Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Gerici anlar yaşamak beni huzursuz ediyor

Merhaba;Bana sırf kendimi iyi hissetmem için değil de gerçekçi olmanız beni çok mutlu eder. Bugün örnek üzerinden anlatacağım dün doğum günümdü bugünde teyzemle kuzenim doğum günümü kutladılar annem üçümüzün fotoğrafını durumuna atmamı istedi bende dershanedeki iki hocamdan gizlemek isterken salak gibi duruma atıcağımı iki hocamada attım kötü olan yanı annemin bu hocalarla daha önce mesajlaşması olmadı yani yapılması zor bir hata hocalara attığımı 20 dakka sonra fark ettim ve hocalara annemin telefonundan olduğu için “yanlışlıkla attım hocam” yazdım ikisine de ve biri “sorun değil” dedi diğeri “nice senelere teyze” dedi bunu yazmasının sebebi ya teyzemin doğum günü olduğunu sanması diyicam ama ben kendimde doğum günümle ilgili bir şey paylaştığım için hoca biliyor yani benim olduğumu diğer ihtimal daha düşük annemin görmeyen biri olarak düşünüp şaka mı yaptı diye düşünsem ihtimal değil gibi neyse kendimi aptal gibi hissediyorum hocalara yiğen karıştırdı annemin telefonunu çoğu kişiye attı desem altına o yazıyı yazamaz bir de durumla aynı zaten bir de kolay yapılacak bir hata değil hafta sonu dersimiz var hocalar benim hakkımda ne düşünür ve ne demeliyim sizce kendimi aptal gibi hissediyorum böyle olaylar hep böyle hissettiriyor gerçekten çok özgüvenli biriyim mutluyum ama şu anlar beni çok geriyor gereksiz abarttığımın farkındayım belki hocalar bu kadar üstünde durmadı belki de önemsemediler ama beni çok huzursuz ediyor şimdiden teşekkürler

Özgüvenimi nasıl yükseltebilirim

İnsanların içinde konusmaktan ve kendimi açıklamaktan kaçıyorum bunu nasıl aşabilirim örneğin arkadas ortamında bile konusmaktan, kendimi acıklamaktan kaçınıyorum veya ilişki anlamında herhangi birisiyle konusurken zorlanıyorum. Kendimi anlatamıyorum. herkes gibi rahat olmak istiyorum . arkadaslarım bana özgüvensiz oldugumu soyluyorlar uzuluyorum . Veyabiriyle konusmaya basladım diyelim sohbeti hemen kapatıp konusmamak istiyorum genel olarak aileme karsı da boyleyim kimseyle rahat konusamıyorum bunu nasıl çözecegim acaba

Cesaret kazanmak için ne yapmalıyım

Yaklaşık 1 buçuk sene önce 7 ay süren bir ilişkim bitti 6 ay öncede en yakın arkadaşımla anlaşmazlıklar yaşayıp tartıştık ve tamamen arkadaşlığımızı karşılıklı bitirdik. 7 8 aydır sadece kendi halimde devam ediyorum hayatıma ne bir arkadaşlık ne de ilişki yürütecek tahammülüm kalmadı hayata karşı. Hayatım şu an bomboş evde geçiyor kaygılarım yoğun sürekli kafamda o kişi gelirse ne yapacağım diye dönüp duruyordu düne kadar artık değişim için adım atmak istedim ve her yerden sildim onu evet hayatta bizi tüketen ilişkilere sınır çizmek gerekirse kendi içimizde yası yaşayıp bitirmek lazım ama ben bundan sonrası için bu kadar olumsuz deneyimden sonra hayatın içine nasıl karışacağım bilmiyorum en ufak bir durumda kaygılarım artıyor mide sorunları yaşıyorum bir şeylere alışma sürem çok uzun sürüyor resmen hayata uzun bir süre ara verdim kendimi yeniden inşa ediyor gibiyim ama tekrar o bağlantıyı nasıl kuracağım bilmiyorum ya her şey yolunda giderken veya ben tam unutamamışken o kişi çıkıp gelirse aklımı yine karıştırırsa ve bu yas süreci uzar benim kaygılarım tetiklenirse düşünceleriyle savaşıyorum. Özgüvenim çok düştü kendime güvenim zedelendi. Başım sıkışsa arayacağım buluşacağım bir arkadaşım bile yok. Kendime karşı güvenim yok insanlar gülüyor eğleniyor mutlu ilişkilerindeki insanların onların sevdiğini görüyor ve hatta bizde görüyoruz ama ben eski ilişkisinden geriye sürekli bir şeyler saklayan biriyle birlikteydim ona ne kadar güzel satırlar yazmış onun için hep gözyaşı dökmüş bunları görüyordum ilişkimizde bu olaylara gösterdiğim tepki yüzünden bitti. Ama ben artık sevgilisinden emin olduğum bir kalp istiyorum karşımda koşup bana sığınan değil elimi isteyerek tutan birini istiyorum. Kendisi olduğu gibi sevilmek istiyor her şeyine uyum sağlayayım istiyor benim değişmemi bekliyor ben de olduğum gibi sevilmeyi hak ediyorum eğer fedakarlık edilecekse karşılıklı olmalı diye düşünüyorum bütün yükü üstlenmek istemiyorum artık. Bu yüzden kendimi de suçlamak istemiyorum. Benim değişimimle bir ilişki olacaksa sırf ben değiştim diye mi sevecek o insan beni. Bu çok bencilce. O hiçbir şeyinden ödün vermiyor eğer onda da birazcık değişim görseydim bu fedakarlığın bir anlamı olurdu ama kendiyle çelişti hep. Ben çok yorgunum her şey anlamını yitirdi. Ne arkadaş ne sevgili hayatta neye değer veriyorsam yok olup gidiyorlar. Ben çok güçsüz yalnız hissediyorum hep kendime güçlü olmayı öğretilmiştim ama bu defa toparlanamıyorum. Lütfen bana İnstagramdaki gibi genel geçer psikolojik tavsiyeler sunmayın ben hepsini tek tek okudum uygulamak için kendimi zorladıkça dibi gördüm. Adım adım bana eksiklerimi yazarsanız ben tüm bunlar üzerine çalışacağım burada anlattıklarıma göre gördüğünüz sevgi eksikliği belki duygusal bağlanma veya kaygı ne görüyorsanız onun üzerine bana gerçekçi tavsiyeleriniz neler olabilir. Seninle başlamadı kitabını okuyorum kendim üzerinde bazı konuları anlamaya çalışıyorum şimdilik terapi akmak için bütçem yok yazdıklarınız benim için çok değerli teşekkür ederim

