Psikoloji Kategorisi

Kendi mutluluğuma engel olmayı nasıl bırakabilirim?

Yarın iki senedir bana karşı duyguları oldugunu bildigim ara sıra benimde ona karşı duygularım oldugunu hissettigim ama asla kesin birşey yi kabullenemedigim beni her halimle birçok kez onu yarıyolda bırakmama ragmen onu istemeden üzmeme ragmen benden asla vazgeçmeyen yğzüne benden nefret et dedim yine benden vazgeçmedi ona çok deger veriyorum asla üzmek istemiyorum ama istemeden sayısız kere kere üzdüm en son ben ona istemiyorum dememe ragmen onu aklımdan çıkaramadıgım için buluşma ayarladık ama ben çok korkuyorum sanki birlikte çok muylu olacagımıza eminim ama bir türlü içimdeki korkuyı atıp ilerletemiyorum onunla en son satıldıgımdaki huzur duygusunu hayırlıyorum ama şuan ona sarılma düşüncesi bile beni panik atak krizlerine sürüklüuo ben tip 1 diyabet hastasıyım ve bu duygu degişimletim şekerimi iyi etkilemiyo onunla muylu olmak en çok istedigim şey ve bunu yapabilecegimizi biliyorum ama kendi kendime engel oluyorum kaç gündür stresten deliriyorum bi an sakinim 10 dakika sonra panikten nefes alamayıp koşturmaya başlıyorum aşırı heycanlanıyorum bu heyecanımın bir süre sonra onu gmrdügümde geçecegini biliyorım ama şuan çok kötü hissetyiriyo ne yapıcam istedigim şeyi kendimi engelleyemedigim heyecan ve panik duygusu yüzünden kaybetmek istemiyorum eskiden özgüvenim yüksektü kendimi hep çok güzel hissedrrdim ve ne kadar bunu söylemek kötü hissettirse de onun dış görünüşü beni olumsuz etkiliyodu şuan hala bazı düşüncelerim devam ediyo ama artık kendimden de şüphe duyıyorum o beni her halimle kabul ederdi bunu biliyodum ama ua şimdi etmezse yarın katşısına çıkmal istemiyorum gözümde çol büyüyo bu buluşma sanki bu geçse gerisi çorap sökügü gibi gelicek ama yarın için yani giderken araba çarpsa ve gidemesem diye bile dua ettim ne yapıcam kendi mutlulugıma kilit vurmayı nasıl bırakıcam

Bana değer vermeyen birini nasıl sevmem kafama takmaktan nasıl kurtulabilirim

Merhaba ben yakın zamanda 6 yıllık en yakın arkadaşımla bir erkek yüzünden olay yaşadım ve konuşmuyoruz artık. Onun iyiliğini düşündüğüm için işler büyüdü bambaşka birine döndü ve küstük. Onu o kadar umursarken üzülürken ağlarken o hiç umursamıyor. Hiç çabalamadı barışmak için o yeni bir hayat kurmuşken ben geçmişte kalıyorum çok fazla üzülüyorum eski günleri düşünüyorum ve özlüyorum içimde çok şey kalmış bir kez bile bu konuyu baş başa yüz yüze konuşmadık en uzunu online idi. Onun umrunda bile değil bensiz mutlu. Ben ise barışmak istiyorum ama o kendine yeni bir arkadaş bulmuş. Çok değişti onu tanıyamıyorum. İki yabancıyız okulda her tenefüs aramızda iki adım var ama birbirimizi tanımıyor gibiyiz. Ben çok yoruldum onu bağrıma basıp sarılmak isterken eski günlerimizi düşünürken ağlarken o çok mutlu. Ne yapacağımı bilmiyorum çok boş bir sebepten konuşmuyoruz düşününce çıkmaza giriyorum. Onu yeni en yakın arkadaşıyla görünce içim acıyor kalbim paramparça ne hissettiğimi anlayamayacağı kadar kırgınım ona. Ve en çok da beni aslında 6 senelik dostluğun oluşturmuş olduğu hatıralar güzel duyguların boşa gitmiş olduğu hissi ve onun böyle değişmesine anlam vermediğimden dolayı garipseme ve üzüntü benim içimi acıtıyor. Ne yapmalıyım nasıl vazgeçebilirim. Keşke pişman olsa değerimi bilse.

