Eğitim Kategorisi

Oğlumun kaygı bozukluğu var ne yapmalıyım?

Oğlum 2 sınıfa gidiyor 1 sınıf öğretmeni ile biraz sorun yaşadığı için yapamam okuyumam bildiğim yanlış çıkar diye kendini ders konusunda ispatlayamıyor kitap okurken elini sıkıyor silgi yiyor kalem yiyor 2 sınıf oldu ama halen okutamiyor öğretmen değişti öğretmeniz çok fazla ilgileniyor ama yine aynı yapa bilmesi için ödüllendiriyoruzun o zaman istediği ödülden vazgeçiyor dikkatini dersine veremiyor hep bir korku bir endişe var Okumaması tembel liginden veya zeka geriliği değil çok zeki okulda öğretmeni dinlerken öğreniyor yapıyor ama kitap okuyamıyor kendini çok fazla kasıyor bu durum kendisini çok agresif yapmaya başladı bunun için ne yapabilirim acaba bana yardımcı olur musunuz şimdiden teşekkür ederim

Mezun senemde nasıl psikolojimi toparlarım?

18 yaşındayım ve mezuna kaldım bu sene. geçen yıl içerisinde hep asssla mezuna kalamam falan diyodum ama çalışmadım ve bu duruma geldim. şimdi hem kendimi öok yalnız hissediyorum hem de tüm netlerimin daha doğru düzgün konuları yeni yeni bitirmeye başlamışken mükemmel olmasını bekliyorum. sene içinde en yakın 2 arkadaşımla aram bozuldu ve geri adım atamıyorum bu da beni öok olumsuz etkiledi ayrıca onlar üniversiteyi kazandıkları içib zaten burda olsalar da gçrüşemeyecektik bu yüzden yins yalnız hissedicektimevet bazen bi arkadaşımla ve erkek arkadaşımla dışarda ders çalışıyoruz ama bu da verimsiz bi gün geçirmişim gibi hissettiriyo ama çıkmasam da bunalıcam kendi kendime çok düşünmeye başlayacağım2 gece rüyama matematikten kötü net yaptığım girdi zaten iyice kabusuma dönüştü işte bide ben biraz her şeyin en iyisi olmalı her şey mükemmel olmalı gibi bi yana sahip biriyim hiç doğru gelmiyo bu ama aşamıyorum odaklanmada sorun yaşıyorum gerçekten delirmeme az kaldı kendi kendime dehb teşhisi koydum bide ben bu yalnızlığı ve mükemmelliyetçişiği nasıl aşabilirim

Özelden devlete yatay geçiş sonrası gelecek kaygısı oluştu

Ben yatay geçiş yaptım özelden devlete ama aldığım tüm dersler boşa gitti başa sardı artık devam etmek istemiyorum farklı şeylere yönelmek istiyorum bunaldım iyice ama kimse beni anlamıyor başta Ailem olmak üzere çok baskı var üstümde çok stresli dönemden geçiyorum geleceğimi napcamı bilmiyorum kendimi çok yorgun hissediyorum hiç bir şey düzene girmeyecek gibi hissediyorum hiç bir şey yapmak istemiyorum şuan kimse beni rahat bırakmıyor

Her gün hedef koyup başlayamama sorununu nasıl aşarım?

Okul, iş, spor gibi sorumlulukları aynı anda yürütüyorum. Yüksek hedefleri olan biri olarak her hafta kendime belli bir sayıda film ve belli bir sayıda kitap okuma hedefi koyuyorum. Çoğu zaman içimden gelmediğinden veya bu günün çok yorucu geçtiğini bahane ederek yapmıyorum. Bazı günler de gerçekten hedeflerini yapmama fırsat kalmıyor ve ben de yapmıyorum ama bunu daha sonra bahane de ediyorum. Hedeflediğim şeyler bana fazla geliyor olabilir ancak düşük hedefler de beni tatmin etmiyor ve düşük hedef koymak motivasyonumu bozuyor. Şu anki hedefim haftada 3 film bitirmek ve haftada toplam 8 saat okuma yapmak. Bunu belli günlere ayırdım. Bu günlerden çıkınca, diğer günler hiç yapmıyorum. Bağımlılıklarımdan nasıl kurtulup hedeflediğim sorumluluklarımı nasıl yerine getirebileceğimi bilmiyorum. Hedefimi günlere ayırmak mı yoksa bir günde birden fazla hedefe odaklanarak haftasonumu boş bırakmaya çalışmak mı iyi bilmiyorum. Hafta sonu da işte çalıştığım için bol günüm hiç yok.

