Psikoloji Kategorisi

İçimde kopan çığlığa yardım edin

Bir kaç yıldır içimden fırtınalar kopuyor ama dışarıda sessizce duruyorum ilaç kullanmadan bu işin üstesinden gelmek istiyorum mesela hayatımın elimden kayıp gittiğini düşünüyorum ama sadece bakıyorum. Sınava çalışmadım mı? Boşver ama içten içe kahroluyorum birinin fikirini düşüncesini çok önemsiyorum eleştiriye kesinlikle gelemiyorum biri beni eleştirince kelesini koparmak istiyorum uykusuzluğum hat safada uyuyamıyorum bazen durduk yere nefesim kesiliyor ortamda herkesten nefret ediyorum. Çok çabuk sıkılıyorum iradem o kadar zayıfladı ki kötü alışkanlıklar edinicem diye korkuyorum. Bir yolu olmalı bir çıkış yolu. Sırf bu yüzden istemediğim bir mesleğin içindeyim ne yapmak istediğimi bilmiyorum sanki her şeyi her mesleği yapabilirmişimde sonra hepsinin birer zorluğunu görüp kaçıcakmışım gibi lütfen yardımcı olun lütfen. .

kendimi kandırma alışkanğımdan nasıl uzaklaşacağım?

her insanın yaptığı gibi kabullenmekte zorlandığım konularla ilgili kendimi çok güzel kandırıyorum. örnek verecek olursam; bir kişiye karşı hissettiğim herhangi bir duygudan hoşnut değilsem ya da yanlış olduğunu düşünüyorsam bu konuyu kendi içimde herhangi bir şekilde savuşturuyor ve bu hissiyat ya da düşünceyle ilgili kendimi çok iyi bir şekilde kandırıyorum. kendimi kandırdığım bir konuyla alakalı herhangi bir durumda kaldığımda ise bunu verdiğim çeşitlil tepkiler ve yaşadığım hissiyat dolayısıyla anlıyorum. ama çok geç olmuş oluyor. sonrasında kendimi kandırma aşamamın nasıl başladığı ve nasıl yaptığım konusunda hayrete düşürüyorum çünkü ürkünç derecede profesyonel bir kandırma şekli gibi geliyor. sanki bir şeyler içimde otomatikmiş gibi bunu dürtüsel bir şekilde yapıyor ve bu süre zarfında da kendimi kandırdığımı anlamıyorum ve sonucunda bu durum yokmuş gibi devam ediyorum. elbette bu süreç içinde çeşitli sorularla başbaia kalmamın, anlamlandıramamamın sebebimse basitçe söylenebilir; zaten kendimi kandırmak istememden geçiyor. ancak kendimi kandırıyor olduğumu fark ettiğim zaman sanki bunu sürekli yapıyormuşum gibi hissediyorum. kendimi başka hangi konuda kandırıyor oluşumu düşünüyor, büyük bir bataklığın içinde gibi hissediyorum. kendime karşı dürüst davranmayışımla beraber çevreme, aileme, dostlarıma dürüst davranamadığımı fark ediyor ve içten içe kendimi yiyorum. kendimi kandırmayı nasıl bırakabilirim ? bunun yöntemleri ya da yolları varsa öğrenmek istiyorum. çünkü bu hislerin altında eziliyormuş gibi hissediyorum, artık bunları yaşamak ve sonucunda bunları hissetmek istemiyorum.

Sevgilime nasıl psikolojik destekte bulunabilirim?

Hocam sevgilim çok toksik psikolojik problemleri olduğunu biliyorum eskiden ilaç kullandığını biliyorum şu an herhangi bir ilaç kullanmıyor uzmana gitmiyor onun nasıl yanında olabilirim uzak mesafe ilişkisi yaşıyoruz ayrıca hocam bir uzmana gitmesi için nasıl ikna edebilirim bı durumda beni yetersiz hissettiyor hocam yanında olamamak ona destek olamamak bu durumda ne yapılması gerekir bilmiyorum lütfen yardım edin hocam bende iyi değilim hayali şeyler görüyor ikna etmeye çalışıyorum ama şu anlık yani 1 ay kadar uzaktan destek olmam gerekiyor hocam lütfen yardım edin çaresiz hissediyorum ve yetersiz

Hissizilikten nasıl kurtulurum?

