Kaygı Kategorisi

Kaygılı olmamak için ne yapmam gerekiyor

Hayatımdaki herşeyde kendimi çok kaygılı hissediyorum bu yüzden bişeyler yapmaktan korkar oldum . herşeye korkuyla yaklaşmak benim için bi eksi olarak dönüyo. yaşadığım kaygıdan dolayı artık hayattan zevkte alamıyorum ve içimde sürekli bi boşluk oluşuyo ne yapmam gerektigini bilmiyorum kimseye anlatamadığım şeyler artık bana gereğinden fazla yük olmaya başladı ve bu bende öfke gereksiz duygusallık kırılmışlık bıkmışlık oluşturmaya başladı ne yapmam gerekiyo anlamıyorum

Kendimi nasıl sevebilirim?

Evet arada ani sinirleniyor olabilirim ama 17 yaşındayım. Duygularımı yeni yeni kontrol etmeye başlıyorum ve arkadaşlarım birinin arkasından küfrederse sorun yok çünkü hepsi beraber o kişiyi sevmiyorlar ama ailesel sorunları var bu yüzden kötü davranıyor biliyorum. Onlar da bizine fln diyor ve ben anlayış göstermeye çalışınca suçlu ve saf ilan ediliyorum. O kişi hakkında. Ben bir şeye sinirlenince abartı oluyor. Benim problemlerim görmezden geliniyor. Eski arkadaşlarımla da bu problem oldu onlardan da buna benzer bir sebep yüzünden tartıştım. Ve şimdi herkes beyaz da ben siyahım gibi. Bunları düşününce kendimi suçluyorum ve kendimi sevemiyorum.

Geçmişte yaşadığım travma sonucu panik atağımı nasıl hafifletirim?

1 ay önce kalbimde bi çarpıntı yasadım ve beni çok etkiledi duzensız beslenmemden ve tuz sekerı fazla tukettıgım ıcın anlık bı durum oldu vucudum en son dısardan yedıgım yemegı sındıremedı sureklı acıle goturtturdum babamı ve cıgerımde enfeksıyon cıkmıstı onu antıboytık ve balgam sokucu ıle gecırdık kalp ıcınde antıboyotık yazmıstı ama o gecmedı ıkı defa kardıyolojıye gıttım doktorum bisey olmadıgını soyledı benım en yuksek nabzım 140 olmustu o ılk carpıntıda sonrakı günlerde nabzım 125lerdeydı yanı gun ıcınde hıc dusmuyordu 3 hafta once falan nabzım duzeldı kardıyolojıdede bırsey cıkmamıstı sonra nefes darlıgım devam ettı ıste tekrar acıle gıdınce cıgerımde enfeksıyon ıcın ılac verdı o da gectı nefesım acıldı sonra ıkı gun once tekrar kadıyolojıye gıttık doktora anlattım doktorum gercek kalo carpıntısında nabız 180 ustune cıktıgını soyledı senınkı maxımum 140 olmus dedı kontrol ıcın kan tahlılı verdım troıdlerıme bakıldı ekg cektırıldı bısey cıkmayınca troıdlerdede bısey cıkmayınca doktorum bız bunun psıkolojık oldugunu yazdık dedı kafeın ve cıkolata da tuketme dedı zaten ben kafeın tuketmıyorumda ama huzursuzlugumu bırakamıyorum nefes darlıgı yasıyorum arada ve boynum kasılıyor bogazımdan boynuma dogru kasılma yasıyorum boynumda bogazımda kalp atısımı hıssedıyorum guclu sekılde bu da psıkolojık panık ataktan olabılıyormus ben o zaman yasadıgım durumdan oturu baya korktum kucukkende mesela ısık olmadan uyuyamazdım ısık olmayınca karnıma agrı gırerdı babamı sureklı acıle goturturdum ve bısey cıkmazdı yıne suanda ısıkla yatıyorum yanı bununda onunla aynı oldugunu dusunuyorum fakat ben stres yapmadığımdada bazen huzursuzluk yaşıyorum kalbıme sankı ınek oturmus gıbı oluyo bogazım dugumlenır gıbı oluyo nabzımı ölçüyorum normal cıkıyor ama en cok kasılma oluyor sırtım omzum boynum kasılıyor yıne eskısınden ıyıyım ama korkuyorum yanı gun ıcındede evde tek oluyorum annem babam calısıyor oglen 4-5e kadar tek oluyorum hanı bısey olsa kımseye soyleyemem gıbı de oluyor ama yalnızlıktanda korkmuyorum yanı mesela uyurken rahatsız olmuyorum uyurken rahatım ya da uykumdan uyanmıyorum bu durumdan uyurken boyle rahatım yatagıma gecınce uykuya dalarken ıyı oluyorum sabah kalkıyorum acaba nefesım nasıl nabzım nasıl dıye kalktıgım zamanlar oluyor boynum kasılıyo haftasonları annem babam oluyor haftaıclerı tek oluyorum bu yuzden dusunuyorum yanı arada yuruyus falan yaoıyorum gun ıcınde evde daralıyorum mesela cok kalınca duvarlar ustume gelır gıbı oluyor o sekılde yanı asamadım daha dogru duzgun en ufak bıseyde hemen bısey mı var acaba oluyor yanı vucudum tetıkte gıbı oluyo en ufak seyde uyarır gıbı oluyor benı

