Psikoloji Kategorisi

Geçmişe takılı kalmamak için ne yapmalıyım?

Nereden başlamalıyım bilmiyorum ama son zamanlarda terapiye başlamak istiyorum çünkü son bir yıldır zor bir süreçten geçiyorum aslında daha zor zamanlarımda olmuştu ama artık kendimi daha iyi hissetmek hayatımı daha da güzelleştirmek istiyorum kendim için bir şey yapmak istiyorum. Geçen sene bu zamanlarda bir ayrılık sürecim oldu 1 yıla yakın bir ilişkim vardı bu ilişkiye başlamak benim için zor bir karardı çünkü daha önce kimseyi hayatıma almamıştım insanlara karşı bir güven problemim vardı kendimce örülmüş duvarlarım vardı ve bunu yıkmak hiç kolay olmadı insanlara çizdiğim bir sınır vardı. 2 yıl önce daha önce de tanıdığım kişi bana duygularını açtığında hisselerini paylaştığında şaşırdım çünkü aklımın ucundan bile geçmezdi benim için mümkün değildi olmayacağını söylemiştim ama kendisi pes etmeyip mücadele edip emek veriyordu ben konuşmayı kestikçe o hep bi şekilde hayatıma dahil oluyordu ümit vermek de istemiyordum çünkü o zaman hiçbir duygum yoktu onu kırmak üzmek hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum bunu ona da güzel bir şekilde belirtmiştim. Zaten aynı şehirde yaşamadığımız için telefonla mesajla konuşmuştuk. Ama hiç ümidini kesmedi bana yazmaya devam etti konuşuyorduk ama benim tavrım netti ona da söylüyordum. konuştukça zamanla ortak noktalarımızın olduğunu düşünce yapısı olarak hayata bakış açımızın benzediğini anlaştığımızı gördüm onunda bana olan ilgisi hissi gün geçtikçe daha da artıyordu aslında korktuğum şeyde buydu çünkü konuştukça bana bağlanacağını hissediyordum. Onun çabasını emeğini görünce bende o kadar keskin olmayıp ona farklı gözle bakma fikrine kapıldım aylarca konuştuk birbirimizi yakından tanıdık uzakta olmamıza rağmen iletişim eksikliği hiç olmadığını gördüm benimde içimde zamanla hisler olumlu yönde değişti ama hep temkinliydim sınırlarımın olduğunu bir ilişkideki beklentilerimi açıkça ifade ediyordum benim için saygı çok önemliydi sadakatte keza öyle ona şeffaf bir şekilde yaklaştım net oldum ne istediğimi biliyordum. Ve ilişkimiz başladı gayette güzeldi uzak ilişki ilk başlarda çok zorlamıyordu ama zamanla sevgi artıkça bağlılık olunca özlem duygusu da ağır basıyordu ama bu aramızda sorun olmuyordu ilişkimizin 4. Ayında beni görmeye geldi birkaç gün beraber vakit geçirdik her şey çok güzeldi sonrasıda öyle aramızdaki sevgi giderek artıyordu gelecek planları kuruyorduk yıllar sonrası için çünkü her şeyin oturması gerekiyordu evlilik için ikimizde erken olduğunu biliyorduk zamana bırakıp ilişkimizi yaşadık hiçbir problemimiz yoktu her şey çok güzeldi. .Aradan aylar geçti zaman zaman böyle çatırdamalar başladı küçük şeyleri büyütmeler tripler oldu ki hiç hoşlanmadığım şeylerden biri trip atıp tavır yapmak bir problem varsa onu konuşup halletme taraftarıydım ama araya bir şekilde soğukluk girdi aramalar azaldı soğuk konuşmalar oldu bir kaç gün ne ben onu aradım ne de o beni aradı sonra ben dayanamadım aradım neden bu duruma geldiğimizi sordum bir problem varsa konuşarak üstesinden geliriz dedim ama kaçtı ikilemde gibiydi iyi olmadığını hissediyordum ama bana ilişkinin artık bittiğini araya soğukluk girdiğini falan söyledi o dönem ikimizinde sağlık problemleri vardı beni yalnız bıraktığı için onu suçluyordum o da bana sen benim neler yaşadığımı biliyor musun diye konuştu söyle dedim anlat yanında olayım beraber üstesinden gelelim ne olursa olsun senin yanındayım dedim ama sanki o tamamen bitirmişti kötü bişey olduğu şüphesini içime düşürdü ama sorunun bu olduğunu da dile getirmiyordu her şeyin bittiğini söyledi bir kaç gün tartıştık ama bir yere varamadık bitti asla inanamıyordum olanlara beni o kadar seven değer veren adama ne oldu nasıl vazgeçer diye günlerce kahroldum çok ağladım üzüldüm günlerce haftalarca kendime gelemedim içimdeki boşluk dolmadı çok kötü hissediyordum acaba başına kötü bir şey mi geldi bir hastalığa mı yakalandı diyerek kendimi çok yıprattım aradan aylar geçti bir gün denk geldik buraya gelmişti numarası kayıtlıydı silmemiştim engelleme falanda yoktu bana mesaj attı beni özlediği pişmanlığını dile getirdi o süre zarfı boyunca çok kötü bir dönem