Umutsuzluğumla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba ben lise mezunuyum bazı sebeplerden ötürü üniversiteye gidemedim ama gidip öğretmen olmayı çok isterdim şu an evliyim bir kızım var eşimin ısrarı üzerine üniversitesi sınavına girdim iyi bir puan yaptım çocuğum olduğu için açıktan okumaya karar verdim daha sonra tercih yaptım ve bir üniversiteye yerleştim o an çok mutlu oldum çünkü yıllardır hayalini kurduğum mesleğe bir adım da olsa yakın hissettim kendimi derslere çalışmam gerekiyor ama dersler aşırı zor kızımı ihmal etmemek için o uyuyunca ders çalışıyorum bazen eşim ilgileniyor o zaman da çalışıyorum kendim için birşeyler yapmaya çalışıyorum ama kızımı ihmal ediyormuş gibi hissediyorum zorlandığım dersler yüzünden yine başaramiycakmışım gibi hissediyorum motive olamıyorum okuduğumu anlamıyorum zorlanıyorum açıkçası ama bu benim en büyük hayalim öğretmen de olmak istiyorum kızım için yetersiz kalıyor muyum yoksa sadece endişe mi duyuyorum

Konfor alanını terk edememek

Merhaba bugün üniversiteye gideceğim ilk kez bi süre geçti uyandıgımdan beri ve fark ettim ki ben konfor alanımdan çıkmak istemiyorum hatta bunun için şuan midem agrıyor. Sorun ailemden ayrı kalmak değil daha önce kaldım ona üzülmüyorum ama ne biliyim kurulu düzenimi bırakmak bana ters gibi geliyor . Elbette gittikten sonra sorun olmaz bılıyorum ama ne biliyim işte bu bir soru mu oldu onu da anlamadım ama yardımcı olursanız çok sevinirim

Akranlarım, bana karşı neden böyle davrandılar?

Eğitim hayatım boyunca hep çok başarılı bir öğrenciydim. Öğretmenlerim ve yakın çevrem tarafından hep takdir edildim. Çok saygılı ve efendi biti olduğumu herkes, söyler. Her başarı, beraberinde bazı sorunları da getiriyor. Örneğin ilkokulda ve ortaokulda sınıf arkadaşlarım, sınıfta herkesin doğum gününü parti ile tek tek kutlarken sıra bana gelince-birkaç dostum hariç- hep es geçtiler. Ötekileştirildiğimi özellikle hissettim. Lisede çok mutluydum. Rüyalarda yaşıyor gibiydim. Üniversiteye geçiş sınavında ilk 900'de yer aldım ve istediğim bölüme yerleştim. Düzenli ve disiplinli olarak çalıştım. Üniversitede sınıf arkadaşlarım tarafından gene dışlandım, ötekileştirildim. Onlara karşı hiçbir şey yapmadım. Kendi hâlimde ders çalıştım. Kımseyi kırmadım. İncitmemeye özen gösterdim. Ama onlar, benimle hiçbir şey yapmak istemediler. Sınıfça etkinlik yaptıklarında bana hiçbir zaman haber vermediler. Hep, yalnız kaldım. Ben etkinlik yaptığımda gerek aynı bölümden gerekse farklı bölümden arkadaşlarımı çağırıyordum ama genel olarak benimle bir şey yapmak istemediler. Üniversitede dışlandığımı, ötekileştirildiğimi, istenmediğimi, yalnızlığın acı yüzünü iliklerime kadar hissettim. Üniversite hayatım boyunca sadece yurt arkadaşlarımla eğlenebildim. Bazen acaba bende mi sorun var diye düşündüm. Benden yaşça büyük olanlar, hocalarım, öğretmenlerim; beni hep çok sevip takdir ettiler ama akranlarım, beni hiçbir zaman istemedi. Acaba neden?

