Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
VERDİĞİM DEĞERİ İLGİYİ GÖRMÜYORUM
HOŞLANDIĞIM KIZ BAN VERDİĞİM DEĞERİ İLGİYİ VERMİYOR İSTEMİYOR SIKILIYOR BENDEN GİBİ HİSSEDİYORUM BEN ONU CANIMDAN ÇOK SEVİYORUM HERŞEYİ YAPIYORUM HEP SAHİP ÇIKIP HEP KONUŞMAK İSTİYORUM ZAMAN AYIRIYORUM O BENİ ŞÜPHELENDİRİYOR SIKILDIMI İSTEMİYORMU SEVMİYORMU DİYE BANA DEĞER VERMESİNİ İSTİYORUM HEP BENLE KONUŞSUN BANA BAĞLANSIN BANA İLGİ VERSİN İSTİYORUM BENİ ÇOK ÜZÜYOR BUDA VERDİĞİM DEĞERİ GÖRMÜYORUMMMMM YARDIMCI OLURMUSUNUZ NE YAPMAM LAZIM LÜTFEN. ..
Gizli Kullanıcı
Kız kardesımın kımseyı dınlemeyısı...
Merhaba kendım için değil 18 yasındaki kız kardesım adına sıze danısmak ıstıyorum. Ben ablası olarak baska sehırde yasıyorum kendısı annem ve babamla yasıyor. Kardesım dısarıyla cok temas kuran bırı degıl, insanlarla ıletısımı cok zayıf, sosyal hıcbır ortama gırmek ıstememesının yanı sıra yenı ınsanlarla tanısmayı ıstemeyen biri. Böyle olmasının onune ne yapsakta gecemıyoruz aksıne suan daha buyuk bır problemle karsı karsıya kaldık ve bu durumu sıze aktarıp en azından bızi yonlendırmenızı rıca edıyorum. Şuan annem ve babama cok karsı geldıgını, evden kacmak ıstedıgını duydum. Böyle bır durumda nasıl bır yol ızleyebılırız. Kimseyı dınlemıyor cevabınızı merakla beklıyorum tesekkurler.
Gizli KullanıcıTravmalı çocukluk nedeni ile oluşan kişilik bozukluğu ile nasıl baş edebilirim?
Ben 19 yaşında bir gencim, babasız büyüdüm yani bebeklikten itibaren babamı ve ailesini hiç görmedim. Annemle büyüdüm ama annemle de pek yakın bi ilişkim olmadı hiçbir zaman. Annem hep çok çalışan, çok meşgul benimle fazla ilgilenemeyen bir anneydi. Bizim birlikte pek fazla anımız yoktur. Beni sevdiğini bilirdim içten ama hepsi bu. Annem sevgisini belli eden, sarılan, sevgi sözcükleri söyleyen bi kadın olmadı hiçbir zaman. Keza sinirlendiği zaman ağzından çok kötü kelimeler çıksa bile iyi şeyler çok nadir duyarım ondan hep. Tartıştığımız zamanlar “keşke hiç olmasaydın, sana katlanmak zorunda değil kimse, bırakıp gidicem seni” gibi cümleler çok duydum maalsef. Aslında annem çalıştığı içinde beni anneannem büyüttü. Anneannem çok sevgi dolu bi kadındır annemin aksine sevgisini gösterir ve hep belli eder fakat bana göre hiç bir sevgi anne ve babanın yerini tutmuyor. Bende ergenlikten sonra bunun eksikliğini hissedip annemle birçok kez konuşmayı denedim bu durumu fakat her seferinde olumsuz dönüt aldım. Annem benim için çalıştığını ve benim bencil olduğumu söylerdi hep. Ve 3 yıl önce annem evlendi ve bizim evlerimiz tamamen ayrıldı. Ben anneannemle yaşamaya devam ediyorum annem ise eşiyle. O kadar sevgisiz büyüdümki ve bunun eksikliğini o kadar hissettimki hayatım boyunca o sebeple bütün arkadaşlık-romatik ilişkilerim sorunlı oldu hayatım boyunca. Şuan ise gerçekten sevildiğime o kadar inanmıyorumki romantik ilişkilere girmiyorum bile çünkü hiçbir erkeğin gerçekten sevebileceğine inanmıyorum her erkek ne olursa olsun bir gün aldatır gibi geliyor. Her zaman ikinci bi kadın olduğuna inanıyorum. Hayatıma birilerini almakta gerçekten çok zorlanıyorum ve kimseye yaklaşamıyorum sanki kendi etrafıma duvar örmüş gibiyim Gerçekten sevilip sevilmeyi bu kadar isterken bu duyguyu hiç yaşayamayacak olmak o kadar üzüyor ki beni bununla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum. Ayrıca insanları çok kolay hayatımdan çıkartabiliyorum ne kadar seversem seveyim en ufak birşeyde üzüldüğüm dakika yapamadığımı anladığım dakika o kişiyle iletişimimi kopartıyorum ve bir daha dönüşü olmuyor. Bu sadece romantik ilişkilerdede değil arkadaşlık ilişkilerindede böyle. Sosyal biri olmama rağmen hareketlerime, söylediklerime hep dikkat ediyorum yanlış birşey yaparsam beni sevmeyeceklerini hakkımda kötü şeyler düşüneceklerini zaddeniyorum. Kafam her zaman o kadar çok dolu ki gerçekten kendimi çok yorgun hissediyorum.