geçirdiğini beni hep sevdiğini unutamadığını söyledi benden şans istedi ama güven bir kere kırılmıştı ben hayatımda ilk defa bir erkeği hayatıma alıp o kadar güvenmiş sevmişken hiç böyle hayal etmemiştim sevgim bitmemişti evet ama güven duygum yıkılmıştı kendini affettirmek istediğini her şeyi düzeleceğini söylüyordu öyle bir iki hafta geçti sonra bir gün telefonum çaldı ve bir kız beni aradı sevgilisi olduğunu söyledi aynı yerde çalıştıklarını ayrıldığımız dönemden beri konuştuğunu ilişkisi olduğu ama benim yaşadığım şehire gelip gittikten sonra değiştiğini söyledi yıllardır tanışıyorlarmış ve benim bundan haberim dahi yoktu beni de biliyordu ama nasıl olduysa konuşmuşlar yeniden ondan asla böyle bir şey beklemiyordum başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. .günlerdi bensiz olduğu zaman ayrılık acısı çektiği pişman olduğunu söyleyen adamdan böyle bir ihanet asla beklemiyordum ve ihanet asla kabul edemeyeceğim şeydi kendi de bunu çok iyi biliyordu ben ona benden bir şey sakladığını defalarca söyledim hissettim çünkü bir şey var dedim ama bunu asla beklemiyordum sonra onu aradım hesap sordum kavga ettik bana zamanı gelince anlatacağını söyledi lafı çevirdi bir öyle bir böyle söyledi tutarlı konuşmadı bir kaç gün konuştuk ona kendini ifade etmesi için zaman bile tanıdım ya ben ayrı olduğumuz süre boyunca değil başkasıyla olmak böyle biseyi aklımın ucundan bile geçirmedim ilişki bitse bile duygularım bitmemişti kendime, yaşamış olduğum ilişkiye saygım vardı ya açıklama bekledim ya elle tutulur bir açıklama karşındaki kızı tanımıyordum sonuçta böyle bir şey dese bile yargısız infaz yapmadım ona da söz hakkı verdim ama bunu değerlendiremedi kızın dediklerini yalanlandı hayatımda sadece sen varsın gibi şeyler söyledi inandırıcı gelmiyordu kızı engelledi bana hesabının şifresini vermişti ki şuana kadar asla böyle bir şey ondan istemedim o da benden kendini inandırmak ya da güven tazelemek için hesabı verdi bence o kızıda engellemişti birkaç gün sonra engelin kalktığını gördüm işte o zaman daha başlamadan tamamen bitti artık benim için onu aradım sordum bilmiyorum haberim yok diye kaçtı konuşmadı ona güvenimin tamamen kalmadığı söyledim bunları kaldıramam benim her şeyden önce kendime bir saygım var sonuçta ben çaba beklerken bana her şeyi anlatmasını beklerken böyle bişey yaşandı konuştuğumuzda bana ben seni taşıyamadım ben seni hak etmiyordum senin sevginin altında ezildim yapamadım falan dedi sen daha iyilerine layıksın gibi konuştu ama benim için artık bitmişti son kez telefonla konuşup bu işin tamamen bittiğini ve bir daha ne sesimi ne de yüzümü göremeyeceğini söyledim yine hayal kırıklığı yarattığını bittiğini yazıklar olsun sana diyerek telefonu kapattım her yerden engelledim kafamda bitti dedim bir kaç gün sonra iş yerime bir çiçek geldi isimsiz bir papatya o olduğunu anladım çünkü daha öncede almıştı sevdiğimi de biliyordu not bırakmıştı özür dilerim. .diye ama benim için artık hiç Bir şey ifade etmiyordu tamamen bitmişti. Sonra aylar geçti ve bir gün ortak bir arkadaşımızdan gördüm ki sevgilisi ile fotoğraf paylaşmış işte o gün bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. Ve artık bende olan neyi varsa aldığı hediyeler fotoğraflar her şeyi yakıp sildim o güne kadar da karışmamıştım ama o gün geçmişe dair hiç bir şey bırakmadım bana hep çok güçlü olduğumu söylüyordu her şeyin üstesinden gelebileceğimi söylüyordu. Evet çok güçlüyüm ama bu noktaya da kolay gelmedim güçlü olmak zorunda kaldım çoğu zamano gün olduğu gibi. Kendi kendimi ayağa kaldırdım yoluma devam ettim aklıma gelmiyor değildi geliyordu ama eskisi gibi canım acımıyordu fark ediyorum ki evet kafamda bitti ona karşı beslediğim iyi olan ne varsa bitti peki o zaman halen neden aklımdan kalbimden tamamen çıkmıyor aklıma geliyor yaşadıklarımızı düşünüyorum geçmişe gidiyor aklım bir şekilde oysa her şeyi yaktım sildim bitirdim bir şey kalmadıysa niye aklımın bir köşesinde hep var ? Niye tamamen kurtulamıyorum bitmeyen kalan şey ne bence yok yani öyle söylüyorum hep kendimezihnimi meşgul etsin istemiyorum aklımdan çıksın istiyorum tamamen unutmak istiyorum bunun için ne yapmam gerekiyor?

