İletişim Kategorisi

İletişim kurmak yerine içime atıyorum

Merhaba çok hassas ve kırılgan bir yapım var duygusal dayanıklılığını nasıl arttırabilirim İnsanlarla açık iletişim kurmak yerine içime atıp alınganlık yapıyorum ihtiyaçlarımı nasıl net bir şekilde dile getirebilirim örnekler verebilir misiniz duygusal dayanıklılığımı nasıl arttırabilirim örnekler verebilir misiniz Sürekli içime atıp duygularımı düşüncelerimi ifade edememek beni yoruyor savunmasız hale getiriyor bu durumu nasıl düzeltebilirim nasıl başa çıkabilirim bu durumla teşekkürler

Ağlama sorunumla nasıl başa çıkabilirim?

Her şeye ağlıyorum. her şeyden kastım olmicak yerde olmicak zamanda ağlıyorum. örneğin bi tartışmada, üzgünken soru sorulduğunda, veya beklemediğim bi iyi niyet gördüğümde. Örneğin bugün kendisine mahçup hissettiğim bir öğretmenim derste "sürekli kara kara düşünüyorsun, ya uyuyosun ya düşünüyorsun. Hic gülmüyorsun hayat böyle geçmez" dedi ve orda da ağladım. Bir keresinde de aynı öğretmen sinavda kopya çektiğimi öğrenmişti ve sınıfın ortasında bana bağırdığı zaman da kendimi tutamamış ağlamıştım (bunları yazarken de ağlıyorum) gibi gibi. . deger verdiğim bu ogretmenin gozunden düşmek beni çok mahçup etmisti, onun dersinde bana baktığında gözlerimi kaçırır, üzülürdüm. Bunlar sadece bi kaç örnekti. Onun dışında aslında cok fazla ağlamam hatta arkadaş grubumda herkese pozitif enerji veren güldüren kişiyim ama en ufak seyde bile boğazım düğümlenir konuşamam ağlarım. Hatta kendime baktığım zaman çoğu şeyi umursamam yada kendime bile öyle görünüm.

Çok fazla alınganım bunu değiştirmek için ne yapmam gerekiyor?

Çok alınganım her şeye küsebilirim özellikle sevgilimden yana olunca daha çok üzülüyorum istemsizce oluyo kendimi bi anda değersiz hissediyorum ve bu durumda sürekli trip atıyorum o yüzden ilişkim de çok yıprandı susuyorum konuşmuyorum o yüzden ilişkide derin sessizlikler oluşuyor susunca beni anlamasını bekliyorum aslında yapmak istemiyorum ama sanki içimdeki diğer şeytan bana bunları yaptırıyor gibi geliyo hislerimi çok ciddiye alıyorum bazen düşüncelerim beni ele geçiyo ve onlara inanıp geçmişteki iyi şeyleri unutuyorum ve daha çok küsüyorum ve sonrasından sevgilim gereksiz oldığunu söyleyip o haklı oluyo ve ben tekrar özür dilemek zorunda kalıyorum ve aslında istemeyerek özür diliyorum çok paradoks bi olayın içindeyim sanki yardım edebilirim misiniz

Utangaçlığımı nasıl atlatabilirim ve insan içine çıkma özgüveni nasıl kazanabilirim?

İnsan içine çıkarken çok sorun yaşıyorum. Kimse beni görsün istemiyorum. Sosyal Anksiyetem olduğunu söylüyorlar. İnsan içine çıkarken kendimi kötü hissediyorum. Kitleniyorum, konuşamıyorum. Utangaçlık ise sevdiklerimle zaman geçirmeme engel oluyor alışmam çok uzun sürüyor. Sevdiklerimin yanında rahat davranamıyorum. Ama bunu da çok istiyorum. Utangaçlığımı üstümden atmak en çok istediğim şey. Fakat bunu yapamıyorum. Kendime güvenemiyorum. Sizce yaşadığım bu durum normal mi? Gerçekten sosyal anksiyete ile bir bağlantısı var mıdır?

Anlaşılmak için ne yapmalıyım?

Şuan 20 yaşındayım ve 1 yıldır evliyiz eşimle çok güzel bi hayata sahibim ama elbet ki her ailede olduğu gibi tartışmalarımız devam ediyor kendimi güzelce anlatıyordum açıklıyordum evliliğimizin ilk yıllarında ama şuan onun beni anlamadığını hissettiğim için ona çok fazla bağırarak anlatmaya çalışıyorum ve bu durum yüzünden tartışma oldukça büyüyor bunun için sakin kafayla çok kez anlatmayı düşündüm anlattım tabiki de orta yol bulduk ama tabiki de yine o tartışma çıktığın da kendime hakim olamadan bağirmayı tercih ediyorum bunu için ne yapmam gerekiyor

Anksiyete ve buna bağlı konuşma sıkıntıları

Merhabalar ismim Kaan 18 yaşındayım maalesef anksiyete ile mücadele etmekteyim. Bazen bir ortamda konuşmam gerektiğinde -ki bu genelde ingilizce olabiliyor - ne kadar iyi bilsem de sanki beynim donmuş gibi oluyorum ne kadar denesem de tam olarak bir çözüme varamadım. Çoğu yerde anksiyete yüzünden kendimi kisitliyorum ve bu da beni çok geri atiyor ortamlarda . Bunun için ne yapabilirim? Başlıca çözüm yolları ve teknikler nelerdir?

