PsikolojiKategorisi
Zihinsel ve duygusal olarak kendini daha iyi hissetmek bazen küçük farkındalıklarla mümkün. Duygularını anlamak, iç dünyanı keşfetmek ve kendine biraz alan tanımak istiyorsan doğru yerdesin.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
KPSS Sınav Anı ve Stresi
Kpss hazırlanıyorum sınav esnasında stresim çok oluyor ve okuduğumu anlayamıyorum sınav "esnasında "oluyor evde cozdugum denemelerde olmuyor ne yapmalıyım sınav anı kaygı stresi yenmek için netlerimi çok etkiliyor bu stres dikkatim çok fazla dağılıyor o sınav anında gözetmen önümde yürüyünce bile dağılıyor stres ve dikkat dağınıklığı yüzünden soruları tekrar tekrar okumam gerekiyor ve süre kaybım oluyor süre geçtikçe stresim artıyor yardımcı olur musunuz 🙏🏼
Nasıl daha pozitif bir insan olurum?
Merhabalar, kendimi sürekli olarak çok yorgun ve mutsuz hissediyorum. Etrafına neşe saçan, enerji veren o insanlardan olmak istiyorum ama nasıl yapabileceğimi bilmiyorum. Bu konuyla ilgili önerileriniz varsa benimle paylaşabilir misiniz? Sürekli uyku hali, baş ve omuz ağrılarım da var.
Gelecekten korkarak büyütüldüm
Her zaman algıları açık, yaşına göre fazlasıyla olgun bir iyi kız oldum. Kendimi ifade etmek için çok çaba harcadım ama hiçbir zaman doğru anlaşılmadım. Hep gelecekten korkarak büyütüldüm "bunu yapmazsam sevilmem, fakir kalırım, evimden olurum, iyi bir hayata kavuşamam" düşüncesiyle kendimi hep aslında istemediğim ama benden beklenen yöne doğru zorladım. Başka yeteneklerim, başka ilgi alanlarım olduğunu, mutsuz olacağımı bilmeme rağmen benim için iyi olduğunu düşündükleri alana yönelmek için çok kendimi zorladım. Bir bildikleri vardır belki dedim, bir an önce ayaklarım üzerinde durmam ve bağımsız olmam gerek dedim. Ben herkes için üzüldüm, herkesi korumaya herkesin işini kolaylaştırmaya çalıştım ama kimse benim için bunu yapmadı. Yaklaşık bir yıldır kazanması, okuması ve çalışması en zor meslek gruplarından olan bir mesleğe mensubum, okuldan mezun oldum. Çok önceden de tahmin ettiğim gibi nefret ederek okuyup bitirdim ama elbette her zaman yaptığım gibi bu çok başarılı bir öğrenci olmama engel değildi, onur öğrencisi olarak mezun oldum. Bu bir yılda özel sektörde 3 kez 3 ayrı yerde duvara tosladım, kura usülü atanıyoruz 3 kez adım kurada çıkmadı ve atanamadım. Ales ve dil sınavını geçtim doktora mülakatlarına başladım, kabul alır mıyım bilmiyorum, uzmanlık sınavına hazırlanıyorum kendi kendime ama artık hiçbir şey için emek veresim gelmiyor. Bu kadar emek vermiş belli bir noktaya gelmişken buradan dönebilir miyim, hayatımı böyle sürdürmeye devam edebilir miyim bilmiyorum. Aşırı bağımsız, risk almaktan korkan bir yapım var ve bunun nasıl üstesinden geleceğimi bilmiyorum. Özgüvenim her zaman dalgalı. Artık çabalamaktan çok yoruldum. Geride kalmış hissediyorum ve yardıma ihtiyacım var. Git gide tahammül seviyem düşüyor, zaman zaman sinir olarak yansıtıyorum veya neşeyle gizliyorum ama içimde büyük bir üzüntü var.
Yineleyici düşünceler
Hayatımın büyük bir bölümü olumsuzluklarla geçti. Travma tepkisi olarak da kaygı, sürekli yineleyici düşünce ve korkulara sahip biri olarak yaşıyorum. Sanki biri beynimin içinde aynı şeyi seslendirip duruyor ve bu ben istemediğim için özellikle yapılıyormuş gibi hissediyorum. Beynim benimle oynuyor gibi. Şimdi bir evlilik yolundayım ve daha önce yaşadığım olumsuz ilişki ben de korku yarattığı için evlilik aşamlarından kaçıyorum. Karmaşık bir haldeyim.
