Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu

Yalnız kalmayı neden istiyorum?

Sadece gün boyu uyumak ağlamak istiyorum. Çevremdeki insanların beni gerçekten sevdiğini düşünmüyorum. Evet yalnız kalmayı tercih ediyorum ancak bir o kadar korkuyorum nedeni yok. İnsanlardan nefret ediyorum ancak bir o kadar da onlarla ilgileniyorum. Ailemin beni sevmediğini düşünüyorum çünkü hep beni başkalarının çocuğuyla kıyaslama yapıyorlar ve ben kıyaslanmaktan nefret ederim. Bir kere bile iyi misin demediler hep eğitim eğitim ve başarı başka bir şey yok

Yurtta yaşamak zor geliyor

Merhabalar lise yurdunda kalan 10. sınıf bir öğrenciyim ve sömestri tatilinden yeni döndük ve dün yurda dönmek benim için çok zor oldu. Aileme çok düşkün biriyim ve bu seferki evden ayrılışım çok zor oldu benim için. Bugün sık sık ağladım çünkü kendimi durduramıyorum. Bir yandan da ders çalışmaya başlamam lazım çünkü buraya gelmemde bir sebep var. Bu durumu nasıl daha kolay atlatabilirim?

Kaygı ileride kalp hastalığı oluşturur mu?

Ben küçüklükten beri kaygılı bi insanım hemen heyecanlanıyorum kalbim hızlı çarpıyor yemeklerden sonra çok yediysem yine kalbim sanki daha hızlı atıyor ekg çektirdim ama birşey yok dediler hastaneye gittiğimde tansiyonumu ölçerken çok heyecanlanıyorum kendime engel olamıyorum ve internetten araştırmaya başlıyorum internette kalp krizi geçirme ihtimali yüksek kaygılı kişilerin yazıyor bunları okudukça daha kötü oluyorum şuan 27 yaşındayım ileriki zamanlarda kalp hastalığım olurmu diye çok korkuyorum Gittiğim psikiyatri hayır öyle birşey yok dedi ama ben yine düşünmeden edemiyorum Heyecan kaygı bunlar kalbimizi etkiliyormu?

Hayattan nasıl tad alırım?

Merhaba hemen konuya gireyim ben hayattan tad alamıyorum her şey için kendimi yetersiz hissediyorum üstümde sürekli bir ölü toprak var hiçbir şey yapmak istemiyorum kendimi yetersiz görüyorum anneyim iki çocuğum var çok hayalim var çok şey istiyorum ama hiçbirisini yapamıyorum başaracağımı daha doğrusu inanmıyorum bu hayatta hep böyleydim bu yaşıma kadar hep bir şeyler istedim bunun için azda olsa çaba gösteriyorum ama bir anda bırakıp veriyorum hayatta güzel yerlere geleceğimi inanmıyorum inanamıyorum daha doğrusu okb hastasıyım Bunun verdiği hastalık da etkiliyor olabilir bilmiyorum ama gerçekten hayata dönmek istiyorum mutlu olmak istiyorum bir şeyler yapmak istiyorum bir şeyler yapabildiğime inanmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum yardımcı olur musunuz bu konuda neler yapabilirim

Her işi aynı anda yapmaya çalışıyorum

Hiçbir işimi tam olarak bitiremiyorum. Başlıyorum tam işin ortasında bir bakıyorum kendimi başka birşeyle uğraşırken buluyorum. Biriken bulaşık, yıkanan çamaşır yığınları, yıkanacak çamaşır yığınları, düzenlenecek odalar, alakasız yerlerden çıkıp çoğu da kaybolan eşyalar. Ve en sonunda hepsi birbirinden bağımsız yarım kalan toparlanmayan şeyler. Sadece işte de değil hobilerimi de bitiremiyorum. Örneğin sabah dikişe başlıyorum akşam örgü örerken çıkıyorum. Planlama yapıyorum ama yaptığımla uzaktan yakından alakası olmayan sonuçlarda buluyorum kendimi. Çok buluşmalara katılamıyorum,misafir kabul edecekken de zorlanıyorum işlerimi bir türlü toparlayamıyorum diye

İletişim

Kendimi nasıl ifade edebilirim?

