Psikoloji Kategorisi

Fazla düşünmemek için ne yapabilirim

Olmayacağını bildiğim küçük ihtimalleri bile kafamda büyüterek kendimi endişelendiriyorum ve rahat hissedemiyorum. Toplum baskısı ve farklı görüşler etkiliyor bu da çok fazla düşünmemi sağlıyor. Sevgilim ile dışarıda iken birisi görecek , diye endişeleniyorum , halbuki düşünmediğim zaman karşılaşmıyoruz yine de engelleyemiyorum. İnsanlar farklı göz ile bakıyor ve rahatsız oluyorum , bunu değiştiremeyeceğimi biliyorum ama kafamı nasıl rahatlatabilirim bilmiyorum. Sizce ne yapabilirim , yardımlarınız için şimdiden teşekkürler.

Kenimi nasıl iyi hissedebilirim?

Kendimin güzel olduğunu düşünmüyorum ve özgüvenim yerlerde kendimi toparlamak aktif olmak istiyorum hayata bakış acımı değiştirmek bende mutlu olmak istiyorum ve yardım istiyorum kendimi sevmek saymak kendimle ilgilenmek kendimi sevmek istiyorum ama hep kendimden kacıyorum aynalara küstüm resmen çok takıntılı olmaya başladım ve bu beni çok zorluyo cıkış yoları arıyorum ama birtürlü nasıl düzelicem bilmiyorum yardım talep ediyorum sizlerden hocam

Yersiz sinirlenme hali ve sabırsızlık nasıl geçer?

Bunun sabırla ilgili olduğunu düşünsem de tam olarak bir neden bulamadım. Kendimi bildim bileli zaten öfkeli bir insandım çok çabuk öfkelenip, tartışmalarda sesimi yükseltip, patlamalar yaşayan bir insanım. Şimdi fark ediyorum ki her şey beni çok daha fazla sinirlendiriyor. Her şeyin yanı sıra öfkelenmek konusunda farklı bir husus daha var ve bu kendimi çok garip hissettiriyor. Bu sorun da yemek yemek. Yemek yerken sinirleniyorum. İstisnasız her yemek yediğimde adlandırmakta zorlandığım öfke, sabırsızlık, nefesde hızlanma, boğuluyor hissi yaşıyorum. Biraz hiperaktif olmanın belirtileri taşıdığım söylenebilir. Sabit kalmak, yoğunlaşmak benim için zorlayıcı olabiliyor. Yemek en belirgin olanıydı fakat buna bir kaç madde daha eklenebilir. Günlük rutinlerin çoğu. Lavabo ihtiyacını gidermek bile. .. Artık beni hayattan bezdiren bir hal aldı. Sevdiğim şeyleri yapamıyorum. Keyifle :( (22 yaş, kız)

Bu dünya bana saçma geliyor

Bu dünyada değilmisim gibi sadece ben varmısım kısaca animasyon da gibi hissediyorum ve hergün çok korkuyorum neden böyle hissediyorum her gün korku ile endişe içinde olmak beni yoruyor ve gün içinde hiç bir şey yapasım gelmiyor

Kendime nasıl iyi gelirim?

İşsizim okuduğum bölümü istemeyerek okudum zaten insanlar dalga geçer gibi konuşuyor okuduğum bölümle ilgili iş bulamıyorum insanların her dediklerini o kadar çok takıyorum ki onlar hep beni başarılı bilsinler iyi yerde olduğumu düşünsünler istiyorum evet bu çok saçma ama böyle olsun istiyorum hayatım hep başarısızliklarla dolu şöyle düşününce evet şunda iyiyim diyebileceğim birşeyim yok maalesef bir yerden başlamak istiyorum bir seylere tutunmak istiyorum kendime yetebilmek için ama bu saçma düşüncem beni insanlardan uzaklaştırıyor okulla okuduğum bölümle işle ilgili birşey sormasinlar diye herkesten uzak durmaya çalışıyorum utanıyorum aslında çünkü insanlar öyle tepkiler veriyor ki cevap veresim gelmiyor. Diğer bir konu ise ilişkimle alakalı yaklaşık 2 yıldır uzak mesafe ilişkisi yaşıyorum ilk başlarda herşey çok güzeldi ilk yüzyüze görüştüğümüzde de herşey çok güzeldi zaman geçtikte bana karşı davranışları değişti sevdiğini hissetmiyorum defalarca ortada bir sebep yokken uzaklaşıyoruz bir ara işle ilgili problemleri vardı ama herşeyi bize bana yansıtıyordu bana soğuk yapıyor veya tersliyordu şimdi aynı şehirde yaşıyoruz yine ortada bir sebep yokken uzaklaşıyoruz sorduğum her soruya bilmiyorum diye cevap veriyor niye böyle yapıyor anlam veremiyorum gerçekten nasıl davranacağımi bilmiyorum şimdi konuşmuyoruz en son tartışmamız böyle oldu .

