Psikoloji Kategorisi

Uzak mesafe ilişkim

(Betül Canbel) Bazen "Benim mi beklentim çok yüksek?" diye kendimi suçluyorum. Ama geçmişte yaşananlar, bir geleceğimiz olması durumunda yaşanacak zorluklar sonucunda çektiğim sıkıntılara değecek bir hayat istememe sebep oluyor. Karakter olarak çok kırılgan, çok duygusalım; çok da güçlü bir karakter değilim. Kendimi böyle tanımlayıp Mustafa ile bir gelecek kurma adımı atmam durumunda, çok daha güçlü olmalıyım ve duygularımı kontrol edebilmem gerekiyor. Ailem çok da gönülden onay vereceğini sanmıyorum. Ablamın durumu, bizim tanışma şeklimiz, birbirimizi çok az görmemiz. .. Beni bile, Mustafa’yı çok sevmeme rağmen, korkutuyorken; ailem haklı olarak karşı durmak isteyecek. Ben içimdeki şüpheleri, korkuları aileme yansıtırsam, onları ikna etmem belki de imkansız olacak. Sorduğunuz sorulara cevap verecek olursam: 1. Mustafa ile mutlu olabilecek miyim? Mustafa ile mutlu olurum. Evlilik zor, evet, ama Mustafa ile birbirimizin yanında olup bunu aşacağımızı düşünüyorum. Ama tek sorumluluk evliliğin zorluğu değil. Mustafa ile mutlu olmak yetmiyor; Mustafa'nın 29 yıldır yaşadığı hayatta olabilir miyim, bilmiyorum. Kendi ailemden kilometrelerce uzağa gidip onun ailesiyle yakın olmak, beni büyüten, emek veren aileme haksızlıkmış gibi geliyor. Ne kadar iyi olsalar bile, ailemi bırakmış olmamın yükünü hissediyorum. Buradaki arkadaşlarımı, akrabalarımı, sevdiklerimi bırakıp Mustafa’nın sevdikleriyle tanışmak yine yük gibi. Ayrıca, evlilik borçlarının hepsini biz yükleneceğiz. Bize destek olacak pek kimse yok. Bu borçlar evlendikten sonra ödenecek. Nasıl ödenecek? Ben hayatımda hiç zorluk görmedim, maddi olarak sıkışmadım. Peki ya ödemekte zorlanırsak? Para bizim huzurumuzu bozarsa? Babasını kaybetti. Mustafa, bir elinin her zaman annesinin üstünde olmasını istiyor, haklı olarak. Ya annesi ve benim aramdaki dengeyi ayarlayamazsa? 2. Eğer ayrılırsak, bunu sağlıklı bir şekilde başarabilir miyim? İçimde her zaman, vermediğimiz çabanın pişmanlığı olacağına eminim. İleride başka biriyle evlenirsem, Mustafa’nın anlayacağı, destek olacağı bir konuda yalnız kalırsam, "Mustafa olsa nasıl bir hayatım olurdu?" diye düşüneceğim. Mustafa benim ilk aşkım, çocukluğum. Onu unutmam mümkün mü? Belki kalbimdeki derin bağ azalır ama insan, herkes karşındayken yanında duran tek kişiyi unutabilir mi? 3. Gerçekten bu ilişkiyi sürdürebilmek için neye ihtiyacım var? Bu sorunun cevabını bilmiyorum.

Vesveselerim var, duygu durum bozukluğundan nasıl kurtulurum

Vesveselerim var ruhum bazen daralıyor gibi hissediyorum bunu nasıl aşarım kendimi bazen çok kötü hissederim antidepresan ilaçları içiyorum şuan ama iki aya yakındır hâlâ tam olarak iyileşmiş değilim sizin öneriniz nedir şuan spora verdim kendimi bu benim daha iyi olmamı sağladı acıkcası beslenmeme de özen gösteriyorum ama bu duygu durum bozukluğundan kurtulmak istiyorum bazen hayatı saçma buluyorum bunu nasıl aşarım

OKB tanısı aldım ama kontrol etmelerimi durduramıyorum

kendimde uzun zamandır OKB den şüphe ediyordum ve bu durum artık benim günlük yaşamımı da etkiliyordu yaşadığım şeyleri not aldım ve psikyatriye gittim ve yaşadığım durumu söyledim bana test yapmadan beni dinleyip OKB olduğumu söyledi ve yaşadığım durumları örnek göstererek bu durumları yaşıyorsan sende okb var dedi ilaç falan verdi ve bunun yanında kontrol hissini azaltmamı söyledi ama bunu yapamıyorum ve zaten yapamadığım için ona gittim ? bunu ona da anlattım ama anlamıyor verdiği ilaçları kullanıyorum ama bu kontrol etme durumunu durduramıyorum bana ne kadar durdur dese de ilaç bunda bir etki etmedi sizce ne yapabilirim gerçekten gündelik durumumu çok zorluyor o içimdeki durum susmuyor

