Sosyal Hayat Kategorisi

Arkadaşlık ilişkilerinde bencillik

Birisi ile ilk tanıştığımda yada daha yabancı biriyken çok yakın davranıyorum. çok enerjik ve mutlu. Ama o kişiyle arkadaşlık evresine geldikten sonra soğuklaşıyorum. Hemen sıkılıyorum ve konuşmak istemiyorum çünkü çok sıkılıyorum. Ve onu bırakmak istiyorum. Sanki tek isteğim sürekli yeni arkadaşlar edinmek, ama asla onlarla arkadaş kalmamak gibi. Onlar kendi hakkında bahsettiğinde de çok sıkılıyorum. Sadece beni dinlesinler hiç kendilerinden bahsetmesinler gibi çok değişik düşünce.

Kendimi rahatlatmak için ne yapabilirim

Sürekli sevgilimi düşünüyorum telefon elimde bekliyorum çoğunlukla ve onunla konuşunca mutlu oluyorum ama telefonu kapattıktan sonra agresif oluyorum sürekli beynim düşünce halinde kendimi rahatlatamiyorum onunla aramda bir sorun yok ama hep böyle düşünce halindeyim başka bir iş yaparken odaklanamiyorum bile kendimi iyi hissetmem için neler yapabilirim lütfen yardımcı olabilir misiniz? Gün içinde kendimi iyi hisseetmek ve sürekli sevgilimi düşünmek istemiyorum

Verdiğim Değer Kadar Alamıyorum

arkadaş ortamında benim onlara verdiğim kadar değer verilmediğimi düşünüyorum onlar için ben olsam da olur olmasam da olur ama benim için öyle değil onlara göre hareket ediyorum bazen benim olduğumu unutup ben yokmuşum gibi konuşuyorlar bundan nasıl kurtulabilirim onları sevdiğim için arkadaşlığımı da bitiremiyorum bu duruma çok üzülüyorum artık üzülmek istemiyorum size danışmak istedim bilen kişi sizsiniz napabilirim bu durum için

Konfor Alanımın Dışına Çıkamıyorum

Sanarım konfor alanı deniyor... Benim sadece belli aktivitelerim var. Mesela pizza yerken sadece vejeteryan pizza yerim başka bir tür yiyemem. Belli bir alan dışına çıkamam. Yakın akrabalarım hariç diğer akrabalarımla konuşamam. Yeni bir okula geçtiğimde insanlarla tanışmaktan korkarım. Neden oluyor bilmiyorum ama belli şeylerin dışında hiçbir şey yapamıyorum. Bir yere gidince eğlenemiyorum bile. Yargılanmak beni çok korkutuyor. Babam da bundan şikayetçi. Mesela bizi dışarı çıkartıyor, ben bilmiyorum neden ama tek bir hareketim bile anı mahvedecek gibi hissediyorum. Bu yüzdende öylece tepkisiz duruyorum. Bu benim arkadaş çevremi de etkiliyor. Yemek planları kuruyorlar ama ben seçici biri olduğum için ortada kalıyorlar. Bir plan kurulduğunda beni katmadan kurun diyorum bazen. Onlarla birlikte dışarı çıkmak beni geriyor. Her an beni yargılacaklarmış gibi hissediyorum. Çok uzun oldu. Teşekkür ederim.

Herkesten benim gibi davranmasını bekliyorum

Merhaba, arkadaşlık veya aşk ilişkilerim dahil hepsinde bir sorun olduğunda haksızsam bunu çözmek için elimden geleni yapan biriyim ama tam tersi olduğunda aynı şeyi görmediğimde tatmin olamıyorum samimi bulamıyorum bunun için ne yapmam gerekiyor acaba

Öfke problemim, yemek bozukluğum ve özgüven eksikliğim

Merhaba, çok sık ve herşeye öfkeleniyorum, kızdığımda fazlasıyla kırıcı olabiliyorum, neye sinirlendiğim önemli değil herşeye kızabiliyorum, yeme problemim var, sürekli yemek yemek istiyorum aç olmasam da özellikle geceleri durduramıyorum kendimi, irademe sahip olamıyorum, bu yüzden de özgüven problemi yaşıyorum kilom yüzünden, kendimi çok sevdiğim söylenemez şimdiden teşekkürler

Kendimi sevemiyorum ne yapmalıyım?

