Sosyal Hayat Kategorisi

Hakkımı nasıl savunabilirim?

Öncelikle sorumu onayladığınız ve bakmak için zaman ayırdığınız için teşekkür ederim. Ben hakkımı çoğu zaman hatta her zaman savunamıyorum. Mesela ben birisinden bir şey istediğimde vermiyor neden diye soruyorum vermek zorunda değilim diyor . sonra ben sana veriyordum ama diyorum vermek zorunda değilim diyor ister veririm ister vermem diyor. sınıftakilerde bunu görüyor ve onu savunuyorlar ve bu durumda da ben bir şey dediğimde herkes mi böyle diyip beni eziyorlar. ve sınıfça dışlanan bir insanım mesela sınıf grubu var WhatsApptan ona mesaj yazıyorum sınavla ilgili bakılmıyor bir cevap yok ama aradan 1 -2 saat geçincede başkası başka bir şey yazıyor onun dediğine cevap veriyorlar ama benim dediğime cevap vermiyorlar sonra ben tekrardan yazdığım mesaja soru işareti ifadesi katıp tekrar mesaj atıyorum yine cevap yok. Sonra da diyorlar biz de olsa atardık bu kadar ısrar etmene gerek yok diyorlar yani suçlu ben oluyorum. Ben mesajı iki defa terkrarlamadan önce bizde de yok deseler anlayacağım ama ben bir kaç defa mesajı tekrarladığımda da suçlu ben oluyorum. hayir yani 27 kişilik sınıf başkası yazınca müsait oluyorlarda ben yazınca mı müsait olmuyorlar bir anlamadım gitti. Mesela serviste bir kız vardı ilk önce bana dedi ki istersen birlikte oturalım dedi ben de tamam dedim. sonra 1 hafta filan oturdu benimle sonra birdenbire servisçiye söylemiş benim midem bulanıyor demiş öne geçmiş oturmuş hem de bana sormadan tamam dedim neyse oturabilir sonra işte benim yanıma biri gelip oturdu ve ona dedi ki ben senin yanından gittim deyip lafı eveleyip geveleyip beni itham etmeye çalıştı . Sonra işte öne oturdu neyse yanındaki kızlada araları iyiydi ve 2-3 ay geçti geçmedi bir gün durduk yere arkaya geldi oturdu. Hatta önceden önde oturdugu kız da sordu niye gittin otursana dedi hiçbir şey demedi . Yani hep böyle yapiyor. Bir de arkamdada kimse olmayınca böyle oluyor

Beklemeli miyim yoksa unutmak için ne yapmalıyım?

Merhaba benim 3 yıllık konuştuğum biri vardı ama sonra aramız bozuldu çok belirsiz ama şimdide ben kimseyle konuşamıyorum çünkü hep böyle dönecekmiş gibi hissettiriyor adım attım reddetti şimdi de kimseye güvenemiyorum oldukça dalgın ve düşünceli beklemeli miyim yoksa unutmak için ne yapmalıyım lütfen yardımcı olun lütfen oluyorum odaklanamıyorum nasıl yapacağım başkasına şans vermeli miyim nasıl atlatıcam bu durumu manipülasyon mu acaba

insanlara mesafemi nasıl koyabilirim?

İnsanlara karşı mesafemi nasıl istediğim bir şekilde koyabilirim bilmiyorum bu sadece arkadaş çevreme karşı değil büyüklerime karşıda bu şekilde, ben fazla nazik, anlayışlı ve iyi davrandığım zaman insanların başka bir konuda üste çıkmaya cesaretleri oluyor çünkü beni sert biri olarak görmüyorlar. Birinin bana istemediğim bir şekilde davrandığını gördüğümde sorunu kendimde arıyorum ben yeteri kadar mesafemi koymadım çizgimi çekmedim diye bunlar oldu diyorum ama aslında bunun böyle olmadığını içten içe biliyorum. Önceden kimin ne dediği ne yaptığı hiç umrumda olmazdı ama şu anda çevremdeki herkesle net bir çizgim olsun istiyorum. Kişilik özelliklerim istediğim gibi değil ama acaba kendimi olduğum gibimi sevmeliyim yoksa olmak istediğim kişi mi olmalıyım diye soruyorum kendime. Bunu son zamanlarda çok kafama takıyorum ve içimi rahatlatmak istiyorum ama kendimle konuşarak tam bir noktaya varamıyorum

Sessizliğimi aşmak için nasıl davranmalıyım?