DEHB olduğumu nasıl anlarım?

Genç kız dehb olduğunu düşünüyor ve bu şüphe ile psikiyatriste gidiyor. Anksiyete tanısı alıyor ve bu tanıyı alırken yazılan ilacın majör depresyon için yazıldığını öğreniyor Kız ilacı bir kullanıyor bir kullanmıyor ama ilaç hiçbir zaman iyi gelmiyor. Genç kız psikoloji lisans son sınıf öğrencisi ve sorumlulukları olduğu için okula geliyor. Okula geliyor ve doğum günü geliyor. O gün sevgilisi ve en yakın arkadaşları ile sorun yaşıyor. Bu kız hâlâ dehb olduğunu düşünüyor . Çünkü iletişimde odak sorunları yaşıyor. Derslerde odak sorunları yaşıyor. Çok kitap okuyan biri ama bir türlü başladığı kitapları başladığı işi bitiremiyor. Çocukluğundan beri çok konuşuyor. Ve ayrıca özellikle de geceleri ama gün içinde de vücuduna titremeler geliyor. Beyninde uyuşmalar ve kopukluklar yaşıyor. Bu genç ne yapmalı ne düşünmeli?

Çocukluk travmalarımı nasıl aşabilirim?

Merhaba Hocam çocukluk travmalarımızdan nasıl kurtuluruz neden büyüdükçe travmaların etkisi artar nelere yol açabilir ben güzel bir çocukluk geçirmedim benim güzel bir anım bile olmadı keşke çocukluk travmaları mı unutabilseydim geçmişin izleri silinmiyor bunu ancak yaşayan bilir yaşamayan. .. bilemez. .. anlatmak istediğim başka bi şey daha var cevap verir misinizin onu bilemiyorum? şimdiden teşekkür ederimmm iyi günler dilerim. 🙏

Dürtülerimle nasıl başa çıkarım?

