Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
30'lu yaşlarda yalnızlık
Merhabalar hayatımın son 2 senesi tamamen kayıplarla ve kötü olaylarla dolu. Kimseyle tanışmaya yeni ortamlara girmeye korkuyorum ne hevesim kaldı ne isteğim. Emek verecek gücüm kalmadı. Tüm enerjimi hayatımı mahveden insanlara harcamışım resmen. Karşılıksız dostluklar tek taraflı fedakarlıklar affedici olduğum ilişki bitimi. 2 senede hepsi bitti. Yapayalnız kaldım. İşim yok kaygı bozukluğum var sürekli evdeyim. Önceden umudum vardı her şeyi farklı yapmak için gücüm vardı. Şimdi kendimi kabullendim. Evde oturmaktan köreldim. Artık hayallerim yerine olanı idare etmekle geçiyor. Şimdi ne bulursam o işe başvuruyorum. Olan dostluklarım da bittiği için kimseye içimi açamıyorum koskoca bir yalnızlığın içimdeyim. Hep bir vefasızlık iki yüzlülükle karşılaştım insanlara o kadar iyi geldim ki kendime hep geç kaldım. Bir ilişkim vardı fedakarlık yapıp kıyafetlerimden vazgeçmiştim eski ilişkisinden notlar vs çıkıyordu affetmiştim sözlerine o kadar inandım ki onun. Sonunda o da beni bıraktı. Yatırım yaptığın her ilişkiye dikkat etmek lazımmış çünkü günün sonunda herkes kendini düşündü. Ben ise onları. Hayat bana çok ağır dersler verdi. Şimdi ise bu derslerle sırtımda koca bir yük gibi kaldım. Devam edemiyorum. Emek verdiğim her şey herkes koca bir hiç oldu. 30 dan sonra hayata atılmak sudan çıkmış balıktan beter olmak gibi. Hayatı tanımıyorum. Gülüp eğlenecek halim kalmadı çok yorgunum. Bir çıkar yol da kalmadı.
Gizli Kullanıcı
Kötü düşüncelerden nasıl kurtulurum?
Merhaba ben surekli kotu seyler yasicakmisim gibi hissediyorum veya sevdiklerim kotu bisey yasicak gibi hissediyorum mesela kesici bi alet gordugumde aklima kotu dusunceler geliyo bisey olcakmis gibi geliyo. Bugunde kabus gordum oncedende bikere kabus gormustum korkmustum. Yani kurtulmak istiyorum surekli kotu bisey yasicakmisim veya sevdigim kisiler kotu sey yasicakmis gibi hissetmekten. Ders calisiyorum aklima kotu dusunce gelsin istemiyorum. Fiziksel hissettiğim bi sorun yok sadece surekli bacağımı sallıyorum. Yani kısaca kötü düşüncelerden nasil kurtulurum ?
Gizli Kullanıcıİhanet sonrası boşanma kararı almadan önce nelere dikkat etmeliyim?
Merhabalar. 34 yaşındayım. 8 yaşında ve 11 aylık iki çocuğum var. Bebeğime hamile kaldığım ayda eşimin başkasıyla cinsel birliktelik yaşadığını, sonrasında 3-4 aylık aralıklarla tekrar tekrar görüştüklerini en son bebeğim 3 aylıkken son kez görüştüklerini ve bunların yalnızca cinsel birliktelik olduğunu, duygusal anlam barındırmadığını bizzat eşimin itirafı üzerine öğrendim. Başlarda kabullenememe, kendimden şüphelenme, güvensizlik, ağlama krizleri yoğun depresyon yaşadım. Zamanla ataklarımın şiddeti süresi sıklığı azaldı. Eşim bu süreçte çok destek oldu. Evliliğimiz iyiydi, arkadaş olarak da çok iyi anlaşırdık saatlerce sohbet ederdik bir demlik çay bitirirdik. Çalıştık çabaladık omuz omuza verdik ev yaptırdık içini tek tek ellerimizle bezedik. Kızımızla eşimle her detayı birlikte seçtik aldık eğlendik. Çok ama çok mutluyduk. Son 1 yılda bizi ailecek strese sokan bazı olaylar oldu. Oturduk birlikte ağladık. Eşimin babası biraz despot zor bir insan, kafasına göre bağırır kızar siniri geçince birşey yok gibi sever sarmalar. Bunlar beni yordu, eşim alışkındı ama ben yoruldum. Benim yorgunluğum eşimi üzmeye başladı, tepki gösterse kavga çıkıyordu göstermese ben çocuk gibi azarlanmaktan bıkmıştım benim tepkilerim babasını daha da sinirlendiriyordu. Herkesin susmasına alışmış yıllarca ben de dahil. 