Psikoloji Kategorisi

İç sesimi susturmak için ne yapmam gerekiyor?

Bir yıl önce aldatıldım ve en çok eleştirdiğim şeyi yapıp onu affettim. İç sesim benim güçsüz bir kız olduğumu söyleyip duruyordu ve ona rağmen aylarca denedim ama yapamayıp ayrıldım. O zamandan beri iç sesim başarısız, aptal, çirkin bir kız olduğumu söyleyip duruyor ve içimden hiçbir şey yapma isteği gelmiyor. En üzücü yanı da artık bu sözleri kabullenmeye başladım… Sesi susturmak istiyorum.

Bunaltılı ruh halimi nasıl yenebilirim?

Yaklaşık 5 aydır sürekli bulanımlı, karamsar hissediyorum. Yaptığım hiçbir şeyden zevk almıyorum. Birkaç gece uykumda sürekli bir şeyler düşündüğümü fark ettim ama ne düşündüğümü bilmiyorum. Sabah uyandığımda da aşırı yorgun hissediyorum. Çoğu şeye olması gereken tepkiyi veremiyorum. Çok büyük kötü bi olay oldu mesela ama ağlayamıyorum bile ya da basit bir şey oluyor ağlamalı sinir krizi geçiriyorum. Gelecek ve geçmiş konuları kafama takıyorum biliyorum ama elimde değil. Sürekli geçmişten gelen unuttuğumu sandığım şeyleri tekrar hatırlıyorum ve eskisisinden de kötü hissediyorum. Çoğu zaman gün içinde simülasyondaymışım gibi oluyor. Etrafta bi şeyler var bakıyorum ama görmüyorum. Sanki arabanın camından yolu seyreder gibi öylelik gelip geçiyor. Her şeyi unutuyorum ciddi anlamda her şeyi. 10 dk önce bi şey yaptım mesela diyorum ya simülasyondayım sanki yapıyorum ama fark etmiyorum yani yaptığım şeyi bile hissederek yapmıyorum. Arkadaşlarım yaptın diyor ama asla hatırlamıyorum. Arkadaşlarımın uyarmasıyla fark ettim. Konuşurken cümle kurmakta bile zorluk çekiyorum. Diyeceğim şeyleri unutuyorum kafamda söyleyeceğim şeyler belirmiyor. Tökezliyorum sürekli konuşurken. Çok yoruldum çok sıkıldım bu durumdan. Günlerim hiç verimli değil. Öylelik yaşıyorum gibi geçiyor. Düzelmek için bir şeyler yapmaya çalışıyorum ama 5 aydır düzelemedim. Sürekli böyle olunca da kendimi hiçbir şeye şükretmeyen biri gibi hissediyorum. Çıkamıyorum bu durmdan ama öyle büyük belirli bi sebep de yok gibi geliyor. Normalde insanların yanında asla ağlamam ama bi olay olunca direkt gözümden yaş düşüyor tutamıyorum kendimi ya da bazen o kadar çok ağlamak istesem de ağlayamıyorum.

Özgüvenli olabilmek için ne yapmam gerek

26 yaşındayım. Hayat bana çok zor gelmekte, sorunlarımla başa çıkamıyorum. Sürekli bunalımdayım, karamsarım, mutsuzum. Ruh halim hiç iyi değil. Her şeye ağlama isteğim var. Kendime güvenim yok. İnsanlardan korkuyorum. Biri bir şey dese korkup cevap veremeyip içime atıp saatlerce ağlıyorum. Öğretmenim iş bulamıyorum ve başka işlerde çalışma düşüncesi ruhumu sıkıyor, gururum el vermiyor. Kaygı ve stres yönetimini yapamıyorum. Çok huzursuzum. İyi olmak istiyorum ama bunu nasıl yapabileceğimi bilmiyorum. Hayatım boyunca hep böyle mutsuz, huzursuz mu olacağım diye kara kara düşünüyorum. İnsanlara karşı dimdik özgüvenli duruşumu nerede ne zaman kaybettim bilmiyorum ama artık tanımadığım bilmediğim bir ortama girdiğimde sesim çıkmıyor cevap veremiyorum. Herhangi bir işe girdiğimde işverenin mobingine maruz kaldığımda bununla nasıl baş edeceğimi bilmiyorum ve bundan dolayı en ufak bir sorunda kaçıyorum. Eski neşemi geri kazanmak istiyorum. Kaygılarımın gecmesini ve özgüvenli olabilmeyi istiyorum. Lütfen bana yardımcı olun

Neden herkesin benden nefret ettiğini düşünüyorum?