Fazla sosyal biri değildim WhatsApp grubundaki sohbetlere bile dahil olamıyorum sosyalleşmek istesem de sessiz kalıyor sesim çıkmıyor ortamlara veremiyorum kendimi beni dışlar mı beni ciddiye almaz mı şüphesi hep var bunu aşamıyorum ? kendimi bu tür durumlarda tuhaf hissediyorum sosyalleşmek bu durumu aşmak istiyorum dışardaki insanların beni hor görme ihtimali beni çok yoruyor kabul görülmek istiyorum diğer insanlara güçlü iletişim olması gerektiğini düşünüyorum.

Nasıl insanları fazla sevmeden devam edebilirim?

Benim elimde değil arkadaşlıklara insanlara çok değer veriyorum bana en ufak adım atan hatta bir güler yüz gösterene bile ilgi duyuyorum. kendini sev diyorlar ama ben kendimi seviyorum. hatta kendime yöneliyorum sevdiğim şeyleri yapıyorum ama buna rağmen insanlara olan sevgim bağliligim kendime olan sevgimden daha fazla ve ben bunu tek başıma aşamıyorum. Çok denedim okul rehberlikçime çocuk gelişimcisine hatta psikoloğa kadar gittim durumumu anlattım ama bir şey demediler zamanla arkadaşın olur bir sorunun yok dediler. ilaç kullanayım dedim ilaçlık durumun yok dediler. kendini sev dediler kendimi seviyorum ama olmuyor yine de bana en ufak ilgi gösterene sanki tüm hayatımı verecek kadar çok seviyorum ve ne kadar istesemde olmuyor kendime yöneliyorum hatta sevdiğim şeyleri yapıyorum yine de olmuyor.

Mutsuzluk duygusundan nasıl kurtulurum?

İnsanların beni sevmediğinde ya da onlarla konuşamadığım da beni sevmediklerini düşünüyorum bundan dolayı da içimde öyle düşünmeseler bile kendime mutsuz ediyorum ya da bir ilişkide sürekli ilgi gösteren taraf olmak evet güzel bir duygu oluyor ama biraz da ilgi duyulmak istiyorum Bu da beni mutsuzluğa itiyor bundan nasıl kurtulabilirim ne yapabilirim hiçbir zaman çözemedim ya da rahatsızlığından dolayı sevmeyeceklerini düşündüğünde kurtulmak daha mı kolay oluyor ya da ona bağlamak basite kaçmak mı oluyor hiçbir zaman anlayamadım o yüzden de hep mutsuz olan taraf kendimmiş gibi hissediyorum hastalık benim için bir bahane belki de ama korunaklı bir bahane galiba mutsuzluğuma Bir kalıp uyduruyorum kılıf uyduruyorum kurtulmak istiyorum

Neden geçmişi unutamıyorum?

Yaşadığım bana travma veren anıları unutamıyorum başarısızlık korkusu hep kıyas küçümsemekten başka hiçbir şey yapmadılar büyümeme rağmen sanki hiç bir şeyi başaramayacakmış gibi hala endişeleniyorum sınavlarda iş hayatında çok alanda başarısızlık korkusunu atlatamıyorum üniversitesi sınavı ehliyet sınavı şimdi de iş hayatında yavaşlık bir yapamama korkusu oluştu küçüklüğümden kalma olduğunu düşünüyorum ama kendimi nasıl geliştireceğimi nasıl unutup önüme bakacağımı bilmiyorum yardımcı olur musunuz şimdiden teşekkürler.

Özgüvensizlik konusunda ne yapmalıyım?

