Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Ailemle sürekli tartışıyorum bunun önüne nasıl geçebilirim?
Merhaba, aslında konuya nasıl girecegimden pek emin değilim. Ben sürekli ailemle kavga ediyorum. Onların sesini duymak veya onları görmek istemiyorum ama başlarına bir şey gelmesinden veya onları kaybetmekten korkuyorum. Geçmişte çok kötü şeyler yaşadım babam hep döverdi soverdi aşağılardı. Hatta kaç defa polise bile verdim onu kapının önüne polis topladım. Yaptıklarımdan asla pişman değilim çünkü ben boşu boşuna dayak yedim aşağılandım. Ve bunları yaşatmalarında ki tek sebep benim okumamdı. Okumamı babam asla istemiyordu ben de çok direndim ve kazandım üniversiteyi. Annem ve babam çok kavga ederler annem hep alttan alır ama onun acısını bize yansıtırdı. Bana hem destek olurdu hem de yerirdi. Sürekli senden bir b*k olmaz derdi. Annem de çok değişikti bilmiyorum yani o kadar berbat hissediyorum ki. .Son zamanlarda artık gözüm açıldı mi diyeyim başka bir şey mi oldu ikisi de beni kullanmaya başladı yıllarca annem babamın yaptıklarını anlattı hep onu kötü gösterdi ama gerçekten kötüydü o ama hem anlatıp hem de babanızdır derdi. Sonra babam bunu bana karşı annemi kötüleyerek yapmaya başladı babam asla düzelmez narsist biri ve bana iyi görünmeye başladı ben de okul okuduğum için maddi olarak destek olsun diye iyi geçinmeye çalışıyorum. Herkes birbirine karşı yapmacık ve yalancı şuan ikisinden de nefret ediyorum nasıl bu hayat böyle gider bilmiyorum babam beni hiç aramaz annem ararsa içimi inanılmaz nefret kaplıyor bir yandan da üzülüyorum onlara istedikleri hayatı yaşayamadılar diye ama bir yanım onlardan ölesiye nefret ediyor. Ne yapacağımı bilmiyorum nasıl hareket edeceğini bilmiyorum daha anlatamadığım çok şey var bana ne olduğunu ve ne yapacağım konusunda destek olursanız çok sevinirim
Gizli Kullanıcı
Mastürbasyon'u nasıl bırakabilirim?
Merhaba Sayın hocam liseden beri haftada 4-5 kez mastürbasyon yapıyorum. Yaşlandım 42 yaşına geldim ama bırakamıyorum. Çok denedim ama bi türlü başarılı olamadım. İzlediğim yetişkin filmlerindeki kadınları çok merak ediyorum. Evliyim ama bu filmler sanki bana yeni bir hayat sunacakmış gibi hissediyorum. Çok canım sıkılınca o filmler hemen aklıma geliyor. Sanki onlar beni eğlendirecekmiş mutlu edecekmiş gibi geliyor ama daha sonra acayip bi mutsuzluk,panik atak geliyor. Sanki beynimin bir bölümü sigara bağımlılığı gibi ağrıyor ve bana hükmediyor. Ne yapmam lazım hocam lütfen bana yardım edin. teşekkürler
Gizli KullanıcıSevgilim ile sürekli onun arkasından iş çeviriyorum tartışması yaşıyorum
Merhaba, sevgilimle bir yıldır birlikteyiz ama ilişkimiz ağustos ayından beri belirli bir ilişki düzeyine geldi daha önce bizden sevgili olmaz diyerek beni uzaklaştırıyordu bir anda ilişkimiz ciddileşti. Daha önce 1 kere ilşkimiz olmadığını söylediği dönemde yalanımı yakaladı şimdi her seferinde birşey olduğunda bana onun arkasından iş çeviriyormuşum gibi davranıyor ne yapacağımı şaşırıyor ve daha çok hata yapıyorum. Aynı evde yaşıyoruz herşeyi anlatıyorum bazen atladığım şeyler oluyor ama bilerek yapmıyorum o an aklımdan çıkıyor. Ben ilişkimde sürekli yalan söyleyen biri gibi gözüküyorum ama böyle bir derdim yada amacım da yok kendisi çok sinirli olduğu için birşeyi söylerken çekiniyorum
Gizli KullanıcıBunaltılı ruh halimi nasıl yenebilirim?
