İletişim Kategorisi

Dürüstlük adı altında insanların acımasız eleştiriler yapması

merhaba, öncelikle bu konuda bir arkadaşımla çokça tartışmıştık. kendisi tamamen ne olursa olsun hep dürüst olduğunu ifade eden biriydi. Örneklendirerek anlatmak istiyorum. diyelim ki ben saçımı boyattım. Arkadaşım gelip gerçekten beğenmediyse bunu "saçların çok kötü olmuş" şeklinde iade ediyor. ben bu durumda " güzel olmuşsun fakat önceki saç rengini sana daha çok yakıştırıyordum" şeklinde ifade edeceğimi belirtmek istedim. arkadaşım ise benim bu ifademin aşırı samimiyetsiz olduğunu ve dürüst olmadığını söylüyor. bu konuda çokça kez tartışmışızdır. bana göre ise benim ifadem üslup açısından çok daha doğru geliyor. bu arkadaşımla aram bozuldu başka sebeplerden ötürü şuan görüşmüyorum ama zaten sırf bu neden bile beni rahatsız etmeye yetmişti. Hepimiz günlük sosyal hayatımızda da bu şekilde birçok insanlarla karşılaşıyoruz. Karşı taraf hassas mı? diye kimsenin benim onlara hassas davrandığım gibi davrandığını düşünmüyorum. halbuki üslup her şeydir. Bu insanlarla iletişimimi hangi noktada sınırlandırmalıyım? Bazen herkes farklı düşünebilir hatta herkes düşüncelerini farklı ifade edebilir diye hayatıma bu düşüncede insanlar alabiliyorum. Sizce bu insanlara tavrım nasıl olmalı?

Stil.pin

Söylediklerimden sonra gelen pişmanlık hissi

Merhaba. İnsanlarla iletişimimde şöyle bir sorun yaşıyorum: konuştuğum şeylerin ardından pişman oluyorum neden bunu söyledim diye. Bu o kadar sık oluyor ki artık her konuşmamın ardından kendimi defalarca sorgular oldum. Özellikle düşüncelerim karşımdaki insana uymuyorsa bunu konuştuktan sonra fark edip pişman oluyorum. Çünkü karşıdaki beni farklı bilmesin istiyorum. Son 1 aydır bu çok yoğun olmaya başladı. Şuan görevim gereği başka bir ilde ve dar bir çevreye sahibim. Görüştüğüm arkadaşlarım belli ve kısıtlı. O yüzden konuşmadan önce sürekli kafamda düşünüyorum. Ama yine de keşke bunu söylemeseydim diyorum. Bu konuda nasıl bir yol gösterirsiniz?

Bu durumdan çıkmam için ne yapmalıyım?

Merhaba. Ben uzun zaman önce kendimle ilgili fark ettiğim ve rahatsız olduğum bir şeyi sormak istiyorum. İnsan ilişkilerinde (özellikle yeni tanıştığım bir insansa) problem yaşadığımı hissediyorum. Yeni tanıştığım bireye yaklaşımım söylediklerine göre tanımadan önce soğuk tanıdıktan sonra çok samimi ve içten. Bunu bilerek yapmıyorum yapım bu. Ancak bu insanların zaman ilerledikçe benden daha rahat bir şeyler talep ettiğini fark ettim. Ama bir kere değil, birçok kez ve çekinmeden ve mahcup olmadan. . Bir başka kişiye karşı bir şey isterken çekindiklerini ama benden rahatça istediklerini görüyorum. Hal böyle olunca ister istemez uzaklaşmak istiyorum. Çünkü ben birinden kolay kolay bir şey isteyemem, çekinir mahcup olurum ancak insanların bana karşı çekinmediklerini görünce bu da böyle birisi deyip çekilmeye başlıyorum. İş yerimdeki arkadaşlarımdan, benim daha alt kıdemimde çalışan insanlara kadar sürekli aynı şey oluyor. Bir defa böyle bir durumdayken birdenbire sınır koydum ve karşımdaki kişi benim değiştiğimi söyledi ama sınır koymak beni çok rahatlattı. Bu kişiyi uzun bir süredir tanıyordum. Ama iş yeni tanıştıklarıma gelince de bu tekrara düştüğümü görünce gerçekten çok rahatsız oldum. Bu bahsettiğim kişiler hemcinsim olanlar genellikle. Ne yapacağımı şaşırdım açıkçası. Daha mı mesafeli davranmalıyım bilemiyorum. Kendime kızıyorum çünkü her seferinde aynısı oluyor. Sizce ne yapmalıyım? Var olan arkadaşlık ilişkilerimde ve bundan sondakilerde?

İnsanlara olan bağlılıktan nasıl kurtulabilirim?

Yani aslında bazen iyi anlaştığım kişiler olabiliyor ben fazla bağlanıyorum ve aşırı sevgiyle seviyorum ve karşımdaki kişide benim onu sevdiğim kadar beni sevmiyor ve bir süre sonra benden bıkıyor ve benden uzaklaşıyor ve beni terk ediyor. Bu durumda da ben fazla sevdiğim için onu kolay kolay unutamıyorum yokluğunu hep arıyorum. Ne yapsam da olmuyor mesela kendime yöneliyorum ama yine de onun yokluğunu hep arıyorum kendime ne kadar da yönelsem filmi de izlesem veya sevdiğim şeylerle de uğraşsam yine de duygularımı yönetemiyorum ve bu sevgi aşırılığa kaçmış oluyor ve bu da bana çok zarar veriyor ben çok ağlıyorum ne kadar ağlamayayım desem de gözyaşlarımı tutamıyorum çünkü içim acıyor. Bence benim sorunum duygularımı yönetememek yani her şeyin bir dengesi vardır ya işte ben o dengeyi koruyamıyorum. Lütfen yardımcı olun.

