Sosyal Hayat Kategorisi

Özgüven sorunlarımı nasıl alabilirim?

İnsanların dediklerini çok umursuyorum hatta çoğunlukla onlar gibi olmak istiyorum çünkü onların arkadaş çevreleri var ama benim öyle büyük bir çevrem yok bu bana yeterince eğlenceli bir insan olmadığımı düşündürüyor. Onlar gibi olmak, onlara benzemek ve onlar gibi arkadaşım çok olan bir insan olmak istiyorum. Bu çevreyi nasıl sağlarım bilmiyorum kendimi bunun için yeterli de hissetmiyorum özgüvenim eksik bunun farkındayım ama nasıl özgüveni yüksek bir insan olunur bilmiyorum. Onlar ayakta durmayı becerebiliyor ama ben yanımda birisi olmadan kendimi eksik hissediyorum bu sorunu çözmede bana yardımcı olabilir misiniz lütfen?

Bana bir şey söylendiğinde kafama takma huyumdan nasıl vazgeçebilirim?

Ben 14 yaşındayım ve arkadaşlarımın benim hakkında söylediği olumsuz şeyleri bir hafta boyunca düşünebiliyorum. Mesela geçen hafta yaşadığım bir olayda ergenlikten dolayı saçım çok fazla yağlanıyor her gün yıkamama rağmen engel olamıyorum arkadaşım saçın neden bu kadar yağlı diye sorduğunda aşırı derecede utanıyorum benden kaynaklı olmadığını biliyorum ama gene de kafana çok takmıştım bu olayı da bana bu konuda yardımcı olabilir misiniz lütfen?

Mecbur kalmadıkça evden çıkmak istemiyorum, sosyal anksiyetemi nasıl yenerim?

Merhaba! Günlerce hatta haftalarca evde kalan bir insanım. Normalde dışarı pek çıkasım gelmez. Mecbur olmadıkça çıkmakta istemiyorum. Dışarıda işim olduğunda mesela sabah gideceksem geceden içimde ismini koyamadığım tuhaf şeyler hissediyorum. Dışarı çıkmadan önce hazırlanırken aşırı geriliyorum ve heyecanlanıyorum. Bunu her dışarı çıkarken yaşıyorum ve hiç hoşuma gitmiyor. Acaba sürekli dışarı çıkmadığım için mi yaşıyorum diye soruyorum kendime. Bundan nasıl kurtulabilirim?

Özgüven eksikliğim var ne yapmalıyım?

Okulda, evde veya herhangi bir yerde düşüncelerimi ifade etmek istiyorum ama benimle dalga geçilip önemsenmemekten korkuyorum. Dış görünüşüm içinde özgüvensiz durumdayım kimsenin beni sevebileceğini (kız-erkek olarak) düşünmüyorum, yüzümde herhangi bir sorunum yok aşırı kiloluda değilim ama bu düşünce beni çok zor durumda bırakıyor. Karakterimde ise yukarıda belirttiklerimle beraber aşırı zorlanma durumuna düşüyorum. Tepkilerime "ne tepki verirler?" diye düşündüğüm için doğru düzgün konuşamıyorum ve sanki biriyle konuşurken beynim karşımdaki kişinin vereceği tepki yüzünden endişelenip korkuyor ve benim konuşmama engel oluyor gibi hissediyorum.

Her şeyi kafaya takıp kimseye güvenemiyorum ne yapmalıyım?

Merhabalar her şeyi kafaya takan biriyim çok saf temiz bir kalbim var herkes sırtımdan vurduğu için kimseye güvenemiyorum güvenimi kaybetim herkese karşı bir tedirginliğim var her şeye ağlayan biriyim insanlara nasıl güveneceğimi bilmiyorum kimseye güvendiğim icin herkesle anlaşamıyorum cevre edinmiyorum hep bir kaygı stres içindeyim geçmişte özel hayatimda dostlarımla yaşadığım sorunları simdiki insanlarlada yasicam korkusu var herkes aynı sanıyorum duzelmek istiyorum artik

Kaybettiğim neşemi ve heyecanımı nasıl geri getirebilirim?

