Eğitim Kategorisi

Kendi kendimi sabote mi ediyorum?

Üniversite hayatını oldukça uzatmış bir öğrenciyim gerçi lise, üniversiteye hazırlık yıllarında da çalışkan olduğumu hatırlamıyorum hatta sanırım tüm hayatım çalışmak,başarılı olmak isteyip bunu yapamamakla geçti. Yapamamak diyorum çünkü bu keyifle süren bir süreç olmuyor yani aslında ben hep çalışkan başarılı olmak istiyorum ama nedenini çözemediğim bir şekilde olmuyor. Makine mühendisliği okuyorum ve bölümüm de gerçekten zor evet ama hiçbir zaman hiçbir ders için sadece bir gün bile içime sindi gerçekten çalıştım diyemiyorum bu yüzden de bölüme laf etmekten önce kendime bakıp ve neden başarısız olduğumun baş kahramanını görüyorum. Aslında ne kadar saçma değil mi? Çalışmak istiyorum ama masaya oturamıyorum bazen oturuyorum ama derse bakabildiğim süre 15 dakika sonra hoop başka şeylerle uğraşyorum. Oldum olası ders çalışmaz tembel olarak nitelendirdim kendimi ama geçmiş zamanda bu durumun beni çok üzdüğünü yıprattığını farkettiğim süreçte bunun acaba tembellik olmayabilir mi düşünceleri yer etti aklımda. Dikkat dağınıklığım olduğunu düşünüp destek almak adına gittim ilaç kullandım ama o da hayretmedi ve bu süreçten sonra dikkat dağınıklığı ya da başka sebepten değil de ben kendi kendimi mi engelliyorum diye düşündüm. Ama bu çok saçma geliyor. Hayatım şuan bana bağlı ve ben her şeyden bihaber zaman öldürüyorum sadece üstelik sınavlarıma 10 gün kala bile bu boşa zaman öldürme olayı sürüyor. Son günlerde de yetişmeyecek düşüncesi. .. İşte tüm yıllar böyle geldi geçti. Bazen kendime çok öfkeleniyorum çünkü istediğim hayat için ders çalışmam öğrenmem lazım ama hep erteliyor sıkışınca da gerginlikten bir şey yapamıyorum. Ama son 2 3 haftadır yetiştirebilecekken asla kafamı veremedim koskoca bir gün toplasan verimli 30 dk çalıştım bu da hiçbir şey gerçekten. Ne yapıcam bunu nasıl aşıcam bilmiyorum. Ben acaba kendimi sabote mi ediyorum? Bu davranış şekillerinden nasıl kurtulabilirim?Teşekkür ederim.

Ders çalışmak için odak problemini nasıl aşarım?

Yaklaşık 5 aydır evdeyim üniversitem bittiğinden beri. Eve gelir gelmez DGS çalıştım 15 gün boyunca aralıksız ondan sonra ki 2 ay da kpss hazırlandım günde 7-8 video izleyip konuları bitirdim test ve deneme çözdüm. Sınava girdikten sonra dinlendim bir süre ve 3 aydır molasız (2-3 gün özel durumlar hariç) DGS çalışmalarına başladım ve bir süredir ders çalışmamı kontrol edemiyorum. Odak problemi yaşıyorum, soruları çözemiyorum ve çözünce çoğu yanlış veya boş oluyor bu da benim moralimi çok bozuyor. Ruh halim de bozulmaya başladı, evdeki herkesten tiksiniyor ve kimseye katlanamıyorum. Çok uyuma ve kabuslar görmeye başladım. Derslerime geri dönmek istiyorum nasıl yapabilirim bilmiyorum. Bir süredir çok zorlanıyorum. İstediğim üniversiteye ve istediğim bölüme devam etmek istiyorum. Annem sürekli bir yeri kazan yüzümüzü kara çıkarma emeklerimizi boşa atma diyor. Çok öfkeleniyorum zaten normal çalışma saatlerim molalar dahil sabah 10'dan akşam 9'a kadar. Derslerime geri dönmek istiyorum ama ruh halim ve odak problemim çok engel oluyor bu konuda ne yapabilirim.

Psikolojiye takmış, yks için 2. Mezun senesinde olan birine öz denetim hakkında tavsiyeniz ne olurdu?