Dönem dönem çok değişik dürtüler hissediyorum ya da düşünüyorum . Geçmişte bu durumu çok daha farklı şekilde yaşarken şuan daha normal düzeye düşmüş durumda . Mesela durup dururken gece dışarı çıkma ya da uzun bir mesafeye yürüyerek gitme isteği geliyor. Bu dürtüleri kontrol ediyorum ve çoğu zaman bu gelen dürtüleri yapmıyorum ama yaptığım bir kaç durumda oldu . Bir keresinde gecenin üçünde doğru düzgün tanımadığım biriyle görüşmüştüm. Sadece hayatımda bir heyecan olsun dönüp baktığımda bir heyecan yaşamış olayım diye ve o an hiç bir korku yoktu içimde . Dünyanın en cesur insanı olabilirdim fakat içi boş bir cesaretti bu . Bu dediğim olay dört sene önce oldu ve bir daha asla böyle bir şey yapmadım. Şimdilerde dürtüler çok daha farklı . Uyumadan önce hatta bazen uykudayken aniden uyanıyor bir şeyin ya da birinin beni izlediğini düşünerek kendimi tedirgin ediyorum ama aslında biliyorum kimse ya da herhangi bir şey beni izlemiyor ama içime dehşet bir korku geliyor . Böyle olunca da uykusuzluktan gözlerim kapansa bile ani korkuyla tekrar uyanıyorum. Bu uykudan önce ya da uyku anında gelen dürtüyü ilk kez geçen sene hissettim ve şuana kadar üç kere yaşadım. İlk yaşadığım çok kötüydü oda değiştirdim bütün kapıları açtım gözüm sürekli bir yerlerdeydi ama sonunda yorgun düşüp uyuya kalmıştım. Diğer ikisindeyse farklı şeyler düşünmeye odaklanıp uyuya kaldım. Bu sorunu nasıl aşacağım bilmiyorum . Yardımcı olur musunuz?

Sürekli kendimi eleştirmek nedendir ve nasıl kurtulurum?

Sürekli kendimi elestirir halde buluyorum birsey yapmak aklima geldiğinde veya sabah uyanırken beynim hep düşünce dolu bu durum benim aşırı modumu etkiliyor her zaman keşke daha çok şey yazsaydım deseydim diyorum sürekli ya ben anlatamazsam ya ben yapamadiysam karşı taraf beni anlamadıysa benim suçum diye düşünüyorum

Kendimi çok yorgun hissediyorum kendime gelmem için ne yapmam gerekiyor?

6 ay önce doğum yaptım halen kendimi yorgun hissediyorum hiç bir iş yapmak istiyorum çevremden insanlardan çok uzaklaştım insanlar beni düşünmüyor bana değer verilmiyor gibi geliyor 3 tane çocuğum var evden dışarıya çıkmak istemiyorum hep uyumak istiyorum bu nedenle hep gergin oluyorum olumlu olumsuz herşeye sinirleniyorum bazı zamanlarda kendiliğinden ağlıyorum bu sorunlarım çocuklarımı etkiliyor ama kendimi yetersiz hissediyorum sadece evde onların istediği herşeyi yapıyorum kısa ve kolay yoldan diyorum benden birşey istemesinler eşim bana çok destek veriyor ev işini çocukların derslerinde destek veriyor ama ben kendimi rahat hissetmiyorum benim yorgunluğum ev işleri veya çocuklar değil ama kendimi toparlayamıyorum. bana yardımcı olur musunuz

Sayı sayma takıntımı nasıl aşarım?

