Psikoloji Kategorisi

Anksiyete ve panik ataktan nasıl kurtulabilirim?

Merhabalar ben Ceyda yaşadığım durumdan bahsetmek istiyorum çok fazla korku var içimde sürekli bişey olcak gibi kafamın içi dönüyo ellerim tuhaf oluyo günlük yaşamımı çok fazla etkiliyo normal düşünemez oldum icimde sürekli rahatsızlık hissi daralti bunaltı var bunu nasıl aşabilirim normal düşünmez oldum panik bozukluk teşhisi konuldu bana ama nasıl asicam bunu bilmiyorum kendimi sürekli motive ediyorum ama bı dakika iyiysem geri aynı şekilde kötü oluyorum sanki beynim benden ayrı bı şekilde dusnuyo yani kontrol edemiyorum hiç bir düşünceyi kalbimde sürekli bı sızı bazen delircekmis gibi hissediyorum herşey kontrolden cikiyo çok yoruldum artık lütfen bana yardımcı olun

beyda_8

Hayatımdaki olumsuz döngüleri nasıl kırabilirim?

Merhaba. Bugün kendimi çok üzgün ve yalnız hissettim. Benim bir bitirme projem var ve bunun için kısa bir animasyon yapmam gerekiyor. Çizim tarzım daha tatlı ama yapacağım animasyonun daha gerçek bir şeyler anlatmasını istiyorum. Daha içsel. Ve bu animasyonun yetişkinlere uygun olmasını istiyorum. Bunları aileme anlattım beraber çay içmek için dışarı çıkmıştık. Annem birden dışkı hakkında yap dedi. Resmen dalga geçti sonra da güldü. Bu konunun benim için çok önemli olduğundan ve bu projeyi vermeden mezun olamayacağımdan bahsettim. Konu belki ufak bir konu ama o kadar üzüldüm ki. Kendimi yalnız ve yetersiz hissettiğimi söylediğimde bana ciddiydim ben dedi ama hala gülüyordu. Bu daha da kötü hissettirdi. Babam daha mantıklı şeyler sunmaya çalıştı. Ama sonra o da anneme katıldı ve gülmeye başladılar. Benim için ne kadar önemli olduğunu yaklaşık 5 kere falan söyledim. Ayrıca ona anlattığım şeyleri tekrar tekrar sordu ve bu da beni dinlenmiyormuş gibi hissettirdi. Gözlerim doldu ve ağladım. Annem de sulugözlülük hakkında yap diyip gülmeye devam etti. Sonra eve gideceğimi söyledim daha fazla dayanamadım ve anneme bir süre benimle konuşmamasını söyledim. Yolda yürürken gözlerim hep doluydu. Eve geldiğim gibi ağlamaya başladım. Sonra düşündüm, ben bu hissi bir yerden hatırlıyorum. Eski sevgililerimden mesela. Buradan düşünerek hayatımda ne kadar çok aynı hisleri ve döngüleri yaşadığımı farkettim. Ve bu kendimi çok güçsüz hissettirdi. Bazen hayatım döngülerden ibaret gibi hissediyorum. Bu konuda ne yapabilirim? Bir de böyle bir site yaptığınız için teşekkür ederim size. Kendimi bugün çok yalnız ve ezik hissederken anonim bir şekilde bunları anlatmak bana iyi geldi.

Cimri, açgözlü insanlar eskiden bir sıkıntı yaşadığı için mi böyleler?

Çocukken okul defterlerimin boş sayfalarini çıkarıp kağıt gerek olunca kullanırdım sonrakı seneye kalemlerim eşyalarım hep cikardi diger seneye cocukluktada aslında babam eşyalarımı iyi alırdı okula giderken en iyisi olmasına dikkat ederdi ama tamamen benim istediğim şekilde olmadı liseden sonra marka falan istedim ergenlikte istediğim gibi giyemedim ,Çok şık kiyafet giyinme düşkünlüğüm var (hep başkalarina imreniyorum herseyde)Ayrıca bir iki oyuncagimda duruyor 32 yaşındayım çalışmıyorum , para birikimini severim ama belli birikimim yok, 8 yıldır evliyim 8 yıldır borç old için istediğim pek olmadı ,evlenme öncesinde de harcligimida biriktirirdim genel olarak çok işe yarayan boş olmayan altın vs şeyler almayı tercih ederim huy olarak yani çabuk yenip biten çar cur olacak şeylere harcayamiyorum . Özümde kendi farkindaligimi severim kötü huyum da old bilerek kabul ederim hatalarımı, niye bu kadar cimriyim ben bir şeyimi kıyıp atamam, küçükken babaannem diğer torunlarına daha güzel şekerler ve güzel değişik çok oyuncak getirirdi yurt dışından bizde beraber yaşadığımız halde abimle bana ya bir tane yada hiç vermezdi, sevmezlerdi diğer torunlarına gıptayla bakardık abimle dislarlardi bizi, çok beddua ediyorum onlara ve bana haksızlık edenlere, çocukken annem babam biraz cahillikten mıdır nedir hiç oturup sohbet etmezlerdi öyle ilgi falan çok gostermezlerdi bize ben şuan çok çok çok konuşuyorum , abimde hiç konusmuyor tamtersi. Cevabınız için şimdiden Teşekkürler 🌺

Ben temizlik hastası mıyım?

her zaman, gittiğim her yerde, dokunduğum her şeyden sonra mutlaka ellerimi yıkamam gerekiyor. yoksa ne yüzüme ne saçıma ne de üstüme başıma dokunamıyorum. oturmadan önce oturduktan sonra mutlaka ellerimi yıkamam gerekiyor. üstelik sadece ellerim değil dirseklerime kadar yıkıyorum. cildim iyice kurudu ve artık acımaya başladı. dışardan eve geldiğimde, işten eve geldiğimde mutlaka duş almam ve bütün kıyafetlerimi yıkamam gerekiyor. tuvalete girip çıktıktan sonra bile mutlaka vücuduma su tutmam gerekiyormuş gibi hissediyorum ve tutuyorum hatta bazen sırf tuvalete girdim diye duş alıyorum. iş yerindeyken tuvalete çıkmamaya çalışıyorum. hatta bazen o kadar sıkışık oluyorum ki eve kendimi zar zor atıyorum. her hangi bir yere temesımda hemen ellerimi yıkıyorum. ne yapacağım nasıl kurtulacağım bundan bilmiyorum.