Kendimle olan savaşım

Kafam çok karışık gelecek kaygısı yaşıyorum ve bu benim hayatımı fazlasıyla etkiliyor çalışmam gerekiyor ama yapamıyorum bahaneler üretip duruyorum aklımın bir yerinde neden yapmadın diyor yani güzel bişey düşünsem kafamın bir yerinde şunu diyor neden kalkıp bunu yapmadın neden çalişmadin buna benzer şeyler bu arada kendimin farkındayım yaptığım hatalar ve doğruları söylüyorum galiba kendimi çok fazla yargılıyor ama bazen övüyorumda düşünürken şunu yapmalıyım diyorum ama yapmıyorum aslında benim çok fazla hayalim birden çok şey olmak istiyorum var olmak istiyorum ama yapamıyorum ben çok çalışmaktan ölmak istiyorum

Korku ve Kaygı

Merhaba 18 yaşındayım 2 sene öncesinde panik atak geçirdim toparlanmam biraz uzun sürdü aradan 1 sene sonra aynı şeyleri tekrar yaşadım ilkine göre daha çabuk toparlandım diyebilirim çabuk dediğim bir buçuk ayımı aldı üstünden bir buçuk sene geçti ve geçen hafta yattığımda nabzımın yavaşladığını hissettim ve korktum ölçtüm hemen 50 çıktı nabzım ben yine çok korktum sanki korktukça nabzım daha çok yavaşlıyor ve nefes alamıyormuşum gibi hissettim ve o gece korkumdan hiç uyuyamadım 1 hafta geçti ve şuan bunları yazarken yine aynı oldum korktum nabzımı kontrol ettim yine korktum nefesim kesilir gibi oldu ve yazmak istedim beni panik atak mı yokluyor merak ediyorum panik atak gerçekten mesela 3 sene geçti aradan diyelim yokluyor mu acaba bide bir şey sormak istiyorum korkunun içinde daha çok korkunca çıkılmaz bir labirentin içinde gibi hissediyorum sanki bu korku içinden hiçbir zaman çıkamayıcak gibi hissediyorum bu korkunun korkunç labirentin içinden nasıl çıkarım bana yol gösterir misiniz ?

Takıntı hastası olduğumu öğrendim, bu OKB ile aynı şey mi?

3 yıldır depresyon ve anksiyete bozukluğu için gittiğim psikiyatristime son gidişimde, intihar düşüncelerimden kurtulamadığım üzerine konuşuyorduk, ve bunun takıntı hastalığından dolayı olduğunu söyledi, bu bana çok rahatsız edici geldi. Herhangi birine bahsetsem takıntılı diye yaftalanacağıma çok eminim. Gerçekten bu bu kadar iğrenç bir şey mi, ben takıntılı biri miyim, çevremdekilere zarar verir miyim, bir de bu durum ile obsesif kompulsif bozukluk aynı şey mi araştırdığımda temizlik takıntısı vb. Nin bazı semptomlarını taşıyorum ama tamamen öyle bir takıntım da yok kafam karıştı. 😥

nilufer

Herkes beni izliyormuş gibi geliyor

Sürekli birileri beni seyrediyormuş gibi hissediyorum özellikle okulda. Ve bu zihinsel olarak çok yoruyor. Bir tane testi çözmeye çalışırken bile yanlış yapmaktan ya da kitap okurken yavaş okuduğumu düşünmelerinden korkuyorum. Sürekli aynayla kendimi kontrol ediyorum. Zaten kilomu çok takıyorum. Ve giydiklerime hep özen göstermeye çalışıyorum (gereğinden fazla alışveriş yapabiliyorum bu durumda da). Sanırım durum insanların düşüncelerini fazla önemsemem ya da insanların beni fazla önemsediğini düşünmem. Yolda rahat yürüyememek, şu içerken bile stres olmak bana şu soruyu sorduruyor. Acaba ben psikopat mıyım?

Kendimi çok yanlız hissediyorum neden?

Ailem ve sosyal çevremde beni hep neşeli olarak tanırlar oysa ki içimde derin bir boşluk ve yalnızlık hissediyorum. Bunun nedenini biliyorum aslında genelde hep birileriyle konuşurum bu sevgili amaçlı ama uzun süredir konuştuğum biri olmadı bundan dolayı içimde aklımda hep bir yalnızlık hissi var. Sanki biriyle konuşsam bu his geçebilecek gibi hissediyorum. Bu neden kaynaklanıyor . Okuduğunuz için teşekkür ederim.