İletişim Kategorisi

İnsanlarla iletişim kurmakta zorlaniyorum

Günlük hayatta bı markette bile o kar utaniyorum ki kıpkırmızı oluyorum aslında bunlar her insanın yaptı küçük şeyler ama bunlar bile beni rahatsız ediyor sanki insanları yoruluyorum onları rahatsız ediyormuş gibi hissediyorum sanki bazen kendi varlığım herkesi rahatsız ediyormuş gibi hissediyorum bunlar normal değil biliyorum ama bunları aşamiyorum ama bı insanla bağ kurdumda onlardan cekinmiyorum ama bağ kurmak bana çok yorucu geliyor ve genlede herkes bana soğuk çekingen utangaç diyor bunları aşmak istiyorum yardım eder misiniz

Eşimin İsteksizliği

Merhaba sizinle konuşup sıkıntılarımı anlatmak bana iyi geliyor kendimi huzurlu hissediyorum bir süreliğine de olsaEşimle birlikte vakit geçirmek istedim benim zorumla oluyormuş gibi sanki herşey bana mı öyle geliyor diyorum kendi kendime ama birlikte bir şeyler yaparken mutlu olmuyor gibi onun düşüncelerini görmek istiyorum ben buna rağmen isteklerimi de dile getiriyorum çok da bir şey değişmiyor gibi ne yapmam gerekiyor gerçekten şaşırdım mutlu başlıyorsam bir şeye onun tavırları yüzünden benim de bütün hevesim kaçıyor içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor

Eşim yanımdayken bile başka kadınlara bakıyor

Merhabalar 4 yıllık evliyim 1,5 yaşında oğlum var eşim çok düzgün efendi biriydi bu son zamanlarda yani doğumdan sonra benim yanımdayken bile başka kadınlara bakıyor güzellikle konuştum neden yapıyorsun üzülüyorum dedim inkar ediyor yok öyle bişey kafanda kuruyorsun diyor ama ben gözlerimle görüyorum. hijyen kilo bakım kendimde evimde hepsine çok dikkat ediyorum kilolu değilim doğum kilolarımı verdim neden yapıyordur sizce lütfen yardım edin mutlu değilsen tatmin olmuyorsa başka bir yol izleyebiliriz dedim hayır diyor. ve ben şunu fark ettim ben eşimi ne zaman takdir etsem övgüde bulunsam eşim şımarıyor başklarınımda bu şekilde ilgisini beğenisini çekmeye çalışıyor sizce ne yapmalıyım çok 😢

Duygularımı ifade edemiyorum

Duygularımı ifade etmekten çok korkuyorum. Kalbim kırıldığında tepkimi koyamıyorum. Koysam bile bu çok fazla uzun sürmüyor. Ayriyetten sürekli aynı muameleyi gördükten sonrada gün boyunca her şeye ağlamak istiyorum. Ağlamam için sebebi olan şeyin sürekli olması gerekiyor ayrıca başka şeylerde üstüne ekleyince ağlıyorum. Herhangi bir şeye sinirlendiğimde o kişiyle karşılaşmadan önce tepki vereceğimi düşünüyorum ama uygulamıyorum. Mesela, o kişiye bi sebeptem sinirlendim ve kalbim kırıldı. İçimden onunla konuşmayacağım, yanına gitmeyeceğim, trip atacağım diye düşünüyorum ama uygulamıyorum. Bunu fark ettiğim zamanda ağlıyorum. Tepki koyduğumda "ergenliğe girdi ondan" demelerini istemiyorum. Belki de gerçektir bilemiyorum.

Özguveni mi yükseltip kendimi sevmem için ne yapmam lazım?

kendime karşı mutsuz ve özgüvensizim çocukluğumdan beri hep içine kapalı biriydim eşimle de bu yüzden sorunlarım var hem evliliğim hem de insan ilişkilerin de anlasamamak sorunu yaşıyorum kendimi çok güçsüz ve savunmasız hissediyorum aile olarak ketum büyüdüm arkadaş ortamım çok olmadı ve evin yükünü çok yüklendim kendimi göremedim ve bu durumdan çok sıkıldım ne yapmam lazım lütfen yardımcı olun 😐😑

Konuşmanın akışından kopmak iletişim problemi mi?

Merhaba arkadaşlarımla sohbet ederken istemsiz bir şekilde konuşmanın akışından kopuyorum ve arada kaçırdığım şeyler oluyor. Bu genellikle ikili yani iki kişi karşılıklı konuştuğumuz zamanlarda oluyor. Dalıp gitme gibi de değil anlık oluyor ve arkadaşlarım bunu farkettiğinde ciddiye alınmadıklarını düşünüp sitem ettikleri de oluyor. Ama gerçekten farkında olmadan kopuyorum. Bu başka insanların da yaşayabileceği bir iletişim problemi türü mü? Yanıtınız için şimdiden teşekkür ederim.

