Psikoloji Kategorisi

Yurtta yaşamak zor geliyor

Merhabalar lise yurdunda kalan 10. sınıf bir öğrenciyim ve sömestri tatilinden yeni döndük ve dün yurda dönmek benim için çok zor oldu. Aileme çok düşkün biriyim ve bu seferki evden ayrılışım çok zor oldu benim için. Bugün sık sık ağladım çünkü kendimi durduramıyorum. Bir yandan da ders çalışmaya başlamam lazım çünkü buraya gelmemde bir sebep var. Bu durumu nasıl daha kolay atlatabilirim?

Kaygı ileride kalp hastalığı oluşturur mu?

Ben küçüklükten beri kaygılı bi insanım hemen heyecanlanıyorum kalbim hızlı çarpıyor yemeklerden sonra çok yediysem yine kalbim sanki daha hızlı atıyor ekg çektirdim ama birşey yok dediler hastaneye gittiğimde tansiyonumu ölçerken çok heyecanlanıyorum kendime engel olamıyorum ve internetten araştırmaya başlıyorum internette kalp krizi geçirme ihtimali yüksek kaygılı kişilerin yazıyor bunları okudukça daha kötü oluyorum şuan 27 yaşındayım ileriki zamanlarda kalp hastalığım olurmu diye çok korkuyorum Gittiğim psikiyatri hayır öyle birşey yok dedi ama ben yine düşünmeden edemiyorum Heyecan kaygı bunlar kalbimizi etkiliyormu?

Hayattan nasıl tad alırım?

Merhaba hemen konuya gireyim ben hayattan tad alamıyorum her şey için kendimi yetersiz hissediyorum üstümde sürekli bir ölü toprak var hiçbir şey yapmak istemiyorum kendimi yetersiz görüyorum anneyim iki çocuğum var çok hayalim var çok şey istiyorum ama hiçbirisini yapamıyorum başaracağımı daha doğrusu inanmıyorum bu hayatta hep böyleydim bu yaşıma kadar hep bir şeyler istedim bunun için azda olsa çaba gösteriyorum ama bir anda bırakıp veriyorum hayatta güzel yerlere geleceğimi inanmıyorum inanamıyorum daha doğrusu okb hastasıyım Bunun verdiği hastalık da etkiliyor olabilir bilmiyorum ama gerçekten hayata dönmek istiyorum mutlu olmak istiyorum bir şeyler yapmak istiyorum bir şeyler yapabildiğime inanmak istiyorum ama nasıl yapacağımı bilmiyorum yardımcı olur musunuz bu konuda neler yapabilirim

Her işi aynı anda yapmaya çalışıyorum

Hiçbir işimi tam olarak bitiremiyorum. Başlıyorum tam işin ortasında bir bakıyorum kendimi başka birşeyle uğraşırken buluyorum. Biriken bulaşık, yıkanan çamaşır yığınları, yıkanacak çamaşır yığınları, düzenlenecek odalar, alakasız yerlerden çıkıp çoğu da kaybolan eşyalar. Ve en sonunda hepsi birbirinden bağımsız yarım kalan toparlanmayan şeyler. Sadece işte de değil hobilerimi de bitiremiyorum. Örneğin sabah dikişe başlıyorum akşam örgü örerken çıkıyorum. Planlama yapıyorum ama yaptığımla uzaktan yakından alakası olmayan sonuçlarda buluyorum kendimi. Çok buluşmalara katılamıyorum,misafir kabul edecekken de zorlanıyorum işlerimi bir türlü toparlayamıyorum diye

Eşimin arkadaşlarının manitaları güzel mi diye sürekli onları stalklamak

eşimin arkadaşlarımın sevgilileri güzel mi diye sürekli bakıyorum. Her gün onları stalklıyorum. Güzellerse aşırı derece de modelim bozuluyor. Bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum. Çok etkiliyor bu durum beni,gün boyu moralim bozuluyor. Alışkanlık haline gelmiş. Psikolojik olarak kötü durumdayım. Kızlar güzelse eşim görmeden arkadaşlarının hikayelerine ben bakıyorum hemen. O görmesin diye. Kendimi de hiç beğenmiyorum bu yüzden :( çirkin hissediyorum. bunaldım bu durumdan

Eskiden yaşanmış şeylerle ilgili şimdi kendini suçlama

Eskiden erkek arkadaşımla daha doğrusu erkek arkadaşımla birlikte cinsel ilişkiye girmiştim ondan sonra dört veya beş kişiyle bir cinsel yakınlığım oldu ondan sonra hayat hiç normal olmadı sürekli kendimi suçladım biri bana iltifat etse bir iş başarsam ve biri beni bu konuda övse hep aklıma eskiden yaşadığım cinsel ilişkiler gelir ve kendimi suçlar ve bunları hak etmediğimi düşünürüm ben artık bunları yapmayacağıma söz verdim yapmıyorum da ama sürekli aklıma takılıyor ve çok düşünüyorum sanki eskiden yaşadığım şeylerden dolayı yani cinsel ilişkilerden dolayı ne oruç tutabilirim ne namaz kılaabilirim ne dua edebilirim ne bir iltifat hak edebilirim ne bir ciddi ilişkiye çıkabilirim varabilirim bunlara hakkım yokmuş gibi hissediyorum sırf bu girdiğim cinsel ilişkilerden dolayı insanların düşüncelerini çok fazla umursuyorum çok takıyorum insanların düşüncelerini umursamayıp düşündükçe kendi kendimi yiyorum özgüvenim düşüyor sürekli kafamda kuruyorum sürekli her şeyin olumsuzunu düşünüyorum sırf bu girdiğim cinsel ilişkilerden dolayı bunu nasıl aşabilirim bilmiyorum sürekli kafama takılıyor düşündükçe resmen kendimi öldüresim geliyor bu yaşadığım cinsel ilişkiler daha doğrusu cinsel ilişkiler değil de bazı şeyler yaşanmışlıklar insanların kulağına gitmiş insanlar da bunu konuşuyor sanki sürekli beni konuşuyorlarmış adım çıkmış gibi hissediyorum ve bu düşünce beni daha da kötü hale getiriyor bunun için ne yapmam gerekiyor inanın ki bilmiyorum bu düşünce beni mahvetmek üzere

