Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Sağlık anksiyetesinden kurtulmak için ne yapmalıyım?
8 senedir Yaygın Anksiyete, Panik atak ve Panik bozukluk teşhisi ile yaşıyorum. Bu sorunlarla neredeyse bütünleşmiş durumdayım. Defalarca ilaç tedavisi gördüm. Psikoloğa gidemiyorum bütçem kısıtlı. Aynı zamanda ailemde sağlık anksiyetesi bireyler var. Anksiyetesi olanlarda neredeyse hepsi hatta. Aileden geldiğinin farkındayım. Belirli aralıklarla hastaneye gidiyorum acile yani. Nasıl kurtulacağımı bilmiyorum. Az önce göğsümü gerdim ve bıçak saplanması gibi bir ağrı oluştu, sonra direkt panik atak geçirdim lakin ailemin yanında olduğum için içime attım. Günlük hayatım artık anksiyete ve panik atağa bağlı geçiyor. Sağlığımı düşünmediğim endişelenmediğim tek günüm yok, sürekli elim telefonda belirti araştırıyorum. Yapmamam gerektiğini de biliyorum ama ya ciddiye almazsam ve gerçekten kötü bir şey olursa diye de korkuyorum.
Gizli Kullanıcı
Annem beni kız kardeşimin rüyasında affetmiyor
Ölen annem o gün kız kardeşimin rüyasına girmiş ve rüyada benim düğünüm varmış ve kız kardeşim ona demiş kalk Taner abinin düğünu var demiş oda demiş ben gelmem ve onu ömrüm boyunca affetmem lütfen bana yardımcı olun kafayı yicem ne yapmam gerek nasıl kendimi affettirim ben kumar oynuyordum eşimle kavga ediyorduk ondan kaynaklimi acaba ben bu rüyayı duyduktan sonra tövbe ettim
taner49Eşimle tartışma sonrası ne yapmalıyım?
eşimle tartışmalarımız devam edıyor Benı görmezden gelıyor dankı kendısı haklıymış hibi ve tartıştığımızın ertesi günü hiç yüzüne bakmadan arkadaşlarıyla nargışe içmeye gitti çok geç saate geldi dedım evlılığimiz için çaba göstermıyorsun yıne arkadaşların senın gibi bana iftira atmıyorlar cevabını verdi dıyorum Benı neden anlamak istemıyorsun ben iftıra etıyorsaö kuzenınde mi atıyor kapıyı çarpıp gitti ne yapmalıyım artık yol gösterin iki tane evladım var
Gizli KullanıcıEbeveynlerimizin bu davranışına karşı ne yapmalıyız?
Biz 4 kişilik çekirdek aileyiz ta cocukluktan ebeveynlerimiz bizim yanımızda kari koca olur ve ta o zamandan huna devam ediyorlar, sorduğumuzda bundan çok zevk aldıklarını ve ilişkilerini renklendirdigini söylüyorlar, gece gündüz fark etmeksizin salonda mutfakta bunu yapıyorlar, kiz kardesimde görüyor bunları evde mahremiyet yok, seslerini de komsular duyuyor,dus banyo ağda hep birlikte yapılıyor, kardesim ve ben bu durumdan çok etkileniyoruz ne yapabiliriz
Gizli KullanıcıYanlış ilişkiler kuruyorum
Merhaba psk Betül Canbel ben 2 senedir çok yanlış arkadaşlıklar çok yanlış ilişkiler içerisindeydim. Tabi burada en doğru benim demiyorum. Yaşadıklarım beni depresyona daha fazla içe kapanmaya sürükledi. Benim bir arkadaşım vardı onun da 2 arkadaşı var bunlar evli insanlar ben arkadaşım olmadan bir gün bu evli insanlarla görüştüm onlarda bana birini söylediler ve tanıştım o dönem evdeydim kaygı bozukluğum olduğu için çalışmıyordum bu kişi mesleği çok güzel hobileri çok iyi sosyal ortamı falan dolu dolu biriydi eski ilişkisinden kıyafet yüzünden ayrılmışlar kız pskilogmuş ve olduğu gibi sevilmek istemiş tabi ben 2 sene önce aldatılmış biriydim yeter ki mutlu olacağım bir ilişkim olsun diye kıyafetlerimden ödün verdim bir de çok beğendim mantık olarak bana çok uyuyordu dolu dolu bir hayatı vardı beni çekmişti. Onunla 