Hastalıklı mıyım

Öncelikle merhabalar direkt olarak konuya giriş yapmak istiyorum. Aslında nasıl anlatılır bilmiyorum ama hayal dünyasında yaşıyor gibiyim. Mesela bir şarkı açıyorum ve dakikalarca hayal kuruyorum. Karşılıksız aşkımın karşılıklı olduğunu hayal ediyorum. Ya da başka başka şeyler. Ve bunu çok sık yapıyorum bu beni çok tatmin ediyor. Ama böyle diğer insanlardan farklı biriymişim gibi hissediyorum. Başka bir alemim de varmiş ve ben oraya aitmişim gibi. Ve bunu çok uzun zamandır yapıyorum.

Ya geri dönerse kaygısıyla nasıl başa çıkarım

9 aylık bir ilişkim vardı. Başlarda çok güzeldi 2 ay geçtikten sonra telefonunda eski ilişkisine dair anılar sakladığını gördüm hatta bunların çoğunu yıldızlamıştı. Onlar ayrılalı 1 sene olmuştu ve sonra da o kız evlenmiş. Bunları gördükten sonra onunla uzun uzun konuştum içinde en ufak bir şey kaldıysa devam etmeyelim dedim. O da bana açıkça bu yaptığından pişman olduğunu çabalayacağını söyledi. Gün geçtikçe her yerden anılar çıkmaya devam ediyordu. Onu unuttum bunun bir önemi yok şeklinde sürekli bir açıklama getiriyordu. Ama bu süreçte çok duygularını açmıyordu. Ben duygusal olarak kendimi yalnız hissettiğimi söylediğimde üzülmemek için duygularımı bastırıyorum diyordu. Ben de bunu zamanı var herhalde olarak algılıyordum. Ayrılma kararı aldığımda bana sarılarak ağladı o gün beni sevdiğini gerçekten anlamıştım. Veya Bağlanmıştık sonuçta birbirimize. Ama hala telefonunda eski ilişkisine yazdığı şiirler eskiden ona ağlayarak çektiği videolar duruyordu. Bunların neden hala durduğunu sorduğumda bana edebi değeri var tarzında bir açıklama yaptı. Videoları bana ders olsun diye saklıyorum dedi. Bu ilişkiden sonra terapi almış kendini toparlaması uzun sürmüş. Onu her zamanki gibi anlamaya çalıştım. Ama şunu fark ettim ki içim tüm bu olanları kabul etmiyordu. İlişkide bana karşı duygularını hissedemiyordum. Beni sevdiğini söylüyordu ama o sevgiye ulaşmak için ne yapmam gerek bilmiyordum. Benim duygularım çok yoğundu. O şiirleri görünce aslında geçmişte o kişiyi ne kadar çok sevdiğini anladım. Bizim ilişkimizde öyle bir duygusal paylaşım yoktu. Anladım ki geçmişte ona karşı her şeyini vermiş bana bir şey kalmamıştı. Tüm ilgisini sevgisini o kişide tüketmişti. Bu şiirleri de görünce tamamen yıkıldım. Tepkim sessizlik oldu. O da herkesin içinde sessiz kalıp köşeme çekildiğim için “ben ne için uğraşıyorum ki zaten benim de beklentilerim karşılanmıyor” diyerek ayrıldı benden. Şimdi ayrılalı 1 sene oldu ve kafamda hiç susmayan o sözler ya geri dönerse bu sefer farklı olursa bu sefer içini tamamen bana açarsa diye. Çünkü görüyorum acı çekiyor. Direniyor yazmamak için. Beni gizliden aradı. Ben tüm bu olanları kendi içimde değerlendirdiğimde ne düşüneceğimi bilmiyorum. Belki de gerçekten o ilişkide kendini kaybetti tekrar kaybetmemek için savunmaya aldı kendini tüm bunları ders olsun diye sakladı bilmiyorum. Ama hep onu anlamaya çalışmaktan çok yoruldum. Bu bana saygısızlıktı kim görse bunlara tepki verirdi bu yüzden kendimi suçlamayacağım. Belki de dönmeyecek direnecek ve unutacak beni ama ya dönerse tüm bunları nasıl değerlendirmeliyim. Lütfen bana yardımcı olun.