Aile

eşimin ailesiyle iligili durumda nasıl davranmam gerek

Eşim ve ben 8 aylık evliyiz eşimin ailesiyle altlı üstlü oturuyoruz eşim ve kaynanam ile ilgili bir sorunum yok kayınbabamı tanıdığım günden beri dik kafalı kırıcı konuşan biriydi evlendikten sonra 2 ayrı ev değilde tek bir hane olalıö diye uğraşlara girdi alttan alta laf sokmalar tavır takınmalar buna izin vermedim eşim ederim hiç bir zaman annenlerin yanına git diye söyledim çoğunlukla beraber gittik 1 saat kadar oturup kendi evimize geçiyorduk son 1 aydır bana karşı tavır alıyo oğlumu benden kopardım diyerek bugün birbirimizi görmeyelim diye ortak geçtiğimiz bir merdiven var onun kapılarına kağıt yapıştırdı eşimde işe gittikten sonra arkasından aramış bağırişma sesini bende duydum eşime gelmiyosun bizi aramıyosun bir çay içip gidiyorsun erkek olamadın tarzında kelimeler kullanmış nasıl bir davranış sergileyeceğimi bilemiyorum çocuklarımda bir yuvasının olduğunu anlamalarını isterim bir yandan insan ailesini atamaz tek korkum ikimizin arasının bozulması yardımcı olursanı sevinirim.

Aile

Sözlerime nasıl hakim olabilirim

Annemle ya da erkek arkadaşımla ya da çevremden herhangi biriyle tartıştığımda çok ağır konuşuyorum sonrasından çokca pişman oluyorum söylediklerim hakkında ama geri adım atamıyorum özür dileyemiyorum ters cevap almaktan reddedilmejte yargılanmaktan ya da yeni bir tartışma başlamasından korkuyorum o an sözler kontrolsüzce çıkıyor ama sonrasında gerçekten çok pişman oluyorum o an kendimi ilk başta kontrol edebiliyorum ama sonrasında uzadığı zaman tartışma edemiyorum ve bir sürü istemediğim şey söylüyorum

Aile

Ergen birisine nasıl davranılmalı

Merhaba samimi olacağım. Erkek kardeşimin ergenliği çok zor geçiyor. Dayanamıyoruz ailece. Bu sene YKS sınavına girecek ama ders çalışmıyor. Keşke her şey bu olsa malesef öyle değil. Dışarda fazla vakit geçiriyor. Arkadaşlarıyla çok geziyor. Ve bizi dinlemiyor. Telefonlarımızı açmıyor, bizimle konuşmuyor. Ne desek tersini yapıyor. Bizi dinlemiyor ve bu durum bizi zorluyor. Ben ablasıyım ama benimle bile konuşmuyor. Aramıyor , sormuyor bu durum beni üzüyor. Ne yapacağız bilmiyoruz ama ailesinden bu denli uzaklaşması hiç normal değil. Kabullenemiyirum bu durumu. Kardeşimle ilişkimin daha farklı , daha güzel olmasını isterdim ama umuyorum ki o günler de gelecek. Arkadaşları onun ailesi olmuş. Başka bir şehirdeyim eve gittiğimde ondan hoşgeldin kelimesini duymayı istiyorum ama bunu bile söylemiyor. Bizimle yani ailesiyle bir yere gitmiyor. Ne yapıyorsa arkadaşlarıyla yapıyor. Biz ders çalışmasını söyledikçe çalışmıyor aksine arkadaşlarıyla daha çok geziyor ve kimi zaman eve geç geliyor bize haber bile vermiyor. Nereye gittiğini söylemiyor. Bu durum gerçekten zorlayıcı. Ne yapmamızı önerirsiniz ? Cevabınız için şimdiden teşekkür ederim 💕

