilecek seviyeye gelebilmek adına bir işe girmekten çekindim ve babamdan bu süreçte ekonomik anlamda bana destek olmasını rica ettim fakat maalesef neredeyse yok denecek bir miktar alıyordum ve görüşme bulma süreci gibi durumlar haftaları ayları bile alabildiği için bu süreç işkence gibiydi. Ayrıca devamlı karşılaştığım aile üyelerimden ''Noldu daha gitmiyor musun?, Hadi artık, E ne zaman olucakmış. E olmayacaksa olmasın artık kaç yaşına gelin artık. '' vb. şeklinde eleştiriler nasihatler alıp duruyordum. Geleyim sonuca. Sonuç olarak şu an yeniden iş görüşmesi bulunan durumdayım ve iş görüşmesi yapmaktan bile korkmaya başladım. Öyle ki ''off biraz geç bulsun ya. '' şeklinde bile iç çekiyorum çünkü görüşmede konuşmaktan ve yeniden başarısız olmaktan aşırı derecede korkmaya başladım ayrıca durup dururken bir anda sık sık aklıma ''Bitti mi, bu da mı olmayacak, her şey için geç mi kaldım artık?, burada sıkışıp kalacak mıyım ?, yine beni nasıl eleştirecekler ?'' ve daha fazlası olacak şekilde düşünceler dolmaya başlıyor ve bununla beraber karamsarlığa ve strese girip çarpıntı, karıncalanma, ani motivasyon çökmesi vb. durumlar yaşıyorum. Bu durumu gün içinde sık sık ve uzun sürecek şekilde yaşıyorum artık uykumdan tutun fiziksel aktivitelerime kadar etkiliyor. Sessiz ve yalnız kalamıyorum evdeysem bütün gün komik videolar bakıyorum ya da bir arkadaşımla buluşmayacaksam tek başıma uzun süre dışarıya bile çıkamıyorum. Çünkü biraz sessiz ve video açısından komikli bir şeyler bakmazsam anında yukarıda bahsettiğim düşüncelerle dolup taşıyorum ve bahsettiğim nefes darlığı gibi durumları yaşamaya başlıyorum. Eskiden gayet neşeli, girişken birisi olarak şu an 10-15 dakikalık bir görüşmeye girmeye bile çekinen-korkan sürekli karamsar, kaygılı ve özellikle gelecek ile alakalı sadece beni daha da kaygıya ve karamsarlığa itecek senaryolar kuran hatta istemsizce böyle senaryolar aklına gelen birisi olarak bu durumdan kurtulamasam bile bunu azaltabilmek için olan motivasyon ve desteğinize ihtiyacım var. Yardımcı olursanız çok sevinirim teşekkürler.
mylnEşimle sohbet eksikliğimiz var?
Evliliğimizin 7. Ayındayız yeni evli olmamıza rağmen sohbet eksikliğimiz var. Karı koca oturup doğru düzgün sohbet edemiyoruz. Eşim başkalarıyla gayet güzel sohbetler ediyor kendi ailesine karşı saatlerce oturup hiç sıkılmadan konuşabiliyor ama benimle konuşmak istemiyor konuşsa bile çok çabuk sıkılıyor bende mi sorun var anlayamıyorum. Bu durumu kendisine anlatıp rahatsz oldugumu söyledim fakat hiçbir işe yaramadı Benimle konuşacak bir şey bulamıyormuş. Bende artık ne yapacağımı bilmiyorum sizce ne yapmalıyım bende mi eksiklik var veya eksik olduğum noktalar var sizin düşünceniz nedir?
Gizli KullanıcıSeslere karşı hassasiyetim oluştu
Üst kat komşum(yengem) la bir sürtüşme yaşadık ve bana kızıp küsmeyi seçti sonrasında(2yıldır) kadının sesine karşı, onun evinden gelen tüm seslere karşı hassasiyet geliştirdim. Aşırı gürültülü ve sürekli bağırarak konuşuyor, eşyaları sürtüyor ittirip kaktırıyor, ifade ettim rahatsızlığımı ama yok saymaya devam ediyor. Nereye gitsem kafamda onun sesini dinliyorum, kulak tıkacı ile uyuyorum ama gün içinde sürekli yukardan ses geliyor mu diye durmadan dinliyorum, ara ara saldırganlaşıyorum çıkıp kavga etmek istiyorum. Psikiyatr gittim bana boşandığım için tahammülün azalmış dedi beni dinlemedi bile😩ilaç verdi yolladı.
Gizli Kullanıcı
