Psikoloji Kategorisi

Nasıl yeme bozukluğumu aşabilirim

Benim çok garip ani inişlerim ve çıkışlarım var bir an ağlıyorum bir gülüyorum ruh halim çok değişiyor ve ben üzüldükten be ağladıktan sonra çok acıkıyorum ve yemek yiyorum aşırı mutlu oluyorum sanki hiç bir şey olmamış ben çok mutluymuşum gibi geliyor çevremdeki insanlar zayıf ben ise kiloluyum artık yemek yemek istemıyorum cevremdekiler beni kilolu ve çok yediğim için zorbalıyor istediğim kıyafete girmek istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yemek yemek bana iyi geldiği için yiyorum yemesem çok kötü hissediyorum ağlıyorum artık bu durumu aşmak istiyorum nasıl asabilirim

Yaşadığım anları nasıl hissedebilirim

Ben yaşadığım anı hissetmıyorum orda olanları duyuyorum görüyorum ama tepki veremıyorum çünkü ben orda değilmişim gibi hissediyorum sanki gerçek değil gibi ben başka bir yerden izliyorum hissi var bedenim yüzüm ben değilmiş gibi kocaman bir kalabalık ta da yanlızım tek bir oda da otururken de yalnızmışım gibi hissediyorum bu hayat benim değil ben izlemeye gelmişim gibi algımı kaybettim adeta çok saçma tepkiler veriyorum ve bir şey olmıcak gibi düşünüyorum benim hayatım değil gibi geliyo kendini yaşadığıma inandıramıyorum bunu nasıl halledebilirim

Ben çok kırılıyorum kendi içine kapanıyorum neden?

Ben arkadaşlarımın artık gerçek arkadaş olduğunu düşünmüyorum ortama girdiğimde sessizleşiyorum kendimi savunamıyorum özgüvenim çok düşük ve kimsenin beni sevmediğini düşünüyorum ve sürekli dışlanıyorum ben çok yoruldum artık her gece düşünmekten kafayı yiyecek hale geliyorum. Eskisi gibi neşeli değilim en yakın arkadaşlarımdan hep kazık yiyorum kimse benimle arkadaş olmuyor bile bu beni çok yoruyor ben gerçekten çok yoruldum…Bana yardım edin lütfen

Banyo yapma sorunu

35yasinda olan kizkardesim 5yil tarih öğretmenliği okudu ve mezun olduktan sonra memlekete geldi. .WC ye girerken kıyafetleri çıkarmaya başladı şuan çıplak giriyor çıktıktan sonra banyoya sonra mutfakta el yüz kol ayak göğüs baş yıkıyor ama 6ay banyo yapmıyor. agrasif, sürekli bahane ve baş ağrısı ile memnuniyetsizlik söz konusu. ogleye kadar uyuyuyir gece uyuyamadım diyor ve tekr uyuyor. bekar çalışmıyor hep evde internetten Kore dizileri izliyor, borsayla ilgileniyor. bi ev ye girip çıkması ustunu giyip tamm demesi bir saat sürüyor. tuvaletim gelir diye su icmiyor,karpuz kavun yemiyor çay dahi içmiyor. .psikolog yardımı almayı reddediyor çünkü onun yaptığı doğru temiz olması için bı saat yeterli. . ama adetten sonra bile gusül almıyor banyo yapma bir ayla başladı şuan 6ay oldu hala banyo yapmadı. ne yapalım nasıl yapalım hocam

Özgüvenim Neden Düştü? Kendimi Neden Güzel Hissetmiyorum?