2 ay konuştuk ve buluştuktan sonra telefonunda eskiye dair resimler mesajlar duruyordu eski ilişkisinden kalan. Ben o gün gidemedim o evden ikna edilmeye ihtiyacım vardı. Her şeyi sordum sevgi kalmadı dedi. Eğer sen de çabalarsan tüm bunalrı unutmaya hazırım dedim. Daha sonra devam ettik muhafazakar biriydi bana yapma dediği şeyler kendi yapıyordu yalanlar yanlışlar sürekli bir şeyler çıkıyordu. Ben onu anlamaya çalışıyordum yargılamıyordum. Bu arkadaş grubum benim doğum günümü kutlamak için buluştuk pasta yedik ve hediyelerini verdiler. Erkek arkadaşım ödemiş hesabı bunu kendi söyledi onlar gittikten sonra bana senin arkadaşın teşekkür etmedi dedi. Çift olanlar teşekkür etmiş ibanını atmış benimki etmemiş bana bunu söyledi ertesi gün de söyledi bu bir şaka olsa 2 kez tekrarlanmazdı. Sonra ben de arkadaşıma konuşurken laf arasında bir teşekkür etsek teklif etsek dedim. Bu yaptığım tamamen aralarını bulmak içindi. O da benim telefonumu kapatıp olayı büyütüp erkek arkadaşımdan iban isteyip para attı. Ben durduk yere insanlardan para isteyen kişi durumuna düştüm. Olayın buralara geleceğini asla tahmin etmedim. O teşekkür eder teklif eder erkek arkadaşım da zaten para istemez konu kapanır diye düşünmüştüm. Arkadaşım beni anlar sandım. Sonra ben olayı anlattım bana böyle söylendi ben de teşekkür edip konu kapansın diye yaptım dedim. Sonra erkek arkadaşım bana ben sana şaka yaptım bir kaç kere de çok önemli değil dedim sen neden gidip böyle bir şey söyledin diye kızdı. Olanlar üzerime kaldı. Ben para isteyecek biri değilim kaldı ki arkadaşım benim böyle biri olmadığımı da bilir. Herkes artık o günden sonra kendi arasında bölündü bu eski fotoğraflar vs notlar çıktığı bir gün tekrar biz bu çift olan arkadaşlarımızda gezme planlamıştık. Ben eskiye dair bir şey görmek istemiyorum dememe rağmen defalarca bunları sakladı. O gün hiç iyi geçmedi ben de konuşmadım kimseyle dokunsalar ağlayacaktım. Arkadaşlarımız da hiç gelip beni teselli etmedi. Yine sorunlu ben gibi gözüktüm. Erkek arkadaşım onları eğlendirmeye çalıştı. Ben aşırı sinirlendim. Oturup bana açıklama yapıp gönül alması lazımken sadece bana onların yanında ilgili davrandı. Onlarda başka bir şey mi yaptın kıza dediler. Daha ne olmalıydı gerçekten. O gün içinde hem eskiye dair notlar çıktı hem de bir arkadaşıyla mesajlaşıp onları siliyordu. Beni başından beri aptal yerine koymasına artık tahammülüm kalmamıştı. Bu doğum günü meseleleri insanların sürekli benim açığımı araması sanki ben dünyanın en kötü insanıymışım tavırları o kadar yoruldum ki bunalrdan o kişi benden ayrıldı. Sonra ben hiçbiriyle görüşmedim. Sadece kendi arkadaşımla görüştüm hatta onun her şeyimde yanında oldum düğün nişan nikah her şeyinde en önde ben vardım. O da sürekli laf sokar gibi paylaşımlar atıyor bana sürekli işine geleni konuşuyor sanki benim annem babammış tüm masraflarımı bu karşılamış gibi tavırları var. O olaydan sonra sorunlu demek ki sensin demeye getiriyor her konuda bu çift olanların arkasından konuşuyor sonra onların yüzüne gülüyor. O kadar sıkıldım ki hepsinden bu iki yüzlülüklerden ben doğruyum tavırlarından üsten bakan davranışlardan ben yanlarında sessiz sakin kalıyorum bazen bazı olaylarda kendimi savunlamazdım önceden ama artık öyle bir değiştim ki hiç birinin suratına bakmıyorum. Hani