merhaba. kendimi açıklamam, bir şeylere cevap ya da karşılık vermem gerektiğinde cümleleri kafamın içinde çok güzel dile getiriyorum. bütünlüyorum. ama bunları dile dökerken ya kelimlerim dolanıyor ya da anlamsızca şeyler söylüyorum. konuşma, ifade etme yetimi kaybediyorum gibi oluyor. kendimi yazarken de güzel ifade ediyorum ama işin sonu kelimelere dökmek olduğunda tam anlamıyla başaramıyorum. derin bi konuşma yapmam ya da kendimi ifade etmem gerektiğinde konuşmayı başaramadığım gibi bir de ya gözlerim doluyor ya da sesim, ellerim titremeye başlıyor. konu her ne olursa olsun her zaman bu şekilde oluyorum. bunu aşmak istiyorum çünkü kendimi ifade edemeyince ya da yetersiz ifade edince istemediğim şeyleri kabullenmiş oluyorum ya da karşı taraf beni dinlemiyor, dinlese bile önemsiz görüyor. bunu kalıcı olarak aşabilmek istiyorum. teşekkür ederim.

Aile

Evliliğim çok kötü gidiyor

Kavga ettiğim için eşimin ailesi ile görüşmüyorum. Eşimde beni hiç bir zaman savunamıyor kendisi bilerek isteyerek savunmadı zaten. Eşim hep ailesini haklı görüyor ve benim üzerime çok geliyor. hayatta annesine laf söylettirmeyip benim aileme ağzına geleni sayıyor. Evliliğimizin başından beri bir sürü kavga ettik. Hiç bir şey düzelmiyor. Ben çok yoruldum boşanamıyorum da boşanırsam başıma ne gelir diye korkuyorum :(

Eşimin arkadaşlarının manitaları güzel mi diye sürekli onları stalklamak

eşimin arkadaşlarımın sevgilileri güzel mi diye sürekli bakıyorum. Her gün onları stalklıyorum. Güzellerse aşırı derece de modelim bozuluyor. Bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. Çok etkiliyor bu durum beni,gün boyu moralim bozuluyor. Alışkanlık haline gelmiş. Psikolojik olarak kötü durumdayım. Kızlar güzelse eşim görmeden arkadaşlarının hikayelerine ben bakıyorum hemen. O görmesin diye. Kendimi de hiç beğenmiyorum bu yüzden :( çirkin hissediyorum. bunaldım bu durumdan

İletişim

Birini unutamamak

Onunla aramda hiç bir şey olmamasyna ragmen hala unutamiyirum. sadece bana bakiyordu bende ona bakiyordum hiç bir konusma bile olmadi Şimdi ben rusyada tip okuyorum onu gormek istiyorum hic kimse de boyle duygular yasamamistim 9 ay oldu belki onunla hic bir yerde gorusmicem ama yinede gormek istiyorum be bilim konuşmak falan sakin ve yalniz kaldigimda aklima geliyor oysaki beni seven bi cok insan var ama ben onun gibisini istiyorum

Eskiden yaşanmış şeylerle ilgili şimdi kendini suçlama

Eskiden erkek arkadaşımla daha doğrusu erkek arkadaşımla birlikte cinsel ilişkiye girmiştim ondan sonra dört veya beş kişiyle bir cinsel yakınlığım oldu ondan sonra hayat hiç normal olmadı sürekli kendimi suçladım biri bana iltifat etse bir iş başarsam ve biri beni bu konuda övse hep aklıma eskiden yaşadığım cinsel ilişkiler gelir ve kendimi suçlar ve bunları hak etmediğimi düşünürüm ben artık bunları yapmayacağıma söz verdim yapmıyorum da ama sürekli aklıma takılıyor ve çok düşünüyorum sanki eskiden yaşadığım şeylerden dolayı yani cinsel ilişkilerden dolayı ne oruç tutabilirim ne namaz kılaabilirim ne dua edebilirim ne bir iltifat hak edebilirim ne bir ciddi ilişkiye çıkabilirim varabilirim bunlara hakkım yokmuş gibi hissediyorum sırf bu girdiğim cinsel ilişkilerden dolayı insanların düşüncelerini çok fazla umursuyorum çok takıyorum insanların düşüncelerini umursamayıp düşündükçe kendi kendimi yiyorum özgüvenim düşüyor sürekli kafamda kuruyorum sürekli her şeyin olumsuzunu düşünüyorum sırf bu girdiğim cinsel ilişkilerden dolayı bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum sürekli kafama takılıyor düşündükçe resmen kendimi öldüresim geliyor bu yaşadığım cinsel ilişkiler daha doğrusu cinsel ilişkiler değil de bazı şeyler yaşanmışlıklar insanların kulağına gitmiş insanlar da bunu konuşuyor sanki sürekli beni konuşuyorlarmış adım çıkmış gibi hissediyorum ve bu düşünce beni daha da kötü hale getiriyor bunun için ne yapmam gerekiyor inanın ki bilmiyorum bu düşünce beni mahvetmek üzere