Zihninizi Özgürleştirin

Kendimi neden çok yalnız hissediyorum?

Çocukken de arkadaşım çok yoktu çevrende taşıtın yoktu çok dislanmistim çocukken babamın ailesiyle yaşayıp onlar tarafından psikolojik şiddet görürdük bir abim var aile olarak sohbet muhabbet birlikte aktivite yapmazdik bölük börçük bir hayatımız oldu annem babam kavga ederdi babam bırakıp gitmisligi de. Var bizi . Eve geç gelir ilgilenmezdi bizle bir abim var arada tek tük işte ilgi çoğunlukla gözümle görmedim birebir ama mesaj yakalamıştım babamın başka kadınla yazistigini mutlu bir ailemiz olmadı. ama bipolar hastalığı gibi şeylerde çok şiddetli zamanlarda hep yardımcı olmaya çalıştı . Baba özlemim gitmedi şuan evleri ayrı. Bazı şeyleri bahane ederek beni zaten istemiyorsunuz siz der(her ne kadar kendime bile itiraf edememiş bile olsam biraz narsist biraz manipülasyon yaptığını düşünüyorum) gezdirmezdi sohbet etmezdi, iyi yanları biraz az, oda çocukluğu sağlıkli değil bence ondan gibi geliyor diye kendimi avututorum🌟Hocam babamın abimi ve beni arayıp sormamasi normalmi mesela çok alıngan olan babamın bir iki cümle kendine kötü şeyler soyledigimizi söylüyor sevmiyor disliyormusuz ne olursa olsun bizim arkamızda olması araması gerekmiyor mu insan sevmese bile evlatları babayı , baba aramaz mi ,? Annemde yaşadığı sıkıntılar babamla ilgili babamın ailesiyle düşünmekten bizle aktivitesi olmazdı sohbet etmezdi (sohbete çok açım anlayacağınız 😄) abimde hiç konusmaz sorduğun soruya bile evet yada hayır hareketi yapar o kadar arkadaşlarıyla iyi sanırım sürekli buluşup takilirlar ,Çok sıkılıyorum her zaman normal mi?Şuan annem çalışıyor yaşlandığı için artık işten gelince yanına gittiğimde uyuyup dinlenme ihtiyacı daha çok,abimde konusmuyor eşimle hiç sohbet edemiyorum,çok fazla yalnızlık cekiyorum olması gereken nedir zaman zaman yalnızlık normal mi bütün aktivitemi kocamla mi yapmaliyim tesettürlüyum ev hanımıyım arkadaşım yok

Romantik İlişkiler

Eski sevgilimi mutlu gördükçe intikam almak istiyorum

Birinden intikam almak istiyorum ama tam emin değilim aradan çok sene geçti ama yaram geçmiyor belki onunla yüzleşsem geçer ama onunla muhatap olmak da istemiyorum aslında sonuçta o kadar senedir onu görmedim ama bana yaşattıkları aklıma gelince kalbim acıyor kendimi ezik gibi hissediyorum bunu onun yanına gitmeden nasıl geçirebilirim nasıl geçer bu ve o bu yaptıkları için özür bile dilemedi hayatı da bence gayet yerinde mutlu bence gördüğüm kadarıyla. Bana kötü sözler de söyledi şimdi olsa ona ağzının payını verirdim ama o zaman vermedim uğraşmak istemedim geçer diye düşündüm ama geçmiyor geçse de bir süre geciyor sonra tekrar aynı şeyleri hissediyorum hiç gecmeyecek gibi yüzleşmem mi gerek onunla konuşmam mı gerek ama hiç konuşmak da istemiyorum napmaliyim kendi kendine gecmesinin bir yolu var mı gerçekten kendimi kötü hissediyorum onun yüzünden onu mutlu gördükçe de yanına gidip onun moralini bozasım geliyor ondan özür dilettirmek geliyor içimden

Problemlerden sonra arkadaşlığımızı nasıl sürdürebiliriz?