Herşeyi sayı sayarak yapıyorum kötü düşünceler geliyor aklıma bu takıntıları yapmazsam bir şey olacak korkusu oluyor kendimi bu yüzden kötü hissediyorum misal kapatırken telefonda Biriyle konuşmuyorum Daha doğrusu konuştuğumda da görüşürüz öyle 4 sefer falan arayıp görüşürüz diye dört kez söylüyorum her birinde 4 kez söylüyorum Yani bu yüzden kimseyle konuşamıyorum kimseye mesaj atamıyorum sayı saymaktan dolayı Yani bu sayı saymayı yapmayınca da böyle bir şey yapmadım mı içim çok kötü oluyor İçim sıkılıyor Yani rahatlayamıyorum başım ağrılar giriyor bir şey olacak korkusu oluyor yani bu yüzden her şey sayı sayarak yapıyorum yani sayıda değişik sayı ya şimdi 4 kez sayıyorum bu 4 kezi 4 defa yapıyorum 1 2 3 41 23 4 1 2 3 4 1 2 3 4 böyle yapıyorum yani 4 sefer tekrarlıyorum bazen sayıyı unutuyorum yani tekrarladığım böyle unutabiliyorum o yüzden tekrar başlıyorum tekrar başlıyorum Yani bu böyle devam ediyor daha çok artıyor her şeyi sayıyorum ya mesela yürürken bazen böyle yürürken takılıyorum yani duruyorum sayıyorum Bir ileri olarak 4 kez sayıyorum sonra devam ediyorum bir şeylere fotoğrafını çekme gereği duyuyorum yani sadece dışarıda plakaları falan okuma gereği duyuyorum fotoğrafını çekme gereği duyuyorum Sonra misafir biri geldiğinde ses kaydı kaydediyorum Telefonda falan konuştum da Ses kaydediyorum yani Yoksa rahat edemiyorum Yani ne yapacağım bilmiyorum ilaç kullanıyorum aslında ama çok oluyor yani raporlu önceden beri ben doktora gideceğim de gitmedim ne yapabilirim yani galiba bana obsesi okb oluyor tahminim bunlar yani hep böyle kötü kötü düşünceler geliyor kötü düşünceler derken ölüm gibi birine bir şey olacak ya şunu bu takıntım yapmasam birine bir şey oldu ha olacak böyle korku oluyor yani işte böyle birine karşı kötü düşünce geçiyor işte öl geber işte İyi olmuş şöyle olmuş böyle olmuş ama ondan sonra ben Tövbe tövbe demeye başlıyorum bir şey Amin dediğimde sayı sayıyorum Yani mesela 4 kez amin diyorum yani bir şey kötü düşünce geldiğinde falan birine karşı bir düşünceye de o yani kötüsü söz gibi yani öyle geber işte İyi olmuş falan filan Bunu o kişiye söyleme gereği duyuyorum yoksa bir şey olacak korkusu oluyor ve tövbe tövbe demeye başlıyorum bu kişiye söyledikten sonra bir de o kişiye de tövbe tövbe söyletme gereğinde bulunuyorum böyle yani

Anksiyete ve panik ataktan nasıl kurtulabilirim?

Merhabalar ben Ceyda yaşadığım durumdan bahsetmek istiyorum çok fazla korku var içimde sürekli bişey olcak gibi kafamın içi dönüyo ellerim tuhaf oluyo günlük yaşamımı çok fazla etkiliyo normal düşünemez oldum icimde sürekli rahatsızlık hissi daralti bunaltı var bunu nasıl aşabilirim normal düşünmez oldum panik bozukluk teşhisi konuldu bana ama nasıl asicam bunu bilmiyorum kendimi sürekli motive ediyorum ama bı dakika iyiysem geri aynı şekilde kötü oluyorum sanki beynim benden ayrı bı şekilde dusnuyo yani kontrol edemiyorum hiç bir düşünceyi kalbimde sürekli bı sızı bazen delircekmis gibi hissediyorum herşey kontrolden cikiyo çok yoruldum artık lütfen bana yardımcı olun

beyda_8

Hayatımdaki olumsuz döngüleri nasıl kırabilirim?

