Psikoloji Kategorisi

Duygularım beni çok etkiliyor

Duygularım beni ve günlük yaşantımı çok fazla etkiliyor duygusal bir kitap okudugumda günlerce ağlayıp o duygusallıktan cikamiyorum ve bu beni rahatsız ediyor günlük yaşantımı zorlaştırıyor duygularımı terk etmekte bana bir şey ifade etmiyor ama her şeyden çok cabuk etkileniyorum birazda olsa duygularımıdan uzak kalmak istiyorum bunu nasil yapabilirim duygusallik içeren her şeyden vaz mı gecmeliyim ya da duygusalligimin üzerine mi gitmeliyim?

Sevgilim tarafımdan manipüle edilmemek için ne yapmalıyım?

2 senelik bir ilişkim var. 3 ay önce sevgilimin bana büyük bir yalan söylediğini öğrendim. ilişkimizin başlarında annesinin kanser olduğunu söyleyerek ve bunu kullanarak beni kandırıdğını öğrendim. ona geri dönmem için önce yalvardı sonra beni çeşitli şeylerle tehtit etti. ona bir şans vermemi istedi verdim. cidden çok çabalamıştı ve tam benim istediğim gibi bir insan olmuştu ama ben eskisi gibi değildim öfke sorunu olan birine dönüşmüştüm. eskiden bunları yaptığında havaya uçardım ama artık iyi bir şe yaptığında bile iyi hissetmiyorum yada kısa sürüyor. bu duygularımı dün onunla paylaşmayı denedim. önce bana bunların farkında olduğunu ve yeterince çabaladığını artık kendim için çabalamam gerektiğini söyledi. her zaman yanımda olduğunu belirtti. ama bugün arkadaşımla wp de konuşuyorum ve iki dk ona geç yazdım diye bana saçma sapan davrandı bende iyi hissetmediğimi bana böyle davranırsa konuşmak istemediğimi söyledim tamam konuşmayalım deyip kestirip attısonra ona kendimi açıklarken buldum upuzun mesaj attım ama bana tamam uzatma konuşmayalım dedi . kalbim canım çok yandı, elim ayağım titredi ağlamaya başladım. onu aramaya başladım açmadı, konuşmak istemedğini söyledi bende beni kırdığını ağladığımı söyledim . sakinleşince konuşuruz dedi. sonra beni aradı ama açmak istemedim çünkü benim için artık bi anlamı yoktu. ilişki hayatım dışında aile hayatımda pek iyi değil ve sorunlar yaşıyorum. ailem ondan ayrıldığımı bana yalan söylediğini biliyorlardı. tekrar konuştuğumu öğrendiklerinde üzerime geldiler ve onu aklayabileceğim bir şeyler bulmaya çalıştım ailemi tanıyordm çünkü ve onu bu şekilde tanımalarını ön yargılı olmalarını istemedim. sürekli böyle olaylar yaşıyorum artık dayanılmaz bir hal alıyor lütfen yardımcı olur musunuz?

Kendimi anlamak için ne yapmalıyım?

Çocukluğumdan beri sanki içimdeki potansiyeli hiçbir zaman çıkarmamış gibi hissediyorum. İçimde var olduğunu bildiğim hissettiğim ama asla dışarıya yansıtamadığım bir potansiyel . Çocukluğumdan beri bu konuyla alakalı video ve kitap okurum . Ama olmuyor sanki bir döngünün içine hapsoluyorum kendimi olmak istediğim kişiye dönüştürme cabamda . Kendime motivasyon olsun diye defterler yeni kalemler alırım hadi şimdi olmak istediğin kişi için rutinler oluşturalım diyorum ilk başta oluyorda ama olmaya başladıkça ben öfkeli oluyorum herkese her duruma karşı. Öfkeli olmam devam edince en sonunda patlıyorum. Zaten hiçbir şey istediğim gibi olmadı zaten bende yapamıyorum olmayacak . Yani ne yapmaya çalıştığımı anlayamıyorum. Neden kendime bunu yapıyorum. Olumlu gibi olduğunda neden ofkeleniyorum . Bu süreç her seferinde olumsuz şekilde tekrar döngüye girdiğinde benligime zarar veriyorsam niye vazgeçemiyorum?? Şimdiden teşekkürler

Kız arkadaşım neden beni değersiz hissettiriyor?