Merhaba, toksik bi ilişki yaşadım 4 ay sürdü, sonra tekrar barıştık vs derken saçma şeyler oluştu. En son 2 ay önce hatta yaklaşık 3 ay olacak açıkcası hayatımda olmaması beni mutlu ediyor. İlişki de kendimi yetersiz, mutsuz hissediyordum ve bunu özgüvenli birisi olduğum halde hissediyordum. Ama o bi şekilde az da olsa bunu aşıyordu kırmak için mi yani nasıl desem garipti. Ama onu da anlıyorum bazen hayatta çok zorluklar gördü onun içini gördüğümü hissediyordum bazen belli etmemeye çalışsa bile üzüntüsünü anlıyordum. Ben böyleyim ne yapayım biri benim kalbimi de kırsa üzse de empati yaparım elimde değil yani anlamaya çalışıyorum. Ama anladım ki benim anlamaya çalışma çabam karşı tarafta cep kısmına gitmeme sebep olmuş maalesef ki. Bunlar beni büyüttü ama en kötüsü zamanın da acımı içime atıp üzülme meye çalıştıgım için hissizleştim. Üzülemiyorum üzülmeyi geç umrumda olmuyor kafaya takmıyorum en mutlu olduğum şey spor yapmak o kadar iyi geliyor ki bana anlatamam ilk defa bir şeyi yaparken mutlu oluyorum ya var mı ötesi:) uzatmış gibi oldum ama asıl konuya gelecek olursam. Hissizlik duygusundan nasıl kurtulurum? Hayatıma bi erkek gireceği zaman istemiyorum bu bir süreç mi yani. Ama diğer yandan kendime odaklanmak istiyorum egitimime kendimi geliştirmeye. Ve utanarak söylüyorum ki bu aralar bir şey fark ettim acaba biriyle konuşursam yeniden eski sevgilim bunu görünce ne tepki verir diye düşünüyorum . Bu düşünce gerçekten elimde değil bunu düşündüğüm için utanıyorum da. Sizce bu düşünce neden oluyor?Şimdiden teşekkür ederim🙏🏻

Yalnız kalma hissi

5ay önce birilerinin beni takip ettiği hissine kapıldım yemek yemeyi bırakıp geceleri uykudan uyanır haldeydim yaklaşık bir hafta çok zor geçti rüyamda sürekli ölüleri görüyor ve gündüzleri ses duyuyor gibiydim eşimden ve çocuklarımdan biraz uzaklaştım psikiyatri ilaçları aldıktan sonra biraz daha kendimi toplasamda arada hala eşimde uzaklaşmak ve ona karşı aramıza soğukluk girmiş hissine kapılıyorum yalnız kalma kafa dinlemeye ihtiyaç duyuyorum bu ruh halimi yaklaşık kaç ay ya da yılda atlatabilirim sizce şizofreni başlangıcımı eğer öyleyse ilaçlarla tedavisi mümkün mü

Özguvensizlik

Merhabalarr. . oncelikle ben bu aralar kendimi cok kotu hissediyorum cok cirkin fizigi guzel olmayan guzel yuzu olmayan baskalarinin yaninda sonuk kalan bir kiz gibi. . eskiden boyle degildim ozguvenim tamdi. Fakat birden bisey oldu sanki karsi cinsler beni begenmiyor diger kizlar benden daha cekici guzel gelmeye basladi. Ama bu durumda napacagimi hic bilmiyorum nasil kurtulabilirim bu durumdan. Kendimi berbat hissediyorum. . bana yardimci olur musunuz.

Cesaretsiz hissediyorum

ben insan ilişkilerini normal şartlarda iyi yönettiğimi düşünen biriyim. ama söz konusu bazı durumlarda iletişim kuramıyor, panikliyor ve neredeyse kontrolsüz bir hale geliyorum. Bu aşamaya gelmeden öncesi de sonrası da aslında önemli. gelmeden öncesi içime attıklarımdan kaynaklı oluyor. bu konuları içime atma sebebimse bu problemleri tam anlamıyla anlatabilecek cesareti kendimde bulamamam, yanlış düşünüyor, yanlış şeyler hissediyormuş gibi hissetmem, haksız çıkmaktan korkuyor oluşum gibi sebepler oluyor. Bunun sonucunda yaşamaktan korktuğum problemi yaşayıp kontörlü kaybettiğimde ise her şey çok daha kötü bir duruma geliyor, benim açımdan. çünkü artık her şeyi berbat etmiş konumda oluyorum ve bu hatayla karşı karşıya gelmekten korkuyor bir daha benzer bir durumda kalmamak için ise tamamen insan ilişkilerinden uzaklaşmak istiyorum. ayrıca problemle kendi iradem dışında karşı karşıya geldiğimde ise tekrardan bocalıyor, aslında bildiğim ve üstüne düşündüğüm hatalarımdan ya da bahsetmek istediklerimden bahsedemiyor, sadece susuyor. Sustukça düşünüyor, düşündükçe bataklığa çekiliyormuşcasına hissediyorum. ve en önemlisi bunların problemli olduğunu bilmeme ve aşmanın yolunun kontrollü davranarak, açık olarak, korkularımı yenerek ve bunun gibi yollarda olduğunu bilmeme rağmen hiçbir şey yapamıyor, engel olamıyorum. ne yapacağımı bilmeme rağmen bunları yapabileceğime karşı bir inanç hissedemiyorum.