Uzak mesafe ilişkisi

Peki ne yapabilirim Betül hocam ben kendime doğru bir yol çizemiyorum mantığıma yatmayan çok şey var ondan vazgeçemiyorum ondan başkasıyla mutlu olma fikri çok uzak geliyor. Mustafa da çok zor diyor ama benden başkası ile olmayacağını söyleyip bitiremiyor Bize iyi gelecek bir karar verdirecek karar ne olur. Mustafa ile ayrılma kararı aldığımız da oldu ama Mustafa acillik oldu gün sonunda

Yetersizlik, başarısızlık ve geç kalmışlık hissi yaşıyorum

Hayatta her şey üstüme geliyor gibi her şeyin herkesin bana garezi varmış gibi hiçbir şeyi başaramadım ne istediğim bölüme gidebildim ne ailemin güvenini kazanacak başarıların sahibi olabildim hep yenildim ailemin gözünde de böyleyim yapamaz başaramaz diyorlar benim için 4 yıllık ilişkimde bile bir sonuca varamadım her şeye geç kalmış gibi hissediyorum kendimi yetersiz görüyorum geliştirmek için hiçbir çabam yok hayata karşı isteksizim plan yapamıyorum yapsam da uygulayamıyorum

Çok alıngan ve hassas kişiliğim var ve bunu aşamıyorum

Öyle işte herşeye kırılıyorum sürekli modum düşük ne oldu bende bilmiyorum off nasıl aşıcam bu durumu çıkmazdayım hayatım ilerlemiyor yemek yiyesim gelmiyoooooorr napıcam bilmiyorum cok sıkıldım bu durumdan bazen hissizleştim gibi düşünüyorum ama en ufak şeyede de kılırıyorum napmam lazım psikoloğa gidemiyorum öğrenciyim çok maliyetli ücretsiz destek arıyorum yardım edermisiniz lütfen tavsiyeleriniz nelerdir mesela ne yapabilirim hiç enerjik değilim psikolojik olarak çöktüm resmen

Uzak mesafe ilişkim

Betül Canbel’e Yazdıklarınızdan sonra, dışarıdan bakan bir gözle düşündüğümde, Mustafa ile aramızdaki ilişkinin sağlıklı bir temele oturmadığını fark ediyorum. Evet, Mustafa iyi bir insan. Ama onun iyi biri olması, benim için doğru kişi olduğu anlamına gelmiyor. Yine de, ondan başkasıyla nasıl mutlu olabileceğimi bilemiyorum. Çünkü kendimi bildim bileli, hep o vardı yanımda. Her zaman bana destek olan, en çok güvenen, başım sıkışınca ilk koştuğum kişi hep oydu. Ne zaman ihtiyacım olsa, ona ulaşabildim. Hiç yalnız bırakmadı… Sadece duygularımda beni yalnız bıraktı. İlişkimizin zorluklarını hep ben üstlendim, o ise daha çok güzel anlara odaklandı. Ama ben biliyordum ki, sorunları halının altına süpürerek ilerleyemeyiz. Ondan uzak olduğum için kendimi ikinci plandaymışım gibi hissediyorum. O, ailesini ve işini erteleyemiyor; ama ben hep bekleyebiliyorum. Beni hiçbir zaman önemsiz bir şey için bekletmedi, evet… Ama onun hayatında hep önemli şeyler oluyor: Ya annesi hasta, ya bir düğün, ya bir cenaze, ya da işle ilgili yoğunluklar… Onu sadece bir kez görmüş olmak bana yetersiz geliyor. Bu, dış görünüşle ilgili değil. Onu tüm kalbimle seviyorum — bu, fiziksel özelliklerden bağımsız bir sevgi. Ama sizin de söylediğiniz gibi, onunla hiç yan yana kahvaltı yapmadık. Hiç kavga etmedik. Onu çok sinirliyken görmedim. Bunlar aslında önemsiz değil; aksine, bir ilişki için çok kıymetli deneyimler. Bazen düşünüyorum: Acaba biz gerçekten yaşamadık da sadece zihnimizde bir hayat mı kurduk yıllarca? İçimde, onunla ilgili yaşadığım her duyguda hep bir “acaba” vardı. Her sevincim, her heyecanım yarım kaldı. Gülerken bile, “bizim geleceğimiz yok” diye üzülüyordum. Bana bir hediye aldığında, “ya ailem görürse” diye korktum. Heyecanım, mutluluğum hep eksik kaldı. En çok da Ankara’da, ilk kez ona sarıldığımda hissettiklerimi unutamıyorum. O, duygularına kendini bırakıp “çok şükür Allah’ım” diyebildiğinde; ben içimde heyecandan çok korku hissediyordum. O anın doğruluğunu sorguluyordum. Evet, birbirimizi çok seviyoruz. Geçmişin yükü kalbimde ağır olsa da, ona olan sevgim tarif edilemez. Bizim birbirimizden başka anlayanımız, destekçimiz yok. Ama ne yazık ki şartlarımız çok zor ve biz bu şartların üstesinden gelebilecek güçte değiliz. Bu koşullar, bizi birbirimizden uzaklaştırmalı mı? Bir de aileme Mustafa’yı nasıl anlatacağımı bilemiyorum. “İnternetten tanıdığım biriyle evlenmek istiyorum” dediğimde buna ne kadar saygı gösterirler, bilmiyorum. Belki iki kez daha buluşsak… Ama üç kere gördüğüm biriyle evlenmek istediğimde, ailem buna destek olacak mı? (Önceki mesajlarımı özetlemeden yazıyorum yazmama gerek var mı? Kendimi size tanıtabildim mı?)