Hocam sürekli ozguven yenilgisi yaşıyorum 1 an çok basiriliymisim gibi bi anda bütün insanlar sanki benden nefret ediyo gibi geliyor isimde normal hayatımda bu sanki herkes benim hakkımda beni elestiriyo herkes birbirine iyi ben yanlış birsey yapiyormusum gibi geliyo kendimi sürekli insanlar iyi gelsin die kendimden karakterim den çok odun verdigimin farkındayim buda beni gerçekten çok yormaya ve hayatıma daha da etki etmeye basladi

Anksiyete ve heyecan fiziksel sağlığımıza zarar verir mi?

Hocam merhaba ben senelerdir kaygı hastalığıyla uğraşıyorum panik oluyorum biryere giderken veya bi ortamdayken heyecanlanıyorum ve kendime asla engel olamıyorum herseyi takıyorum ve endişeleniyorum hamileyken o kadar kötü günler yaşadım çok korkuyordum geceleri çarpıntıdan uyuyamıyordum sürekli korkudan hastaneye gidiyordum ve birşeyin yok diyip geri gönderiyorlardı sonra psikiyatriste gittim ilaca başladım zamanla daha iyi oldum ama heyecanım panik halim yine var özellikle hastaneye gidip tansiyonumu ölçecekleri zaman çok heyecanlanıyorum bu durum benim kalbime bir zarar verecek diye düşünüp duruyorum .

Fazla fedakarlıktan nasıl kurtulurum?

sürekli birine bişey olacak düşüncesi zihnimden çıkmıyor. Özellikle de aileme karşı böyleyim. Yaşadığım kayıplardan da kaynaklı olabilir ama bu durum beni gerçekten çok yoruyor. 2017 yılında anneannemi 2 ay öncede dedemi kaybettim. İkiside benim için anne baba gibiydi. Anneannemde kendimi toparlamakta çok zorlandım. Ondan sonra kendimde sürekli kötü bir şey olacak , birine bişey olacak düşünceleri var olmaya başladı. Bu durumdan kaynaklı her zaman kendimden önce ailemdeki bireylerin mutluluğunu huzurunu düşünüyorum. Kendi ruh halim ne olursa olsun karşımdaki iyiyse daha iyi hissediyorum. Ama artık beni de yormaya başladı çünkü kendimle ilgili veya geleceğimle ilgili hiçbir şey yapamıyorum. Ya birine bişey olursa bir kontrol isteği var sürekli içimde . Dedemin kaybından sonra daha da arttı bu durum . Çok yorucu olmaya başladı. Zihnimdeki sesleri susturmak zorlaştı benim için. Arkadaşımla dışarı çıksam bile sürekli aklım evde veya evdekiler de bu durumu nasıl düzeltebilirim ?

Gerçekten içe attığımız şeyleri vücudumuz tepki olarak yansıtır mı?

Merhaba ne yazmalıyım nasıl yazmalıyım bilmiyorum çocukluğumda ellerim titriyordu neden oluyordu ne sıklıkla oluyordu hatırlamıyorum belkide kendimi çok önemsemediğim için dikkat etmedim ama bu durumu birkaç aydır çok sıklıkla yaşıyorum hatta gergin olduğum kötü şeyler yaşadığım zamanlarda bacaklarım da titriyor göğsüm sıkışıyor gibi oluyor kalbim çok hızlı çarpıyor nefes alırken zorlanıyor gibi oluyorum başım cikicakmis gibi zonkluyor bunun için nörolojide gittim 4 kez emara girdim bunlarla ilgili bir durumdan bahsetmedi doktor vitamin falan verdi vitaminlerimi de düzenli olarak kullanıyorum ama hala devam ediyor bu durumum psikologa gitmek istiyorum ama önce size danışmak istedim neden böyle şeylerin olabileceğini

Geçmişe takılı kalmamak için ne yapmalıyım?