Yaklaşık 5 aydır sürekli bulanımlı, karamsar hissediyorum. Yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum. Birkaç gece uykumda sürekli bir şeyler düşündüğümü fark ettim ama ne düşündüğümü bilmiyorum. Sabah uyandığımda da aşırı yorgun hissediyorum. Çoğu şeye olması gereken tepkiyi veremiyorum. Çok büyük kötü bi olay oldu mesela ama ağlayamıyorum bile ya da basit bir şey oluyor ağlamalı sinir krizi geçiriyorum. Gelecek ve geçmiş konuları kafama takıyorum biliyorum ama elimde değil. Sürekli geçmişten gelen unuttuğumu sandığım şeyleri tekrar hatırlıyorum ve eskisisinden de kötü hissediyorum. Çoğu zaman gün içinde simülasyondaymışım gibi oluyor. Etrafta bi şeyler var bakıyorum ama görmüyorum. Sanki arabanın camından yolu seyreder gibi öylelik gelip geçiyor. Her şeyi unutuyorum ciddi anlamda her şeyi. 10 dk önce bi şey yaptım mesela diyorum ya simülasyondayım sanki yapıyorum ama fark etmiyorum yani yaptığım şeyi bile hissederek yapmıyorum. Arkadaşlarım yaptın diyor ama asla hatırlamıyorum. Arkadaşlarımın uyarmasıyla fark ettim. Konuşurken cümle kurmakta bile zorluk çekiyorum. Diyeceğim şeyleri unutuyorum kafamda söyleyeceğim şeyler belirmiyor. Tökezliyorum sürekli konuşurken. Çok yoruldum çok sıkıldım bu durumdan. Günlerim hiç verimli değil. Öylelik yaşıyorum gibi geçiyor. Düzelmek için bir şeyler yapmaya çalışıyorum ama 5 aydır düzelemedim. Sürekli böyle olunca da kendimi hiçbir şeye şükretmeyen biri gibi hissediyorum. Çıkamıyorum bu durmdan ama öyle büyük belirli bi sebep de yok gibi geliyor. Normalde insanların yanında asla ağlamam ama bi olay olunca direkt gözümden yaş düşüyor tutamıyorum kendimi ya da bazen o kadar çok ağlamak istesem de ağlayamıyorum.
Gizli KullanıcıÖzgüvenli olabilmek için ne yapmam gerek
26 yaşındayım. Hayat bana çok zor gelmekte, sorunlarımla başa çıkamıyorum. Sürekli bunalımdayım, karamsarım, mutsuzum. Ruh halim hiç iyi değil. Her şeye ağlama isteğim var. Kendime güvenim yok. İnsanlardan korkuyorum. Biri bir şey dese korkup cevap veremeyip içime atıp saatlerce ağlıyorum. Öğretmenim iş bulamıyorum ve başka işlerde çalışma düşüncesi ruhumu sıkıyor, gururum el vermiyor. Kaygı ve stres yönetimini yapamıyorum. Çok huzursuzum. İyi olmak istiyorum ama bunu nasıl yapabileceğimi bilmiyorum. Hayatım boyunca hep böyle mutsuz, huzursuz mu olacağım diye kara kara düşünüyorum. İnsanlara karşı dimdik özgüvenli duruşumu nerede ne zaman kaybettim bilmiyorum ama artık tanımadığım bilmediğim bir ortama girdiğimde sesim çıkmıyor cevap veremiyorum. Herhangi bir işe girdiğimde işverenin mobingine maruz kaldığımda bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum ve bundan dolayı en ufak bir sorunda kaçıyorum. Eski neşemi geri kazanmak istiyorum. Kaygılarımın gecmesini ve özgüvenli olabilmeyi istiyorum. Lütfen bana yardımcı olun
Gizli KullanıcıNeden herkesin benden nefret ettiğini düşünüyorum?
Hocam sürekli ozguven yenilgisi yaşıyorum 1 an çok basiriliymisim gibi bi anda bütün insanlar sanki benden nefret ediyo gibi geliyor isimde normal hayatımda bu sanki herkes benim hakkımda beni elestiriyo herkes birbirine iyi ben yanlış birsey yapiyormusum gibi geliyo kendimi sürekli insanlar iyi gelsin die kendimden karakterim den çok odun verdigimin farkındayim buda beni gerçekten çok yormaya ve hayatıma daha da etki etmeye basladi
Gizli Kullanıcı4 yaşındaki çocuğumun korkularla baş edebilmesi için ne yapabilirim?
4 yaşındaki çocuğum, 3 yaşındayken cesaret edip yapabildiği şeylerden bu yaşında korkuyor. Tuvalete başka yerde girememe, ayrı kalama, ayrı yatamamak gibi daha önce böyle bir sorunumuz yoktu. Şimdi ne oldu ya da neyden korkuyorsun diye sorduğumuzda sadece korktuğunu söylüyor. Okulunda da tek başına tuvalete giremiyor. Bu konuda nasıl bir yaklaşım sergilememiz gerekiyor? Örneğin ayrı yatmak istemediğinde korktuğunda, ya da okulda tuvaletten korktuğunda ?
