Sosyal Hayat Kategorisi

Herkese yetiyorum ama kendime yetersiz hissediyorum

Merhabalar öncelikle sorunlarım şu şekilde hayata karşı hevesim kaçmış biçimdeyim birşeyleri yapmak istiyorum maalesef başaramıyorum bir şeylerden kastım aklımda hep ticaret vardı yapamıyorum babam biraz baskıcı okuyun dedi durdu kpss puanı ile devlet memuru olmamızı istedi bazı sorunlar dan dolayı sınava kafa veremedim banka borçlarım bazen düşünüyorum neyi yanlış yapıyorum diye sonuca varmıyorum kendimi çok yıprattım 21 yaşında bir genç olarak saçlarım dökülmeye başladı bu sıkıntılar yüzünden sosyal çevremdeki kişiler ile şu anda hiç görüşmüyorum bulunduğum iş ortamı 12 saat evden işe işten eve izin vs yok bir yandan iyi bir yandan kötü bulunduğum ortamlarda bana iletişim becerin çok yüksek diyorlar birçok kişinin derdini dinleyip onun için birçok çıkar yol bulabilirim zeki olduğuma sonuna kadr inanıyorum iletişim becerisi olarak mükemmel biriyim ama birilerinin derdini dinliyorum ama kimse benimkini dinlemiyor burcum ikizler bu arada çok asabi değilim bir ortamda alışmadan asla eğlenceli yüzümü göstermem şu şekilde avutuyorum kendimi derdini dinlediğim kişiler çok zeki olduğum için beni anlamıyor diye düşünüyorum Sevgili olarak bu hayatta hiç yüzüm gülmedi gerçekten severek evlenme hayalim var ama günümüzde kimse bunu istemiyor sevdiğim kişiye değer verince kendisine değer vermeyen birilerini istiyor insan oğlu galiba elinin tersiyle itildiği yerleri seviyor

Anksiyete mi nasıl yenerim?

Bazen evden dışarı çıkmak insanlarla yüz yüze gelmek asla istemiyorum, biriyle konuşurken yüzüne bakamıyorum yada aniden bı ortamda bazen yüzüm tıpkı domates gibi oluyor, kendimi açıklamak isterken gözlerim doluyor boğazım düğümleniyor, kendimi ara ara hiç beğenmiyorum vücudumu vs. , çoğu zaman sessiz kalmayı seçiyorum o yuzden insanlar hep beni sessiz sakin biri olarak biliyor , diyelimki biri beni yarın için dışarıya çağırıyo gece onu dusunmeden hic bi sey yapamiyorum, veya o gecenin akşamında başka bi planım varsa iptal ediyorum Bunu nasıl asabilirim

Annem erkek arkadaşımla olan konuşmamı duydu

Benim sevdiğim bir çocuk vardı erkekti ve onunla konuşuyordum internet üzerinden sonra annem ben odamda kendi kendime söylenirken sesimi duydu sana kim diyor sultanım gibi kelimeleri dedi ve beni iyice sıkıştırdı ve mecburen anlatmak zorunda kaldım. Ve annemgil böyle şeylere çok karşı ben de dedim ki herkesin var ve hocalarımda bu yaşta böyle şeyler normal dedi dedim. şimdi tamam evlenmem ama şuan tanışırız hatta ben üniversitemi de bitiririm mesleğimi de elime alırım dedim. derslerim bile yüksek isterseniz karneme bir bakın dedim . Ve buna rağmen böyle şeyler bize ters dedi. ama benim yaşımda her kızın var . Ama annemgil buna çok ters . Ve bana çok kızdılar. Ben de anne tamam bir daha söz veriyorum konuşmayacağım ama üniversiteye gidince olur tamam mı dedim tamam dedi. Hem derslerime de engel olmuyordu ama buna rağmen kabul etmediler ama ben hâla seviyorum. ve babamda telefonumu bana zor verdi ve arada bir aniden kontrol edecem dedi. ben de tamam dedim. ama kendimi çok yalnız hissediyorum ve onunla da bu yüzden konuştum. ve bunu da yakın çevreme tanidiklarima söylediğim hâlde umursamadılar. ben de internet üzerinden bile olsa kendimi değerli hissetmek istedim ve bunu aileme de ifade ettim ama karşı çıktılar. ben ne yapmalıyım?

Beni hep arkaplana atıyorlar ne yapmalıyım?

Beni hep göz ardı ediyorlar arkadaşlarım, bunun nedenini bilmiyorum onlardan daha olgun ve değişik bir kişiliğim sanırım ama beni her ne kadar sevdiklerini söyleseler de onlarla iletişime geçmeye çalışırken bile çekip gidiyorlar. Ya da bensiz dalga geçtikleri kızları bile aralarına alıp gidiyorlar. Biri bana bir haksızlık yapınca beni savunmuyorlar yeni tanıştıkları birine haksızlık yapılınca karşısındakileri doğduklarına pişman ediyorlar. Ne yapmalıyım?