10 yıllık evliliğimizin son senesinde konuşmaya başladım nihayetinde. Çok yakın çevremizin eşimden sürekli borç istemesi verirse iyi olmamız vermeyince suçlayıcı mesajlar konuşmalar da eşimi üzüyordu. Bunlar hep son yıl yaşandı. O süreçte konuştuk dertleştik aslında ama eşimin sonradan demesine göre depresyonda gibiymiş, ben ben değildim diyor. Zaten bu işlerde olan birisi o sıralarda karşısına çıkmış eşim de kafasını boşaltmak için malesef hataya düşmüş beni aldatmış. Her seferinde pişman olsa da ben eşimi seviyorum, nasılsa ona ilgimi eksiltmiyorum sadece dertler üstüme çok gelince bu insanı kaçış anlık unutma yeri olarak görüyorum diye diye bunu 1 yıl sürdürmüş tüm hamileliğim boyunca ve doğumdan sonra da. Herşeyi konuştuk bu konuda bile ağlaya ağlaya birbirimize duygularımızı ifade ettik, neden oldu bir daha olmaması için ne yapmalıyız hep konuştuk. Çift terapisine gittik, EMDR hem birlikte hem bireysel yaptık. Bir gün düzeldim inandım geleceğe umutla baktım. Eskisi gibi aşkla baktım gözlerim parladı. Sonra yine çöktüm. Nasıl yapar nasıl dokunur diye. Öğrenmemin üzerinden 8 ay geçti. Eski yaşam enerjim yok, gelecekten umudum yok. Eşimi çok sevsem de ona baktıkça başkasına dokunduğunu hatırlıyorum. Bana çok iyi davranıyor pişman, zaten hep iyi davrandık birbirimize çok özendik 10 yıl boyunca. Çocuklarıma çok iyi bir baba. Ama gel görelim böyle bir hata kabul edilemez birşey. Affettim desem de yüreğim beynim affetmiyor ısıtıp ısıtıp en yalnız anlarımda aklım oyun oynuyor. Eskiden etmediğimiz kavgaları etmeye başladık. Eskiden söylemediğim kırıcı sözleri söyler oldum sanki inadına canını yakmak ister gibi. Özene bözene büyüttüğümüz sevgimiz evimiz yuvamız büyüsü bozuldu. Çok mutsuzum, ruhum çekilmiş gibi kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum. Herşey çok basit geliyor acımın yanında boş geliyor konular. Boşanmayı kafaya koydum ama kararsızım da. Bana bir gülüşü yaşama enerjisi veren eşim, hayatımda tüm zorlukları o yanımdaysa aşarım dediğim eşim nasıl olur da başkasına dokunur. Çocuklarım da var. Nasıl karar vereceğim? Nelere dikkat etmeliyim? Duygularım beni yanlış mı yönlendiriyor, yoksa onları dinlemeli miyim? Yanlış karar almak istemiyorum ama şu anda mutsuzum. Kalbim öyle derinden ağrıyor ki, tarifi imkansız müthiş bir ağırlık üstünde. Eşimin sevgisi şefkati bile beni düzeltemiyor. Çünkü onu eskisi gibi güvenli dağım olarak göremiyorum, bana gerçekten dağ gibiydi varlığı hayatımı güzelleştiriyordu ama şimdi acıdan başka birşey vermiyor. Güvenmiyorum. Lütfen bana mantıklı birşeyler söyleyip dikkat etmem gerekenleri anlatır mısınız? Böyle karışık duygular beslerken hem hala herşeye rağmen çok severken, hala onunla yaşadığım cinsellikten de çok keyif alırken, ama bir yandan da onun bana ihaneti yüzünden canım acıyorken eskisi gibi tam olamıyorken, tam hissedemiyorken hep bir gölge varken sevincimde neşemde, bir de üstüne üstlük masum 2 yavrumuz varken, siz söyleyin nasıl karar verebilirim?
Gizli Kullanıcıİlgisi var mı yoksa yanlış mı anlıyorum?
