Psikoloji Kategorisi

Sürekli Kendi Kendime Konuşuyorum

Merhabalar Hocam Sürekli kendi kendime konuşan biriyim bundan nasıl kurtulabilirim ve kendi kendine konuşmak delilik belirtisi midir? Kendi kendine konuşmanın faydası var mı acaba hocam umarım delilik diye bir şey yoktur bu arada benim yaşadığım şehir de psikolog yok bunu da söylemiş olayım dedim bazı şehirlerde olmuş olabilir ama benim yaşadığım şehirde yok ve Yaşadığım şehirde benim kütüphanede yok bunuda söylemek istedim

Psikolojik destek almaktan neden korkuyorum?

Şuan o kadar üzgün ve o kadar kızgınım ki kendime. .. Psikiyatriye bir türlü gidemiyorum. Ne zaman randevu alsam son gün hep bir vazgeçiş oluyor. İçimi korku, tedirginlik, endişe sarıyor. Gitsem bile kapıdan içeri giremiyorum kalbim çok hızlı atıyor , ağlamaya başlıyorum, sonra giremediğim için kendime kızıp kriz geçiriyorum . Sadece bir kere gidebildim o da kardeşimin zoruyla. Neden böyle oluyor anlamıyorum. Kendimi sakinleştiremiyorum. Psikolojik destek almaktan neden bu kadar çok korkuyorum? Belki de kendime zaman tanımam gerekiyor ama sorunlar hep aynı ve benim bunları aşmam gerekiyor Şuana kadar burada sorduğum tüm soruları cevaplandırdınız teşekkür ederim. Fakat cevapların hiçbiri beni tatmin etmiyor. Benim konuşmaya ihtiyacım var ama konuşqmıyorum işte. Pdikoloğa gitsemde eminim ki aynı şeyi yaşarım. Psikoloğa hiç gitmedim. Bana hep psikiyatriye git dediler. Herkes bu konuda baskı yaptı bana özellikle de ailem. Bir gün yine bana psikiyatriye git demişlerdi. Bende neden gitmediğimi söyledim, orqya gidince ne anlatıcağımı bilmiyorum dedim bana tüm olumsuz özelliklerimi saymaya başladılar, halbuki benim bahsetmek istediğim sıkıntılarımı rahat bir şekilde anlatamamamdı. Öyle üst üste tüm olumsuz özelliklerimi sıralayınca çok zoruma gitti Böyle işte konuşmaya ihtiyacım var ama konuşamıyorum . Sizce ne yapmalıyım? Bu platform olmasa ne yapardım hiç bilmiyorum. .. İyi ki varsınız

Soru sorma şeklimi nasıl değiştirebilirim?

Merhaba, Dün akşam nişanlım ile aramızda geçen bir diyalog ile ilgili danışmak istedim. Kendisiyle 4 yıllık uzak mesafe bir ilişkimiz var. Gün için sık sık konuşuruz. Bir şeyler yapar vakit geçiririz. Sık konuşamadığımız günlerde olur nedenini açıklarız. Günlük rutinimiz böyle konuşmada. Dün akşam işte ikimizin de işi vardı tam konuşamadık ama bir anda beni görüntülü aradı çok mutlu oldum kısada olsa konuştuk. Sonra onun yemek hazırlama süreci başladı. Yemek yapıyorum dedi o arada konuşmamız kesildi ki genelde böyledir zaten sorun yoktu. Benim için sorun olan kısım ise ben o aralıkta ona mesaj attım. Görüldü attı. uzun bir sürede gelmedi. 3-4 saat kadar olmayınca bende merak ettim bir şey mi oldu diye. Oyuna mı daldın dedim. bi yarım saat sonra falan yemek yiyordum dedi. uzun sürdü dedim. O da film de izledim çünkü dedi. Bende görüldü atınca diye bir cümle yazdım. yazamadım dedi. niye dedim bende gülen emojilerle. sorgulayıcı moda geçtin dedi. bende soruyorum sadece diyince işte film izlerken yazmaktan hoşlanmadığını altyazılı diyede yazarsam hiç bişey anlamam zaten dedi. ben bunu zaten biliyordum onu sormuyordum. Daha fazla bir şey demedim. Normal konuşmaya döndük bir şey anlatıyordu sonra benim yazdığım bir kelimeye böyle diyince enerjim düştü anlatmıcam yeterli dedi. sen bilirsin dedim. Sonradan benim alındığımı bildiğini söyledi. Bende bir şey daha sorucam dedim. " Neden yazmadın" demek yerine nasıl şekilde sormamı istersin?" sorugulayıcı hiissetme diye dedim. sorunun arkasındaki niyet değişmediği sürece kelimenin önemi yok dedi. Neymiş niyetim dedim. Şu an konuşacak enerjim yok dedi. Bende tamam o zaman enerjin olduğunda konuşalım dedim. Konu gece böyle biraz başka şeylerden konusarak kapattık. Ama içimdan hem kırgınım hemde nasıl davranmam gerektiğini bilmiyorum. başka zamanlarda böyle konularda soru sordugumda sorgulayıcı memur gibi görmesi beni rahatsız ediyor. 4 saatlik vakitte bir emoji olur gif olur ya da şu an işim çıktı gece gelicem dememesi beni deli ediyor. Bazen geç geldğini biliyorum ama en tetikleyen kısım beni görüldü atıp cevap vermemesi oldu. İlişkimizin başından beri eğer işi varsa belirtmesini söylerim ,görüldü atma diye defalarca söyledim. Açıkcası ben soru sorduğumda bir travmasını mı tetikliyrum o yüzden mi böyle diyor yoksa umursamazlıktan mı öğrenmek istiyorum. Nişanlıma nasıl bir şekilde yaklaşıp soru sorarsam, ya da nasıl cümleler kurmam gerek ki beni sorgulayıcı görmesin. ..