Takıntılı olmayı nasıl bırakabilirim?

Kendimi hep yalnız hissediyorum. Kendimi yalnızlaştırıyorum. 23 yaşındayım şuana kadar bir elin beş parmağı kadar arkadaşım olmamıştır. 9 yıllık arkadaşım daha önce de şuan da bir kız için beni sildi. Herkes unutmamı boşvermemi söylüyor. Ama aynı işyerinde çalıştığımız için bu hiç kolay bir şey değil. Ne yapacağımı bilmiyorum kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Her gün her gün düşünmekten çok yoruldum artık dayanamıyorum

Eşim kendi ailesine ve bana yalan söylüyor nasıl vazgeçirebilirim?

Eşim kendi ailesine benim aileme gittiğim zaman oraya gitmiştik diyemiyor benim annemle oturup konuşmadığı halde biz senin annenle konustuk bana hak verdi diyor kendi söylediği yalana kendi inanıyor insanın gözünün içine baka baka yalan söylüyor ama ben uyardığımda da sanki hiç yapmamış gibi davranıyor psikologa gitmiyor ilaç verirlersede içmem diyor ondan soğuyacağımı uzaklaşacağımı inanmayacağımıda söylemiştim daha oncesinde ve o bir şey derken ben arkasından o kişilere soruyorum siz böyle bir şey konuştunuz mi diye bira ara düzeliyor yine başlıyor

İnsanlarla konuşma ve sohbet etme özelliğimi nasıl geliştirebilirim?

Merhaba, küçüklüğümden beri hatırladığım kadarıyla 4. sınıftan beri kimseyle en yakın arkadaşalarımla dahi sohbet edemiyorum, sosyal fobi deniliyor fakat gördüğüm fobililer yakın arkadaşlarıyla konuşuyor ben konuşamıyorum, ailemle bile doğru düzgün sohbet etmiyorum, ve bu hayatımı çok etkiliyor, birazcık sohbet etsem benim için yeterli, hep bana neden susuyorsun diyorlar, beynim donuyor aklıma konuşacak bir şey gelmiyor, konuşmak istiyorum ama olmuyor. Sorunumu bulamıyorum. Çevremde benim gibi insan olmayışı beni tedirgin ediyor 10 yıldır kimseyle oturup sohbet ettiğim yok. Aklıma konuşacak bir şey gelmediğinden bir insanla karşilikli kalmaktan yalnız olmaktan çok tedirgin oluyorum. Artık beynimde bir sorun olduğunu düşünmeye başladım. Benim gibi insanlar varmı bilmiyorum, sorunumun adını bulmamda yardımcı olursanız çok sevinirim. Yakın zamanda biriyle evlenecektim ve baktım ki onunlada sohbet edemiyorum iki üç kelime dışında ayrılık kararı aldım çünkü yakın arkadaşlar imla bile sohbet edemiyorum, o zamanla açılırsın diyordu fakat benim zamanla açılacak bir halim yok, maddi durumum olmadığı için araştırma yapıyor ve bulmaya çalışıyorum.

Sinirlerime hakim olmakta zorlanıyorum

Çok Yeni boşandım 3 ve 1 yaşında kızlarım var sürekli baba demeye başlayınca sinirlerime Hakim olamıyorum bu yüzden onları yatıştıramıyorum. Aslında eski eşime kızgın değilim diyorum ama çocuklar durmaksızın baba dediklerinde tahammül edemiyorum bana iyi bir eş olmasada iyi bir baba 3 yaşındaki kızım adeta babasına aşık küçük olanın babasıyla çok vakit geçirmedi ablasından ona hiç vakit kalmazdı yinede baba kelimesini duyar duymaz baba diye ağlamaya başlıyor ve avutmaya çok zor oluyor. asıl merak ettiğim 2 side baba diye ağlarken ben neden 3 yaşında olana daha çok kızıyorum yeter artık diye ve onu avutmak gelmiyor bazen ağlasın kalsın diyip küçük olana yöneliyorum 3 yaşındaki baba deyince kapı orada git o zaman babana dedim bir keresinde sonra bende çok üzülüyorum ama o esnada kendimi tutamayıp söylemiş bulunuyorum neden büyük kızıma karşı bu kadar duygularım katı. Onu kırmak yada incitmek istemiyorum aslında . bu süreç te çok zorlandı aslında oda eskiye göre daha hırçın ve inatçı onu benim sevgiyle toparlamam gerekli ama o noktaya gelince herşey karışıyorSanki çocukları paylaşmışız büyük onun küçük benim çocuğum muş gibi davranıyorum bazen bunu fark edince kendimi topluyorum ama çocuklar bunu fark ediyordur mutlaka ben nasıl kendimi toparlayacağım çocuklara karşı kendimi çok kötü bir anne olarak görüyorum daha iyi olmak istiyorum ama sinirlerime Hakim olamıyorum