Merhaba ben biriyle konuştum ailesini biliyorum sonra kendisi yazdı bı bahaneyle ondan sonra yine ben yazdım storyimi beğenmişti anca beğenirsin diyip random attım o gün hastaligimdan bahsettim çocuğa konu açıldı diye. Hemen sonra kahve içelim mi eğer istersen dedi neden dedim dertlesiriz dedi sonra başka bigün açıldım çocuğa ben seni beğeniyorum sen beğeniyor musun dedim neyini yani güzelsin dedi kapıldım dedim sesli konuşmak istedi ilişki düşünmüyorum dedi seslide bende anlayışla karşıladım tamam dedim kapadik bı daha da yazmadım hiçbir şekilde. Bu gelmiş doğuda görev yapıyordu evdemisin dedi kahve sözüm n'olacak dedi kahve sözümü tutim dedim dedi. Görüştük içtik kahvemizi gözlerim ağrıyor dedim bı ara telefona çok bakmaktan dedi sürekli aktifsin dedi sonra bikać kez nerde işin var diye sordu bikaç kez de istersen götürürüm seni dedi çarşıya kadar yok sağol dedim sonra ben mesajda derdimden bahsetmiştim onu sordu bana sonra kendi derdinden bahsetti senin işin varmı dedim valilikte işinin olduğunu söyledi ablası aradı bikaç kez meşgule verdi sohbeti bölmedi istersen gidebilirsin dedim aldırmadı pek o sözüme beni dinlemek istedi en son giderken yine dedi işin bitince ara gelir götürürüm seni dedi yok sağol dedim yine elini uzattı geldiğin için teşekkür ederim görüşürüz dedi ben beraber gitmedim onunla sen kalkmıyormusun dedi bana ben donakaldim orda heyecandan biraz daha oturucam dedim öyle oldu yanlış anlamış olabilirmi ilgisi var mı sizce bide arada bı telefona baktı yanımda sesli konuştu önemliydi sanırım
Gizli KullanıcıAileme ister istemez bağırıyorum
Aileme ister istemez bağırıyorum yani ailem bana çok iyi davranıyor ama ben istemiyorum kötü davranmayı ama kötü davranıyorum sonra da ben neden böyle yaptım bağırdım die kendimi yiyorumBen böyle davranmak istemiyorum ama. İçimdeki o kötü duygu beni bitiriyor ben anneme babama iyi davranmak isterken yanlışlıkla kötü davranıyorum nekadar garip geliyor ama kendimi anlamıyorum çok üzülüyorum ama yapıcak bişey yok o yüzden size baş burdum
Gizli KullanıcıBirine neden takıntı ya da saplantılı oluruz?
Merhaba hocam bu benim başıma geldi Asha birlikte olamayacağım kişi ile her şey bitti. Uzak mesafe idi ve yaş farkı da coktu ayni duygusal farkındalık da değildik. Bı erkek de olması gereken tüm olumsuz ozellikler bu cocukta toplanmıştı anlayacağınız. Ama ben nedense yine de kopmakta zorlanmistim. Hiç vakit geçirmedik de bulusmadik . Bazen diyorum neden bunu yaşadım hani zaten bulusmamisiz bir anımız yok. Ben niye bu çocuğa böyle takıntı yaptim elle tutulur vasfı yok inanın. Amacım kınamak değil asla ama kime desem benle aynı fikirde onun hakkında. Ben mi tuhafim diyorum sonra. Bazı kızlara bakıyorum neler neler istiyolar bense bana asla fayda vermeyecek birine takıntı yaptim. Benim ilkimdi. Özel biri yaptım gözümde onu ama normal biriymiş . Asla guvenilmeyevek yola cikilmayacak biriymiş. Sizce bu neden olur? Neden kabullenmek de zorlaniyorum ki . Onun umrunda değildir bile bakmistir yoluna kabullenip. Bu özelliğim değişir mi sizce? Çünkü çocuk cidden bana değer bile vermedi doğru düzgün bakıldığında. Böyle birini mesela neden hala stalkliyorum ki. Çok garip gerçekten
Gizli KullanıcıEmin olduğum bir şeyi neden defalarca kendime soruyorum. Tekrar araştırıyorun? Bu beni çok yoruyor..
Hamileliyimin, haftasın ve ne zaman başladığın ben ve doktorlar tasdıq ediyor. Amma kafamda belki o günden değil. Belki başka bir şey olmuşdur. Diye defalarca araştırıyorum. Beynim susmuyor. Kalbim rahatlasada, beynimin içi susmuyor. Biliyorum gerçeği, defalarca kanıtladılar. Amma kendime anlatamıyorum. Neden oluyor bu? Artık çok yoruluyorum. Tükeniyorum. Nolur yardım edin. Kendimi pişman ve vicdan azabi içinde boğuyorum. Kurtulmak istiyorum. İntaharın eşiyine bile geldiyim olmuştur. Yoruluyorum hocam😞 Dayanamıyorum. Biliyorum amma sanki kabul etmiyorum. Beynim kabul etmek istemiyor.
