Psikoloji Kategorisi

Dengesiz tavırlar yüzünden evliliğim huzurlu değil ne yol izlemem gerekir

Aynı konuya normal bir tepki verirken İlerleyen zamanda o aynı konuya absürt tepkiler veriyorum eşimle aram açılıyor neden yaptığımı konuştuğum zaman sakinleştiğim zaman gereksiz tepki verdiğimi anlıyorum ama iş işten geçmiş oluyor yanlış yaptığımı o zaman anlıyorum ve böyle olduğu içinde eşimin morali bozuluyor iteleyerek bir ilişki yaşadığımızı huzursuz olduğunu söylüyor bende hatamın verdiğim tepkinin yanlış olduğunu o zaman anlıyorum neden böyle yaptığımı bilmiyorum sorun çıkaran taraf bu yüzden hep ben oluyorum kötü bir düşüncem olmadığının ben farkındayım ama bir süre sonra eşim böyle düşünmemeye bilerek yaptığımı ve bu yüzden kendini eksik hissettiğini söylüyor

erkek arkadaşım yüzünden çok canım yanıyor

Erkek arkadaşım 5 aydır sevgiliydik ve sonra öğrendim ki 4 yıllık ilişkisi varmış beni kullandı diğer kızı da aldatmış oldu ve onun için benden vazgeçti kişisel bozukluğu varmış hangi tür kişisel bozukluğu var bilmiyorum ama benden vazgeçti o kızı seçti. Çok canım yanıyor. Kalbim sıkışıyor ağrıyor sürekli ağlıyorum canım yanıyor erkek arkadaşım ikinize de seviyorum diyor ama onu seçiyor takıntı mı sevgi mi onunkisi anlamıyorum o kızı çoğu kişiyle aldatmış

Hayatımın 5 yıl sonrasında neredeyim?

Hayatımın beş yıl sonrasını değil bir gün sonrasını bile kestiremiyorum. Kafamda hiçbir şey canlanmıyor. Nasıl hissettiğimi de bilmiyorum. Bu durum günlük hayatımı kötü etkiliyor. Her şey için tüm duygumu o an tüketip bitiriyorum. Sanki her şey herkes karşımda ya da herkes benden uzakta. Hani tansiyonunuz düşer bayılacak gibi olursunuz da tüm sesler uğultu gibi gelir, işte öyle bir yerdeyim. Mutlu olmak istiyor muyum bilmiyorum. Aslında mutlu olmak değil huzurlu olmak istiyorum, hiçbir şey için kaygılanmamak istiyorum. Kalbim çarpmasın ellerim, bacaklarım titremesin istiyorum. Kısaca hiçbir şey düşünmek istemiyorum.