Yorgun hissediyorum

Kendimi hem çok yorgun hem çok kötü hissediyorum dışarı çıkmak dahi istemiyorum çıksam da 20 dk sonra nefesim daralıyor hemen eve gelmek istiyorum kafamda olan sesler susturamiyorum (kendine zarar ver veya öldür gibi ) daha önce bundan dolayı zarar vermiştim psikologa gittim hiçbir şey anlatamıyordum bıraktım psikiyatri gidiyorum ama ailem onu da bırakmamı istiyor randevularima gitmeme engel oluyor nasil geçer bu durum

Bu kötü düşüncelerden nasıl kurtulabilirim?

Merhaba ben 25 yaşındayım içimde ki şeyleri anlatamıyorum yada anlatırken güçlük çekiyorum birilerine zaten kimsenin beni anladığını da düşünmüyorum. Ben kendimi ilk defa bu kadar yorgun ve çaresiz hissediyorum kendimi sürekli bişeyler düşünürken buluyorum . Kendime ve en yakınlarıma hep kötü bişey olacakmış gibi kafamda kötü kötü senaryolar kuruyorum engelleyemiyorum kendimi. Güzel bişey düşünürken yada hayal ederken sonra ya şöyle kötü bişey olursa diyerek kötü şeyler düşünmeye başlıyorum hemen . Kafamı toparlayamiyorum bişeye odaklanamıyorum uyuyamıyorum çoğu geceleri bu düşünceler yüzünden beni çok fazla yoruyor herşeyin farkındayım ama engelleyemiyorum kendimi geleceğim hakkında hiç güzel bişey düşünemiyorum çalışmıyorum işsizim gelecek kaygım da var biseyler için çabalıyorum ama hep başarısız oluyorum bunlarda tetikliyor ruh halimi . 3 yıl önce babamı kaybettim evet çok zor zamanlar geçirdim bir şekilde alışmaya çalıştım zaten ama içimde ukte kalan o kadar şey var ki hepsi onunla gitti ama daha sonra toparladım atlatmasi zor oldu . Yaklaşık son beş aydır kafamın içinde biseyler var kötü düşünmemi sağlayan kurtulamıyorum susuturamiyorum içimde ki düşünceleri ne yaptiysam olmuyor çarpıntım oluyor bunlardan kaynaklı bana yada yakınlarıma kötü bişey olucakmis gibi düşünceler beliriyor hemen aklımda .

Tekrarlayan ve rahat bırakmayan düşüncelerim için ne yapmalıyım?

Düşüncelerim beynimi sarıyor resmen. geceleri uyuyamaz hale geliyorum ve bu da uyku düzenimi bozuyor. Kafamda ki düşünceler beni kötü ve karmaşık hissettiriyor. bu beni aşırı sinirlendiriyor. Yaptığım bir işe odaklanamıyorum. Film izlerken kitap okurken vs. Aklım hep baska yerde oluyor. Ve bu da yaptığım şeyleri tekrarlamama sebep oluyor. Cok ruhsuz huzursuz mutsuz hissediyorum. Sanki tüm dünyanın derdini tasasını ben üstlenmişim gibi. Bu düşüncelerim okul hayatımda da beni zorluyor. Sınavdayken, soru çözerken, soruları tekrar tekrar okumak zorunda kalıyorum. Anlamakta güçlük çekiyorum. Ve düşüncelerim sadece olumsuz yönde. Hemde fazla olumsuz. Kafamı bir şekilde dağıtmaya, düşüncelerden uzaklaşmaya çalışıyorum fakat olmuyor. Bir olayı düşünmeye başlıyorum ve kendımı bı anda başka bir şey düşünürken buluyorum. Bu yüzden de gün içinde unutkanlık yaşıyorum. Bu seferde "Eskiden düşündüğüm bir şey gerçekten yaşandı mı yoksa sadece kafamın içinde miydi?" gibi bir ikileme takılıyorum. Şu an bunları yazarken bile zorlanıyorum. Bir cümleyi yazarken aklıma başka bir cümle geliyor, onun üstüne başka cümle ve onun üstünede başka bir cümle. İşte sonra kafam karışıyor. Bir gece uyurken ansızın kafama takılıyor. Ne yazmışım? bir şey unuttum mu acaba? Ve kendımı bunu kontrol etmek zorundaymış gibi hissediyorum. Bu bir çok şeyde böyle oluyor.