İnsanlar tarafından sevilmek için ne yapmam gerekiyor?

İnsanlar tarafından önemsenmediğimi ve göz ardı edildiğimi düşünüyorum. yani iki seçenek varsa hiç bir zaman seçilen ben olmuyorum. Kırgınlıklarımı üzüntülerimi içime atıyorum ve paylaşmaya çekiniyorum onları kaybetmekten korkuyorum bu duyguları tekrar tekrar yaşıyorum ne yapmam lazım?

Sağlık anksiyetesini nasıl yenerim?

Kendimde hastalık belirtileri arıyorum, sürekli internetten arayış içindeyim elim vücudumda ve kendimi dinlerken buluyorum. Çok yorucu ve yıpratıcı bir süreç bir dönem sevdiklerimi kaybetme korkusuyla ortaya çıkıyor bir dönem sağlıkla alakalı ya hastaysam ya öleceksem evham ve endişe içindeyim geçmeyen baş ağrısı yaşıyorum ve bu gerçekten mi yoksa anksiyeteden mi ayırt edemez durumdayım. Aklım sürekli benimle oyun oynuyor ilaç kullanmak istemiyorum vücudum bunu kaldırmıyor. . Yorgun ve mutsuzum teşekkür ederim.

Babama benzettiğim bir adamla beraberim?

hayatımda özellikle ilişkimde anneme benzemekten çok korkmuşumdur. hiçte istememişimdir. ama galiba ilişkimdeki annemin rolünü üstlendim. babam hep beğenmediğim, sürekli eleştirdiğim insan olmuştur ama bazı kısımlarda babama benzettiğim bir adamla birlikteyim ve her seferinde ben annem değilim desemde bu ilişkideki annem rolü de bende galiba. ama ilişkilerimde annem gibi olmak istemiyorum. hep içine atan, sorunlarını asla açıklayamayan, açıklasa bile hep sorun çıkaran kendisiymiş gibi görülen, ötekileştirilen, haksız çıkarılan, hakkı yenilen, hep hor görülen.

Önce kendimden başlamam gerek ama nasıl?

bazen kimse tarafından sevildiğimi düşünmüyorum. kimse tarafından değer gördüğümü düşünmüyorum. kimsenin ilk önceliği değilmişim gibi geliyor. bunun için galiba kendimin ilk önceliği olmam lazım ama bunu da nasıl yapacağımızı bilmiyorum. sanki insanlar benden kolayca vazgeçebilirmiş, vezgeçebiliyomuş gibi geliyor. ya hep göz ardı edilenmişim ya da hep ilk unutulan arkada kalanmışım gibi hissediyorum. herkesin her anında yanında olmaya çalışıyorum. ama insanlar benim yanımda yalancıktan, zorunluluktan oluyomuş gibi hissediyorum. kimse gerçekten beni sevdiği için ya da bana değer verdiği için benimle değilmiş gibi geliyor.

Panik atagğımı nasıl yenebilirim?

Merhabalar kafama bir şey taktigim zaman ya da düşüncelerim çok derinken kendimi kötü hissediyorum daha sonra bı ortamdayken ya da durup dururken mutlu oldugum bı anda bile nabzim hızlanmaya nefes alışverisim zorlanmaya ellerim uyusmaya ve titremeye başlıyor o an nefes egzersizleri yapıyorum kriz gecirecegimin farkına varıp kendimle konuşarak iyi olmaya çalışıyorum ama o an o kalp atışı beni o kadar çok zorluyor ki ya da vücudumun verdiği diğer tepkiler kendimi bı cikmazda buluyorum. bundan nasıl kurtulmam lazım gercektrn bilmiyorum hayatımda olumlu şeyler ile ilgili sukretmesini biliyorum yaşadığım hayata haksizlik edemem benden daha zor durumda insanlar var çünkü ama panik atak çok başka noktalara sürüklüyor beni kendimi ortam içinde ruh hastasiymis gibi hissediyorum çünkü beni o an sadece panik atak hastaları anlar bunu çok iyi biliyorim

Mutlu olmak için ne yapabilirim ilaçsız tedavi mümkün mü?

evden çıkmak istemiyorum sürekli yorgunum yılların birikmişliği beni çok etkilemiş çok geç farkına vardım evlendim eşim çok iyi ama mutlu hissetmiyorum keşke önceden anlasaydım herkese yardımcı olmazdım başladığım işi bitiremiyorum beynim bulanık gibi eskisi gibi olmadığımın çok farkındayım sanki beynim küçülüyor algım azalıyor. evde yalnızım eşim çalışmaya gidiyor evden çıkmak istemiyorum kedim var tek kalsın istemiyorum annem rahatsız biraz ben eskisi gibi iyi olmak istiyorum ilaçsız çünkü bebek düşünüyorum 2 yıllık evliyim