Gizli KullanıcıKötü düşünceli kaygılarımla nasıl baş edebilirim
Kendimi sürekli kötü olaylar düşünürken buluyor , bunun uyumamı zorlaştırdığını ve beni negatifleştirdiğini düşümüyorum,kötü şeyler düşünürken onların olmayacağına inanıp kendimi avutuyorum bazen engel olamayıp kalp ritimlerimdeki değişikliği farkediyorum,Örneğin kızım 4. 5 yaş balkon camı açık kalırsa aman açık kalmasın ya bakarsa ya düşerse ve senaryonun devamı gibi şeyler kafamı sarıyor sürekli bu gündelik hayatımı etkiliyor. Trafikte biri önüme kırarsa ya sağdaki soldaki hata yaparsa diye düşünürüm. insanlara hayır demektede zorlanıyorum özellikle anneme , evliyim bazen eşimle bu konularda sorun yaşıyorum ,fazla misafir ağırlıyorum insanların üzülmemesine çok önem veriyorum.
Gizli KullanıcıSon 2 senede hayatım değişti
Merhabalar son 2 senedir yaşadığım hayatın benimle alakasını anlamaya çalışıyorum. Kendimi çok fazla tanıyan biri olamadım çünkü belli bir ortamım olmadı. Liseden beri hep geçiçi arkadaşlıklar içerisinde bulundum. Bana sorsanız hepsi de kalıcı arkadaşlıklarda bana göre. Arkadaşlarımı seçemedim. Hepsinin hayatına öyle güzel dokundum ki bazılarını çok kriktik olayların içinden aldım evlilik vs her şeylerinde yanında oldun. İlişkilerimde de öyle liseden üniversite bitimine kadar olan süreçte 10 sene bir ilişkim olmuştu. Çok sessiz asosyal özgüvensiz biriydi. Resmen 10. Senenin sonunda o bana benzedi ben de ona. Sonra kendine çevre yaptı beni aldattı gitti. Bense tüm hayatımı günün sonunda ona göre yaşamıştım. Neden kendime hiç değer vermemişim neden her şey böyle başladı böyle devam eder mantığıyla gitti bilmiyorum. İnsanlar ilişki bitiyor ders çıkarıyor diğer ilişkiye arkadaşlıklara işlere geçiyor. Benim bunları atlatmam için evde kalıp uzun depresyonlara girip o duyguyu veya durumu tüketip çıkınca kendime geliyorum. Arkadaşlıklarımda bana yapılan yanlış davranışlara tahammül ediyorum. Ama onlar terapi alıp zaten doğru olanları öğrenince durumu bana kullanmaya başlıyorlar. Öz saygıları artıyor evet ama o zamana kadar vefa borçları bitiyor sanki. Hemen etiketleyip ben iyiyim doğruyum değerliyim diyip devam ediyorlar. Ama konu benim sınırlarım olunca keyiflerince davranıyorlar. Doğru ne kime göre nasıl davranacağım dengem o kadar şaştı ki. Son 2 senede bir ilişki yaşadım ama bu benim hayatımı öyle bir değiştirdi ki resmen hayatı öğretti bana. Önceden sevginin iyileştirici gücüne inanırdım. Aldatıldıktan sonra 4 sene geçmişti. Biriyle tanıştım. kıyafetlerimden ödün verdim mutlu güzel bir ilişkim olacaksa fedakarlık etmeye hazırdım. Ama o kişide eski ilişkisini unutamamış biriydi zamanla saklanan notlar rahatsız olmama rağmen duruyordu. Bana yalan söylüyordu bir şeyler gizleyip saklıyordu. İkimizde hayatımızın savrulduğu dönemde bulmuştuk birbirimizi ben hayatı hiç tanımayan biriydim. O ise eskiden çok sevmiş yorgun biriydi. Birlikte olamadık. Beklentiler uyuşmadı. Aradan 2 sene geçti bu süreçte bir yakın arkadaşım dediğim insanla tamamen bu terapi olayında örnek verdiğim olayı yaşadık ve tamamen bitirdik. Bir diğerinin her şeyinde en ön sırada ben varken o benim hayatıma hiç dokunmamış gibiydi. Hep bir arkadan konuşmalar hep bir suçlamalar. . Ne ben artık oradaki fedakar insanım ne anlayışlı ne de içinde sevgi tohumu kalan biriyim. Hayattan öyle uzaklaştım ki. İçimde hep bir yanım