Detaycılığımdan ve mükemmeliyetçiliğimden nasıl kurtulabilirim?

Yaptığım her işin mükemmel olmasını istediğim için hiçbirşey yapamıyorum. Başlayamıyorum bile. Başlasam da bunun daha iyisi olabilirdi deyip onu bırakıp yeniden daha da iyisini yapmaya çalışıyorum. Aynı döngüyü tekrar tekrar yaşıyorum. Bir sonuca ulaşmak istiyorum ama bu durumu çözemediğim için olduğum yerde sayıklayıp duruyorum. Bu durum günlük yaşantımı, işimi çok etkiliyor ve psikolojik olarak beni çok yoruyor. Sonra da hiç birşey beceremiyorum. Beceriksizim diye kendime kızıyorum. Sonunu getiremediğim için başladığım işi bırakıyorum. Bu durumu nasıl çözebilirim?

Kendimi nasıl sevebilirim, nasıl kabul edebilirim?

Merhaba. Ben kendimi sürekli çirkin hissediyorum. Bugün yüz tanıma programını kullanmak zorunda kaldım. Kendimden iğrendim resmen. Kendimi görmeye tahammülüm yok. İnsanlar beni görmeye nasıl katlanıyor gerçekten anlamıyorum. . Kendime karşı çok acımasız davranıyorum. . Bu durum hayatımı aşırı etkiliyor, kendimi çok kolay bir şekilde demoralize edebiliyorum. Böyle durumlarda genellikle daha çok yeme ihtiyacı duyuyorum. Tabi ki bu sadece anlık olarak çözüyor durumu. Kendimi değiştirmek istiyorum, kabul edemiyorum kendimi.

Kaygılarımla nasıl baş edebilirim?

Her gün kendimi ölecek gibi hissediyorum Biyere sabit kitlendimi kendimi kaybediyorum sanki bana. Bişey olacakmış gibi limanda çalışıyorum riskli yerlerde. Beynimde sinüzit var etkisi o mu acaba kendimi kaybedecek gibi oluyor kafamın ağrısı gözlerime vuruyor sol tarafım agrıdıgında sanki kalbime bişey olacak gibi hissediyorum ama doktor gittim onun için bi şey çıkmadı ama neden böyle oluyor yoruldum artık lütfen yardımcı olun