Korkarak yaşamak kaygılı hep ölümün aklıma gelmesi

Merhabalar nasıl ve nerden başlıycam bilmiyorum hiç ama hiç iyi dglim Bnmde söyle bir sorunum var bekarken 18 yaşlarında ölüm korkusu geldi bana bunu zamanla bi şekilde atlatmıstım çok korkardım o zamanlarda da evlendim 2 çocuğum var hamileliklerimdede oldu şuanda ikiz gebeyım ve şuanda da öyleyim sanki bu sefer daha bi kötü geldi bu korku bi başka hep senaryolar gözümde canlandırmalar ölümle ilgili herşeyi canlandırmak kendim için kalbim nefesim tıkanıyor resmen sürekli aglıyorum çok neşeli bi insandım şuanda çok suskun içine kapanık biri oldum herşeyden korkuyorum ikna edemiyorum kendimi hiçbir olumlu düşünceye psikyatriye gittim lustral verdi bana 4 gün oldu kulllanalı iyi gelirmi gelecek kaygısı kuramıyorum hiç çok kötüyüm ya bana gerçekten mi bişey olucak acaba yav olursa gerçek diye düşünmek korkmak ağlamak sürekli elimde dğl bu nasıl bişey lütfen bana yardımci olun bu düşüncelerim neden oluyor

Geçmişte yarım kalmışlıklar

Merhaba, iki yıl önce bazı arkadaşlıklarımı aniden bitirdim. O dönemde anksiyete yaşıyordum ve bir vedaya hazır değildim. Şimdi geriye dönüp bakınca keşke farklı davransaydım diyorum: keşke baştan tanışmasaydım, keşke o zamanlar anksiyetem olmasaydı ve bana daha uygun insanlarla tanışsaydım, keşke adam gibi veda edebilseydim. İki yıl geçmesine rağmen bu durum hâlâ beni rahatsız ediyor. İçimde pişmanlık, suçluluk ve yarım kalmışlık hissi var. Ve o insanların benim hakkımda ne düşündüğünü düşünüyorum. yanlış anlamamışlardır umarım. siz olsanız ne düşünürdünüz? hiç bir şey demeden bir anda bitirdim. Bu duyguları nasıl bırakabilirim ve geçmişle barışabilirim?

Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum

Hayatıma 1 ay önce birisini aldım uzak mesafe bir ilişki 1 ay kadar sürdü. Bana olan sevgisi gerçekten paha biçilmez durumda. Ben onu seviyor muyum bilmiyorum . Onunla konuşurken mutluyum zaman hızlı geçiyor huzurlu hissediyorum da ama sıkıntı şu ki hem uzakta oluşu hem ailemin baskıcı bi aile olması verecekleri tepkiler beni korkutuyor çünkü ailem bu konulara karşılar . Arada onu yakışıklı da bulmuyorum ve çevremdeki insanların da yakışıklı bulmayacağını düşünüyorum ( insanların ne düşündüğü beni etkiliyor) . Ona hayatımda en çok dalga geçilen benim için tramva olan bir olayı anlattım saçımın olmadığını söyledim. Şaka yapıyorum sandı . Ve bende kendimi ona layık göremedim hem beni çok sevdiği için hem de ne hissettiğimi bilmediğim için ona haksızlık ettiğimi düşündüm. Hayatımda kimse benim saçım yok diye beni seviceğini de düşünmüyorum. Bana dün yazdı ne olursa olsun yanımda olacağını onun için bir önemi olmadığını söyledi. Ve bu cümlelerde onun bana olan sevgisini hissediyorum. Ama içimde sebebini bilmediğim bir korku var neden olduğunu bilmiyorum. Onu sevip sevmediğimi de bilmiyorum düşünmeye çalışıyorum duygularımı anlamaya çalışıyorum ama yapamıyorum. Şuanda alıcağım kararla onu üzmekten kalbini kırmaktan da korkuyorum. Ona sebebini bilmediğim korkum olduğunu söylediğimde beraber bu korkuyu aşabiliriz bence dedi. Bende ondan biraz düşünmek için zaman istedim. Ne yapmam lazım kafam çok karışık

Kaybolma korkusunu nasıl yenerim?