Aile saadetimi koruma

Eşimle iletişimsizliğimiz var ve çözemiyoruz 3 yıllık evliyiz 2,5 yaşında çocuğumuz var nasıl bir yol izleyebilirim yani kendisi konuşmamayı tercih ediyor ne konuşacağızki diyor her seferinde birlikte bişey yapmak istemiyor arkadaşlarıyla yapıyor saygımız kalmadı artık bu yüzden sürekli tartışıyoruz boşanmayıda kabul etmiyor düşüncenizi merak ediyorum şimdiden teşekkürler iyi çalışmalar. 6 yaş büyük benden neşemi kaybettirdi bana her şeyden soğudum artık

İnsanın sosyal bir varlık olup yalnız kalmayı tercih etmesi hakkında

İnsan sosyal bir varlıktır bunu hepimiz biliriz. Aklıma takılan kısım benim yaşamakta olduğum yalnızlığın bu bilinene ters düşüp düşmediği. Daha iyi ifade edecek olursam yaşadığım yalnızlığın sağlıklı olup olmadığı. Uzun bir süre çevremdeki insanlar ve ebeveynlerim nedeniyle yalnız kalmak zorunda bırakıldım. Artık bu tarz bi sorun hayatımda bulunmuyor ve birkaç senedir terapi alıyorum. Kendi isteğim ile yalnız kalmayı tercih ettiğimi hep savunuyorum. Fakat bunun bir savunma mekanizması olup olmadığını da ayriyetten düşünüyorum. Yaşadığım, tercih ettiğim yalnızlığı tanımlamak isterim: insanlarla konuşmayı seven, gülüp eğlenmesini bilen bir kişi olduğumu düşünüyorum. Fakat insanlar zihnimden tasarladığım bir samimiyet çizgisini aştığında gerçekten rahatsız oluyor ve hayatımdan uzaklaştırma eğiliminde oluyorum. Bu çizgi benim isteğim dışında -ki buraya dikkat çekerim- hayatımı merak eden, irdeleyen ve sorular soran insanlara karşı olan bir çizgi. Kimi zaman bunun normal olduğunu düşünsem de bazen aşırı ufak, "dert edilmeyecek" şeylere, sınırlarım aşıldığı için sinir oluyor ve insanları hayatımdan çıkartma eğiliminde oluyorum. Kimi zaman niçin sinir olduğumu, bunların niçin beni rahatsız ettiğini düşünüyorum fakat bir cevap bulamıyorum veya bulduğum cevap "bu normal birşey değil mi" oluyor. Şuan yazdığım bu satırlara baktığımda bir "kontrol manyağı" olup olmadığımı sorguluyorum. Kafamın bu kadar karışmasına sebep olan kişi ise psikoloğum. . Gerçekten bir sorun varmıydı. .. Ek olarak: Özgüvenim bir hayli düşüktür, ebeveynlerim bu konuda beni geliştirmek için çok yetersiz kalmışlardı. Hale hazırda geliştirmeye çalışıyorum. Karar vermekten, seçim yapmaktan epey korkak olmam sanırsam bu sebeple. İnsanlara da bu sebeple hep tutunmuş olmam ve yalnız kalmaktan epey korkmam da bu sebepten olsa gerek. Belki bir terkedilme korkusu vardı içimde ve kendime bir insanı ne kadar az yaklaştırırsam o kadar az zarar göreceğimi umuyorumdur. Belki bu benim için normal birşeydi ve karar vermekte zorlanıyor olmam beni bir yanılgıya düşürmüştü. . Sizce bir sorun varsa bunun sebebi düşünemediğim başka ne olabilir?. . Veya bir sorun olup olmadığına nasıl emin olabilirim?. .

Sevgilimle bir türlü anlaşamıyoruz

sevgilimle yaklaşık 1 senedir konuşuyoruz ama sürekli olarak benden şikayetçi haklı olarak tabii sürekli ondan uzakta durdum sorunlarımı anlatmadım sorunum oldugunda uzaklaştım ya da soguk yaptım onu tersledim ve her konuda çok alıngan oldum bu sorunu nasıl çözebileceğim hakkında kendimle defalarca halletmeye çalışsam da yapamadım sevgilim ne kadar iyi biri olsa da artık yavas yavas o da benden uzaklaşıyor ama onu çok seviyorum ve kaybetmek istemiyorum

Sinirlendiğimde ya da sakin olmam gereken yerde ağlamadan konuşamıyorum

Merhabalar, Ben 27 yaşındayım ve bir okulda çalışıyorum kendimi ifade etmem gereken yerlerde kendimi tutamayıp ağlıyorum ve söylemem gereken çoğu şey bu ağlamanın gerisinde kalıyor. Dengeyi nasıl kurabileceğimi bilemiyorum . Konuşmaya başlamadan önce kendimi sakinleştirsem de bunu konuşma anında uygulayamıyorum. Karşımdaki kişi tarafından güçsüz olarak algılanıyorum ve konuşmak istediğim konu bir bakıyorum yarım kalmış. Kendi başıma kaldığım zaman neden böyle olduğunu düşünüp kendime kızsam da değiştiremiyorum, ağlamanın önüne geçemiyorum