Şöyle ki benim çok yakın arkadaşım var birbirimizi çok iyi anlayıp çok güzel zamanlar geçiriyorduk sonra çok yakın arkadaşımla çok uzun süredir arkadaşlığımız ve birbirimizi zedeleyen problemler yaşadık. Yıprandık, yorulduk. Bunları yaşarken güzel geçirdiğimiz zamanlarımız da oldu. Sık sık tartışma ve anlaşamama döngüsü bizi yordu. Kaç kez önümüze konularımız kırgınlıklarımızı koyup konuştuk iyi geldik ama yine tartıştık ve artık tartışmaktan yorulduğumuz için her yeni tartışma veya normalde takılmayacağımız şeylere takılır olduk bıkkınlıktan kaynaklı. Çünkü ikimiz de uzun süre tartışma olduğu için hayatımızda artık olmasın istiyorduk. Ama artık ne yapacağımızı bilmiyoruz birbirimizi kaybetmek istemiyoruz.

İnsanları sürekli memnun etme isteğimi nasıl bastırabilirim?

Merhaba benim şikayetçi olduğum konu sürekli konu ne olursa olsun insanları memnun etmek istıyorum. Bu durum benim kendime sınır çizmemi engelliyor. Artık hiç sınırım kalmadı. İnsanları memnun etmek için o an onun neyden memnun olacağını anladığım an far etmeden ona uğraşıyorum. Bunu fark etmeden yapıyorum. İçimden bir dürtü onu yapmamı söylüyor ve yapıyorum. Sanki onu yapınca kendimi daha mutlu edicekmişim gibi ama hayır daha çok hırpalanıyorum ve hiç mutlu değilim sadece o an o kişiyi mutlu edince rahatlıyorum ve bu sonsuz bir döngüye girdi,sanki mutluluğumun kaynağı kendimden bir şey feda etmem gerekiyormuş gibi.

Psikoloji

Anksiyete ve heyecan fiziksel sağlığımıza zarar verir mi?

Hocam merhaba ben senelerdir kaygı hastalığıyla uğraşıyorum panik oluyorum biryere giderken veya bi ortamdayken heyecanlanıyorum ve kendime asla engel olamıyorum herseyi takıyorum ve endişeleniyorum hamileyken o kadar kötü günler yaşadım çok korkuyordum geceleri çarpıntıdan uyuyamıyordum sürekli korkudan hastaneye gidiyordum ve birşeyin yok diyip geri gönderiyorlardı sonra psikiyatriste gittim ilaca başladım zamanla daha iyi oldum ama heyecanım panik halim yine var özellikle hastaneye gidip tansiyonumu ölçecekleri zaman çok heyecanlanıyorum bu durum benim kalbime bir zarar verecek diye düşünüp duruyorum .

Psikoloji

Fazla fedakarlıktan nasıl kurtulurum?

sürekli birine bişey olacak düşüncesi zihnimden çıkmıyor. Özellikle de aileme karşı böyleyim. Yaşadığım kayıplardan da kaynaklı olabilir ama bu durum beni gerçekten çok yoruyor. 2017 yılında anneannemi 2 ay öncede dedemi kaybettim. İkiside benim için anne baba gibiydi. Anneannemde kendimi toparlamakta çok zorlandım. Ondan sonra kendimde sürekli kötü bir şey olacak , birine bişey olacak düşünceleri var olmaya başladı. Bu durumdan kaynaklı her zaman kendimden önce ailemdeki bireylerin mutluluğunu huzurunu düşünüyorum. Kendi ruh halim ne olursa olsun karşımdaki iyiyse daha iyi hissediyorum. Ama artık beni de yormaya başladı çünkü kendimle ilgili veya geleceğimle ilgili hiçbir şey yapamıyorum. Ya birine bişey olursa bir kontrol isteği var sürekli içimde . Dedemin kaybından sonra daha da arttı bu durum . Çok yorucu olmaya başladı. Zihnimdeki sesleri susturmak zorlaştı benim için. Arkadaşımla dışarı çıksam bile sürekli aklım evde veya evdekiler de bu durumu nasıl düzeltebilirim ?