İlişkimde bana yaşatılanları atlatamıyorum

Eski sevgilisini unutamamış biriyle tanıştım ilk 2 ay bunu bilmiyordum tabii daha sonra telefonunda ona ait ne varsa yıldızlı şekilde kayıtlı durduğunu gördüm ağladı üzüldü onunla konuşma yaptım eğer içinde en ufak bir şey varsa devam etmeyelim dedim. Konuştuk ve ben devam ettim. Daha sonra bir yerlerden hep çıkmaya devam etti bu notlar vs. En son şiirler yazılar videolar ona ağladığı, bunların hepsi duruyordu. Tepki gösterdiğim için benden ayrıldı öyle bir ayrılıktı ki bu ikimizde ağladık saatlerce. Bu nasıl bir ayrılıktı böyle anlamadım. Onun bana hep geri döneceğini düşündüm canım o kadar acıyordu ki üzerinden 1 sene geçti kendime odaklandım ama bugün öyle bir şey gördüm ki başka bir aşkta her şeyimi tükettim. Bir şiir yazmak isterdim sana ama bunu başka aşkta çoktan yaptım tüm gözyaşlarımı o aşkta tükettim tarzında bir şarkı beğendiğini gördüm. İçim o kadar açıyor ki meğer ben onun gözlerinde kendimi görmeyi beklemişim hep. Ağzından çıkacak güzel bir söze hasret kalmışım. Duygusal olarak o kadar uzaktı ki bana, elimi tutmasını sevgi sanmışım. Ama ben onunla konuşmuştum. Bak eğer varsa içinde bir şey devam etmeyelim dedim. Ona zamanında yazdığı o şiirleri gördüğümde aslında bizim ilişkimizin ne kadar boş olduğunu anlamıştım o gün. Çünkü ben ağzından bir güzel söz çıkacak diye hep beklemiştim. Bana duygularımı bastırıyorum diyordu üzülmemek için. Zamanı var sanıyordum. Bugün bu şarkıyı beğendiğini görünce ben bana kör ve sağır olmuş birinden sevgi beklemişim meğerse. Bana yorgunum diyebilirdi. Ben yağmurdan kaçarken sığındığı bir şemsiye olmuşum meğerse. Hep bir şansımız var geri döner sanıyordum meğerse o kendine ağlamış ayrılırken o dayanağını kaybettiğine yanmış meğerse. . Asla hislerimin karşılık bulamayacağını bugün anladım. Benim sevdiğim kadar sevmemiş meğerse. Bu çok canımı yakıyor. Bu olanları atlatamıyorum

Dişçi fobimi nasıl yenerim?

1. 5 yıl boyunca tel tedavisi gördüm ve tellerim 5 yıl önce çıktı. Şimdi 20 yaş dişlerimin çıkmaya başlamasıyla dişlerim hareketlenmeye ve yavaş yavaş eski pozisyonlarına dönmeye başladı. Ciddi bir bozulma olmasa bile bu hareketlerin dişlerime zarar verebileceği ve dişlerimin tekrar sabit hale gelebilmesi için önce 20liklerimin çekilmesi sonrasında da tekrardan tel tedavisine ihtiyacım olduğunu söyledi doktorum. Ama 20liklerimi çektirmekten çok korkuyorum. Yaklaşık 1 yıldır 4ünün de en kısa zamanda çekilmesi gerektiğini biliyorum ama cesaretimi toplayamıyorum. Özellikle gömülüler için ameliyat gerekiyormuş bu da beni daha çok korkutuyor. Dişçi koltuğunda kendimi savunmasız hissediyorum. Bunu yaptırmak zorunda olduğumu biliyorum ve daha fazla ertelemek istemiyorum. Diş kliniklerine daha adımımı atar atmaz içerideki koku kalbimin çarpmasına ve gerilmeme sebep oluyor. Koltuğa oturduğumda bütün bedenim kasılıyor. Tel tedavisi gibi uzun bi süreci atlatmış birinin bunları söylemesi komik görünüyor belki de ama ya o zamanlar korkmuyordum. Birkaç yıldır var bu. Nasıl ortaya çıktığını ve nasıl baş edeceğimi bilemediğim bu korkuyu nasıl yenebilirim?

Içimdeki bu yorgunluk nasıl geçer

Merhaba özel bir kardeşim var hastalığından dolayı durumu geriye gidecekmiş ve son 4 aydır bu sürece girdik psikolojik olarak çok yorgun hissediyorum onu kaybedersem bu süreçi kaldıramayacagim gibi düşünmeye başladım aklımda hep böyle bir düşünce var 11 yıldır ona bir anne gibi davranıyorum herseyinde varım belkide bu yüzden bu kadar bağlı ve korkuyorum çevremdeki kimse anlamıyor ailem içinde zaten anlıyor yaşıyor bu durumu ve ağlama krizleri geliyor ara ara durup dururken ağlıyorum ve kendi hayatımda liseye kadar okudum 5 yılın 1 yılında sınava girmedim ve hayatım bu sınava hazırlamaktan ibaret oda yoruyor beni ne yapabilirim bana ne iyi gelir bu endişe nasıl geçer bu yorgunluk nasıl geçer