Romantik İlişkiler Kategorisi

Sinirime hakim olamıyorum ve bağırma gereği duyuyorum

Benim yaklaşık 7 senedir sevgilim var onunla bu zamana kadar bi problemim olmuyordu kavga etsek dahi güzelce çözebiliyorduk konularımızı ancak son 1 senedir evlilik yoluna yaklaştıkça kavgalarımız birbirimize karşı hakarete dönüşüyordu. Bu beni mutsuz ettiği için etrafımdaki herkesi de ben mutsuz etmek istiyordum ikimizin arasında bi problem dahi olsa ailelerimize yansıtmaya başladık bu asla olmuyordu önceden. Şuan ise ben sabahları güzel dahi kalksam sürekli sevgilime bana karşı kötü şeylerini hatırlayıp onunla tartışmaya başlıyorum bu ise ilişkimizi ciddi anlamda sarsıyor ve sinir öfke kontrolsüzlüğü yaşıyorum kendime bu konuda hakim olamıyorum sadece sevgilime karşı oluyor onun haricinde dışarı çıktığım zaman arkadaş çevrem olsun onlarla asla bi problemim olmuyor ve kolay sinirlenmiyorum. Ben aslında sevdiğime çok güveniyorum ama onu dışarı çıkmaması için darlıyorum ve arkadaşlarıyla dışarı çıkmasını çok istemiyorum çünkü sürekli benimle konuşsun sürekli eski mevzularımı konuşup bir daha yaşanmamasını istiyorum fakat sevgilim tam tersi mevzu yaşadığımızda hemen konusunu kapatmak istiyor ve konuşmuyor bu ise beni daha çok sinir ediyor bazı şeyleri aşamadığımızı düşünüyorum fakat neyi aşamıyoruz onu anlamıyorum ben artık ben sevgilimin yüzünden aileme sıkıntımı belli etmek istemiyorum ama elimden gelmiyor o yüzden sinir krizleri yaşıyorum bazen bu konuda ne yapmam gerekiyor

Sevgilime aşık değilim, ayrılmalı mıyım?

Sevgilimle daha 3 aydır birlikteyiz ve ben şimdiden hislerimi kaybettiğimi hissediyorum. Başlarda onu hep görmek ona sarılmak isterdim rüyalarıma giriyordu şimdi ise yazışmak bile vakit kaybı gibi geliyor. O beni çok seviyor çok emek harcıyor beni hayatının merkezine koymuş bi durumda böyle bi kötülüğü yaşatmak istemiyorum ama benle vakit kaybetmesini istemiyorum. Bunu ilişkinin başından beri hissediyordum. Hayatımda hiç kimseye bağlanmadım başlarda bağlandım sanmıştım aşık oldum sanmıştım fakat yine öyle değilmiş. Daha sonralarda bunu fark edip ona hediyeler alıp kendimi onu sevdiğime ikna ettirmeye çalıştım ama bu his geçmedi git gide arttı. Şimdi gündelik yaşamımda sürekli ağlayasım geliyor sürekli kendimi aşağılıyorum hiçbir şey mutluluk vermiyor yemek bile yemiyorum. Beni bu kadar seven biri varken ben neden ona bağlanamıyorum ben onu anlamıyorum mutlu olmak varken neden kendime acı çektiriyorum. Daha önce lisede böyle bi şeyi yaşamıştım beni çok seven birisi vardı bana açılmıştı ama ben kabul etmemiş arkadaş olarak devam etmiştim. Ama bana karşı bir şeyler hisseden biriyle arkadaş olmanın verdiği rahatsızlık gitgide arttı ve kötü şeyler yapmıştım. En sonlarda arkadaşlığımız tamamen bitince tekrar onunla arkadaş olmak istemiştim ama bir türlü başaramamıştım. Şu anki ilişkimde de böyle şeyler olsun istemiyorum ben onu sevmiyorsam(aşık değilsem) benle vakit kaybetmesin istiyorum. Sizce ayrılmalı mıyım ve neden kimseye bağlanamıyorum

İlişki durumumu nasıl çözeceğim?

Sevgilimle bir ayrılık dönemi yaşıyorum. Normal hayatımda çok hiperaktif, çok neşeli bir insanken şuan depresyonumu yeneceğim, düzeleceğim diye uğraşıyorum fakat kendimi çok gel gitlerle dolu bir ilişkide buluyorum. Erkek arkadaşımı çok seviyorum. 1 yılı geçkin bir ilişkimiz oldu askere gitti. Bu 5 buçuk ayda birçok zorluk gördük. Gelmesine 13 gün kaldı ve ben onu beklerken elimden geleni yaptım. İletişimimi hiç koparmadım. Ama şuan ne yapmam gerekiyor. O geldiğinde onu kırmadan nasıl bir şeyleri düzeltebilirim. Sizden yardım istiyorum. Çok teşekkür ederim💖

eşim ilgisizliğinin nasıl farkına varır?