Romantik İlişkiler

Platonik bağdan nasıl kurtulurum?

Eskiden platonik olarak sevdiğim erkeği hala unutamadım. Günlük hayatımda bile ona benzeyen her insana sanki oymuş gibi muamele ediyorum kendimce. Örneğin gözlük taktığı için her siyah çerçeveli gözlük takanı ona benzetiyorum. Halbuki beni terk etmesi üzerinden tamı tamına 6-7 ay geçmişken. Ona sosyal medyadan açıldım yüz yüze görüşmemiz zor olduğu için. Ve onu sevdiğimi söyledim ama bana başka birini sevdiğini söylerek bu duruma üzüldüğünü belirtti. Hala aklım onda. Hatta evlenme hayalleri bile kuruyordum içimde o kadar ilerletmiştim ki onu. Bana durumunu açıkça ve anlayışla dile getirmesi bir nimetken ben buna olumsuz yaklaşıyorum. Ve hala aklımdan çıkaramıyorum.

Psikoloji

Gerçekten içe attığımız şeyleri vücudumuz tepki olarak yansıtır mı?

Merhaba ne yazmalıyım nasıl yazmalıyım bilmiyorum çocukluğumda ellerim titriyordu neden oluyordu ne sıklıkla oluyordu hatırlamıyorum belkide kendimi çok önemsemediğim için dikkat etmedim ama bu durumu birkaç aydır çok sıklıkla yaşıyorum hatta gergin olduğum kötü şeyler yaşadığım zamanlarda bacaklarım da titriyor göğsüm sıkışıyor gibi oluyor kalbim çok hızlı çarpıyor nefes alırken zorlanıyor gibi oluyorum başım cikicakmis gibi zonkluyor bunun için nörolojide gittim 4 kez emara girdim bunlarla ilgili bir durumdan bahsetmedi doktor vitamin falan verdi vitaminlerimi de düzenli olarak kullanıyorum ama hala devam ediyor bu durumum psikologa gitmek istiyorum ama önce size danışmak istedim neden böyle şeylerin olabileceğini

Mükemmeliyetçilikten nasıl kurtulurum?

Günlük hayatımda birçok kez mükemmeliyetçi duygularımın oldukça fazla olduğunu gözlemliyorum. Bunlardan bazılarını anlatacak olursam; örneğin okula giderken (lise) blazer tarzı bir kaban giydim oradaki insanlar sade düz kıyafetler tercih ederken kendi içimde veya dışımda bu tarz bir giysiyi giymenin üstünlük kibir ve bencillik manasına gelebileceğini toplum içinde düşünmeden duramıyorum ayrıca herkes bana bakıyor ve rahatsız oluyorum. Bir diğer önemli konum ise okulumdaki insanları istemsiz gözlemliyorum ve kendimce yakınıyorum. Kendimi aklımı ve zihnimi büyük hayallerime odakladığım için mi bunların sonucu oluyor?. Okulda kimseyle takılmıyorum ve sessizim başkalarının eskiden benim hakkımda ne düşündüklerini merak etmezken şimdilerde büyük merak salıyorum. Ne yapmalıyım?

Aile

Oğlumla iletişim kuramıyorum, ne yapmalıyım?

Oğlumla hiç iletişim kuramıyorum misafir gibi işten gelip yemeğini yiyip televizyon izleyip gidip yatıp yarın işe hep aynı konuştuğum her şeyi olumsuz cevaplar verip tersliyor ben eşimden ayrıyım oğlum benimle yaşıyor babayla görüşmüyor aramızda kavga falan olmadan evi terketti baba hiç iletişim kurmuyor ilgi alaka madde sıkıntımız yok çok şükür maaş kartım hep oğlumda ortak kullanıyoruz yanlışmış yapıyorum bilmiyorum iletişim kurmam için ne yapmam gerekir?