Kız arkadaşıma sürekli ilgi gösteriyorum sürekli onunla konuşmak ona destek olmak istiyorum. Dertlerini dinliyorum sıkıntılarını anlatıyor o kadar dikkatli dinliyorum ki yalnız hissetmesin diye çabalıyorum. Sabahları uykusundan zor uyanıyor arayıp uyandırıyorum ve ya ilaç aldın mı yemek yedin mi ailen nasıl bütün kargasalarimin içerisinde hep yanında oluyorum küçük sürprizler yapıyorum bu bir şiir olur slayt olur hediye olur. Uzak mesafeye rağmen 700 km yolu gidip geliyorum. Her koşulda telefonunu acıyorum mesajlarına bakıyorum. Ama görüyorum ki o öyle değil ben bunu dile getirdiğim zaman bana anlayışsız diyor. Mesela ben onu beklerken bir bakıyorum paylaşım yapmış o an kendimi çok değersiz hissediyorum. Ben böyle bir şey yapmıyorum yapsam kıyamet kopar. O bana bir film izleyelim dediğinde eğer ben dikkate almazsam bir daha seninle hiç bir zaman film izlemeyeceğim diyor. Ve sorunları dile getirdiğim de en azından benim sorun bildiğim bir şeyi bana sen hiç birsey haketmiyorsun diyor ilgi verince dahasını istiyorsun diyor. Bir misafir geleceği zaman bile o kadar panik yapıyor ve abartıyor ki işim var diyorum anlayışsızsin diyor nasıl mesajına bakayım diyor. Uzak mesafe ilişkisi olduğu için ben hep dikkat ediyorum ve hep yazmaya çalışıyorum. Ben söyleyince sorun çıkarıyorsun diyor. Genelde hep ben arıyorum hep ben dinliyorum o hep arkadaşlarından hep kendinden bahsediyor. Bende hep evlilikten ikimizden bahsediyorum. O sevgisini göstermiyor . Söylüyorum sen ilgi istiyorsun diyor. Kız arkadaşım 33 ben 28 yaşındayım yaşlarımizda olgun bir yaş grubuna dahil. Mesela bugün ona video yaptım konuşurken bak dedim 2 saat geçti bakmadı bende sildim. Sonra neden sildin dedi bende senin zamanın kıymetli 15 saniyenden olma dedim hemen sinirlendi. Hep boyle yapıyorsun diye o zaman vaktimi harcama dedi kapattı. Benim zoruma gidiyor insan ilişkisinde sevilmek değerli hissetmek istiyor. Zamanın arta kalanında değilde hep ortasında olmak istiyor ve ben o videoyu o mutlu olsun diye yaptım. Umursamaz olunca ben gerçekten kötü hissediyorum abartıyorsun diyor ve 1 yildir bu sorunlar bitmiyor. Sevildiğimi hissetmiyorum. Ve onu çok seviyorum kendimi değersiz hissediyorum. Ağzına geleni söylüyor sinirlenince ben erkek olarak hep güçlü olmak zorunda miyim ? O da beni şımartsin bende bazen çocuk gibi hissedeyim. Ve onunla her aramiz kötü olunca gün içinde hiç birsey yapasım gelmiyor. Ailemle bile iletişime bile geçmek istemiyorum hemen etkileniyorum. O tartışınca paylaşımlar yapıyor sanki sorun yokmuş gibi. Ben ise kendimi kafeste hissediyorum. 3 ay önce artık kaldıramadigim için ayrıldım. Bırakmadı beni sürekli iletişime geçti. Ve bende onsuzken çok kötü hissettim için geri döndüm. Ben çok fazla düşünen biriyim bunu eklemek istiyorum. Herseyi en incesine kadar düşünürüm. Benim çok üzüldüğüm tartışınca ağzından çıkan kelimelerden dolayı sessiz kalıp kendimi üzdüğüm zamanların ardından hiç bir şey olmamış gibi gelip konuşuyor ve bende yenik düşüyorum. Son olarak bana bencil diyor. Hastasin sen diyor. Daha fazla yazmak istediğim şeyler var şimdiden vaktinizi aldığım için kusura bakmayın iyi günler dilerim

Harekete geçemiyorum ne yapmalıyım?

Okul bittiğinden beri sürekli spor yapmak istiyorum ama oturduğum yerden kalkamıyorum hep üşengeçlik var üzerimde. Nasıl bunu yenip ise koyulacağım bilmiyorum. Bunun dışında aşırı fazla hayalperestim. Gece 12de herkese iyi geceler desem bile saat 2-3 de anca uyuyorum bu hayal kurma yüzünden. Nasıl ve nerden başlayacağım hakkında hiçbir fikrim yok 😞. Kafama taktığım bir şey de boyum. Yaşıtlarıma göre boyum kısa ve bazen arkadaşlarım bununla dalga geçiyor. Tabi şuan onlara her bu konuyu açtıklarında aramızı soğuk tutmamdan dolayı vazgeçtiler ama ben yine de takıyorum keşke daha uzun olsam. Belki ilerleyen zamanlarda uzatım bilmiyorum ama takıyorum işte bilmiyroum. Bir de maddi durum var bunlarin yanı sıra yani durumumuz aşırı kötü değil ama aşırı iyi de değil. Yaklaşık 3-4 ay önce abim araba aldı işte o arabanın kredisi falan bir tık zorluyor bizi. Aylık harcligim azaldı ve bu azalan dönemde bütün ihtiyaçlarım artti tabi ki😑. Bütün bunlarla tek başıma savaşmaktan bıktım artık. Kendime gelmek istiyorum önceden çok iyiydim spor yapıyordum dersime çalışıyordum kendime bakıyordum ama şimdi her şey karmaşıklaştı. Sizi de sosyal medyadan gördüm deneyeyim dedim. Cevaplarını bekliyorum. .