Nereden başlamalıyım bilmiyorum ama son zamanlarda terapiye başlamak istiyorum çünkü son bir yıldır zor bir süreçten geçiyorum aslında daha zor zamanlarımda olmuştu ama artık kendimi daha iyi hissetmek hayatımı daha da güzelleştirmek istiyorum kendim için bir şey yapmak istiyorum. Geçen sene bu zamanlarda bir ayrılık sürecim oldu 1 yıla yakın bir ilişkim vardı bu ilişkiye başlamak benim için zor bir karardı çünkü daha önce kimseyi hayatıma almamıştım insanlara karşı bir güven problemim vardı kendimce örülmüş duvarlarım vardı ve bunu yıkmak hiç kolay olmadı insanlara çizdiğim bir sınır vardı. 2 yıl önce daha önce de tanıdığım kişi bana duygularını açtığında hisselerini paylaştığında şaşırdım çünkü aklımın ucundan bile geçmezdi benim için mümkün değildi olmayacağını söylemiştim ama kendisi pes etmeyip mücadele edip emek veriyordu ben konuşmayı kestikçe o hep bi şekilde hayatıma dahil oluyordu ümit vermek de istemiyordum çünkü o zaman hiçbir duygum yoktu onu kırmak üzmek hayal kırıklığına uğratmak istemiyordum bunu ona da güzel bir şekilde belirtmiştim. Zaten aynı şehirde yaşamadığımız için telefonla mesajla konuşmuştuk. Ama hiç ümidini kesmedi bana yazmaya devam etti konuşuyorduk ama benim tavrım netti ona da söylüyordum. konuştukça zamanla ortak noktalarımızın olduğunu düşünce yapısı olarak hayata bakış açımızın benzediğini anlaştığımızı gördüm onunda bana olan ilgisi hissi gün geçtikçe daha da artıyordu aslında korktuğum şeyde buydu çünkü konuştukça bana bağlanacağını hissediyordum. Onun çabasını emeğini görünce bende o kadar keskin olmayıp ona farklı gözle bakma fikrine kapıldım aylarca konuştuk birbirimizi yakından tanıdık uzakta olmamıza rağmen iletişim eksikliği hiç olmadığını gördüm benimde içimde zamanla hisler olumlu yönde değişti ama hep temkinliydim sınırlarımın olduğunu bir ilişkideki beklentilerimi açıkça ifade ediyordum benim için saygı çok önemliydi sadakatte keza öyle ona şeffaf bir şekilde yaklaştım net oldum ne istediğimi biliyordum. Ve ilişkimiz başladı gayette güzeldi uzak ilişki ilk başlarda çok zorlamıyordu ama zamanla sevgi artıkça bağlılık olunca özlem duygusu da ağır basıyordu ama bu aramızda sorun olmuyordu ilişkimizin 4. Ayında beni görmeye geldi birkaç gün beraber vakit geçirdik her şey çok güzeldi sonrasıda öyle aramızdaki sevgi giderek artıyordu gelecek planları kuruyorduk yıllar sonrası için çünkü her şeyin oturması gerekiyordu evlilik için ikimizde erken olduğunu biliyorduk zamana bırakıp ilişkimizi yaşadık hiçbir problemimiz yoktu her şey çok güzeldi. .Aradan aylar geçti zaman zaman böyle çatırdamalar başladı küçük şeyleri büyütmeler tripler oldu ki hiç hoşlanmadığım şeylerden biri trip atıp tavır yapmak bir problem varsa onu konuşup halletme taraftarıydım ama araya bir şekilde soğukluk girdi aramalar azaldı soğuk konuşmalar oldu bir kaç gün ne ben onu aradım ne de o beni aradı sonra ben dayanamadım aradım neden bu duruma geldiğimizi sordum bir problem varsa konuşarak üstesinden geliriz dedim ama kaçtı ikilemde gibiydi iyi olmadığını hissediyordum ama bana ilişkinin artık bittiğini araya soğukluk girdiğini falan söyledi o dönem ikimizinde sağlık problemleri vardı beni yalnız bıraktığı için onu suçluyordum o da bana sen benim neler yaşadığımı biliyor musun diye konuştu söyle dedim anlat yanında olayım beraber üstesinden gelelim ne olursa olsun senin yanındayım dedim ama sanki o tamamen bitirmişti kötü bişey olduğu şüphesini içime düşürdü ama sorunun bu olduğunu da dile getirmiyordu her şeyin bittiğini söyledi bir kaç gün tartıştık ama bir yere varamadık bitti asla inanamıyordum olanlara beni o kadar seven değer veren adama ne oldu nasıl vazgeçer diye günlerce kahroldum çok ağladım üzüldüm günlerce haftalarca kendime gelemedim içimdeki boşluk dolmadı çok kötü hissediyordum acaba başına kötü bir şey mi geldi bir hastalığa mı yakalandı diyerek kendimi çok yıprattım aradan aylar geçti bir gün denk geldik buraya gelmişti numarası kayıtlıydı silmemiştim engelleme falanda yoktu bana mesaj attı beni özlediği pişmanlığını dile getirdi o süre zarfı boyunca çok kötü bir dönem geçirdiğini beni hep sevdiğini