Sosyal Hayat Kategorisi

Otizmli oğlum var nasıl iyi hissedebilirim?

6 yaşında otizmli oğlum var 2 yaşından beridir çok çaba harcadım maddi manevi anlamda çok zorlandım. Eşimin desteği olmuyor sorunlar yaşıyoruz zaten. Çok yorgunum intihar etmeyi bile defalarca düşündüm ama Allah korkum var o yüzden asla yeltenmedim. Günlük yaşantım çok zor psikolojim berbat durumda daha ne yapacağımı hiç bilmiyorum çok çok yorgunum sigaraya bile başladım bu yüzden rahatlamış hissediyorum icince . kendimi iyi hissetmek için ne yapmam gerekiyor ?

Kaygılarımdan ötürü neyim olduğunu anlayamıyorum

Merhaba ben kendimi bildiğimden beri çevrem tarafından hep sessiz ve utangaç olarak tanımlandım. Çocukluğumda dahi sadece kendi başıma oyun oynamaktan zevk duyardım. Son yıllarda kendimi daha sosyal bir insan olmaya zorladım. Toplu bir konferansta veya insanlara konuşurken çok sakin kalabiliyorum ancak bir kişiye hitap ederken ders sayfası veya yazı vb. Okurken fazlaca strese ve heyecana kapılıyorum ve o sırada ellerim titriyor, başım dönüyor, vücudum uyuşuyor gibi hissediyorum ve istemsizce ağlama krizlerine giriyorum. Kendime gelmem ise on beş yirmi dakikayı buluyor ve büyük bir boşluk hissi hissediyorum. Yaptığım şeylerde hep çok mükemmelliyetçiyim fakat bunun artık tamamen tersine dönmeye başladığını, bu huyumun beni kötü etkilemeye başladığını fark ettim. Bazen nadir de olsa kalabalık insanların olduğu yerlerde ayaklarım geri geri gidiyor adeta yürümeyi unutuyorum. Kendi potansiyelimi gösterememek beni üzüyor. Bazen akıcı bir şekilde konuşabilirken bazen tutuluyorum. Sosyal hayatımı çok fazla etkiliyor ağlamamı tutamıyorum. Önceden başıma her ne gelirse gelsin duygusal darbe de yesem duygularımı kontrol edebiliyordum ve hiç ağlamayan bir insandım. Şimdi durum tam tersine döndü ve beni rahatsız ediyor. Psikolojik bir yardıma ihtiyacım var mı uzun zamandır merak ediyorum:( Şimdiden teşekkür ederim

Uykuda konuşmak nasıl önlenir?

Uykuda bazen kendi kendime bazen de baskasinin sorusuna cevap veriyorum. Bazen yanlis yerlerde yanlis sozler kullaniyorum. Sorulan sorulara dogru cevap vermek buyuk sıkıntılara yol acabiliyor. Bunun icin ne yapmam gerekir. Baskalari papatya cayi ic yatmadan once diyo hic baglanti kuramadim ama yinede denedim oda ise yaramadi. Hic bir yerdede cevabini bulamadim hani psikolojiylemi alakali onu bile bilmiyorum. Yardimci olursaniz sevinirim.

İnsanların benim hakkımda konuştuğunu anlamam için ne yapmam gerekiyor?

Ben insanların benim hakkımda ne düşündüğünü düşünmekten artık çok sıkıldım. Bu durum beni aşırı bunaltıyor,gelecek kaygısına sürüklüyor,depresyona girmeme sebep oluyor. Hatta bazen geceleri başımı yastığa koyduğumda ağlıyorum istisnasız her gün belki de. İnsanların yüzlerine güldükten sonra geceleri ağlamak artık beni yormaya başladı. Depresyondan çıkamıyorum bunalıma bile giriyorum. Bundan vazgeçmemi sağlayacak bi yöntem önerebilir misiniz? Ne yapmalıyım ki bu düşüncelerden kurtulayım.

Manipüle mi ediliyorum?

Haklı olduğum konu olduğu halde karşı tarafın ağlayarak veya sözlü şekilde inkar etmesi beni olumsuz etkiliyor ve kendimi suçlu ve pişman hissediyorum her seferinde kafama takılıyor haklı olduğumu bildiğim halde acaba haksızlık mı ettim gerçekten,onu çok kırdım ne yapmalıyım gibi şeyler düşünüyorum ama düşünmek istemiyorum. Karşımdaki ağladığın da hemen ağlamaya başlıyorum ve haksız duruma düşüyorum her seferinde neler yapabilirim? Neler önerebilirsiniz

Kaybettiğim her şeye neden üzülüyorum?

kaybettiğim, benden giden en ufak şey için bile aşırı üzülüyorum, o seyi veya onu bırakamıyorum. kaybettiğim şey bir insansa sanki özellikle bırakmak istemiyorum bırakamıyorum. ben vazgeçmeyi bilmiyorum. hep daha cok cabalarsam olur sanıyorum. ayrica artik bu kaybetmeyi kabullenememe, birakamama durumu yalnizca insanlarda olmuyor. mesela bir kalemimi kaybetsem bile onun arkasindan üzülüyorum onu kafaya takıyorum. işte diyorum ki ben onu cok seviyodum o kalemin rengi cok guzeldi vs. insanlarda yenisi alınır, ayni renkte daha iyi alınır diyor, hiç kafaya takmadan ya da sadece birkac kez düşünerek atlayor. .. Ben neden benden giden herhangi bir şey için bu kadar cok üzülüyorum , neden bırakmayı ve vazgecmeyi bilmiyorum?