kendine güzel bir çevre kurmak istiyor. Ama kendime bakıyorum hiç geliştiremedim kendimi. Eski sevgilimin bu özelliklerinden dolayı ona çok özenirdim. Çok güzel okullarda okumuş çok güzel düzgün çevresi hep kendini geliştiren insanlar var etrafında hobileri çok güzel disiplinli bir yaşamı vardı. O hayatın içinde olmak isterdim. Aslında beni çeken de buydu başta. Kendi çevrem çok saçmaydı. hep evlilik çeyiz kafasında tiplerdi beni hep aşağı çeken insanlardı. Onu görünce gözümde çok idealleştirdim. Ama beklenti ve düşünce tarzlarımız uyuşmadı. Birlikte birbirimize bir şeyler katarız diye düşünürken bana öyle şeyler yaşattı ki. Hep gözden çıkarılan insan ben oldum. Benim hiç çevrem kalmadı. İşim yok yaşım gereği artık daha olgunum eskisi gibi her şeyin sevgiyle aşılacağı değil artık seni gerçekten kim düşünüyor sana gerçekten ne iyi geliyor bunları önemsiyorum. Hayata dar bir pencereden bakmayayım diyorum ama bu sefer de evde boş oturan ne istediğini bilmeyen birine dönüştüm. Şimdi o kişi pişman seviyor ama dönmüyor çünkü ben kıyafetlerime geri döndüm. Şöyle bir kafamda düşünüyorum evet çok güzel hayat tam istediğim gibi konuşma sohbet muhabbet çevre olarak ama ben oraya dönersem kıyafetlerimden ödün verirsem o hayal ettiğim hayatın tadını kendimmiş gibi çıkaramayacağım. Bir yere giderken o hayatın içindeyken aşk uğruna fedakarlık yapmış ama eğreti duran biri olacağım. Belki de bu o insana o insanın özelliklerine çekilmemden dolayı ama onunla çok güzel vakitte geçirdik. Benim hobilerim arkadaşlarım işim yok son 2 senede olanı da kaybettim. O insan benim fedakar olmamdan etkilendi gerçekten sevdiğim için çoğu zorlukta kaldığımı gördü o da bana bağlandı sevdi ama şu an dengeler öyle bir değişti ki bir arada olmak mı olmamak mı daha iyi bilmiyorum. Kendime edinmek istediğim hayat benden çok uzakta evet belki 1 senede bambaşka bir hayat başlar benim için ama yaşım 30 ve imkansız geliyor. Hayata çok uzaklaştım. Sizce ben kendimi tanırken bir yolu izlerken bu ilişkiye evet ya da hayır derken ne yapmalıyım.
Gizli KullanıcıBabam annemi en yakın arkadaşı ile aldatıyor ne yapmalıyım
Bugün babamın telefonunu almam gerekti bir şey için ekranı acitigimda tiktokta açık kaldığını gördüm sohbetler dikkatimi çekti çünkü komşumuz ela ile bir sohbeti vardı ela abla evli ve annemin en yakın arkadaşıydı sohbete girdiğimde bir yıldır ilişkileri olduğunu söylüyordu ela abla hatta fiziksel ilişkiye girdiklerini dair bir kaç imali mesaj gördüm ama babam sadece ihtiyaclari icin kullanmış gibiydi ela ablayı ela ablada bunu paragraf paragraf yazmıştı işte ben bir yıldır seni seviyorum sen ise karını umursamadan benim dışında daha bir sürü kızla beraber oldun fln yazmıştı şok oldum hatta şöyle bir şey vardı "ben her işten ciktigimda eve heyecan ile gelip yemek koymadan bir bahane ile size ugradigim da sen benim yüzüme bakmadın" fln yazıyordu babam önceki sohbetleri silmiş sanırım bundan önce hiç sohbet yok bende hemen olanların fotoğrafını çektim ve özel klosore ekledim ne yapacağımı bilemiyorum annem babamın borçlarını kapatmak için ise gidiyor eve yorgun argın geliyordu kendisine zaman bile ayiramiyordu şimdi bu gördüklerim benim canımı çok yaktı anneme söylemeliyim bence ama nasıl babam çok sinirli bir adam korkuyorum ama bu annemin de hakkı bana yol gosterin lütfen
Gizli Kullanıcı