Yaklaşık 6 aydır daha önce keyifle yaptığım birçok etkinlikten artık hiçbir şekilde keyif alamıyorum ve ağlamak istediğim zamanlar ağlayamıyorm resmen gözyaşım gözümde kalıyor. Duygularımı bastırıyor muyum bilemiyorum. Özellikle cinsel hayatım yok denecek kadar az. Evliyim ve eşimle yakın temas kurmak istemiyorum. İlişki istemiyorum cinsellikten çok soğudum. Günlük yaşantım halsizlik genellikle uykusuzluk ve iştahsızlıkla geçiyor. Günlük takviye gıda aldım onun sayesinde biraz yemek yiyebiliyorum. İlacı içmeyi unuttuğum zamn tüm günüm neredeyse açlıkla geçiyor. Artık önceki gibi neşeli olmayı özledim doya doya kahkaha atmayı özledim. İnsanlarla pek görüşmek istemiyorm cunku önceki gibi hoş sohbet edemiyorm hepsi bana zoraki ve gereksiz gelmeye başlıyor. Özellikle insanların samimiyetine inanmamaya basladm. Yani bende onlarin gözünde böyle samimiyetsiz göründüğümu düşünüyorum.

patlayanseker

Arkadaşım tarafından yapılan ihaneti nasıl anlatabilirim?

Merhaba benim bir tane kız arkadaşım vardı yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi, her zor gününde yanında oldum ailemin içine soktum, ama herkes tarafından bu kıza dikkat et seni kıskanıyor, bende arkadaşım o benim öyle değildir filan diyodum sonra ablamın nişanına davet ettim geldi, benim çok samimi olduğum akrabama ve babası yaşındaki adama böyle cıvık cıvık yanaşıp flört etmeye çalıştı yani adamın dibine gire gire bunu yaptı neden yaptığını sorduğumda farkında değilim gibi bi sey söyledi sonradan gözüm açıldı ki bu kız beni taklit etmeye çalıştığını farkettim ve olay sonunda patladı arkadaşlığımı kestim bunu neden yapmış olabilir sizce?

Ben yazmadan bana yazmayan arkadaşa nasıl davranmalıyım?

Merhaba uzaktan çok sevdiğim bir arkadaşım var yazmadığım zaman beni hiç arayıp sormaz bazen en ufak bi şeyde onu kaybetmekten korkuyorum, aramız bozuk mu acaba diye kendimi düşünmeden durmamam, bazen aramız çok iyi bazende bana uzak ve sürekli çabalayan taraf bazen ben oluyorum bu durum bir hayli can sıkıcı ama o da bana değer verir ama bunu göstermiyor bazen sizce ne yapmalıyım?

Kendimi hiçbir zaman beğenmiyorum ve konfor alanımdan çıkamıyorum

Kendimden o kadar nefret ediyorum ki hiçbir şeyi haketmediğimi düşünüyorum. 15 yaşındayım daha ve birini sevmeyi bile haketmediğimi düşünüyorum ne zaman dışarı çıksam elimi kolumu koycak yer bulamıyorum strese giriyorum dişlerimi sıkıyorum uzun süre tek başıma dışarıda kalamıyorum. Başkaları yanımda olduğunda ya da dışarı çıktığımda ne kadar kötü göründüğümü 10 dakika düşünmeden duramıyorum. Sanki insanlar yüzüme bakınca kendi hallerine şükrediyormuş gibi geliyor. Ben bunu düzeltebilceğimi sanmıyorum aslında yıllardır bu duruma alışığım ama artık o kadar batıyor ki mesela birinden hoşlandığımda cidden haketmediğimi düşünüyorum. Özgüvene sahip olmayı bile haketmediğimi düşünüyorum. O kadar özgüvensizim ki cidden hiçbir şeyi beceremiyorum konuşma odaklı sınavlarımızda kafayı yiyorum. Geçenlerde hocalarla mevzum oldu ve ben bayılıcam derecede nefes darlığı yaşadım kendimden geçtim ayaklarım tutmadı tuvalette yere yapışıp kaldım. Sanırım panik atak ya da sosyal anksiyete oluyor ama kendime tanı koyamam tabii ki. Sosyalleşmede çok berbatım bu yüzden okul tercihimi bile ona göre yaptım. Çok yazdım biliyorum.

Kaygılarımla ve değersizlik duygusuyla nasıl başa çıkabilirim?

Merhaba ben 28 yaşındayım genel olarak kendimi mutsuz ve kaygılı hissediyorum. Şuan olduğum yerde hiç arkadaşım yok ve hiç bir sosyal hayatımda yok uzun zamandır işsizdim yeni bir işe başladım 1 yıl dolacak ama iş yerinde de bazı sorunlar yaşıyorum iş arkadaşlarım tarafından dışlanıyorum kendimi çok yalnız ve değersiz hissediyorum iyi para kazanıyorum ama hayatımda bişeyler hala eksik diken üstündeyim sürekli her an kötü bişey olacakmış gibi her an işten çıkabilirmişim gibi hissediyorum çok fazla düşünüyorum kimseye güvenip bir şans veremiyorum bi adım atamıyorum korkuyorum