Ailemle herhangi bir konuda bile konuşsam ağlayasım geliyor

Bu önceden oluyor muydu hatırlamıyorum ama bu yaz o kadar çok oldu ki artık bunalmaya başladım. Ailemle ne konuda olursa olsun aslında ailem dediğim babam ve ne zaman babamla konuşursam konuşayım o kadar ağlamak istiyorum ki bazen kendime engel olamayıp ağladığım oluyor annem de hamileliğinde ağlıyordu b12 eksikliği varmış ve bu ağlama yapıyormuş benim de b12 değerim eksik ve buna bağlamışlardı vitamin hapı kullansam da aynı sürekli ağlamak istiyorum. Babam sinirli bir insan her konuda insanların kalbini kırabilir, benim yapmayı istediğim şeylerde sert şekilde konuşup emir vererek o şeyi yapmaktan soğutabiliyor hepsinde odama çekiliyorum ağlamamak için önlerinde çünkü ağlamaktan da biraz utanıyorum ama bu sadece aileme karşı arkadaşlarımlayken rahatça ağlayan bir insanım, babam biriyle benim hakkımda konuşurken de ağlayasım geliyor sürekli bu konu iyi de olsa kötü de olsa karşı beni savununca da ağlayasım geliyor oda değiştiriyorum. Babamın evde bulunmasından rahatsız oluyorum bu yüzden. O evde olmayınca bence ev de daha huzurlu çünkü her şeye karışıyor ama babam bir şeylere karışmadığında da ağlayasım geliyor bu ağlama isteği bazen sinire ve iğrenmeye dönüyor böyle olmasını seviyorum. Bazen yine gereksiz bir şey için bağırdığında ağlamak yerine sinirli bir şekilde tepki veriyorum onu da aynı şekilde vurmak az da olsa beni tatmin ediyor sanırım bilmiyorum ama bu ağlama duygusunu yok etmek istiyorum :(

Sesten korkuyorum

Yüksek seslerden gereksiz bir şekilde korkuyorum, fazla rüzgar estiğinde de çok korkuyorum ve bu korkunun sebebini bilemiyorum bana saçma geliyor ama mesela televizyonun sesi sonda iken aşırı geriliyorum bir defa annem şarkı dinleyip eğleniyordu televizyonda son ses onu haklı buluyorum eğlenmek isteyebilir ama o an gereksiz sert tepkiler verip annemi kırdım sesi kapat yeter vs şeyler söyledim annem sinirlenip kapatmıştı. Böyle olaylarda gerilmek ve korkmak istemiyorum, saçma olduğunu düşünüyorum ama yine de korkuyorum. Telefonu son sese alamıyorum, alarm sabah çalmasın diye titreşimli kuruyorum alarm çaldığında anında uyanıyorum gerildiğim için ve alarm birkaç saniye çalınca çok saçma biliyorum ama korkuyorum. Sadece alarm olduğunun farkındayım bu yüzden alarmlarımı ya sessiz yapıyorum ya da başımın yanına anında kapatmak için koyuyorum. Ve rüzgar da aynı şekilde rüzgar ve yağmur aynı anda birlikteyse şemsiye kullanmıyorum rüzgar ve şemsiyenin aynı anda bulunması da beni geriyor. Ama asla nedenini anlamıyorum ve böyle durumlarda gerilmek istemiyorum.