Merhaba ben insanlarla konuşurken çok çekiniyorum. Fazla ortamlarda konuşamıyorum, biri bana nazik davranınca bile geriliyorum çünkü bazen insanlar iyi niyetimden dolayı ortamda lafla saçma sapan ezmeye çalışırlardı. Biri beni tanımadığı halde üstünlük kurmaya çalışmasını anlayamıyorum. Ne diyeceğimi de bilemiyorum öyle kalıyor, herkes korkak zannediyor. Ancak ben korkak degilim sadece muhattap olmak istemiyorum daha çok kendimle meşgul olma geliştirme taraftarıyım. Bunu nasıl asabilirim.

Çevremdeki kıskanç, haset ve çıkarcı insanlarla nasıl başa çıkarım?

Liseliyim. Çevremde bazı insanlar var; kıskanç, çıkarcı ve haset olan. Artık zorlanıyorum. Mesela sınav zamanı yaklaşıyor, çok samimi olmadığım hemcinslerim benden sınav zamanı notlarımı istiyorlar. Tabi ki veririm ama benim onda emeğim var ; araştırmalarım analizlerim var. Yapmamış ödevlerini yapmak için benden yapılmış ödevler isterler geçirmek için. Artık başa çıkamıyorum. Daha doğrusu nasıl sınır çizerim ve net bir duruş sergilerim?. Mesela sınıfımdan yine bir hemcinsim var. Benimle sürekli rekabet bir yarış içinde. Nasıl ondan daha iyi olurum, o neden benden önde, onun sahip oldukları neden bende yok vs. hasetlik ve yarış içinde. Ben sınır çizdiğimde surat yapar, tavırlara girer. Mesela bugün derslikte hocamız kuralları aşan yani makyaj yapan öğrencileri lavaboya gönderip sildiriyordu. Bugün o kızı aldı. Onun yanına gittim bana "seni neden almadı" sende allık var birçok şey var. " dedi surat yaptı arkamdan konuştu. Ve ben yüzüme bir milim bile bir şey sürmemişken. . Bu insanlarla nasıl baş ederim? Yardımınız için çok teşekkürler!

Zor ve ruhsal sorunları olan insanlarla nasıl başa çıkabilirim?

Biz her gün anneannemin ve teyzemin evine gidiyoruz. Anneannemin alzaymırı var ve yatalak. Teyzemde şizofren. Kendine ve eşyalara zarar vermeye eğilimli daha önce de yaptı. Her gittiğimizde bize bulaşıyor ve ben anneme katlanmak zorunda olmadığımı söyledim. Bazı günler yalakalık yapıyor. Ve bana bir şeyler getirmemi söylüyor benden hatıralar bende ona istemediğimi ve vermek zorunda olmadığımı söylüyorum. Sonra tamam diyor ve kabul ediyor sınırımı. Dayım her sabah geliyor anneannemi görmek için ama büyük bir kısmı biz hallediyoruz akşam yemeğine veya kahvaltıya geliyoruz her zaman akşam yemeğine gidiyoruz onlarla birlikte yemek için ve biraz oturuyoruz sonrada gidiyoruz. Benimse otizm asperger sendromu var ve küçük kız kardeşimin ağır otizmi var. Teyzem ona laf edince ona söylüyorum yapmaması gerektiğini annemde hiç bir şey yapmıyor neymiş canı sıkkınmış kötü bir şey yapmıyormuş. Bende ona anneme doğruyu ve yanlışı bilmesi gerektiğini ve edeple ve güzellikle söylemesi gerektiğini söyledim ona. Yani gerginlik oluyor açıkçası ve teyzeme güvenmiyorum çünkü hem ona kötü davranır hem de ona bir şey yapar. Ve anneme bir daha onların evine gitmeyelim dedim onun hoşuna gitmedi öyle duyunca anneanneme lafım yok ve son zamanlar iyi görünmüyor. Ve ondan nefret ediyorum. Kardeşimi korumak benim görevim. Anneannemi biz yıkıyoruz. Bezini de annem değiştiriyor. Dayım ise her sabah geliyor biraz durduktan sonra da gidiyor. Alışverişini de biz yapıyoruz.