Kendimi geliştirmek istiyorum fakat bundan kaçınıyorum

İyi günler 2. sınıf sosyal hizmet öğrencisiyim. İlk sene vakıf yurdunda kalmıştım bu sene de KYK da kalacağım. Aslında kendim istedim KYK da kalmayı fakat şuan çok tedirginim. Hafta sonu gideceğim fakat henüz hiçbir hazırlık yapmadım. Geçen sene kaldığım oda iki kişilikti ona rağmen sıkıntı yaşamıştım sürekli sinir krizleri geçirdiğim için. Bana hiçbir şey söylemeden ses kaydımı alıp müdüre vermişlerdi çok kırıldım ve kızgınım hâla onlara. Halbuki benimle konuşsalardı ben bı yolunu bulmaya çalışırdım zaten ki bunun için çaba da gösteriyordum ama her şey o kadar kolay olmuyordu maalesef. Beni insan yerine koymayıp yüzüme gülüp arkamdan iş çevirdiler. Aynı olayları yaşamaktan korkuyorum. Çekinik bir karakter olduğum için dışlanmaktan korkuyorum. Aile danışmanı olmak istiyorum. Kendimi çok fazla eksik hissediyorum çoğu konuda . Kendimi geliştirmem gerektiğini biliyorum fakat bundan sürekli kaçıyorum. Eksiklerimin üstüne gitmekten kaçınıyorum. Bu sene uygulamalı dersimiz ve sunum yapıcağımız dersler ve ben bu derslere karşı önyargılıyım Nasıl olucak bilmiyorum çok tedirginim. Yardımcı olabilir misiniz, teşekkür ederim

Kendimi çok başarısız ve yetersiz görüyorum

Yeni okula başlayacağım ve gerginim yeni insanlarla tanışmak beni geriyor bundan nasıl kurtulabilirim?Biri beni eleştirirse diye korkuyorum kıyafetlerime bakıp yargilarlarsa diye düşünüyorum. Başarısız olmaktan da çok korkuyorum. Bazen kendimden tiksiniyorum,nefret ediyorum. Şu anda kazandığım bölümü okumak isteyip istemediğime emin değilim. Ailemi gururlandıracak hiçbir şey yapamadım. Çalışıp da başarısız olmaktan korkuyorum. Kendimi hep çevredeki insanlarla kıyaslıyorum. Onlarin başarılarına bakıp kendimi yetersiz görüyorum. Yeniden sınava girmeyi düşünüyorum ama başarabilir mıyım bilmiyorum.

Gelecek endişesi

Meslek seçimi konusunda çok fazla kaygı yaşıyorum. Acaba atanabilir miyim, kazanabilir miyim? Öğretmen olmayı çok istiyorum ama acaba çevrem atanamayacaksın niye okudun boşuna der mi endişesindeyim. Günlük yaşantımı, modumu çok fazla etkiliyor. Ne zaman mutlu olmak istesem aklıma hemen geliyor ve bu konuyu netleştiremeden mutlu olamam diyorum. Kendime göre öğretmenlik ve psikologluk var ama ilerde atama nasıl olur mezunu çok mu olur konuları beni aşırı yoruyor. Sanki bu iki meslekten birini olamazsam dünyanın sonuymuş gibi hissediyorum. Çok mükemmeliyetçiyim. Her şeyde en iyisi olmak zorundayım. Ve bu beni yoruyor.