Uzak mesafe ilişkim

Merhaba Betül hocam Mustafa ile uzak mesefe ilişkimi yaşadıklarımı size anlatmıştım hatırlıyorsanız bir kaç gündür yeni bir mesaj atmak yerine yazdıklarınızı tekrar tekrar okudum düşündüm Mustafa'ya attım ve onunda düşüncelerini merak ettim bir mesaj atmasını istedim belki benim ifade edemediklerimi o ifade eder Mustafa'nin yazdıkları şöyle: Merhaba, ben Mustafa. Seninle yaşamış olduğum duygu durumumu paylaşmak konuşmak ve fikirler almak istiyorum. Ben 29 yaşında Bolu'da oturuyorum. 6 yıl önce internetten Beyza isminde bir kızla tanıştım. Beyza 24 yaşında Erzurumda yaşıyor. Tanıştığımız dönemde ben kpss sınavına hazırlıyordum beyzada üniversite hazırlık için dershaneye gidiyordu. Tanışmamız tesadüf oldu ancak tanıştığımız ilk gün içimde çok güzel duygular hissettim. O gün kendimi kendimi çok mutlu hissettim ve nedenini bilmiyorum konuşmamız bitecek diye çok korktum. Sonrasında konuşmaya devam ettik. Konuştukça daha çok mutlu olmaya hoşlanmaya başladım. Sohbeti beni adate farklı bir dünyaya sürüklüyordu. Onunla konuşmak için her gün can atıyordum. Konuşmalarımız bu şekilde devam etti ve zaman geçtikçe ikimizde birbimizi çok sevmeye başladık, bu dünyada sanki birbimiz için yaratılmıştık. Ancak o dönemde Beyzanin sınava hazırlanıyor olması benim sınava hazırlanıyor olmam ama en önemlisi de bizim çok uzak olmamızdan dolayı ben ilişkimizi bitirmeyi düşündüm. Ve bunu konuştuk ve bitirdik ilişkimizi. 2 yıl boyunca konuşmadık. 2 yıl sonra ben tekrar beyzaya mesaj attım ve tekrar yeniden konuşmaya başladık. Ben niye tekrardan mesaj attım sorusunu soruyor gibisin, benim içimde kalan bir ukte olmuştu Beyza aklıma geliyordu ve onu çok özlüyordum. Bu süre zarfında bir de babamı kaybettim. Duygusal olarak çöküntü halindeydim bunun etkisi olmuş olabilir belki ama ben gerçekten de çok özlüyordum ve yeniden konuşmak istiyordum. Biz yeniden konuşmaya başladık. O günden beri konuşuyoruz şu anda. Bu son geçen 4 yılımızda sürekli konuştuk. Geçen yıllarda benim beyzaya olan sevgim sürekli arttı. Onunla konuşmak bana çok iyi geliyor, şunu biliyorum ki bu hayatta konuşmaktan keyif aldığım tek kişi bile diyebilirim. Ben de değeri o kadar fazla ki kendimden çok düşünüyorum kendimden çok ona değer veriyorum. Kılına zarar gelse canım yanıyor. Benim bu hayatta en çok yanımda olan beni hiç bir zaman yalnız bırakmayan, sevincimde üzüntümde telaşımda heyecanımda yanımda olması beni çok mutlu ediyor. Bu geçen süre zarfı boyunca ben beyzayı çok yıpratıp çok uzdugumu düşünüyorum ve bunu hissediyorum. 4 yıl boyunca ben ilişkimiz adına bir ileri adıma hiç bir zaman geçemedimmBu süre zarfında hayatta yaşadığım inişli çıkışlı çok dönemlerim oldu. Kendimi psikolojik olarak o dönemde ne yaşadığım hususunda kendim bile adını koyamiyorum. Ben bunlar içersinde boğulurken bunları çözmeye çalışırken cozemezken yada çözüm yolunu bırakıp kendimi tamamen salıp gitmişken beyzayı ihmal ettim. Onunla gelecek adına bir hamle yapamadım. Bunu o dönemde de çok düşündüm. İleri bir adım atmayı çok istedim ancak kendime olan özgüven eksikliğim, uzak olmamız, ileride bir evlilik yolu olması durumunda Beyza ile Bolu'da yasacağımızı düşünerek beyzayı boluya getirip mutlu edememek. .. .Bunların hepsini çok çok düşündüm ve bunların içinde boğuldum kaldım. Yaptığım en büyük hatalardan biri bu düşüncelerimi korkularımı açık açık Beyza ile konuşamadık. Ben bunları kendi içimde yaşamayı tercih etmişim hep. Beyza bana napacaz böyle dedikçe ben bir türlü iki yol için bir şey yapmadım. Bundan dolayı çok pişmanım ama o dönemde ki psikolojimi kendim bile anlamıyorum. Şu anki zamana gelince Beyza ile konuşmaya devam ediyoruz. Artık önümüzde bir tercih yapmamız gerektiğini düşünüyoruz. Bunun için sana bir şeyler danışmak istiyorumBen Beyza ile bu hayatı yaşamak istiyorum. Bunu çok istiyorum. Ama beni düşündüren, bizi düşündüren bir çok konu var. Bizim uzak olmamızdan dolayı evlilik yolunda işimizin çok daha zor olması, bunun içerisinde hem maddi hem de manevi kaygılar. Bizim şu ana kadar yıllarca konuşuyor olmamıza rağmen sadece 2 saat birlikte yüz yüze görüşüyor olmamız. aslında yüz yüze görüşmemizin az olması beni aşırı tedirgin etmiyor ben onu tanıdığımı düşünüyorum ancak yine de aynı eve girmek aynı olmuyor. Beyzanin ailesini durumu bilmemesi ve ailesininde çevremizdekilerinde internetten tanıdığımızi öğrenince vereceği tepkiler. Bu tepkileri ben çok fazla önemsemiyorum ancak Beyzanin ailesi için olan kısım benim içinde çok önemli çünkü o süreçte o fazladan bir yük almış olacak , ben tabiki de her zaman onun yanındayım ve destek olmak adına elimden geleni yapacağım ama bunun ne kadar yeterli olacağını hususuda var. Maddi olan kısım var bir de . Bizim bu süreci atlatmak için maddi gücümüz hiç yok. Ve süreçten sonra da maddi olarak çok sıkıntı yaşayacağımız bir döneme gireceğiz, bu durumunda huzurumuzu bozmasndan korkuyorum. Sayacagimiz çok fazla nedenler var ama benim için en önemli olan şey Beyza ile evlilik yoluna girip bütün zorluklara aştıktan sonra mutlu olamamak. Evet hayatımızda bu durum her zaman bir ihtimal ancak bizim bunu yaşamamız durumunda onun hayatını tamamen değiştirip çok uzak bir yere boluya getirip kendi hayatından koparıp daha sonra mutsuzluğunu görmek benim bu hayatta isteyeceğim en son şey. Dediğimiz gibi bu ihtimal herkesin hayatında var ancak biz de olması durumunda çok çok daha fazla büyük bir enkaz olacağını düşünüyorum. Bunlar bizi düşündüren şeyler. Bu yazdığım şeylerden sonra o kadar zorluk varsa neden diye soracak olursan, onu hayatımın aşkı olarak düşünüyorum, onsuz bir hayat hayal bile edemiyorum, bende ki şu anki konumu hayatımın merkezi durumunda. Onsuz olduğum bir durumda mutlu olacağımı düşünemiyorum bile. Onu gerçekten çok çok seviyorum ve değer veriyorum. Yaşadığım bu karamsar durumunda seninde desteğini almak istiyorum ve düşüncelerini merak ediyorum. Aslında anlatacağım daha çok çok şeyler vardır ancak şu anda aklıma gelen bunlar. Senin bana bir sorun olman durumunda bunu içtenlikle cevaplayacagim.