Gizli KullanıcıHayata karşı motivasyonumu kaybettim
Bi süredir kendimi tekrar eden günlerin içinde buluyorum. Ne yemek yemek, ne temizlik yapmak, çalışmak kısaca hiçbir şey yapmak istemiyorum. Gelecek kaygısı yaşiyorum. hepimizin bir amacı bir hayat gayesi ya da hayata devam etmek için bir motivasyonu vardır. Ben o motivasyonumu kaybettim. Eskiden çok daha hayat dolu biriydim. Geleceğim hakkında düşündüğüm bazı şeylerde hayal kırıklığına uğradım. Mesela evlenmek istiyorum ama sevgilim hiçbir zaman evlenmek istemediğini söyledi. Ben kendimce hep evlilik hayalleri kurarak motive oluyordum. Daha başka bir sürü beni motive eden şeyler tabi ki var. Fakat bu en büyük etmen. Onu o kadar çok seviyorım ki onun da beni sevdiğinden eminim. Zor bi durum belki bende ileride evlenmek istemem ama şu an bu konuda zıt düşmemiz benim hayal kurmamı motivasyonumu çok etkiliyor. Eskiden evlenmeyi ailem baskı kurduğu için düşündüğümü sanırdım ama ailem son 1 senedir nerdeyse bu konuyla alakalı tek kelime etmedi bana saygı duyuyorlar bu konuda yana o yüzden benimde çokça düşünme fırsatım oldu. Onların manipülasyonu olmadan ne istediğime karar verebildim. Gerçekten de kendim aile baskısı olmadan evlenmeyi istediğimi biliyorum hatta artık eminim. Şu an ilişkimi bitirmek istemiyorum bu konu evet önemli bir konu ama bir noktada bu konuda anlaşabilir miyiz? Bu aşılması gereken ciddi bir problem mi? Biz çok daha büyük problemlerin üstesinden geldik. Şu anı akışına bırakarak ilişkimi sürdürüyorum. Karşılıklı olarak açık iletişim halindeyiz ne istediğimizi biliyoruz. Benim takıldığım nokta akışına bıraktım ve ilişkime devam ediyorum bu ne kadar doğru bilmiyorum. İlişkimde çok mutluyum. Fakat devam edersek kendime haksızlık yapmış olur muyum?karşı tarafa yaklaşımım nasıl olmalı? Benim düşüncem fikirler değişebilir. Bu nedenle zaten akışına bıraktım. Sizin de fikirlerinizi merak ediyorum.
Gizli KullanıcıEşimin ailesi ile aynı apartmanda yaşamanın zorluklarıyla nasıl baş edebilirim?
Neredeyse 3 yıldır evliyim eşimin ailesi sınırlarima saygı duymuyor, aile apartmanı olduğu için çok fazla maruz kalıyorum bu duruma, özellikle eşimin babaannesi beni rahatsız ediyor erken saatlerde kalkıp gürültü yapıyor, kapımın önünde, habersiz içeri girip çıkıyor, eşimle konuştum kaç defa rahatsız olduğumu ifade ettim, eşim durumu babaannesine anlattı ama hiç oralı olmadı, anlayışsız davrandıkları için hiçbiriyle görüşmek istemiyorum, eve kapandım hiç bir şeye hevesim kalmadı bu sefer de bizden kaçıyorsun diyorlar, eşimle sürekli tartışıyoruz, birbirimizi kırıyoruz. Aramızdaki sevgi ve saygı kavramları zedelendi.
Gizli KullanıcıErgen oğlum bana düşman olması kahrediyor ne yapmalıyım?
Merhabalar! 13 yaşındaki oğlumla artık hiç gecinemiyoruz iletişim kuramiyoruz. Bu sabah yine kavga ettik okula gitmeden önce Sanki beni dusmaniymis gibi görüyor. Evdeyken devamlı oyun oynuyor kavgalarimizin coguda ondan zaten,bende interneti iptal ettirdim, haftaya sınavları var ona çalışsın diye gerçi şu ana kadar derslerinde problem yaşamadık çok şükür ama lise 1 de Bilişim okuyor su anda ve bundan sonra işi hep bilgisayarla biliyorum ama evdeyken devamlı oyun oynuyor ders ödev yapmıyor malesef 🥺 saat veriyorum onada uymuyor, bana saygısız kelimeler kullanıyor, bende bazen dayanamıyorum artık, yani kısacası ben kötü polisim baba iyi, halbuki babayı yönlendiren onu ondan fazla düşünen ,kahrolan benim haketmedigimi düşünüyorum, keşke hiç buyumeseydi ,küçükken okadar uslu akıllı bir cocuktuki, bu arada kardeş kıskançlığı da var kardeside zor bir bebekti zaten, doğumda benim bir rahatsizlgim oldu yuruyemedim büyük oğlumda 1. Sınıfa gidiyordu biliyorum tam ilgiye ihtiyacı olduğu bir donemdi ilgilenemedim hem sağlıktan dolayı hende kardesi ağlayan huzursuz bir bebekti,şimdi 7 yaşında ve çok hareketli ve birazda öfke kontrol sorunumuz var onunlada okulda biraz problemler yaşadım çok şükür şimdi 2. Sınıfta azaldı baya ama yinede huzursuzum. Benim ne yapmam lazım ne olur yol gösterin, ben çok kötü hissediyorum kendimi iyi annelik yapamiyormuyum diye, devamlı sorguyorum kendimi, biliyorum çok şükür beterin beteri var, Rabbim korusun evlatlarımızı, iyilerle karşılaştırsın. Buraya yazıp bir nebzede olsa içimi dökmek istedim, çok teşekkür ederim bu hizmetiniz için, tavsiyeleriniz içinde 🙏 🙏🙏
Gizli Kullanıcı