Nasıl samimi arkadaşlık kurabilirim?

Yani aslında iletişim kurmaya çalışıyorum ama iyi anlaşabildiğim bir arkadaşım yok. Hayatımda sadece 1 kere oldu ama kendisi beni bıraktı istemedi ve benim hiç arkadaşım yok. Ben bunun için psikologlara gittim okul rehber hocasına da gittim ama ilaçlık bir durumun yok zamanla olur dediler. Sonra sınıftakilere sordum benimle niye arkadaş olmuyorsunuz diye oluyoruz am sen olmuyorsun deyip her seferinde beni suçluyorlar. Sizce de insanın hiç arkadaşı olmaması normal mi? Bakın ben ne gerekiyorsa yapmaya hazırım lütfen bana yardımcı olun

Sunum yapma takıntısı nasıl geçer?

Lütfen yardım edin, haftaya sunum yapıcam konuşurken ağzımda sürekli tükürükler biriksin de sesli yutkunayım falan istemiyorumbi de yanımda birkaç kişi olucak nasıl geçecek bu takıntı, düşünce, his. ya baktım YouTube'dan falan insanlar aklıma gelmeyince bitti falan diyorlar nasıl öyle olacak aklıma gelmiyecek ve hep bu sürecek, napacağım ? Lise ikideyim geçen seneden beri var lüfen yardım edin arkadaşım yok biri benle serviste sınıfta konuşmaya kalksa önce ağzımdaki tükürük gitmesi için sesli yutkunmam lazım gelir, nasıl geçecek bu. Lütfen yardım edin.

liay9

Babası vefat eden arkadaşımın nasıl yanında olmalıyım?

Bugün yakın arkadaşlarımın babaları vefat etti (iki kız kardeş) duyduğum gibi yanlarına gittim ve hiç yanlarından ayrılmadım birlikte ağladık destek olmaya çalıştım ama yanlarında olduğumu onlara daha çok hissettirmek istiyorum. Bir problem daha var kızların iki küçük kardeşleri var 2. sınıfa giden bir kız bir erkek, babalarının vefat ettiği çocuklara nasıl söylenebilir ne yapabiliriz ? O kadar çok problemleri var ki şu an ama kimse onların acılarını yaşamalarına izin vermiyor herkes onlara annelerini düşünmelerini söylüyor, tabi düşünmeleri önemli ama akrabalar tarafından kızlara baskı yapıldığını gördüm bugün “ağlama güçlü dur, annene bir şey olursa ne olacak şimdi, annen için üzülme bari“ tarzı cümleler kurdular, tabi akrabalarının da bir art niyet yok ama daha şokun etkisinde olup durumu inkar eden, acısı taptaze iki kıza bunları söylemek çok yanlış. Ben arkadaşlarıma nasıl daha iyi yardımcı olabilirim ? Nasıl daha çok hissettirebilirim yanlarında olduğumu, onları anladığımı

Yalnızlaşmış halimden nasıl kurtulabilirim

Çok sevdiğim birisi var ona karsı her zaman doğru gelmek istiyorum bazen kendimi bir yalanın içinde buluyorum oda bunu fark ediyor ve gözünde düşüyorum yalancı bir insan olarak görünüyorum çoğu şeyi korktuğumdan kızmasından ve beni bırakır düşüncesinden dolayı söylemiyorum konuların bazıları çok küçük konu denilmeyecek şekilde bazıları büyük oda bana hep dürüst ol diyor yada yapmamı söylemek zorunda kalma ama insanoğlu bazen sadece kendi istediğini yapmak isteyebilir karsısındaki insan sevdiği olsa bile sözünü dinlemeyebilir kendi istediği olsun isteyebilir bu durumda onun canını sıkar hani benim sözüm dinlesin istiyor o zaman daha iyi anlaşırız diyor ama ben ondan böyle bir şey istemiyorum çoğu zaman kendi içinden gelsin kendi istediği olsun istiyorum bu duruma çare bulmak istiyorum doğum günü var onu kutlucam ama sürekli geçmişe dönmekten yoruldum onunda geleceğimize bakmasını istiyorum

Suçluluk duygumla nasıl baş edebilirim?

Uzun süredir bir erkek arkadaşım var yeri geldimi beni çok mutlu ediyor yeri geldimi mutsuz normal ilişkilerde olabilecek şeyler onu çok seviyorum ama son zamanlarda tartışmamız fazlalaştı sebebi kıskançlık çok küçük şeylere sinirlenen birisi ve ben onun kızacağını düşündüğümden dolayı ona söylemiyorum bu yüzden beni suçluyor saklıyorsun diye bende hep kendimde sorun arıyorum kendimi suçlu hissediyorum ve evdeyim ondan dolayı sürekli düşüncelere giriyorum sürekli geçmişimi düşünüyorum artık düşüncelere dalmak istemiyorum geleceğimi düşünmek istiyorum mutlu olmak istiyorum kendime destek olmak kendi kendimi mutlu etmek istiyorum kimsenin beni üzmesine izin vermek istemiyorum belki de çalışacağım bir işim yok bu yüzden sürekli boş kalıp düşünüyorum ama bu da beni mutsuz ediyor önceden hiç böyle değildim kendime güvenim sonsuzdu kendimi doğru görüyordum ki en azından hatalarımla yanlışlarımla seviyordum şimdı ise yanlış bir insanmışım gibi düşüncelere soktu beni