Odak süremi arttırmak için ne yapmalıyım?

Gün içerisinde yapmam gereken şeyleri hep erteliyorum kendimi geliştirmek için her gece plan yapıyorum ertesi günler için ama maalesef bunları faaliyete geçiremiyorum. Erken uyansam bile yataktan çıkmak istemiyorum, yapmak istediğim şeylere ise kolayca odaklanamıyorum, bir türlü faaliyete geçemiyorum. Günlerimin çok verimsiz geçtiğini düşünüyorum ve bu durumda bana kendimi yetersiz hissettiriyor. Nereden başlayacağımı bilemiyorum, odak sürem de oldukça az olduğu için bu sanki işleri daha da zorlaştırıyor. Sizce nereden başlamalıyım ve odak süremi nasıl arttırabilirim?

İçimde bir boşluk hissi ve hüzün var hayattan tat almıyorum

Sürekli yorgun ve bitkinim ne kadar uyusamda yetmiyo yataktan çıkmak istemiyorum zaten bi sebebte yok gibi hayat boş geliyo ruhum ölmüş gibi hem yanlızlıktan korkuyorum hem ünsanları sevmiyorum kafam sürekli konuşuyo geçmiş ve gelecek kaygısı kafamında için konuşuluyor sürekli sık sık çarpıntılarım oluyo en çokta insanların yanında dışarı çıkmakta insanlarla iletişime geçmekte zorlanıyorum kendime hiç bir konuda güvenmiyorum kendimi sevmiyorum

Hayır diyemiyorum

Kimseye hayır diyemiyorum. isteklerimi dile getiremiyorum birinin bir şeyi yanlış yaptığını görüyorum ve yanlış yaptığını biliyorum ama ona bu yanlış doğrusu böyle diyemiyorum. Hislerimi dile getirmekte güçlük çekiyorum ve bunlar hayat kalitemi çok etkiliyor artık hayır diyemediğim için ne denilirse yapıyorum ama hiç mutlu olmuyorum kendi içimde sürekli bunu değiştirmek için savaş veriyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum, örnek veriyorum bir yere çağrılıyorum hayır diyemediğim için gidiyorum ama çok mutsuzum ve artık bu huyum yüzünden çok kullanılıyorum ve bu durum beni çok üzüyor. Yardımcı olursanız çok sevinirim şimdiden teşekkürler iyi çalışmalar 🍀

Yanlızlığımı yenmek için ne yapmam gerek?

Yalnızlıktan korkan birisiyim kendim olmak için çabalamak yerine başkalarının düşüncesine göre hareket ederim onların hoşuna gidicek şeyler konuşmaktan onlarin onaylayacağı yada beni sevecekleri takdir toplayacagım şeyleri yaparken buluyorum kendimi içimdeki benle çelişiyorum ne yapmam gerek böyle olmamak için kendimi ben iken sevilmeyen deger görmeyen biri olarak görmeye başladım bunu aşmak istiyorum hata yaptığımda vicdanımın sesi beni kahrediyor bunu nasıl aşarım.

Eksik yanlarımı nasıl düzeltebilirim?

Çok fazla eksik yönüm olduğunu fark ettim inceden de fark ediyordum ama her girdigim ortam bunu bana hissettiriyor sanki herkesten geri kalmış bir cahil gibi hissediyorum bildiğim şeyleri dahi unutuyorum bir kac psikolojik destek Ali için başvurdum ama sonuç olmadı genelde ya ilaç yada randevu bulamadım o yüzden sizden ricam bana bu konuda oberebiliceginiz kitaplar olabilir filmler olabilir yada eğitimler nasıl kendimi bu konuda geliştiririm. Biraz durumdan bahsedecek olursam mesela çok heyecanlı bir yapıya sahibim , insanlar konuşurken çok çekingen ve fikirleri ise kötü dinlenemeyen biri, iş gorusmelerinde kendini doğru ifade edemeyen biri, hobileri konusunda kendini bilmeyen ve kendini keşfetmeyen biriyim, beden dili ile kendimi düzgün ifade edemediğini düşünüyorum çoğu şeyden eksik gibi hissediyorum yardımlarınızı bekliyorum.