Psikoloji Kategorisi

Sürekli her şeyi kötüye yormak

İlişkimdede hayatımdada olan her şeyi sürekli kötüye yoruyorum ve bu durum beni sürekli düşünen ve stres depresyon halinde biri yapıyor örnek verecek olursam en cok ilişkimde oluyor mesela erkek arkadaşım geç yazsa işi var telefonu alamıyor bunu biliyorum böyle düşünmek yerine sürekli kesin bilerek bakmıyor kesin geziyor vb düşünceler gerçekleşiyor ve kendimi bu kötü düşüncelerden bir türlü alı koyamıyorum bazen iyisini düşünmeyi deniyorum düşünüyorum ama uzun sürmüyor kötü düşünceler yine kafama takılı kalıyor nedense bir türlü pozitif olamıyorum nasıl düzeleceğim bilmiyorum

Öz saygım ve özgüvenim çok düşük

İyi günler, Kendimi çok değişik hissediyorum. Benlik algımı bir türlü kıramıyorum . Sürekli çok çirkin olduğumu söyleyip duruyorum . Ailemin benden utandığını hissediyorum. . Mesela dün yazlıktaydık, denizden çıktıktan sonra annemin amcasına gittik plaj haliyleyiz vs. Sonra oraya annemin amca kızlarının eşleri geldi. İçlerinden biri bana hoşgeldin dedi , yüzüme baktığında sürat ifadesi degişti resmen. Rahat edemedim orda zaten neyse yazlığa geri gittik. Anneme orda rahat edemedim şortluydum herkesin içinde dedim hemen konuyu değiştirdi . Benden utandılarını ve beni beğenmediklerini düşünmemin sebebi ; sürekli beni değiştirmeye çalışıyorlar özellikle de dış görünüşümle ilgili. Özsaygım ve özgüvenim çok düşük. Benlik algımı değiştiremiyorum. Bu konu hakkında ne yapabilirim yardımcı olursanız çok sevinirim teşekkür ederim

Kendimi sevmek için ne yapmalıyım?

Kendimi değersiz yetersiz hissediyorum sessiz bir yapım var bende diğerleri gibi şen şakrak olmak istiyorum sanırım genel kültür eksikliğinden kaynaklanıyor da olabilir utangaçlıgimi ve sessizliği yenemedigim için ve eğitim alanında başarısızlık yaşadığım için bu sorunumu çözemiyorum topluma yada arkadaş ortamında kötü hissediyorum kendimi ve diğer insanlarla kıyaslama yapıyorum bu huyumu sevmiyorum ama istemsizce oluyor ve dışarı genel olarak çıkmıyorum evde izole etmişim kendimi arkadaşım da yok yalnız keyif almaya çalışıyorum ama bir yere kadar ne yapmalıyım bilmiyorum

Kimseye güvenemiyorum düşüncelerimin içinde boğuşuyorum

Kim bana ne kadar samimi olursa olsun güvenemiyorum hayatımda o kadar büyük kazılarda yemedim 15 yaşına kadar çok hareketli pozitif bir insandım şimdi ise suskun sıkılan bir yerde fazla durunca daralıyorum kimsenin beni sevmediğini bazen düşünüyorum ama kendimin de ne kadar değerli olduğumu biliyorum içten içe bazen diyorum ki beni gerçekten tanısanız bayılırsın ama işte bu içime soğutmuyor neden nefretimi en dibine kadar yaşıyorum

kimyada

İlişkimde nerede hata yapıyorum?

sevgilim ilişkinin başından beri beni kıskandırmaya çalışıyordu kızlarla örnek verecek olursam bu kızla konuşmak iyi geliyordu sosyal medyadan çıkart dediğimdede hayir zaten önemsiz kişiler diyip cikartmamisti o kızlarla arasında hiçbir şey olmamasına rağmen ne flört ne sevgili 6ay boyunca devam etti ve psikolojimi bozduğu için 1 sene başına kaktım ondan sonrada aramız bozuldu biraz defalarca kez ayrildik barıştık ama o kiskandirmalarina başka şekilde devam etti aynı kızlar olmasada farklı şekilde o da şöyle üniversite okuyoruz biz ve kendisi çok lol oynayan birisi sınıfındaki 3 kızda discord uygulaması üzerinden onların grubuna girmişler ben o kızlarla oyun oyniyom tek başıma gör sen yok neymiş bana bir sey yazsa bir kiz emoji olarak kalp atayım mi bende bildiğiniz çocuk gibi 2 senedir beraberdik ve iki sene içinde kiskandirmasi bitmedi ve bu yüzden ona fazla soru soruykrdum fazla kiskanc biri haline gelmiştim o da yapma diyordu ama ben sormaya devam ediyordum çünkü takintili etmisti beni de ve şu an ayrildik 2 hafya oluyor bu arada bastaki kiskandirma benim onu sevmem ona fazla değer vermem içinmiş öyle demişti ama diğer kiskandirmalar o bama yapma dediginde soru sorup yapmamdan dolayıymıs erkek arkadaşım kız düşkünü asla değil instadan kız bile takip etmiyor beni kıskandırmaya kalktığı sırada bulustugumuzda telefonuna bakmıştım bir sey yoktu iyice baktım ama bu kadar kiskandirma yapıp çocukça davranıp sen yaotin diye bende yapıyorum demedi benden kaynaklanan bi hata mı?