uyanmak istemiyorum

vaktinde saat 5te hevesli bir şekilde yatağımdan fırlıyorken şu an gözümü açmak bile cehennem azabı gibi geliyor. öyle ki neredeyse her gece rüya görüyor ve uyandığımda bir şekilde rüyaya geri dönme amacı ile uyuyarak uykumu gerçek dünyaya tercih ediyorum. yapmam gereken çokça şey varken saatlerimi harcıyor üstüne uyanamadığım için günün geri kalanını verimli geçirme motivasyonumu kaybediyorum. rüya görmememin bir yolu var mı?

aaizz

Duygularda dalgalanma konusunda ne yapabilirim?

borderline hastasıyım çok fazla duygusal dalgalanmalar yaşıyorum aile sosyal ve romantik ilişkilerim de boğuluyorum kapana sıkışıyorum sürekli hayır diyemediğimden kendi sınırlarımı işgal etmelerine izin veriyorum psikiyatrik destek alıyorum ama halen aşamadım bu durumu istemsizce önce her şeyi anlatıyorum sonra pişmanlık duyuyorum çevremdekiler ya sıkılıyor benden ya da sürekli çatışma halindeyiz bu hal bütün hayatımı olumsuz yönde etkiliyor bu durumdan nasıl kurtulabilirim

1sadeo

Evlilik yoluna giricem ama bazı şeylerden korkuyorum

Merhaba 6 yillik bir iliskim var ve evlilik yoluna giricem ailemle aram pek iyi olmamasina ragmen hem onlardan hem yasadigim sehirden hemde evli olan ve bize cok yakin oturan ablamdan ayrilmak istmyrm cok sey dusunuyorum surekli düşünüyorum kafakinnici asla susmuyor buralara cok alistim ve aliskanligimdan vazgecmek istemiyorum gitmek istemiyorum aksamlari iyinoluyorum gunduzleri cok kotu haldeyim surekli aglamak istiyorum duygu durumum surekli değişiyor ne yapmaliyim

Kendimi Yargılamaktan Uyuyamıyorum

Dusunmekten, kendimi yargilamaktan, fizigimi elestirmekten, hic guzel olamayacağım diye dusundugum cikmazdan kurtulamiyorum. Sagligmi olumsuz etkiliyor, farkindayim. Yeme bozuklukları ve kendime zarar verme davranislarindan yine biraz da olsa kurtuldum. Geceleri ağlama krizlerim tutuyo ama bu çoğunlukla bu sebepten degil. Cok baskıda hissediyorum sanki surekli etrafımda biseyler varmis gibi, beni boguyor. Ben dusundukce sanki kafamin icinde daha cok yankilaniyor. Sakinlesmek icin bekledigimde neredeyse sabah oluyor. uyuyamiyorum ve cidden artik daha cok tukeniyorum.

Güven sorunu

Çok sevdiğim ve çok bağlı olduğum bir insandan güvensizlik nedeniyle ayrıldım. Bittikten sonra üzülüp üzülmediğimi anlayamadım. Sanki bi anda hayat akıp gidiyor gibi ama o hislerim geride kalakalmış gibi hissettim. Hem çok rahat hem de çok boşlukta gibi oldum. Kendime üzüntümü bile yansıtamadım. Hala aynı şekildeyim. Sanki içimde bir boşluk var ama hayatta akışında ilerliyor gibi devam ediyorum. İnsanlar duygularını yaşa üzülürsen de üzül diyorlar ama üzülmeyi unuttum sanki ama bişeyleri de aşamadığımı biliyorum. Bu durumu kendimi yıpratmadan nasıl aşabilirim bilmiyorum. Durup dururken bir anda ağlayadabiliyorum ama hemen toplamak zorundaymış gibi hissediyorum kendimi oturup düzgünce ağlayamıyorum bile. Bu durumu en iyi şekilde nasıl aşabilirim?