Bilinçaltımın sürekli beni uyarması

Merhabalar öncelikle ben uyumayi çok seven biriyim ama son zamanlarda uyumaktan çok bilinçaltıma yerleşen şeylerin filmini izliyor gibiyim yanii gündelik hayatta en ufak detayı bile düşünmüşsem illa ki rüyamda görürüm onu kafamda plandigim hayal ettiğim şekilde ama acaba daha farklı olsa nasıl olurdu diye düşündüğümde daha farklı şekilde rüyamda görebiliyorum onu ve tabii ki daha yorgun uyanıyorum çünkü gün içerisinde kafa yorup düşündüğüm hersey birde uyurken karşıma çıkıyor ve hiç uyumamış dinlenememis oluyorum bu psikolojide ne demek oluyor

birden aklımdan çok kötü şeyler geçiyor

ya bir fotoğrafa ya da bir şeye bakıyorum kim olduğu farketmez birden içimden küfür kelimesi geçiyor ve bu beni çok rahatsız ediyor çok kötü bir şey ya da aklıma çok kötü şeyler geliyor çok kötü kelimeler ayıp kelimeler çok utanıyorum ama sürekli aklıma geliyor her aklıma geldiğinde kendime yapıştırasım geliyo hemen tövbe tövbe diyorum ben ne diyorum çok kötü hissediyorum😭 dün psikiyatriye gittim doktor bana lustral verdi ama gerçekten çok ayıp şeyler söylüyorum içinden birden