Sabit ruh halinde kalmak için ne yapmalıyım?

Bipolar bozukluğum var yaklaşık üç dört aydır ilaç kullanmıyorum bu zamana kadar iyi idare ediyordum ama bugün bişey var sanki zor nefes alıyorum kafamda sürekli olmaması gereken düşünceler var sanki ruhum bedenimden çıkmış da kendimi izliyor gibiyim ana adapte olamıyorum sürekli ağlamak istiyorum gece de hiç uyuyamadım bu durumu ilaçsız bir şekilde nasıl atlatabilirim çalışıyorum doktora gidemiyorum o yüzden ilaç kullanmadan eskiye dönmem lazım

Kaygı ve anksiyetem var

Merhaba ben aşırı stresli yapısı olan biriyim. Ayrıca stresli ve gergin bir işle uğraşıyorum. Cocukluk döneminden kalma eleştiri ve özgüven travmalarimda var. Ben genel olarak her konuda pişmanlık duyuyorum. Stres yaşıyorum keşke yapmasaydim keşke demeseydim diye kendimi harab ediyorum. Hatta bazı durumlar beni anksiyete atağına sokuyor(Midem bulaniyor tansiyonum düşüyor. Titreme ve üşüme geliyor. İshal oluyorum. Sürekli lavaboya gitme ihtiyacı hissediyorum. El ayağımdan güç derman gidiyor. Cipralex 10 mg ilaç kullanmaya başladım. İlacın faydasını görüyorum ancak bıraktığım veya almadigim an bu semptomlar tekrarlıyor.

Konfor anlanından çıkamamak

Okula veya işe gitmek gibi zorunlu olan kurumlardan hoşlanmam ve kendimi daima tünel pisikolojisinde hissederim kendimi ,evreni ,ailemi ve rahatken mutlu olarak baktığım şeyler okula başlayınca aynı gelmiyor ve tatil biterken sanki tatil bittikten sonra hayatım son bulacakmış gibi hissediyorum ben hayatımın tüm tatil ve okul ilişkilerinde bu şekilde hissederim ve okula dair hiç bir şey duymak, görmek istemem ayrıca insanların benimle iletişim kurmasına bazen izin vermem çünkü sevdiğim bir ortam değil

gulsima

Başkalarının duygularına göre hareket ediyorum

Merhaba. Ben yapmak istemediğim bir şeyi başkaları için yapıyorum ve bundan rahatsız oluyorum. Örnek ve yaşadığım durum şu ki. Müsait olmadığım zamanda birisi beni arıyor ve ben müsait değilim diyorum kapatıyorum. Ama sonra bende suçluluk duygusu oluşuyor istemsizce işimi bir kenara bırakıp o kişiyi arıyorum. Ama bundan kendim asla memnun değilim. Ve bu her zaman olan bir durum bende kendimden bu yüzden nefret ediyorum.

Sürekli endişe halini nasıl yenebilirim?

Merhaba hocam ben Azra. Küçüklüğümden beridir kendimi hiçbir yere ait hissedemiyorum. Kısacası hayatım boyunca aidiyetsizlikle boğuştum. Hiçbir dini inanışı, ideolojiyi, siyasi düşünceyi benimseyemedim. Neyi sevdiğimi, sevmediğimi bilmiyorum. Hep bir karakteri baz alarak yaşadım. Her şeyden çok çabuk sıkılıyorum. Meslek seçimi konusunda bile endişe duyuyorum. Hatta bu sıkılganlik ileride anne olmak dusuncesinden bile endişe duymama sebep oldu. Kaybolmuş gibi hissediyorum. Ne yapmalıyım?