derler ya tepki vermediğin de çok kuvvetli bir şey olur seni manipüle edemezler diye aynen öyle . Ben tepki vermiyorum bana yazıyor böyle laf sokucu gönderiler atıyor. Yok benim enaylik zamanında herkesi yedirdim içirdim tarzında. O da düğünleri olduğunda 1 hafta kuzenleri ve ben evlerimde kaldık tüm hesabı istememe rağmen eşi ödedi ben de onlara az çok çalışamadığıö için hediye aldım. Sonra tüm kış boyunca ben herkese evimi açarım şöyle böyle konuşmaya başladı. İçimden diyorum ki madem öyle benim doğum gününe herkesi davet eden sendin hesabı ödemeden teşekkür bile etmeden gittin zamanında şimdi aynıları yaşıyorsun diye ama söylemiyorum. Ama o olayı bile öyle manipüle ederek kendine çevirdi iban istedi olayı ortalara döktü. Hiç beni düşünmedi benim arkadaşım bana bunu para için söylememiştir diye. Benim hikayem böyle şimdi bu insanlardan uzak duruyorum ama yaşadıklarım travma etkisi yarattı bende. Kıyafetimden ödün vermiştim ama kendi kıyafetlerime döndüm diye dinen iki yüzlülüğüm mü kalmadı ben artık o kadar yoruldum ki bu insanlardan laf bile anlatmıyorum nasıl anlamak istersen diyip geçiyorum. Bu insanlar her yerde biliyorum iyi huyları da var ama bana yaşattıkları hissettiklerim çok daha fazla şimdi ben ne yapmalıyım kimsem kalmadı. 2 sene önce olan herkesi sildim. Bazı arkadaşlarım da bu süreçte bana hep kendi ilişkini anlatıyorsun diye ayrıldı. Halbuki kendileri her gün arayıp soruyordu. Okuduğunuz için teşekkür ederim
Gizli KullanıcıSınavlar hakkındaki stresten nasıl kurtulabilirim?
2 sene sonra sınava gireceğim ama şuan bile sınav stresini sanki sınav yarınmış gibi yaşıyorum. Ders çalışma rutinim nasıl olucak, kaç saat çalışcam, hangi derse ne kadar ağırlık vericem bilmiyorum. Sınavın yakın bir zamanda olmadığını biliyorum, kendime bunu hep söylüyorum ama hâlâ aynı stresi yaşıyorum. Mesela 11. Sınıfta bilgisayar oyunlarını bırakmalı mıyım, yoksa sadece belli bir süre mi oynamalıyım bilmiyorum yardımcı olur musunuz?
Gizli Kullanıcıİlişkimize devam etmeli miyiz?
Merhaba, yaklaşık 3 aydır birbirimize bağlı olduğumuz bir ilişki içerisindeyiz. Ancak zaman zaman yol ayrımları varmış gibi hissederek nasıl ilerleyeceğimize karar vermeliymişiz gibi geliyor. Oturup konuşuyoruz. İkimiz de birbirimizle vakit geçirmekten hoşlanıyoruz. Birbirimizi seviyoruz ve kaybetmek istemiyoruz. Fakat sevgili bile diyemiyoruz. Bunun yanında ikimizin de kişisel kaygıları bulunuyor. Özellikle partnerim sınırları konusunda çok daha keskin. Bazı hobileri var fakat bunlar ciddi hobiler. Bırakamayacağı şeyler yani. Ancak ben aynı hobilere sahip olmadığımdan birlikte bir şeyler yapamamaktan korkuyor. Ya da kendisinden taviz vermekten korkuyor. Ama baktığımızda birlikte yapmaktan keyif aldığımız durumlar da fazla. Bir de eğer devam edersek ilişkimize ileride evlenebilir miyiz bilmiyoruz. Şu an için çok emin değiliz ikimiz de. Akışına bırakalım diye düşünmüştük. Ama bu düşüncelerden kurtulamıyoruz. Özellikle ikimiz de ayrı ayrı yalnız kaldığımız zamanlarda bu karar verme düşüncelerine kapılıyoruz. Ayrı kalıp tamamen ilişkimizin bitmesinden de korkuyoruz. Kısacası ne yapmamız gerektiğini bilmiyoruz. Ciddi anlamda bizi meşgul ediyor. Bu konuda yardımcı olmanız mümkün müdür?
Gizli KullanıcıÖzgüven gelişimimi anne ve eş olarak nasıl yapabilirim?