Gerici anlar yaşamak beni huzursuz ediyor

Merhaba;Bana sırf kendimi iyi hissetmem için değil de gerçekçi olmanız beni çok mutlu eder. Bugün örnek üzerinden anlatacağım dün doğum günümdü bugünde teyzemle kuzenim doğum günümü kutladılar annem üçümüzün fotoğrafını durumuna atmamı istedi bende dershanedeki iki hocamdan gizlemek isterken salak gibi duruma atıcağımı iki hocamada attım kötü olan yanı annemin bu hocalarla daha önce mesajlaşması olmadı yani yapılması zor bir hata hocalara attığımı 20 dakka sonra fark ettim ve hocalara annemin telefonundan olduğu için “yanlışlıkla attım hocam” yazdım ikisine de ve biri “sorun değil” dedi diğeri “nice senelere teyze” dedi bunu yazmasının sebebi ya teyzemin doğum günü olduğunu sanması diyicam ama ben kendimde doğum günümle ilgili bir şey paylaştığım için hoca biliyor yani benim olduğumu diğer ihtimal daha düşük annemin görmeyen biri olarak düşünüp şaka mı yaptı diye düşünsem ihtimal değil gibi neyse kendimi aptal gibi hissediyorum hocalara yiğen karıştırdı annemin telefonunu çoğu kişiye attı desem altına o yazıyı yazamaz bir de durumla aynı zaten bir de kolay yapılacak bir hata değil hafta sonu dersimiz var hocalar benim hakkımda ne düşünür ve ne demeliyim sizce kendimi aptal gibi hissediyorum böyle olaylar hep böyle hissettiriyor gerçekten çok özgüvenli biriyim mutluyum ama şu anlar beni çok geriyor gereksiz abarttığımın farkındayım belki hocalar bu kadar üstünde durmadı belki de önemsemediler ama beni çok huzursuz ediyor şimdiden teşekkürler

Özgüvenimi nasıl yükseltebilirim

İnsanların içinde konusmaktan ve kendimi açıklamaktan kaçıyorum bunu nasıl aşabilirim örneğin arkadas ortamında bile konusmaktan, kendimi acıklamaktan kaçınıyorum veya ilişki anlamında herhangi birisiyle konusurken zorlanıyorum. Kendimi anlatamıyorum. herkes gibi rahat olmak istiyorum . arkadaslarım bana özgüvensiz oldugumu soyluyorlar uzuluyorum . Veyabiriyle konusmaya basladım diyelim sohbeti hemen kapatıp konusmamak istiyorum genel olarak aileme karsı da boyleyim kimseyle rahat konusamıyorum bunu nasıl çözecegim acaba