Son zamanlarda kendimi güzel hissetmiyorum, hatta bazen kim olduğumu bile hissedemiyorum. Mesleğim nedeniyle kıyafet tarzım değişti ve bu beni benliğimden uzaklaştırmış gibi geliyor. Kendime ait bir alanım, dolabım, hatta yatağım bile yok. Yaşadığım yer soğuk ve fiziksel koşullar da zorlayıcı. Daha iyi hissetmek için spora başladım ama hastalık nedeniyle ara verdim ve bu da motivasyonumu düşürdü. Çalıştığım işte her zaman bakımlı görünmem gerekiyor, ancak bazen buna hiç enerjim olmuyor. Sokakta ya da mağazalarda gördüğüm güzel kadınlarla kendimi kıyaslamaya başladım. Ciltleri kusursuz, saçları sağlıklı, özenli giyinmişler…Ben neden öyle olamıyorum diye düşünüyorum. Özgüvenimin düştüğünü hissediyorum ve bu ilişkimi de etkiliyor. Erkek arkadaşımın yanında kadınsı hissetmiyorum daha çok küçük bir kız çocuğu gibi ya da bazen normal bir insan gibi hissediyorum. Dışardayken güzel kadınlar gördüğümde ister istemez onunda gördüğünü görüyorum ve acaba o da güzel buldu mu? Ben neden güzel değilim?Tarzında sorular geliyor aklıma. Onun başka kadınları güzel bulup bulmamasından çok, benim kendimi neden güzel hissedemediğim sorunu da beni rahatsız ediyor. Eskiden fiziksel kusurlarımı daha kolay kabul edebiliyordum ama son zamanlarda bu konuda çok takıntılı hale geldim. Kendimi değersiz hissetmeme neden olan şey tam olarak ne, bunu anlamakta zorlanıyorum.

Hakkettiğim değeri göremiyorum ne yapmalıyım?

Merhabalar bu yıl okul açıldığından beri tanıştığım insanların toplam dördünün doğum günü bitti ben 3 tamesininkini saat 00 00 da özen göstererek diğerini uyuyakaldığım için doğum günü sabahı kutladım ama onlar bana mesaj bile atmadı gün içerisinde yüz yüze gelince gayet iyiler problem yokmuş gibi davranıyorlar ama ben mesaj atmadikca mesaj atmıyorlar çok samimi olmadığım bazı hareketleri gözüme batan bir kaç arkadaşım bana daha iyi davranıyor ve özel günlerde benimle iletişime geçip doğum günüm vs. kutluyorlar bu durumda ne yapmalıyım son 4 5 gündür bana yazmayan insanlarla iletişimimi kestim yani ben de yazmıyorum açıkçası grupça bir şey yapıldığında da davet edilmiyorum yani sınıfta bir etkinlikte geldikleri kişilerden değilim bu durumda ne yapmalıyım nasıl bir yol izlemeliyim ne kadar mesafe koyarsam kendime hakkettiğim gibi davranmış olurum

Psikolog randevusu nasıl ilerler?

Daha önce hiç psikoloğa gitmedim. Son dönemde dersler, aile ve arkadaşlık ilişkileri ve daha birçok farklı alanda yaşadığım zorluklar üst üste binince psikolojik destek almaya karar verdim. Uzunca bir süredir erteliyordum ama artık birçok şeyi yalnız başıma halledemediğimi ve gerçekten çok yorulmadığım günlerde kolayca uyuyamadığımı saatlerce yatakta dönüp durduğumu fark edince bu adımı atmam gerektiğine karar verdim. Bir psikologdan bu perşembe için randevu aldım ama sanıyorum daha önce deneyimlemediğim için içimde bir endişe var. Başıma ne geleceğini bilmemekten sanırım. İlk randevu nasıl geçer neler olur? Terapi sürecinde beni neler bekliyor? Bu belirsizlik beni son günlerde biraz endişelendiriyor. Hatta bu kararı ilk aldığım zamanlarda da bir randevu almıştım ancak aynı endişelerime yenik düşüp iptal etmiştim. Terapiye başlamak ve terapi süreci nasıl ilerler bilgi verebilir misiniz?

Ruh gibiyim

Kendi içinde ruh gibi hissediyorum. kimseye kendimi anlatamıyorum. başkalarını dinleme istemiyorum. Ruhuma beton dökülmüş gibiyim. Duygularımı ifade etmekte zorlanıyorum. Çok önemli sınavlarım var. İlişkilerimde sorunlarım var. Hiç kimseyi görmek istemiyorum. Nefes alamıyorum. Kimsenin olmadığı bir yere gitmek istiyorum. Ağlamak istiyorum sürekli. Çevremdekiler beni anlamıyor. Stresle başa çıkamıyorum. Eski enerjim ve neşem yok. Kendimi unuttum. Kendime zaman ayırmak ve hayatımın düzene girmesini istiyorum.