Stres ve Bunalmışlık hisleriyle nasıl baş edeceğim?

Merhaba,içimdeki her şeyi söylemek istiyorum tüm gerçekliğiyle; Bugünlerde çok bunalmış ve stresli hissediyorum. hem yks ye kalan az süre hem de zamanın çok hızlı geçiyor olmasından dolayı böyleyim. 3 gün sonra 18 yaşıma giricam. etrafımdaki hiç kimseyle görüşmek konuşmak istemiyorum şu ara neden bilmiyorum sadece uyumak kendi başıma kalmak istiyorum yalnız başıma kalmak bana çok huzur veriyor insanlarla tabi ki iletişimim olsun ama bilmiyorum zaten çok sosyal olmayı seven biri değilim ama sizce neden böyleyim nasıl bir dönemdeyim?Bu arada sırf sınavdan dolayı değil genel bir bunalmışlık var.

Psikolojik mide bulantısını nasıl yenebilirim

Merhaba ben kötü bir haber aldığımda yada düşündüğümde hayal ettiğimde direk mideme vuruyor midem bulanıyor sersemlik hissi yaratıyor çok değişik oluyorum içimi bir korku panik sarıyor o duyguda beni çok rahatsız ediyor ne yapacağımı bilmiyorum nasıl baş edebilirim yenebilirim bu duyguyu hayatımı çok etkiliyor eşim bir gün evde bir gün Yok evde olmadığı zaman gece tekrardan o korkuyu yasayacam diye evde hiç kalmak istemiyorum 2 tane küçük çocuğum var nasıl davranacam evde nasıl eskisi gibi korkmadan kalıcam bilmiyorum evde sıkıntı hissi geliyor bana dakikalari sayıyorum ki eşim gelsin evde tekken gündüz temizlikle uğraşıyorum oyalamaya çalışıyorum ama gece oyalanabilecegim bir şer yok ne yapacağımı bilmiyorum

Uzak mesafe ilişkim

(Betül Canbel hocam cevaplayabilir mi?) Mustafa'nın sevgisinden hiç şüphe etmedim hatta ilişkide daha çok seven o olabilir ama en çok emek veren hep ben oldum zamanında Mustafa'nın ciddi bir ilişkiye uzak olmasını da anlıyorum babasını kaybetmişti annesinin hatta evli olan ablasının bile sorumluluklarını kendine yüklemişti babasının emaneti olduğunu düşünüp onları memnun etmeye çalıştı birden onunda sırtına çok yük yüklendi evin babası rolünü üstlenmeye çalıştı maddi manevi bu kadar sorumluluk içinde ciddi bir ilişki düşünmemekte belki haklıydı ama bende bu süreçte çok yoruldum ya bir şey yap ya da konuşmayalım diyordum o ikisini de yapmıyordu artık umudumu kaybettim umuttan çok korkuyorum Mustafa ile evlilik fikri çok korkunç geliyor bana yepyeni bir hayata alışamamaktan korkuyorum ayrıca Mustafa bunu sorun etmiyor ben senden eminim diyor ama ben birbirmizi 1 kere görmüş olmamızın çok yetersiz olduğunu birbirmizi yan yana görmediğimizi beraber nasıl vakit geçirdiğimizi bilmediğimiz için aynı evde nasıl yapacağımızı bilmediğimizi anlaşıp anlaşamadığımızı bilmiyorum ve bundan da korkuyorum şu an Mustafa'nın annesi ilişkimizi tam olarak biliyor zor olduğunu söylemiş ama benim yanımda olacağını falan demiş ben ne yapacağımı bilmiyorum sizden destek istiyorum bana bir yol gösterin lütfen böyle yapsan daha iyi olur gibisinden