Sürekli geçmişe veya geleceğe odaklanmak ve anı kaçırmak

Hayatı boyunca hep bulunduğu evi aynı ortamda yaşadığı insanları çevresindeki herşeyden şikayet eden şikayetci biri değilim tam tersine herseyi hemen kabullenen biriydim önceden ama kendimi tanımaya başlayınca biraz psikolojiyle ilgilenince bana etrafımdaki hersey o kadar zarar veriyormus ki onun farkına vardım ve uzaklaşmaya karar verdim ama aileden uzaklasamiyor insan herseyi saklayabilirim kaçabilirim ama uzaklaşmak olmuyor ev dediğin konfor alanındir rahat huzurlu hissettiğin bir yer olmalı ama benim evim yok öyle bir yerim yok bi kedim var o evim olabilir onun dışında yok bi evim aile de tüm kötülüklerin iyi niyetle yapıldığı yerdir bence o yüzden ya geçmişte bana zarar veren şeyleri düşünerek ya da gelecekte istediğim Bi hayatı hayal etmekle mahvediyorum anımı aslinda çoğu insanın olmak istediği yaştayım ama kafa olarak değilim çoğu kişi yaşıma göre çoğu şeyin fazla farkında olduğumu söyler bu bazen zarar da veriyor psikolojiyle ilgilenmeyi bırakmamı söylüyorlar ama ben o bölümü okumak istiyorum sormak istediğim şey ben nasıl bu anıma odaklanabilirim geçmişi nasıl affedip geleceğe adım atmak için bu ana odaklanırım?

Kendimi suçlu hissediyorum

Öğrenci yurdunda kalıyorum ve horluyorum. .. Yurda geleli iki ay olmuştur herhalde, geldikten on gün sonra kızlardan biri hep birlikteyken işte bu sağlık sorunu biliyorum ama burun bandı falan denesen dedi duyunca bozuldum tabi yani birisinin karşına geçip horluyorsun cümlesini duymak biraz incitici :(Dedim ki yani ben biliyorum o yüzden hep yüz üstü yatıyorum sırtımı duvara yaslıyorum ki sırtüstü dönmem biraz zorlaşsın diye ama tabi ki yine de sabit uyuyamadığım için dönüyorum. Neyse bu süreçte bir tane daha yastık aldım ki yüksekte yatayım hatta ilk günler boynum ağrıdı hep kendimi nasıl kastıysam. Farkındayım oda arkadaşlarım için hoş bir şey değil ama elimde olan bir şey değil ki :( kısa vadede elimden geleni yaptım. Uzun vadede de yapabileceğim bir şey yok pek şuan zaten çözümü hayatımda başaramadığım şeyler çünkü kilo vermek gibi. .. Gece seslenir beni uyandırırlar uyku pozisyonunu değiştir diye bunda hiç sorun yok fark edince değistirir yan dönerim ama kendimi o kadar kötü hissettiriyorlar ki sanki bile isteye yaptığım bir şey gibi bir tavırları var. Öyle etki etmiş ki geçen birisi seslendi Büşra pozisyonunu değiştirir misin diye ben de uykulu şekilde kusura bakmayın kızlar isteyerek yapmıyorum dediğimi hatırlıyorum. Ama kendime o kadar dert ettim ki bu tavırlarını , zaten odaya gelmiyorum da pek yatmadan yatmaya hem sınav zamanım diye ama daha çok odada bulunmak bana huzursuzluk verdiği için. .. Kendimi suçlu ve kötü hissediyorum ama elimde olan bir şey de değil çok üzgünüm:(

Nasıl sosyal bir insan olurum?

Genel problemim pek arkadaşımın olmadığı sevgilimin olmadığı için problemi yaşıyorum belki de çevremdeki insanlar ile de kafam pek uyuşmuyor. kendimi sosyal hissetmiyorum ev iş ev iş hayatım hep böyle geçiyor ve bu durum beni çok yoruyor uyuduğum uykudan hiç bir şey anlamıyorum gece geç saatlerde kaliteli vakit geçirdiğim de ise uykum olsa bile ruhum dinleniyor Kendimi iyi hissediyorum yani işin özü şu ki ben kendimi insanlarla nasıl sosyal edebilirim, neler yapmam gerekiyor ne adımları izlemem gerekiyor yardımcı olur musunuz teşekkür ederim şimdiden