unutamadığını söyledi benden şans istedi ama güven bir kere kırılmıştı ben hayatımda ilk defa bir erkeği hayatıma alıp o kadar güvenmiş sevmişken hiç böyle hayal etmemiştim sevgim bitmemişti evet ama güven duygum yıkılmıştı kendini affettirmek istediğini her şeyi düzeleceğini söylüyordu öyle bir iki hafta geçti sonra bir gün telefonum çaldı ve bir kız beni aradı sevgilisi olduğunu söyledi aynı yerde çalıştıklarını ayrıldığımız dönemden beri konuştuğunu ilişkisi olduğu ama benim yaşadığım şehire gelip gittikten sonra değiştiğini söyledi yıllardır tanışıyorlarmış ve benim bundan haberim dahi yoktu beni de biliyordu ama nasıl olduysa konuşmuşlar yeniden ondan asla böyle bir şey beklemiyordum başımdan aşağı kaynar sular döküldü sanki. .günlerdi bensiz olduğu zaman ayrılık acısı çektiği pişman olduğunu söyleyen adamdan böyle bir ihanet asla beklemiyordum ve ihanet asla kabul edemeyeceğim şeydi kendi de bunu çok iyi biliyordu ben ona benden bir şey sakladığını defalarca söyledim hissettim çünkü bir şey var dedim ama bunu asla beklemiyordum sonra onu aradım hesap sordum kavga ettik bana zamanı gelince anlatacağını söyledi lafı çevirdi bir öyle bir böyle söyledi tutarlı konuşmadı bir kaç gün konuştuk ona kendini ifade etmesi için zaman bile tanıdım ya ben ayrı olduğumuz süre boyunca değil başkasıyla olmak böyle biseyi aklımın ucundan bile geçirmedim ilişki bitse bile duygularım bitmemişti kendime, yaşamış olduğum ilişkiye saygım vardı ya açıklama bekledim ya elle tutulur bir açıklama karşındaki kızı tanımıyordum sonuçta böyle bir şey dese bile yargısız infaz yapmadım ona da söz hakkı verdim ama bunu değerlendiremedi kızın dediklerini yalanlandı hayatımda sadece sen varsın gibi şeyler söyledi inandırıcı gelmiyordu kızı engelledi bana hesabının şifresini vermişti ki şuana kadar asla böyle bir şey ondan istemedim o da benden kendini inandırmak ya da güven tazelemek için hesabı verdi bence o kızıda engellemişti birkaç gün sonra engelin kalktığını gördüm işte o zaman daha başlamadan tamamen bitti artık benim için onu aradım sordum bilmiyorum haberim yok diye kaçtı konuşmadı ona güvenimin tamamen kalmadığı söyledim bunları kaldıramam benim her şeyden önce kendime bir saygım var sonuçta ben çaba beklerken bana her şeyi anlatmasını beklerken böyle bişey yaşandı konuştuğumuzda bana ben seni taşıyamadım ben seni hak etmiyordum senin sevginin altında ezildim yapamadım falan dedi sen daha iyilerine layıksın gibi konuştu ama benim için artık bitmişti son kez telefonla konuşup bu işin tamamen bittiğini ve bir daha ne sesimi ne de yüzümü göremeyeceğini söyledim yine hayal kırıklığı yarattığını bittiğini yazıklar olsun sana diyerek telefonu kapattım her yerden engelledim kafamda bitti dedim bir kaç gün sonra iş yerime bir çiçek geldi isimsiz bir papatya o olduğunu anladım çünkü daha öncede almıştı sevdiğimi de biliyordu not bırakmıştı özür dilerim. .diye ama benim için artık hiç Bir şey ifade etmiyordu tamamen bitmişti. Sonra aylar geçti ve bir gün ortak bir arkadaşımızdan gördüm ki sevgilisi ile fotoğraf paylaşmış işte o gün bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimi anladım. Ve artık bende olan neyi varsa aldığı hediyeler fotoğraflar her şeyi yakıp sildim o güne kadar da karışmamıştım ama o gün geçmişe dair hiç bir şey bırakmadım bana hep çok güçlü olduğumu söylüyordu her şeyin üstesinden gelebileceğimi söylüyordu. Evet çok güçlüyüm ama bu noktaya da kolay gelmedim güçlü olmak zorunda kaldım çoğu zamano gün olduğu gibi. Kendi kendimi ayağa kaldırdım yoluma devam ettim aklıma gelmiyor değildi geliyordu ama eskisi gibi canım acımıyordu fark ediyorum ki evet kafamda bitti ona karşı beslediğim iyi olan ne varsa bitti peki o zaman halen neden aklımdan kalbimden tamamen çıkmıyor aklıma geliyor yaşadıklarımızı düşünüyorum geçmişe gidiyor aklım bir şekilde oysa her şeyi yaktım sildim bitirdim bir şey kalmadıysa niye aklımın bir köşesinde hep var ? Niye tamamen kurtulamıyorum bitmeyen kalan şey ne bence yok yani öyle söylüyorum hep kendimezihnimi meşgul etsin istemiyorum aklımdan çıksın istiyorum tamamen unutmak istiyorum bunun için ne yapmam gerekiyor?