İyi akşamlar, ben anne ve eş olarak sanki bu kimliklerimde kaybolmuş gibi hissediyorum. Eşim ile başta bu kadar değildik ama zamanla onunla konuşmayı birşeyleri paylaşmayı bırakmaya başladım. Olmak istemediğim evlilik hayatının içinde buldum kendimi gün içinde acaba yanlış bi adamı seviyor olabilir miyim diye çok düşünmeye başladım. Yada kızıma yanlış bir baba mı seçtim düşüncesi gelmeye başladı. Eşimle olan sorunları konuşarak halletmeye çalıştıkça sanki sevgi dileniyormuş gibi hissediyorum sonrada sorun çıkaran bir eş oluyorum. Gün içinde evle yada çocukla ilgili birşey olsun bir hata yaptım yada ben yapmadım misafir yaptı diyelim o suç benim üstüme kalıyor. En ufak birşey de dahi kalması olası artık kendimi yıpranmış yorulmuş ve sanki pes etmiş gibi hissediyorum. Aslında ben çocuğum için sürdürdüm bu evliliği demek istemiyorum. Eşimi seviyorum ama artık kaybetmeye başladığımı hissediyorum ama kaybetmekte istemiyorum eskisine dönmek istiyorum. Ama bunuda ondan sevgi dilenerek yapamiycanı anladım sanki güçsüz zayıf ne istersem onu söyler yaparım tavrı var eşimde bana karşı. Ben kendime özsaygımı özgüvenimi kazanmak istiyorum. Plan pragram olarak bana yardımcı olabilir misiniz? Ben kitap okumayı televizyon telefon bakmayı severim. Gezmeyi de öyle tabi. Bana yardım edin lütfen daha gün içinde kendi iç dünyama dönebileceğim kendimle barışabileceğim neler yapabilirim?
Gizli KullanıcıNerden başlayacağımı bilmiyorum?
Merhaba Betül ( Canbel) hocam Ben uzun zamandır evdeyim çalışmıyorum. Kendi alanimda iş bulamiyorum torpilim yok. Tecrübem yok hastanelere almiyolar. Sanayi şehrinde yaşıyorum Kocaeli'de. Burda daha önce çok defa depolara girdim çıktım. Kendimi oralara ait hissedemedim ve yalnızdım genelde orda. Bundan dolayı çıktım vb nedenlerden dolayı. . hayatımda başarı hiç elde edemedim. Kpss denedim olmadı. Sevgili deseniz o da yok. Olmayacak birine değer ve zamanımı verdim ama nafile. Her şey üst üste geldi son 3 senede. Beni mutlu edecek şeyler yaşamadım hiç . Kariyer anlamında hiç yaşamadım. Çalışsam depoya yine girerim ama ya yine orda sıkılırsam ya yine çıkarsam kaygıları var. Bu aralar çok amaçsız anlamsız hissediyorum her şeye. Enerjim yok hevesim yok. Motivasyon kaybi yasiyorum. Çok düşük motivem. Anlık motive olsam da kısa süreli oluyo bu . Sonra yine mutsuzluğa ve karamsarlığa devam ediyor beynim. Keşke biraz güçlü olsam. Psikolojik anlamda.