Romantik İlişkiler

Onu unutamıyorum, ne yapmalıyım

3 aylık bir ilişkiydi. Hızlıca evliliğe götürmek istedi. Başta istemesem de sonradan kendimi kaptırdım. Daha sonra zamanla manipüle edildim. Yoğun bir şekilde kendimi bir anda öfke problemi olan her şeye küsen biriymişim gibi dayatıldı. Nişana bir hafta kala terk edildim. Bu süreçte hep benim çabalarımla tekrar bir barışma oldu daha sonra tekrar bitti. Defalarca denememe rağmen kabul etmedi ve beni engelledi. ayrılalı 8 oluyor ama ben onu unutamıyorum aynı yerde çalışıyoruz. Onu her gördüğümde kalbim duracak gibi oluyor. Bu süreçte hiçbir şekilde dönmedi. Hala engeldeyim. Ne yapmalıyım ?

Romantik İlişkiler

Kızlara karşı çok çekingenim?

Bir kız yanıma oturduğunda bile heyecandan el titremesi soğuk terleme titreme yaşıyorum kızlarla iletişimi ilerletemiyorum. Zaten tipten boydan da kaybediyorum çekingenlik tuz biber oluyor. Yaş oldu yirmi beş dişi sinek konmadı üniversite okudum yine bişey değişmedi acınacak haldeyim herkes bana gülüyor. Çözüm nerede bilmiyorum aslında internette çekingen değilim ama internet ortamında da kızlar cevap vermiyor. Kendimi yalnız ezik üzüntülü hissediyorum. Düzelme umudum var mı ? Bence yok ama size danışayım dedim

sanırım bedensel algı bozukluğum var

Şuanda 16 yaşındayım. Yani liseye giden ve bedeni sürekli değişen bir kızım. İnsanların beni nasıl gördüğünü nasıl tanıdığını bana aynada görünen benle dışarıdan baktığımda benin nasıl bir farkı olduğunu aşırı bir şekilde önemsiyorum. Örneğin annemi falan ya benim sağ gözüm hep kısık mıydı veya burnum hep böylemiydi şeklinde darlıyorum. Örneğin geçenlerde kilolu değilim ama yanaklarım çok büyük şeklinde ağladım ve ailem güzel olduğumu saçma bir şeye ağlıyosun şeklinde kızdı. Veya arkadaşlarımdan sürekli beni kontrol etmelerini istiyorum böyle yapınca mı daha güzel yoksa böyle yapınca mı şeklinde. Sürekli aynaya bakma, yüzümü kontrol etme mimiklerime bakma ihtiyacı duyuyorum. Ve bazen de nedensizce kendi kendime gülüyorum çünkü saçma geliyor. Ev halkı da sürekli niye aynaya bakıyosun , gülüyosun yoksa sevgilin mi var niye böyle davranıyorsun şeklinde kızıyor bana. Bu alışkanlığımdan kurtulamıyorum. Yani yapmamam gerekiyor ama bu takıntıyla başa çıkamıyorum. Egolu kendini beğenmiş gibi algılanıyorum aslında ama daha da tam tersi kendi kusurlarımı buluyorum. Bunları değiştirmeye çalışıyorum. Niye böyle bir alışkanlığım var ve bundan nasıl kurtulabilirim sizden yardım istiyorum. Daha ileriki yaşlarımda yani ergenliğimden kurtulduğumda bu geçer mii?

Cinsellik

Mastürbasyon sorunum var bu alışkanlığı bırakmak istiyorum ne yapmalıyım

iyi günler 30 yaşını geçiyorum artık ergenlikten beri mastürbasyon sorunum var 12 ay askerlik oldu mastürbasyondan uzak durdum sonra tekrar başladım artık bu alışkanlığı bırakmak istiyorum birisiyle ciddi ilişkim oldu bu alışkanlığı bıraktım ilişki bitince kaldığım yerden devam ettim eskiden aklıma düşünce değişik duygu karmaşası yaşardım şimdi ilgimi çekmiyor artık sıkılmaya başladım ne yapacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız sevinirim şimdiden teşekkürler