Gizli KullanıcıPişmanım ve kafam karışık ne yapmalıyım ?
merhaba ben 3 yıldır ilişkim var. İlk başlarda cok değer veriyorduk birbirimize. Üniversiteyi bilene ilk yılını bıtırmeden geri döndüm okulumu terk ettim. ilk kez kız arkadaşımın bekaretini bozdum. Devamında da çok kez cinsel ilişki yaşadık. Askere gittim beni bekledi yeni geldim. Bana halen daha değer verdiğini görüyorum. Bekaretini de bana verdiği için benimle evlilik hayali kuruyor. Çok ümit verdim çok sevdim onu 3 yıl süre boyunca. Fakat ben artık sıkıldığımı düşünüyorum sevgim bitti ve bitirmek istiyorum. Askerden geldiğimde bunu anladım. Coğu zamanda kavga ediyoruz aslında. Ayrılırsam Ah alırım pişman olurum hayatım düzelmez diye düşünce hissine kapılıyorum. Cinsel deneyimler yaşadığımız için pişmanlık hissediyorum dediğim gibi. Keşke Okulumu onun için terketmeseydim. sırf uzak mesafe olmasın dıye terkettim. onun benle geleceği hayali var ama benim hayalim yok ne yapacağım ? Ben bu hislerimi söyleyip ilişkiyi bitirmekten çekiniyorum. Bunları düşünmekten pişmanlıklardan kafayı yemek üzereyim. Kız arkadaşım ayrıca Epilepsi hastalığı var. Sayemde hastalığı iyi yere gelsede halen daha devam ediyor. Bundan dolayı da kıyamıyorum bırakmaya.
Gizli KullanıcıEndişe
Ben birkaç haftadır işten çıkmak istiyorum fakat ne zaman cesaret edip bunu söylemek istesem bi şekilde söyleyemiyorum şöyle derlerse böyle olursa gibi düşünceler dolanıyor kafamda ne tavsiye edersiniz cevaplarsanız sevinirim kendimi mutsuz endişeli hissediyorum kafaya çok taktığımı düşünüyorum eğitim Hayatımda böyleydi sınıftan fazla çıkamazdım kantine bile çok nadir gitmişimdir kafamda çok kurarım kötü senaryolar işlerinde çalışırken baskı kaldıramam alınırım yanlış yapmaktan korkarım kendimi ifade edemiyorum ve çok utangaçım hassas bir insan olabilirim çabuk kırılıyorum maalesef durum böyle teşekkürler
Gizli Kullanıcıİçine kapanıklıktan nasıl kurtulabilirim?
Merhaba kızım 9 yaşında ki kızım sesim yükselse cevap vermiyor veremiyor hakkını savunmuyor. Her olayı içinde yaşıyor bir fikri yok alternatif düşüncesi yok çok üzülüyorum benimle sohbet etmesini dertleşmesini düşüncelerini örgüzce söylemesini istiyorum bu konuda kitap önermenizi ve nasıl bir yol izlemem gerektiğini anlatır mısınız öğüt verdiğimde beni önemsemez istediklerini yapar benim söylediklerimin pek bir önemi yok onun için düzelmesi için ne gerekirse yaparım
Gizli KullanıcıMerhabalar ani değişimilerim oldugunu dusunuyorum beynim her şeyi cidiye alıyor nasıl geçer
Duygu değisimlerim var nasıl iyi olurum Beynim her seyi cidiye alıyor ondan dolayı sinirleniyorum ve bu normal degil yardımcı olursanız sevinirim napmam Gerek ruh halim cok değişiyor her saniye her gun ve benim hayatımı cok etkiliyor psikoloğa gitmelimiiym çünkü bir daha gel dedi ama annem benle gelmiyor yanlız olunca bide iç catısma artar gercekmis gibi gelir insana haksımıyım sizce ☺️
Gizli KullanıcıKendimi hiç mutlu hissedemiyorum zevk almıyorum hiç birşeyden
kendimi hiç mutlu hissedemiyorum hiçbir şeyden zevk almıyorum hayat boş gibi geliyor kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum hayatı hiçbir şekilde mutlu olamıyorum kendimi hep yorgun hissediyorum hep halsiz bazı alışkanlıklarından vazgeçemiyorum bu durumda beni aşırı rahatsız ediyor hiçbir şey yapmadığım halde bile çok yorgun oluyorum hiçbir şey yapasım gelmiyor hiçbir şeyde beni mutlu etmiyor artık her ne olursa olsun hep üzülüyorum ağlamak istiyorum ama artık Ağlayamıyorum bile
Gizli KullanıcıMerhabalar bir olay hakkında kaygılanıyorum birine özel bir şeyimi attım tehdit etti beni napmalıyım
Ani değişimilerim var kaygılanıyorum bide boşluk hissi, depresyon, iç catışma, bunlar neyin kaynağından geliyor bide her gün her saniye yaşıyorum bunu kendime zarar vermemek icin kendimden de kaçmak istiyorum ama iste ilaçla geçermi selectra kullandım 50mg etkisi yok dozunu artırsalar gecermi çünkü selectra ilk başta iyi geliyordu yardımcı olursanız sevinirim iç çatışmaya gidiyorum kendimle bu normal değil nasıl geçer ☺️
Gizli KullanıcıNeden hiçbir şeye yetişemiyorum. Aile okul dersler sınavlar arkadaslar sevgili ödevler...
Birgün oluyor okul sonra ödev onlara vakit ayırayim derken ne sevgilime ne arkadasıma ne aileme yetişebiliyorum. Diğerleriyle ilgilenmeye kalksam derslerim aksicak ve bu benim icin korkunc bir şey. Ne yapmam lazım nasıl düzene sokucam saatlerdır sınav için ağlıyorum ve bunu kimseye sevdiğime bile anlatamıyorun o kadar zor geliyor ki nolur biri yardım etsin artık gerçekten dayanacak gücüm kalmadı herkesle kavgalı olmaya basladım
Gizli Kullanıcı