Psikoloji okumaya çok takmış durumdayım. Fakat yks senemde 2. Mezunumdayım. Daha çok yks odaklı olmam gerekirken psikoloji hakkındaki merakıma yenik düşüyorum. Kendimi geliştirmem gerekiyor gibi düşüncelere dalıp kendimi kitaplar okurken makaleler arasında gezerken buluyorum. Asıl odaklanmam gereken konuya odaklanamıyorum. Aslında kaçıyorum çünkü üniversiteye gitmekten korkuyorum. Ailemden ayrılmak benim için çok zor, tıpkı bir bebek gibi onlara muhtaç hissediyorum. Ailem beni sorumluluklarla değil bizzat yöneterek büyüttüler. Elim kolum bana ait değilmiş, o üniversiteye kendim gidemezmiş gibi hissediyorum. Ayriyetten çok mükemmelliyetçi bir insanım. Başarı hakkında da birçok kaygım var. Başarısızlık benim için terk edilme korkusuyla, eziklikle, harika olmamakla bezenmiş durumda. Üstelik 2 senedir hiç sıkı çalışamıyorum, sınav anında da kendimi yapamazken buluyorum. Resmen beynim çalışmama engel oluyor ve işte o başarısızlık ayağıma geliyor. Kendime dair bir öz denetime nasıl sahip olacağımı nasıl onlardan ayrılacağımı bilmiyorum. . Ailem güncel olarakta bana güven duymuyor, sorumluluk almam gereken konularda sorumluluk alamıyorum ki pratik yapabileyim. 3 yıldır kendi sorunumu kendim çözmek için psikolojiye sarılıyorum, aldığım tek sorumluluk da bu olsa gerek. .. Bulamadım. Kendi kendimi sabote ediyorum, artık araştırma bahanesi ile çalışmıyor başarısızlığı kendi ayaklarıma getiriyorum. Kendime sorabileceğim bazı soruları düşünüyorum, (sorunlarımı çözmek için) Onları da bulamıyorum. Peki ne yapacağım ben? Sorumluluk almaktan korkar hale gelmişken, sorumluluk almanın o kadar kötü birşey olmadığını söyleyerek kendimi mi avutacağım?Yada zaten sınav için başarısız olmuşken "bak o kadar kötü değilmiş" mi diyeceğim kendime?Sevilmek için, terk edilmemek için, başkaları için çalışıyorum adeta, kendim için çalışmazken "bu sefer olacak" diye nasıl söyleyeceğim kendime?Deniyorum ama yapamıyorum. Artık hayallerim ve kendi hayatımı kurabilmem için bir yardıma ihtiyacım var. Bu yazı da hayatımda aldığım 2. Sorumluluk olabilir. . Peki ben ne yapacağım? Öz denetim hakkında kendimi geliştirmem gerektiği aşikar. En azından sınav anına kadar kendimi nasıl çalışmaya zorlayacağım? tavsiyelerinize ihtiyacım var. .

Nasıl sınav kaygısından kurtulurum?

Sınav başlamadan önce kalbimde bir ağrı hissediyorum ve strese giriyorum zar zor nefes alıyorum sanki bayılacakmışım gibi hissediyorum bunu aşabilmek için kendime yapabilirsin gibi nasihatlarda bulunsamda işe yaradığı söylenemez bu konuda gerçekten çok üzülüyorum ancak keşke elimden bişey gelebilse tek yapabildiğim bir şey var oda kendime nasihat vermeye çalışıp sakinleşmeye çalışmak tek istediğim bir şey var oda sınav stresinden kurtulmak

Tıp okumak için bu senede hedefime ulaşamamaktan çok korkuyorum

Ben geçen sene kötü olmayan ama benim için kötü olan bir sıralamadan ilk kez mezuna kaldım. Tek hedefim tıp okumak yani ilk 50bine girmek zorundayım. Geçen sene içinden çıkamadığım bazı durumlardan dolayı deli gibi çalışsamda verim alamadım. Geçen sene Bursa’nın en zor okulundaydım ve durumum kötüydü bu sene dershaneye gidiyorum çok başarılıyım geçen seneye göre. Ama içimde huzursuzlukta var ya benim başarım değilse de bu dershanenin sınavları çok kolaysa diye ben bu sene de doktor olamam diye çok korkuyorum çünkü olmak için kendimce değerli sebeplerim var

Atanmadan dolayı özgüven eksikliği yaşıyorum

Atanmadan kendimi iyi hissedemiyorum öz güvenimi kaybettim istediğim başarıyı elde edemiyorum aslında her istediğimi başaran birisiyim ama bu konuda yapamadım ekonomik olarak özgür hissetmek istiyorum statüme kavuşmak istiyorum yapamadım ve Bu durum beni negatifliğe sürüklüyor karışık duygular hissediyorum ve bu duygular her anımda beni olumsuz etkiliyor sinirli ve olumsuz bir birey oldum ne yapmam lazım bu durumun üstesinden gelmek istiyorum.

Toksik sınıf arkadaşları ile nasıl baş ederim?