Nasıl çevre edinir, ve yalnızlıktan kurtulurum?

Çok yalnız olduğumu hissediyorum,yani arkadaşlarım var ama şöyle açıklayayım mesela bunlarla aramda bir sevgi bağı yokmuş gibi hissediyorum çünkü ben yazmadıkça yazmıyorlar ama aramızda hiç biriyle bir problem yok 7 yıllık bir arkadaşım vardı çok yakındık ama 6 aydır yani ben yazmadıkça yazmıyor dışarı çıkacağımız zaman hep bir işi var bunları söylüyor ve çıkamıyoruz yani ben problemli ve anlaşılmaz biri değilim ama çevremde kimse yok bu durumu dün yaşadığım bir olayla çok daha iyi farkettim dün büyük bir parka gittim ve inanır mısınız yalnız olan tek kişi bendim ben dün toplam 4 kişiye yazdım kimse çıkmadı herkesin yakın olduğu arkadaşları vardı buluşuyorlardı sarılıyorlardı gülüyorlardi herkes çok mutluydu ve ben yapayalnızdım 2 saat boyunca dolaştım ve bunu iliklerime kadar hissettim ya benim telefonum bile çalmaz tek bir mesaj bile gelmez kimseden bu durumu nasıl düzelteceğim dediğim gibi kötü anlaşılmaz vs biri değilim kimseyle aram kötü de değildir görünce selamlasiriz yani herkesle ama durum bu yalnızım

Kendi mutluluğuma engel olmayı nasıl bırakabilirim?

Yarın iki senedir bana karşı duyguları oldugunu bildigim ara sıra benimde ona karşı duygularım oldugunu hissettigim ama asla kesin birşey yi kabullenemedigim beni her halimle birçok kez onu yarıyolda bırakmama ragmen onu istemeden üzmeme ragmen benden asla vazgeçmeyen yğzüne benden nefret et dedim yine benden vazgeçmedi ona çok deger veriyorum asla üzmek istemiyorum ama istemeden sayısız kere kere üzdüm en son ben ona istemiyorum dememe ragmen onu aklımdan çıkaramadıgım için buluşma ayarladık ama ben çok korkuyorum sanki birlikte çok muylu olacagımıza eminim ama bir türlü içimdeki korkuyı atıp ilerletemiyorum onunla en son satıldıgımdaki huzur duygusunu hayırlıyorum ama şuan ona sarılma düşüncesi bile beni panik atak krizlerine sürüklüuo ben tip 1 diyabet hastasıyım ve bu duygu degişimletim şekerimi iyi etkilemiyo onunla muylu olmak en çok istedigim şey ve bunu yapabilecegimizi biliyorum ama kendi kendime engel oluyorum kaç gündür stresten deliriyorum bi an sakinim 10 dakika sonra panikten nefes alamayıp koşturmaya başlıyorum aşırı heycanlanıyorum bu heyecanımın bir süre sonra onu gmrdügümde geçecegini biliyorım ama şuan çok kötü hissetyiriyo ne yapıcam istedigim şeyi kendimi engelleyemedigim heyecan ve panik duygusu yüzünden kaybetmek istemiyorum eskiden özgüvenim yüksektü kendimi hep çok güzel hissedrrdim ve ne kadar bunu söylemek kötü hissettirse de onun dış görünüşü beni olumsuz etkiliyodu şuan hala bazı düşüncelerim devam ediyo ama artık kendimden de şüphe duyıyorum o beni her halimle kabul ederdi bunu biliyodum ama ua şimdi etmezse yarın katşısına çıkmal istemiyorum gözümde çol büyüyo bu buluşma sanki bu geçse gerisi çorap sökügü gibi gelicek ama yarın için yani giderken araba çarpsa ve gidemesem diye bile dua ettim ne yapıcam kendi mutlulugıma kilit vurmayı nasıl bırakıcam