Sevgilimle kuzenim arasında kaldım

Merhaba. Dün bir olay yaşadım ve tüm gece bunu düşünmekten uyuyamadım. Kuzenim ve arkadaşı dün buluştuk. Arkadaşı fotoğrafımızı paylaştı ve kuzenimde arkadaşının fotoğrafını alıntılayarak paylaşmıştı, ben de paylamıştım alıntılayarak. Yakın zamanda da instagram resmimi değiştirmiştim. Sevgilim bana yazacağı şeyi yanlışlıkla kuzenime yazıp yollayıp anında silmiş. Yazıyor ki “orospu kız hemen paylaşmış. ” Kuzenim bunun ne olduğunu bana sorarak mesaj attı. Önce şöyle dedim “… kişisi bunu bana yazdığını düşünerek yanlışlıkla sana atmış, hemen geri çektim dedi ama gerçekten neden böyle hareketler yapıyor anlamadım onun adına özür dilerim” dedim. Daha sonra düşündüm ne yapsam diye sevgilim benden haber almadan kuzenime o da cevap vermiş ve farklı bir yalan uydurarak söylemiş. Yalan söylediğini anlayınca kuzenim bana söylemeye devam etti ve ben durumu sevgilimi korumaya çalışarak onu bana yazmış sen neden bu kadar sinirlendin ki ben anlamadım diyerek durumu toplamaya calıstım. Bana hakaret ettiğini göz göre göre sana söylemez ondan dolayı yalan söylemiştir dedim. İnandım şimdi böyle olunca biz arkadaşıma söylüyor sandık arkadaşım biraz fazla makyaj yapıyor site mi acaba böyle düşündü dedik, dedi. Aslında sevgilim arkadaşına yazmak istemiş (belli bir sebebi yok kızı tanımıyor bile sadece bana sinirlenip kıza öyle bir şey yazmış) ama ben durumu böyle toparladım. Kuzenim de arkadaşına yazıldığını düşünmüş arkadaşı da görmüş hepsi böyle olduğunu düşünmüş . Sizce benim dediğim şeye inanmışlar mıdır ? İçim içimi yiyiyor durumu toplamak adına sevgilimi koruma adına böyle bir şey buldum. Ama küçükte olsa yalan sayılır bu durum beni kaygılandırıyor. Sizce ne yapmalıyım? Sevgilim de kuzenime çok sinirlendi ona terbiyesiz gibi hakaretler kullanmış , kuzenim sevgilime sinirlendi şimdi araları kötü olacak ve ben böyle olmasını istemiyorum.

Her şeyin farkındayım ama neden kendime bunun yapılmasını kabul ediyorum

3 senedir şehir dışında üniversite okuyorum ve geçen süre zarfında bu davranış bende alışkanlık haline geldi ama hiç mutlu değilim. Hem oda arkadaşım hem sınıf arkadaşım olan kız, her kelimesinde bana değer verdiğini ama gram hissetmediğim odada tekken suratı asık okulda insanlar varken bana yakın olması. Yurtta bir gün kalınca bağırması çocuklaşması çok bunaldığını söylemesi ama ben merkeze işim olmadığı sürece inmeyen ve hep yurtta olan bir kızım. O an üstümde giydiğim şey onun da geçen seneler giydiği şey olsa bile şimdi de giysene dediğimde öyle giyinmek hiç güzel değil saçma buluyorum demesi ama benim hala o tarz giyinmem bunu defalarca yaptı. Sanki onu hep memnun etmek zorundaymış gibi hissediyorum. Bana kendi sorumluklarını ben fark etmeden öyle bir yüklüyor ki onun yerine düşünüyorum. Odamı değiştiricem aklıma ilk gelen soru gittiğim oda kötü olursa değil de onun oda da tek kalması oluyor. Bana üniversiteye gelirken beni kız kardeş olarak gördüğünü ve buna güvenerek geldiğini söylemişti ilk seneler. Ben hep tek gider gelirim memleketime o da erkek arkadaşıyla. bi gün ilk defa memleketine tek gidecekti ve ağladı bende o an ciddiye almadım daha sonrasına ben size anlatmayacak ağlamayacaksam niye arkadaşız dedi. Ya da oda da tek kaldığı zaman başka erkek arkadaşının hoşlanmadığı bi erkekle akşam arabayla gezip o gün ben odada olmadığım için yaptığını arabayla gezmek ona iyi geldiği için o erkeğin arabasına bindiğini söyledi. Bir olay olduğunda istemsizce onun ne hissedeceğini düşüyorum çünkü odada bana surat yapıyor. Bende yeniden oda değiştirme kararı aldım o kadar fazla görmesem okulda sohbet edeceğim insan ama yakın arkadaş olamıyorum. Bari tek okulda göreyim diyorum. Odamı değiştirsem arkadaşlığı bozan ben mi olurum artık böyle şeyleri kendime dert edinmek istemiyorum kafam hiç rahat olmuyor yoruldum

Yalnız hissetmek

Arkadaşlarım var ama ben hala yalnız hissediyorum. Ben memleketimde akşama kadar dışarıda olmaya çok alıştım. Oradaki arkadaşlarımın hiçbiriyle görüşmüyorum. üniversiteye geldim buradaki arkadaşlarım çok dışarı çıkmıyorlar. Hepsinin niyeti kullanmakmış gibi hissediyorum. Annemle yaşıyorum annem evde olunca çok sıkılıyorum telefonda konuşamıyorum bunalıyorum. Sürekli telefonla oynamak çok sıkıyo. Dışarısı beni mutlu ediyor. Ama eve gelince de modum düşüyor. Evde yapabileceğim bir şey yok lütfen evde eğlenceli bir şeyler bulmamı isteme