Cesaret kazanmak için ne yapmalıyım

Yaklaşık 1 buçuk sene önce 7 ay süren bir ilişkim bitti 6 ay öncede en yakın arkadaşımla anlaşmazlıklar yaşayıp tartıştık ve tamamen arkadaşlığımızı karşılıklı bitirdik. 7 8 aydır sadece kendi halimde devam ediyorum hayatıma ne bir arkadaşlık ne de ilişki yürütecek tahammülüm kalmadı hayata karşı. Hayatım şu an bomboş evde geçiyor kaygılarım yoğun sürekli kafamda o kişi gelirse ne yapacağım diye dönüp duruyordu düne kadar artık değişim için adım atmak istedim ve her yerden sildim onu evet hayatta bizi tüketen ilişkilere sınır çizmek gerekirse kendi içimizde yası yaşayıp bitirmek lazım ama ben bundan sonrası için bu kadar olumsuz deneyimden sonra hayatın içine nasıl karışacağım bilmiyorum en ufak bir durumda kaygılarım artıyor mide sorunları yaşıyorum bir şeylere alışma sürem çok uzun sürüyor resmen hayata uzun bir süre ara verdim kendimi yeniden inşa ediyor gibiyim ama tekrar o bağlantıyı nasıl kuracağım bilmiyorum ya her şey yolunda giderken veya ben tam unutamamışken o kişi çıkıp gelirse aklımı yine karıştırırsa ve bu yas süreci uzar benim kaygılarım tetiklenirse düşünceleriyle savaşıyorum. Özgüvenim çok düştü kendime güvenim zedelendi. Başım sıkışsa arayacağım buluşacağım bir arkadaşım bile yok. Kendime karşı güvenim yok insanlar gülüyor eğleniyor mutlu ilişkilerindeki insanların onların sevdiğini görüyor ve hatta bizde görüyoruz ama ben eski ilişkisinden geriye sürekli bir şeyler saklayan biriyle birlikteydim ona ne kadar güzel satırlar yazmış onun için hep gözyaşı dökmüş bunları görüyordum ilişkimizde bu olaylara gösterdiğim tepki yüzünden bitti. Ama ben artık sevgilisinden emin olduğum bir kalp istiyorum karşımda koşup bana sığınan değil elimi isteyerek tutan birini istiyorum. Kendisi olduğu gibi sevilmek istiyor her şeyine uyum sağlayayım istiyor benim değişmemi bekliyor ben de olduğum gibi sevilmeyi hak ediyorum eğer fedakarlık edilecekse karşılıklı olmalı diye düşünüyorum bütün yükü üstlenmek istemiyorum artık. Bu yüzden kendimi de suçlamak istemiyorum. Benim değişimimle bir ilişki olacaksa sırf ben değiştim diye mi sevecek o insan beni. Bu çok bencilce. O hiçbir şeyinden ödün vermiyor eğer onda da birazcık değişim görseydim bu fedakarlığın bir anlamı olurdu ama kendiyle çelişti hep. Ben çok yorgunum her şey anlamını yitirdi. Ne arkadaş ne sevgili hayatta neye değer veriyorsam yok olup gidiyorlar. Ben çok güçsüz yalnız hissediyorum hep kendime güçlü olmayı öğretilmiştim ama bu defa toparlanamıyorum. Lütfen bana İnstagramdaki gibi genel geçer psikolojik tavsiyeler sunmayın ben hepsini tek tek okudum uygulamak için kendimi zorladıkça dibi gördüm. Adım adım bana eksiklerimi yazarsanız ben tüm bunlar üzerine çalışacağım burada anlattıklarıma göre gördüğünüz sevgi eksikliği belki duygusal bağlanma veya kaygı ne görüyorsanız onun üzerine bana gerçekçi tavsiyeleriniz neler olabilir. Seninle başlamadı kitabını okuyorum kendim üzerinde bazı konuları anlamaya çalışıyorum şimdilik terapi akmak için bütçem yok yazdıklarınız benim için çok değerli teşekkür ederim

sanırım bedensel algı bozukluğum var

Şuanda 16 yaşındayım. Yani liseye giden ve bedeni sürekli değişen bir kızım. İnsanların beni nasıl gördüğünü nasıl tanıdığını bana aynada görünen benle dışarıdan baktığımda benin nasıl bir farkı olduğunu aşırı bir şekilde önemsiyorum. Örneğin annemi falan ya benim sağ gözüm hep kısık mıydı veya burnum hep böylemiydi şeklinde darlıyorum. Örneğin geçenlerde kilolu değilim ama yanaklarım çok büyük şeklinde ağladım ve ailem güzel olduğumu saçma bir şeye ağlıyosun şeklinde kızdı. Veya arkadaşlarımdan sürekli beni kontrol etmelerini istiyorum böyle yapınca mı daha güzel yoksa böyle yapınca mı şeklinde. Sürekli aynaya bakma, yüzümü kontrol etme mimiklerime bakma ihtiyacı duyuyorum. Ve bazen de nedensizce kendi kendime gülüyorum çünkü saçma geliyor. Ev halkı da sürekli niye aynaya bakıyosun , gülüyosun yoksa sevgilin mi var niye böyle davranıyorsun şeklinde kızıyor bana. Bu alışkanlığımdan kurtulamıyorum. Yani yapmamam gerekiyor ama bu takıntıyla başa çıkamıyorum. Egolu kendini beğenmiş gibi algılanıyorum aslında ama daha da tam tersi kendi kusurlarımı buluyorum. Bunları değiştirmeye çalışıyorum. Niye böyle bir alışkanlığım var ve bundan nasıl kurtulabilirim sizden yardım istiyorum. Daha ileriki yaşlarımda yani ergenliğimden kurtulduğumda bu geçer mii?