Yeni ayrıldığım sevgilim nişanlandı nasıl baş edebilirim?

Benimle mutlu olmadığını söyleyip benden ayrılan sevgilim bir ay sonra bir anda nişanlanma kararı aldı bunun aile baskısı olduğunu söylüyor ailesi istediği için kabul ettiğini söylüyor ama ailesiyle daha öncesinde de bu konuda başa çıkmıştı bir anlık sinirle karar verdiğini düşünüyorum ama bu süreçle nasıl başa çıkmam gerektiğini bilmiyorum bu süreçte bir iki kez konuştuk biz ama sonrasında beni ara diye söyleyip beni engelledi ben napmalıyım

Alıngan bir insan olmayı nasıl aşarım?

Kafamda durduk yere beni üzen senaryolar dönüyor sanki aldatıyor gibi hissediyorum ve hiç sevilmiyorum gibi düşünüyorum bi kuruntu var sürekli yani yalnızlık hissin oluşuyor geçmişte yaşadığım şeyler sürekli aklıma geliyor ve yıpranıyorum konuştuğum insanlara güvenmekte aşırı derecede zorluk çekiyorum dikkatim çok çabuk dağılıyor çok çabuk vazgeçip sinirleniyorum uyku problemim sıkça arttı ve genelde üzgün keyifsiz bir şekilde işe gidiyorum bu durum insanı rahatsız ediyor

Rutinimi nasıl düzeltmeliyim?

Ocak ayından beri derslerime odaklanamıyorum telefon elimde ders videosu izliyorum ve yanlış yaptığım birşey var sanırım ben dopamine dikkat edemiyorum dersten sonra reels izliyorum ve daha fazla zaman kaybım oluyor derken onun yerine film izliyorum ama buda daha fazla zaman kaybım oluyor sabahta erken kalkamıyorum 10nda uyanıyorum eskiden 5 te bile kalktığım oldu şuan berbat bir haldeyim sağlığıma dikkat edemiyorum yani bu konuyuda bilmiyorum aileme bağlı ailemin borcu var borçda eve huzursuzluk getiriyor eskiden ben diyetisyene gidip kilo almak için öğünleri alıyordum aylar oldu dışarıya bile çıkamıyorum en son hatırladığım kadarıyla Kasım ayında çarşıya tek çıktım. evde sağlıklı yemek yok bu şartlardan dolayı iştahım kaçtı rutinim berbat vaktim derse yetmiyor ne yapacağımı bilemiyorum ne yapmalıyım sizce diyetisyene gitmeli miyim dışarı çıkmalımıyım gerçi köydeyim oda zor bu benim çok zoruma gidiyor duygulanıyorum yani tamam herşeye yaşadığıma şükür ediyorum ama kendime vakit ayıramıyorum. Ne yiyecek ne giyecek birşey alamıyorum kendime gezemiyorum kütüphaneye gidip ders çalışamıyorum hep evde aynı masada oturup ders dinleye çöze artık bıktım bana hedefimi bile unutturuyor. Telefonumu elimden bırakacağım tamam ama ondan sonra ne yapayım ben listemi nasıl hazırlayayım bana bir tavsiye veriniz ve liste yapabilir misiniz hayatım değişecek birşey değil sabah kalkıp 8 de iş yapıyorum sonra ders çalışıyorum onun dışında 8 den önce 6 7 boşum 8 de işe başlarım 9 da bitirip 10nda dinlenip derse başlarım bana listeyi siz veriniz ben uygularım emin olun ben kendim yapsamda kuralları yerine getiremiyorum ne yapmam gerekiyor bana anlattın biliyorum vaktinizi ama desteğinize ihtiyacım var cevabınızı bekliyorum. 🤍

Nasıl yeme bozukluğumu aşabilirim

Benim çok garip ani inişlerim ve çıkışlarım var bir an ağlıyorum bir gülüyorum ruh halim çok değişiyor ve ben üzüldükten be ağladıktan sonra çok acıkıyorum ve yemek yiyorum aşırı mutlu oluyorum sanki hiç bir şey olmamış ben çok mutluymuşum gibi geliyor çevremdeki insanlar zayıf ben ise kiloluyum artık yemek yemek istemıyorum cevremdekiler beni kilolu ve çok yediğim için zorbalıyor istediğim kıyafete girmek istiyorum kendimden tiksiniyorum ama yemek yemek bana iyi geldiği için yiyorum yemesem çok kötü hissediyorum ağlıyorum artık bu durumu aşmak istiyorum nasıl asabilirim