27 yaşındayım evliyim iki yaşında çocuğum var kocam her konuda çok ilgisiz aslında sorun yok gibi bir ilişkimiz var ama elinde telefon uyuyana kadar kafası kalkmıyor oyun oynuyor film izliyor kendimi yetersiz görmüyorum ama daha fazla ilgiye ihtiyacım var yavaş yavaş içime kapanıyorum ona karşı ilgi göstermek istemiyorum karşılık alamayınca bozuluyorum ne yapabilirim yüzüne karşı belli ediyorum ama yok adam değişmiyor çoğu şeyi zorla yaptırıyorum çocuğuyla oyun oynaması için bile ben itekliyorum beni dinlemiyor dalga geçer gibi tavrı var kavga bile edemiyorum içimden öyle bir şey gelmiyor ama ya kendine çeki düzen ver yada ben artık yokum derecesine getiriyor beni gezmek bir şeyler yapmak hep ben istediğim için oluyor onun için bi değeri yok çok net belli oluyor ilgiye o kadar açım ki en ufak ilgisinde kendimi geri çekmek istiyorum ama çekemiyorum çok yoruldum bi ara artık çocuk bakımından desteksizliği beni o kadar çok yoruyordu ki çocuğuma da yansıyordu sinir krizi geçirdim ağladım anlattım ilgilen çocukla dedim ama o kadar kısa zaman sürdü ki artık beklentilerimi bıraktım çocuğumla ilişkim daha güzel maddiyat olarak her türlüsüne kabulüm kendimi hep kısıtladım ama o biraz daha rahat davranıyor ben rahat davranmak istesem kıyamıyorum ama sanki bu onda alışkanlık olmuş gibi geliyo bana etrafıma bakıyorum insanlar eşiyle çocuğuyla o kadar ilgili ki kıskanmıyorum imreniyorum çok hoşuma gidiyor benim gördüğümü oda görüyor ama kendine hiç bakmıyor bu durumlar beni sabırsız ve sinirli bi insan yapıyo bundan rahatsızlık duyuyor tabi ki istemeden çocuğa da kızıp bağırıyorum sonra vicdan yapıyorum bir gün bi karar verdim yüzüne karşı söyledim bağırdım kızdım ağladım bu seninle böyle son defa konuşmam dedim ama yok umrunda dahi olmadı ben böyle ona anlatır ağlarken elinde telefonla beni dinlemiş gibi yaptı sürekli çabalayanın ben olması beni çok yıprattı ona ders vermek istiyorum fark etsin kaybetmekten korksun istiyorum farkıma varsın istiyorum artık

Kendimi evliliğe hazır hissetmiyorum, nasıl emin olurum?

Merhaba, 26 yaşındayım. Şu anda 5 yıllık bir ilişkim var, artık aileleri tanıştırma evresine geçtik. Yakın bir zamanda da nişan düşünüyoruz. Ancak ben evlilikten korkuyorum, bu karşımdaki kişiyle ilgili mi bilmiyorum beni gerçekten seven değer veren ve çok güvendiğim biri ancak beni zaman zaman çok ilgisiz bıraktığı ve mutsuz ettiği gerçeği de var. Özellikle geçmişte çok kıskanç olduğu için sürekli kavga ediyorduk şimdi öyle değil büyüdük sonuçta. . Ancak gerçekten büyük kavgalar ediyoruz ama hiç ayrılmadık o hep bizi tuttu. Evlendiğimizde mutsuz olmaktan korkuyorum evet ben de onunla evlenmek sürekli onun yanında olmak eğlenmek istiyorum ama evlilik sanki mutsuzlukmuş gibi sanırım kendi anne babamdan kaynaklı böyle düşünüyorum tabi evlenen insanlardan duyduklarım da etkili, ben bu insanla mutlu olacağıma nasıl inanırım ve içim rahatlar

Kocama nasıl güvenebilirim?