Stres altında kendimi nasıl kontrol ederim?

Ben çok stresli bir olay yaşadığımda, aniden kendimi kaybediyorum. Gerçekten kaybediyorum,sanki bedenim benim değilmiş gibi,sanki başkasıymış gibi,ben sadece etrafı bir telefondan video izlermiş gibi izliyorum. Etraftaki insanları da aynı şekilde garipsiyorum. Her kesi tanıyorum, ama sanki tanımıyor gibiyim. Karşimdekinin kim olduğunu beynime soru olarak kendim yöneltmesem tanımıyorum. Sanki beynim donmuş,uyuşmuş gibi. İlla kenidime soru sorucam,öyle bir şeyleri hatırlayıcam. Ek olarak panika atak ve anksiyetem var.

Yakın arkadaşının seninle durduk yere konuşmak istememesi

Yakın arkadaşım erkekti ve kısa süre önce benden hoşlandığını söyledi. Benim ise bundan haberim yoktu ve öğrendiğimde iyi hissetmedim çünkü eninde sonunda gideceğini düşünüyordum ki öyle de oldu. Ailemin güvenini kırmamak için teklifi reddettim ve bunu ona açıkladım. Gerçekten ilişki yapmıyorum kariyerime odaklanmam lazım çünkü. İlk başta tamam deyip kendi halledeceğini söyledi ama sonra olan konuşmalarda bahaneler bularak benimle kavga ediyordu ve bunu hep sosyal medyadan yapıyordu. Yüz yüze gelince birşey yoktu ama son zamanlarda sadece oturup susuyordu öyle yapınca bende kalkıp gidiyordum. Onu kırmamak için birşey demedim en sonunda da konuşmak istemedi. Bunu da sosyal medyadan söyledi. O gün olay şöyle oldu. Fotomaraton vardı yani fotoğraf yarışması ve onun da gelmesi için davet ettim kabul etti. Kız arkadaşlarımda gidecekti ama onları sevmiyor. Onlarla takılmayacaktık zaten ama onları görünce daha doğrusu orada olacaklarını duyunca tuhaf davranmaya başladı. Sonra modu düşüyor diye onun için yarışmayı bıraktım ve başka yere geçtik. Yine aynı şeyi yaptı ben konuştum o sustu. Sonra bende kalkıp kız arkadaşımın yanına geçtim. Akşamına da konuyu açtı ve ne olduğunu anlamadım. Gerçekten onun için hayatımdaki diğer şeyleri geri plana attım bundan pişman değilim benim için hala çok değerli bana çok destek oldu diğer arkadaşlarımın yapmadığını o yaptı ama buna rağmen böyle yapması zoruma gitti. Konuşmayı bitirdikten sonra beni takipten çıktı ve dayanamadım yazdım cevap verdi bende bir gün sonra bir mesajına emoji attım sonra mesajlarını geri çekti. Daha sonra beni engellediğini fark ettim sonrasında geri açtı gerçekten ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum, ben ne yapmalıyım onu da bilmiyorum onunla konuşmak istiyorum ama yazmaya cesaretim yok. Bana karşı yaptığı hareketler çok zoruma gitti. Ne yapmam gerekiyor kendimi kötü hissediyorum. Yardım edin lütfen.

Hayattan zevk alamıyorum, kendim için ne yapmalıyım?

Öncelikle merhaba, Şu sıralar yaşadığım hayattan zevk almıyorum. Mutlu olamiyorum ailemin yanında hiç sevmediğim bir şehirde okuyorum arkadaşlarım var ama onlarla yeterli samimiyeti ilerletemiyorum sanki dislaniyomusum herkes benden daha yakın gibi hissediyorum böyle bı şey olmasa dahi kendim o kadar çok şey düşünüp kafamda kuruyorum ki bu bana zarar veriyo. Normalde çok neşeli deli dolu bı insanım ama depresyonda hissediyorum kendimi verdiğim degeri karsimdaki insan kat kat istemem benim problemim sanırım herkes ben gibi olmak zorunda değil ama ben bunu çok hissetmek istiyorum psikiyatriye gidip aldığım ilaçlar var sakinlesirici gibi 15mglik az bir şey fakat bunu biraktigmda kendimi çok kötü hissediyorum kullanirsam daha iyi hissederim diye dusundugim için de ilacı bırakmak istemiyorum ama onun esiride olmak istemiyorum sosyal yaşamımda ne yapicam bilmiyorum okumam gereken 3senem var universitedeyim ama okumak en büyük hayalimken şu anda okumak değilde çalışmak istiyorim kendi parami kazanıp kendim bı şeyler başarmak istiyorum çünkü çok yoruldum daha çok gencim ama çokta yorgunum ayni zamanda ümitsizliğe. dusmek istemiyorum ama sanki hiç mutlu olamayacakmisim gibi de düşünüyorum her şey çok fazla karışık

İnsanlara çok bağlanıyorum ne yapabilirim?

İnsanlara hemen ve çok bağlanıyorum yanlış olduğunu bildiğim şeyden dönemiyorum napabilirim ? Kendim gibi hissedemiyorum mantıklı düşünemiyorum korkuyorum. Kendimden çok büyük biriyle beraberim hiç doğru bir ilişki değil ve kendi karakterime yakıştıramıyorum ama onunla mutluyum heyecanlıyım bana değer veriyo fakat evli mutsuzlar sevmiyolar birbirlerini ama boşanmalarina engel olunmuş ne yapicam ne düşüncem nasıl doğru olanı yapacağım çok çaresiz hisssediyorum kendimi çok duyulur diye korkuyorum bide ilişkimiz.