Liseliyim, sınavlardan hep yüksek puanlar alıyorum ve bu insanların hiç hoşuna gitmiyor içten içe kıskanıyorlar gibi hissediyorum. Bana gelip bunu nasıl başardığımı sorup şaşkınlığa giriyorlar. İçten içe onlara samimi olarak görünen yaklaşımları ve söylemlerinin alt metininde hep iğneli sözler yatıyor. Bu da beni rahatsız ediyor. Sınıf arkadaşım benimle bu yönden yarış ve rekabet içinde, ben ondan 2 puan az not aldığımda mutlu olup kibirleniyor. Benim de bir sorunum var tabi; benden yüksek puan alanları biraz kıskanıyorum. Bunları nasıl aşıp yoluma devam ederim? Sevgiler, teşekkür ederim!

Kızım evdeki ödevlerini dogru yapıyor sınavlarda yapamıyor düşük not alıyor

Kızım dördüncü sınıf öğrencisi ve evde verilenleri eksiksiz yapıyor okulda sınavlarda başarısız oluyor öğretmeni ile görüştüğümde kafası sürekli dalgın sanki okula değilde oyun oynamaya geliyor diye tepki verdi keza rehberlik öğretmeni ile görüşmede yaptım kendisi çok fazla sınır koymamamız konusunda konuştuk. Babası doğdu doğalı hep uzakta çalıştı evde olmadı çocukta babasıyla büyüyemedi öğretmeni babaya duyulan eksiklik yüzünden böyle olabilir demişti kızımla konuşmaya çalışıyorum. Sadece yüzüme bakıyor net cevaplar alamıyorum sürekli takıp halindeyim ödevlerini soruyorum bilmiyorum diyor arkadaşlarına neden sormadın dediğimde ise cevap alamıyorum . evde tüm ödevi testlerini doğru yapan bir öğrenci okulda neden başarılı olmuyor bunu aklım almıyor. Nasıl bir yol izlemeliyim?

Disleksi ve dikkat eksikliği mi var bende?

Çocukken yalnız bir çocuktum okul zamanı gelince anaokuluna başladı hatırladım kadarıyla en keyifli iyi sayılabilecek günlerdi ama sonra ilkokul birinci sınıf başladı benim hayal ettiğim gibi gitmedi hayallerim yıkıldı okuma da güçlük yazm da güçlük matematikte güçlük yaşadım ben de herkes gibi yapmak istiyordum ama bir neden dolayı yapamıyordum öğretmen kötü davrandı başka okula kaydımı aldırdık zaman geçti ben yine zorlandım bir sorun var diye anneme söylediler meğersem ben hem disleksi hem de dikkat eksikliği varmış ama çok değil akranlarım bile fark ettiler benle uğraştılar kimse destek olmadı babam dünyadan haber annem beni kusurlu gördü görmedim zaman geçti ortaokulla gidince kendimi biraz çözdüm yapmaya çalıştım ama temel yoktu aradan zaman geçti liseye geçtim lise özel okuldu zengin okullu değil okulda herkes birbirine alıştı bir tek ben alışamadım sanki her taraf aydınlıktı bi an da karanlık basınca gerçekleri görmek zorunda kaldım onlar kaynaşmışlardı ve sıra bana gelmişti akranlar benimle uğraşıyordu ama bu sefer farklıydı çünkü öğretmenlerde bana iyi davranmıyordu okuldan eve gelince ağlardım hem de çok kaşım duruş bozukluğum yanlış telaffuz solak olmam gibi şeyler en sonunda ben onların dediği gibi biriyim demeye başladım yıprattı beni sonun da okul bitti ama gel bana sor nasıl bitti bana hep derler ki sen farklısın anlamazdım kafam silmişim tam nasıl öğrendim bilmiyorum annem az çok normal davranmamış olmamdan şüphelenmiş söylememiş o zaman ruh sağlığına götürünce anlamış çok üzülmüş şuan da f harfini söylemiyorum disleksi ya da dikkat eksikliğinden olabilirmi yetişkin disleksi varmı

Gelecekteki hedeflerime olan kaygımı nasıl yok ederim?

Henüz liseliyim ve hayallerim bana göre çok geniş ve büyük. Örneğin moda tasarımcısı olup markamı tüm dünyaya tanıtmak istiyorum ve bunun çok zor olduğunu ve daha öğrenci olduğumu kendimi derslerime vermem gerektiğini düşünüyorum. Kısaca bazen hayallerimin bana göre olmadığını ama bir yandan da onu çokça istediğimi fark ediyorum. Özetle hedeflerim hakkında endişeliyim ve bundan korkuyorum. Bu kaygıyı ve korkuyu nasıl yenebilirim?