Bir buçuk yıldır evliyim ve kocamın başka kadınları izlediğini fark ettim. Birçok kez söz verip aynı hatayı tekrar etti. Artık yapmıyor ama güvenim kalmadı, çünkü karşısına kadın çıkınca yine izliyor. Yolda yürürken başka kadınlara bakıyor. Söylesem huzursuzluk yaptığımı söylüyor, fakat o da sürekli kulaklıkla telefonda vakit geçiriyor yani kulaklık olmadan asla telefonda vakit geçirmiyor. Ama benimle ilgileniyor, beni sevdiğini soyluyor ama bir yandan da öyle davranıyor güvenim kalmadı kendisine ama maalesef seviyorum. Kendisi geceleri uyumadan uyuyamıyorum artık psikolojim çok kotu

Eski sevgilimi özlüyor muyum yoksa bana verdiği ilgiyi mi istiyorum?

Merhaba iyi günler benim annem babam vefat etti bundan 2 yıl önce bir kızla tanıştım ve 2 yıl boyunca beraber olduk her şeyimizi beraber yapıyorduk ama aldattı beni. Bu uzak mesafe ilişkisiydik. Ben annemin baş örtüsü verdim ona evde tek yaşadığım için her dakika onla konuşuyorduk her şeyde şimdi ayrıldık aldattığı için onu özlüyor muyum yoksa bana verdiği ilgiyi mi istiyorum anlamadım eve ne zaman gitsem aklıma geliyor konuşacak kimsem olmadığı için her şeyimi anlattığım için bazen aklıma geçmişten bir anı geliyor onla donup kalıyorum bazen sesini duyuyorum zihnimde onu sevmiyorum ama onla eskisi gibi olmak istiyorum

İçimde kimseye karşı bir heves yok nedeni nedir?

Yaklaşık 2 yıl önce bir ilişkim bitti. Çok aşıktım hayatımdaki kişinin iş yüzünden şehir dışına gitmesi gerekti kötü bir dönemden geçiyordum ilgisiz kaldı ve ilişkimizi bitirdik. Ona karşı bir his yok içimde bunun farkındayım ama kimseye karşı da hevesim yok. Çabuk soğuyorum ve hevesim hemen kaçıyor. Nedenini merak ediyorum, hep böyle mi olacak diye düşünüyorum bunu nasıl yenebilirim ne yapmam gerekiyor

Birini seviyor muyum, alışkanlık mı?

Birini seviyor muyum yoksa ona alıştığım için mi yanından ayrılamıyorum. Tek kalma korkumu nasıl aşabilirim birinin bana olan ilgisinden etkilenip seviyorum sanıyorum. Aynı iş yerinde çalıştığım kişiden ayrılmak çok zorluyor. İçimi sıkışmış hissediyorum 27 yaşına gelip de adam akıllı birini bulamamak suçum mu kaderim mi. İşi olmamak önemli mi dini görüş önemli mi. Hiç bir şey düşünmeden salmam mı lazım

Bu kişiyi sevmeyi nasıl bırakabilirim?

Merhabalar. Benim iki yıllık ilişkim bitti. Acısıyla olsun güzelliğiyle olsun her zaman çok güzeldi. İlk sevgilimdi. Ciddiydik. Aileler tanıştı ama benim onu sıktığımı söyledi ve ayrıldı benden. Veda etmeyi bile çok gördü mesajla ayrıldı. Ayrıldıktan 15-20 gün boyunca konuşmadık. Doğum günümü kutlar diye bekledim ama kutlamadı. Zaten ayrılmanın çöküntüsü ve üzüntüsü içerisindeyken beni ailesine yalanlarla yanlışlarla anlatmış. Daha da yıkıldım. İşin içine aileler girdi. Ağlamamı durduramıyorum. Ne olursa olsun gelsin diyorum. İçindeki yaralı çocuğu biliyorum çünkü. Nasıl bir ortamda büyüdüğünü biliyorum. Ona da çok üzülüyorum. Nasıl bırakabilirim? Yanımda olsun istiyorum. Çünkü sevmenin ne demek olduğunu bilmiyor. Ben de bilmiyorum. İçinde kötülük olan birisi değil. Biliyorum çünkü gözlerine her baktığımda o çocuğu görüyorum. Sevgi dilenen, huzur isteyen, dinlendiğini hisseden. Belki de son zamanlarda büyüdüğü ortamdaki yaklaşımlarla yaklaştım. Kendisi çoğu kez yalan söylerdi. Ne kadar kızsam da hep onu seçtim. Belki de yaptığı hatayı anlayacak kadar uzun bir süre tanımadan her şeyini kabul ettiğim içindir. Daha demin kuzenimin doğum gününü kutlarken ağlamaya başladım. Durduramıyorum. Ellerim titriyor, kalbim sıkışıyor. Üzüntüden işime gidemiyorum. Yanıma gelsin istiyorum ama unutmakta istiyorum. Nasıl bırakacağım. Nasıl unutacağım? Geri döner mi? Özür diler mi? Ne yapacağım?