Merhaba Betül hanım dün yazamamıştım sorumu bende şöyle oluyor ben yanımda biri varken dışarı cikabiliyorum ama tek çıkmak isteyince sanki eve geri dönemem yolu unuturum evi bulamam evi tanıyamam gibi düşünceler geliyor sanki ortada kalacakmışım gibi nerde olduğumu bilemicekmisim gibi oluyor bildiğim yolları bilmiyormusum gibi oluyor çok saçma düşünceler ama içinden çıkamıyorum bunları nasıl geçirebilirim önceden çok rahat çıkar gelirdim şimdi bir arkadaşım dışarı çağırsa geri gelemem korkusuna çıkamıyorum bir düşünce yüzünden bu hale gelmek beni çok üzüyor ne kadar o bir düşünce diyip kendimi rahatlatmaya çalışsam da olmuyor yine evden çıkamıyorum gelemem buraya diye tatile gidicem 2 gün sonra artık rahat etmek istiyorum ama ya orda da böyle olursam etrafı tanıyamazsam nerde olduğumu bilemezsem gibi düşünceler geliyor tatilde bile rahat edemicem galiba nasıl geçirebilirim yardımcı olur musunuz

Ailemle hiç anlaşamıyorum

Ailemle sürekli tartışıp kavga ediyoruz ve her seferinde konuyu evliliğe getiriyorlar. ‘Sen evlenince böyle rahat olamayacaksın el oğlu seni böyle rahat bırakmaz sen çok çekeceksin ama Bir daha bu kapıya gelme’ her seferinde küfür ve beddua ediyorlar. Ve evden ayrılmayı düşünüyorum. Ayrı bir eve çıkmayı düşünüyorum. Ailem erkek arkadaşını istemiyor. Annem erkek arkadaşımı kızımın peşini bırak diye aradı oda benim onun peşinden koştuğum yok ama sen beni sürekli arayıp rahatsız edemezsin tarzında şeyler dedi. Sonra erkek arkadaşım anneme küfür etti . Annemde bana böyle küfür eden ilerde sana neler yapmaz dedi yol yakından dön diyor ama bu çocukla ben 4 senedir çıkıyorum. Benim bu konuda ne yapmam gerekiyor. Ailemi de çok seviyorum biliyorum benim kötülüğümü istemezler ama çocuğu çok seviyorum ondan vazgeçmek istemiyorum o benim her boşluğumda yanımdaydı her şeyimde bana yardımcı oluyor ne istesem alıyor yapıyor. Ama ailemi de çocuğu da kaybetmek istemiyorum. Düşünmekten kafayı yiyorum artık geceleri uyuyamıyorum. Sürekli dalgınım gülecek halim yok sürekli ağlamak istiyorum ben ne yapacağım diye. Ama onunla bir yandan güzel bir hayat düşünüyorum ama bir yandan da sonumuz olmayacak gibi yani Her şey bir anı olarak kalacak gibi Benim bu durumda ne yapmam gerekiyor. Bir büyüğüm olarak size danışıyorum lütfen bana yardımcı olun

Buseee

Kaygılarımı nasıl azaltabilirim?

Sürekli kaygı halinetim, yolda yürürken bile acaba başıma bir iş gelir mi diye düşünmeden edemiyorum. Evden çıkarken her şeyi 92 kere tekrar tekrar kontrol ediyorum ama yine de yeterli olmuyor. Otobüs durağından geri çıkıp eve gidip ve ütüyü masayı lambayı mutak aletlerini (tost, airfry, fırın vs) kontrol ediyorum. Bugün etmeyeceğim desem bile kendime hakim olamıyorum ve ediyorum. Sizce nasıl bir yol izlemem gerekiyor da etmeden durabilirim?

Kendimi hissiz hissediyorum yani genel olarak bir his duygum boşlukta gibiyim buna bir çözüm var mı?

Kendimi o kadar hissiz hissediyorum ki anlatamam hiç bir şeye karşı duygum yok boşluktayım. nedenini bilmiyorum ama boşluktayım. buna çare ne olabilir onuda bilmiyorum gerçekten yoruldum. ne yapacağımla alakalıda bir fikrim yok. bu konuda ailemin ne düşündüğü veya diğer insanların ne düşündüğünü umursamayacak kadar da boşluktayım. eskisi gibi hiçbirşeyden de zevk alamıyorum. çözümü ne olur onu bile bilmiyorum. sadece yorgunum ve kırgınım.