Gizli Kullanıcınasıl emin olacağımı bilmiyorum
Merhaba ben 20 yaşındayım ve 3 yıldır sevgilim var . sevgilimden önce bazı flörtlerim ve onlarla yakınlaşmalarım olmuştu . sevgilimle tanıştıktan bir süre sonra ona bunları anlatmıştım ama bazı detayları vermemiştim . Aradan 3 yıl geçtikten sonra bir gün uyandığımda çok büyük bir vicdan azabı çektim ondan sakladığım detaylar için . Bir süre düşündüm ve ona bu detayları da anlatmaya karar verdim . İlk anlattığımda aramızın biraz bozulmasına rağmen çok rahatlamıştım çünkü bir sır kalmamıştı fakat daha sonrasında bu rahatlığım yerini çok büyük bir kaygıya bıraktı . Acaba bir şeyleri unuttum mu ? Anlatmadığım başka şeyler var mı ? Daha fazla daha ciddi bir şey yaşadım mı ? gibisinden . Yaklaşık 1 ay boyunca bu düşünceleri kendime hafifletmeye çalıştım çünkü kaynağını biliyordum . Erkek arkadaşım o anlık sinirle bana başka şeyler daha varsa dayanamayacağım varsa söyle bilmek istiyorum derken ; istemeden bende korkuyla karışık bir baskı oluşturdu . Bu sefer beynim onu kaybetme korkusuyla daha fazla çalışmaya başladı . Bu düşüncelerim üstesinden gelemeyeceğimi anladığımda randevu aldım bir psikiyatra gittim ve okb teşhisi konuldu . Bunların obsesyon olduğunun ve süperegomun içeriden beni kamçıladığının ben de farkındaydım . 50mg ile başladık 1 ay boyunca düşüncelerim daha sakin daha kontrol edilebilir durumdaydı fakat geçmiyordu . Hayatımda en yoğun hissettiğim duygu korkuydu . 1 ay sonra doktora gittiğimde ilacımı 100mga çıkardık . İlk bir hafta harikaydı gerçekten mutlu olduğumu düşünmeden yaşayabildiğimi hissettim ama 2 gün önce bu düşünceler yine istila ettiler hem de en korktuğum haliyle . Bundan önce de olmayan şeyleri korkudan olmuş zannediyordum , olmadığına dair kanıtlar buluyordum ama bir yandan beynim de durmayıp olduğuna dair imgelerle canlandırmalarıyla beni kandırmaya devam ediyordu . Bu düşünsel obsesyonların içerisinden çıkmak hayatımda yaşadığım en zor deneyim . Sanki beynimin içinde bir halat çekme yarışması var , bir tarafta gerçeklik diğer tarafta ise korkum . gerçekliğim korkumun karşısında çok zayıf kalıyor çünkü sürekli “hatırlamıyor olabilirsin “ , “bu senin için büyük bir olay olmayabilir çünkü sen o zamanlar o yaşlarda bunları şu anki gibi büyütmüyordun , yani olmuş olabilir ve sen bunu normalleştirip hayatına devam etmiş hatta unutmuş olabilirsin “ , “ sen şu an olsa hatırlardım diyorsun ama o zamanlar bunlar senin için normaldi o yüzden olmuş olabilir “ gibisinden korku obsesyonlarına karşılık gerçek düşüncelerim “ her şeyi hatırlıyorsun normalleştirecek olsan hiçbir şeyi hatırlamazsın ama yaşadığın şeylerde en küçük detaylara kadar da hatırlıyorsun ki hafızan da iyi “ şeklinde iki taraf da sürekli birbiriyle bir savaş halinde ve ben bu savaşın kazananını bilememekten çok yoruldum . Şu an beni zorlayan konuya gelecek olursak dediğim gibi ben yaşadığım şeyleri hatırlıyorum ama ilişkiye girmiş olma ihtimalinden korkuyorum ( ki partnerimi bile bilmiyor beynim sadece uydururuyor ve bana böyle bir şeyin yaşandığını söylüyor ) Haliyle çok korkuyorum . kendime emin olacağım kanıtlar bulmaya çalışıyorum buluyorum da ama bi yandan da huzursuzluk devam ediyor . işin içinden çıkamıyorum ve gerçekten korkuyorum . Bunun gibi büyük bir olayın büyük bir temasın unutulmayacağına dair düşüncelerim var fakat bunlara karşılık normalleştirdin bu sana travma yarattı sen bu düşünceden korktun kaçtın ve ondan o kadar uzağa kaçtın onu öyle güzel kapattın ki şimdi olmadı zannediyorsun diye de düşüncelerim var . Hayatımda yaşadığım en büyük duygunun korku olmasından çok yoruldum . Bu bir süreç biliyorum siz bana şu an muhtemelen böyle bir şey yaşanmamıştır deseniz de yaşansa hatırlarsınız korktuğunuz için oldu zannediyorsunuz deseniz de işin benim beynimde bittiğini çok iyi biliyorum . Umarım beynimi inandırmama yardımcı olacak telkinler ve bilgiler verirsiniz bana . Kendimi olduğunca şeffaf açıklamaya çalıştım , korkularımın yersiz olduğunu duymaya ihtiyacım var çünkü korkum çok yoğun çektiğim vicdan azabı kendime yakıştıramama hissim çok yoğun . Şimdiden teşekkür ederim , bilgileriniz cümleleriniz çok kıymetli umarım kendimi anlatabilmişimdir
Gizli Kullanıcı