Akildan senaryolar kurup oynamak normal mi?
Sürekli ayna karsisinda veya herhangi bir nesneye bakarak biriyle tartisiyorum. Kafamdan hayali bir senaryo kurup onu oynuyorum. Role falan giriyorum. Surekli oluyor bu hosuma da gidiyor ne kadar normal bilmiyorum. Ama sakasiz 1 saat kadar fln konusuyorum. Mesela bi röportaj fln yapiyorum hayali biriyle falan ya da bi dizi setindeymiscesine oynuyorum ya da rastgele bir mekandaymis gibi birileriyle konusuyorum bazen bu insanlar da tanidik kisiler oluyor. Çok doluyum sanırım
Kendimi nasıl sevebilirim?
Her yeni ilişkiye başlarken inanılmaz sevildigimi düşündüm ve sonunda terk edildim. Ve her seferinde hayatım bitmiş ve sevilmeye değer olmadığımı düşünerek kendimde sorun aradım bu bir karmaya döndü. Şimdi hiç umudum yok. Tükenmiş hissediyorum. Geçeceğini sanmıyorum. Ailemden ötürü bu durumu yaşayıp yasamadigimi bilmiyorum. Arada kusuyorum psikolojik bir sorun olduğunu biliyorum. Fakat sürekli aynı şeyleri yaşayıp başa dönüyorum. Hayata karşı inanılmaz umutsuzum ve korkuyorum . İş, ilişki, vs. Ve daha bir çok sorun . Teşekkürler.
Gelecek İle ilgili Kaygı ve Stres Yönetimi
gelecek ile ilgili olan kaygımı ve stresimi yönetemiyorum ve bu yüzden çok sık ağlıyorum gelecekte ne olacağı ile ilgili fazla düşünmekten şu ana odaklanıp hayatımı düzgünce yaşayamıyorum gelecek ile ilgili fazlaca düşündüğüm konu ise partnerimle ne olacağı konusu ona kaygılı bir şekilde bağlandığımın farkındayım ve buna da engel olmak istiyorum karşısında sağlıklı kendi ayakları üzerinde durabilen bir sevgilisi olsun istiyorum
Evlenen flörtümü unutamıyorum ve kpss sınavıma az kaldı odaklanamıyorum
Merhaba,3 ay önce 2, 5 senedir git gelli bir ilişkimiz olduğu kişi evlendi. Çok üzülüyorum, onunla ilgili detayları düşünmeden duramıyorum ve sanki bana geri dönecekmiş gibi hissediyorum. Paylaştığım hikayeleri beğeniyor bu da bana umut oluyor, aynı zamanda sık sık her yerde adını görüyor veya duyuyorum. Bu durum beni çok etkiliyor ne yapabilirim? Rüyalarımda da görüyorum. 2 ay sonra kpss sınavım var ama çalışamıyorum, kendimi nasıl düzeltebilirim? 1 gün çalışsam 2 gün çalışmıyorum, sorulara odaklanamıyorum. Gün içinde aklım hep evlenen sevdiğimde. Ne yapabilirim?
İçimde anlamsız bir korku var ve düşüncelerime hakim olamıyorum ne yapabilirim?
Düşüncelerime engel olamıyorum beni mutsuz eden biriyle ilgili devamlı düşünüyorum kendimi suçluyorum kafam çok bulanık içimde bı korku var kalp çarpıntısına sebep olan bı korku o kişiyi unutmak istiyorum ama kendisi beni çok kısıtlamıştı tekrar ona donmeliymisim gibi bır düşüncem var engel olamıyorum
Yalnız hissediyor olmakla nasıl başa çıkarım
Kendimi yalnız hissediyorum ve bunu yalnız olmamla bağdaştırıyorum arkadasimnyok denecek kadar az ve ben bile isteye kendimi yalniz bırakıyorum insanlardan bi yandan nefret ediyor bi yandan da istedigim zaman sosyallesmek istiyorum ve dengeyi koruyamiyorum etrafımdaki insanlarin dusuncelerini önemsiyorum insanlarin benim icin endişelenmesi beni rahatsız ediyor bir yandan da insan görmekten rahatsızım bununla nasıl başa çıkabilirim