DEHB olduğumu nasıl anlarım?

Genç kız dehb olduğunu düşünüyor ve bu şüphe ile psikiyatriste gidiyor. Anksiyete tanısı alıyor ve bu tanıyı alırken yazılan ilacın majör depresyon için yazıldığını öğreniyor Kız ilacı bir kullanıyor bir kullanmıyor ama ilaç hiçbir zaman iyi gelmiyor. Genç kız psikoloji lisans son sınıf öğrencisi ve sorumlulukları olduğu için okula geliyor. Okula geliyor ve doğum günü geliyor. O gün sevgilisi ve en yakın arkadaşları ile sorun yaşıyor. Bu kız hâlâ dehb olduğunu düşünüyor . Çünkü iletişimde odak sorunları yaşıyor. Derslerde odak sorunları yaşıyor. Çok kitap okuyan biri ama bir türlü başladığı kitapları başladığı işi bitiremiyor. Çocukluğundan beri çok konuşuyor. Ve ayrıca özellikle de geceleri ama gün içinde de vücuduna titremeler geliyor. Beyninde uyuşmalar ve kopukluklar yaşıyor. Bu genç ne yapmalı ne düşünmeli?

Çocukluk travmalarımı nasıl aşabilirim?

Merhaba Hocam çocukluk travmalarımızdan nasıl kurtuluruz neden büyüdükçe travmaların etkisi artar nelere yol açabilir ben güzel bir çocukluk geçirmedim benim güzel bir anım bile olmadı keşke çocukluk travmaları mı unutabilseydim geçmişin izleri silinmiyor bunu ancak yaşayan bilir yaşamayan. .. bilemez. .. anlatmak istediğim başka bi şey daha var cevap verir misinizin onu bilemiyorum? şimdiden teşekkür ederimmm iyi günler dilerim. 🙏