Çevremdeki herkes bütün kızlar makyajlı süslüler ve bütün herkes onların peşinde herkes onların çok güzel olduğunu söyler ve bu kişilerden bazıları da benim arkadaşlarım ve gerçekten güzeller ama ben makyaj yapmayı sevmem becerebiliceğimi de düşünmüyorum zaten veya süslenmeyi pek sevmem ama böyle bir ortamda kendim gibi olamıyorum bütün gözler o tür kızların üzerinde hep ve ben anormalmişim gibi hissediyorum çok kötü hissediyorum ama onlara da özeniyorum sanırım ama ben bu değilim onu da biliyorum kendim gibi olamam çünkü sevmiyorum ama böyle olmama rağmen bana çok güzelsin makyaja gerek yok diyenler de var ama ben kendimi kötü hissediyorum ve kızları gördükçe kendimden utanıyorum sevemiyorum bedenimi yüzümü ne yapmalıyım?

Nasıl Daha Umursamaz Olabilirim?

merhabalar benim sürekli düşünme ve sosyal ortamda kendimi geri çekip daha soğuk kalma gibi bir problemim var, tüm arkadaşlarım arasında en başarılısı ben olsam bile sürekli başka insanların başarılarından konuşup onların yanında olduğumu fakat benimkilerin kimsenin umrunda olmadığını görüyorum, ve tek taraflı destek gerçekten beni de zorluyor ve sürekli ne demem gerek bugün eğlenmem lazım bu söze bozulmamam lazım diye sosyal ortamlarda kendi içimde düşünüp duruyorum bundan nasıl kurtulabilirim, öz güvenimi yükseltip umursamayan bir birey olmak istiyorum çünkü başkalarının hakkımda düşünceleri ya da yanımda olmayışlarını çok umursuyorum :(

Ev Arkadaşım Eşyalarımı Çalıyor

Ev arkadaşım benden izinsiz olarak odama girip eşyalarımı alıyor ve kendisinin olduğunu iddia ediyor. Bir kaç kere oldu bu hem de. Annemin köyden getirdiği ağaç budaması bi lambayı odasına görmüş, kendisine sordum nerede bu eşya diye bilmiyorum diye yanıtladı. Odasının önünden geçerken yanında kitap okuduğunu gördüm ve dilim tutuldu hiç bir şey diyemedim. İşin aslı korktum gerçekten çok korktum. Bu durumda ne yapmam gerekiyor benim?

Konfor alanımın dışındayken neden kendimi özgüvensiz ezik gibi hissediyorum?

Yakın arkadaşlarımla yanında rahat hissettiğim insanların yanındayken çok atılgan girişken komik biriyken tanımadığım ya da tanısam da samimiyetimin olmadığı birilerinin yanında tam aksine donuk sessiz sıkıcı birine dönüşüyorum bu durum benim hayat konforumu fazlasıyla düşürüyor çünkü olmadığım biri gibi görünmek insanlara kendimi yanlış lanse etmek beni fazlasıyla düşüren bi durum.Bu arada detay vermem gerekirse gözlemlerime göre özellikle kendimden herhangi bir yönüyle üstün gördüğüm birinin yanındayken daha çok tutuluyorum yani mesela benden daha güzel daha zengin daha özgüvenli daha girişken insanlar sanki benimle arkadaş olmak istemeyecek gibi bi anksiyetem var yani aslında bu durumun böyle olmadığını biliyorum arkadaşlıkta bu tarz farklılıkların aslında zenginlik getirdiğini biliyorum ama kendimi ikna edemiyorum. Bir de şöyle bi şey var atıyorum 5 kişilik bi arkadaş grubu var gruptan birileri sürekli beni de dahil etmek istiyo ama ben o gruptan 5 kişinin de beni istediğinden emin olmayana kadar kendimi onların yanında istenmeyen zorla giren kişi gibi hissediyorum.Son bi şeyden daha bahsedicem kendimi daha iyi ifade edebilmek adına mesela atıyırum sınıftan bi arkadaşım var çok samimi değiliz ama gerektiğinde iletişimimiz var onu ben okul dışında ya da okulda bahçede dışarda bi yerde gördüğümde görmemezlşkten geliyorum çünkü o an onu görünce aşırı bi samimiyetimiz olmadığı için ne konuşacağımı bilmiyorum small talk işini beceremeyeceğimi de düşündüğüm için ondan saklanmak kaçmak daha çok işime geliyor. Ben işim gereği ilerde birçok insanla muhattap olacak bi insanım bu yüzden bu tarz küçük gibi görünen ama benim hayat kalitemi tamamen düşüren bu durumdan kurtulmak, daha rahat özgüvenli ve her ortamda kendini iyi ifade edebilen biri olmak istiyorum.Olabildiğince detay verdiğimi ve hissettiklerimi yazabildiğimi düşünüyorum sizden bu durumla nasıl başa çıkabileceğim ve nasıl aşacağım konusunda yardım istiyorum teşekkürler