Merhaba. Bugün kendimi çok üzgün ve yalnız hissettim. Benim bir bitirme projem var ve bunun için kısa bir animasyon yapmam gerekiyor. Çizim tarzım daha tatlı ama yapacağım animasyonun daha gerçek bir şeyler anlatmasını istiyorum. Daha içsel. Ve bu animasyonun yetişkinlere uygun olmasını istiyorum. Bunları aileme anlattım beraber çay içmek için dışarı çıkmıştık. Annem birden dışkı hakkında yap dedi. Resmen dalga geçti sonra da güldü. Bu konunun benim için çok önemli olduğundan ve bu projeyi vermeden mezun olamayacağımdan bahsettim. Konu belki ufak bir konu ama o kadar üzüldüm ki. Kendimi yalnız ve yetersiz hissettiğimi söylediğimde bana ciddiydim ben dedi ama hala gülüyordu. Bu daha da kötü hissettirdi. Babam daha mantıklı şeyler sunmaya çalıştı. Ama sonra o da anneme katıldı ve gülmeye başladılar. Benim için ne kadar önemli olduğunu yaklaşık 5 kere falan söyledim. Ayrıca ona anlattığım şeyleri tekrar tekrar sordu ve bu da beni dinlenmiyormuş gibi hissettirdi. Gözlerim doldu ve ağladım. Annem de sulugözlülük hakkında yap diyip gülmeye devam etti. Sonra eve gideceğimi söyledim daha fazla dayanamadım ve anneme bir süre benimle konuşmamasını söyledim. Yolda yürürken gözlerim hep doluydu. Eve geldiğim gibi ağlamaya başladım. Sonra düşündüm, ben bu hissi bir yerden hatırlıyorum. Eski sevgililerimden mesela. Buradan düşünerek hayatımda ne kadar çok aynı hisleri ve döngüleri yaşadığımı farkettim. Ve bu kendimi çok güçsüz hissettirdi. Bazen hayatım döngülerden ibaret gibi hissediyorum. Bu konuda ne yapabilirim? Bir de böyle bir site yaptığınız için teşekkür ederim size. Kendimi bugün çok yalnız ve ezik hissederken anonim bir şekilde bunları anlatmak bana iyi geldi.

Cimri, açgözlü insanlar eskiden bir sıkıntı yaşadığı için mi böyleler?

Çocukken okul defterlerimin boş sayfalarini çıkarıp kağıt gerek olunca kullanırdım sonrakı seneye kalemlerim eşyalarım hep cikardi diger seneye cocukluktada aslında babam eşyalarımı iyi alırdı okula giderken en iyisi olmasına dikkat ederdi ama tamamen benim istediğim şekilde olmadı liseden sonra marka falan istedim ergenlikte istediğim gibi giyemedim ,Çok şık kiyafet giyinme düşkünlüğüm var (hep başkalarina imreniyorum herseyde)Ayrıca bir iki oyuncagimda duruyor 32 yaşındayım çalışmıyorum , para birikimini severim ama belli birikimim yok, 8 yıldır evliyim 8 yıldır borç old için istediğim pek olmadı ,evlenme öncesinde de harcligimida biriktirirdim genel olarak çok işe yarayan boş olmayan altın vs şeyler almayı tercih ederim huy olarak yani çabuk yenip biten çar cur olacak şeylere harcayamiyorum . Özümde kendi farkindaligimi severim kötü huyum da old bilerek kabul ederim hatalarımı, niye bu kadar cimriyim ben bir şeyimi kıyıp atamam, küçükken babaannem diğer torunlarına daha güzel şekerler ve güzel değişik çok oyuncak getirirdi yurt dışından bizde beraber yaşadığımız halde abimle bana ya bir tane yada hiç vermezdi, sevmezlerdi diğer torunlarına gıptayla bakardık abimle dislarlardi bizi, çok beddua ediyorum onlara ve bana haksızlık edenlere, çocukken annem babam biraz cahillikten mıdır nedir hiç oturup sohbet etmezlerdi öyle ilgi falan çok gostermezlerdi bize ben şuan çok çok çok konuşuyorum , abimde hiç konusmuyor tamtersi. Cevabınız için şimdiden Teşekkürler 🌺