Sosyal Hayat Kategorisi

Her belirti anksiyete olduğumuzu gösterir mi?

Bende anksiyete ve kaygı bozukluğu olduğunu düşünüyorum ama tabikide bu sadece internetten arastırdığım bilgilerde yazan belirtilerle birlikte düşündüğüm bişey. Sürekli biseyleri kafaya takıyorumKalp carpıntısı bazı anlarda istemsiz nefes darlıgı(fiziksel rahatsızlığım yok ama)Sürekli endişe korkuEn ufak bir şeyde sanki başıma kötü bişey gelecek hissiÖrneğin basım agırdığında kesin beynimde bişey var yada kalbim agırdığında galiba kalbimde sorun var gibi abartılı düşünceler ve endişelerKonsantrasyon bozukluğuSitres anında sürekli ayaklarımı sallamaKorku endişe duyduğumda iştahsızlıkÖlüm korkusuGibi gibi belirtiler bende mevcut peki bu belirtiler anksiyete tanısı için yeterli midir

Kendimi neden çok yalnız hissediyorum?

Çocukken de arkadaşım çok yoktu çevrende taşıtın yoktu çok dislanmistim çocukken babamın ailesiyle yaşayıp onlar tarafından psikolojik şiddet görürdük bir abim var aile olarak sohbet muhabbet birlikte aktivite yapmazdik bölük börçük bir hayatımız oldu annem babam kavga ederdi babam bırakıp gitmisligi de. Var bizi . Eve geç gelir ilgilenmezdi bizle bir abim var arada tek tük işte ilgi çoğunlukla gözümle görmedim birebir ama mesaj yakalamıştım babamın başka kadınla yazistigini mutlu bir ailemiz olmadı. ama bipolar hastalığı gibi şeylerde çok şiddetli zamanlarda hep yardımcı olmaya çalıştı . Baba özlemim gitmedi şuan evleri ayrı. Bazı şeyleri bahane ederek beni zaten istemiyorsunuz siz der(her ne kadar kendime bile itiraf edememiş bile olsam biraz narsist biraz manipülasyon yaptığını düşünüyorum) gezdirmezdi sohbet etmezdi, iyi yanları biraz az, oda çocukluğu sağlıkli değil bence ondan gibi geliyor diye kendimi avututorum🌟Hocam babamın abimi ve beni arayıp sormamasi normalmi mesela çok alıngan olan babamın bir iki cümle kendine kötü şeyler soyledigimizi söylüyor sevmiyor disliyormusuz ne olursa olsun bizim arkamızda olması araması gerekmiyor mu insan sevmese bile evlatları babayı , baba aramaz mi ,? Annemde yaşadığı sıkıntılar babamla ilgili babamın ailesiyle düşünmekten bizle aktivitesi olmazdı sohbet etmezdi (sohbete çok açım anlayacağınız 😄) abimde hiç konusmaz sorduğun soruya bile evet yada hayır hareketi yapar o kadar arkadaşlarıyla iyi sanırım sürekli buluşup takilirlar ,Çok sıkılıyorum her zaman normal mi?Şuan annem çalışıyor yaşlandığı için artık işten gelince yanına gittiğimde uyuyup dinlenme ihtiyacı daha çok,abimde konusmuyor eşimle hiç sohbet edemiyorum,çok fazla yalnızlık cekiyorum olması gereken nedir zaman zaman yalnızlık normal mi bütün aktivitemi kocamla mi yapmaliyim tesettürlüyum ev hanımıyım arkadaşım yok

Problemlerden sonra arkadaşlığımızı nasıl sürdürebiliriz?

Şöyle ki benim çok yakın arkadaşım var birbirimizi çok iyi anlayıp çok güzel zamanlar geçiriyorduk sonra çok yakın arkadaşımla çok uzun süredir arkadaşlığımız ve birbirimizi zedeleyen problemler yaşadık. Yıprandık, yorulduk. Bunları yaşarken güzel geçirdiğimiz zamanlarımız da oldu. Sık sık tartışma ve anlaşamama döngüsü bizi yordu. Kaç kez önümüze konularımız kırgınlıklarımızı koyup konuştuk iyi geldik ama yine tartıştık ve artık tartışmaktan yorulduğumuz için her yeni tartışma veya normalde takılmayacağımız şeylere takılır olduk bıkkınlıktan kaynaklı. Çünkü ikimiz de uzun süre tartışma olduğu için hayatımızda artık olmasın istiyorduk. Ama artık ne yapacağımızı bilmiyoruz birbirimizi kaybetmek istemiyoruz.

İnsanları sürekli memnun etme isteğimi nasıl bastırabilirim?

Merhaba benim şikayetçi olduğum konu sürekli konu ne olursa olsun insanları memnun etmek istıyorum. Bu durum benim kendime sınır çizmemi engelliyor. Artık hiç sınırım kalmadı. İnsanları memnun etmek için o an onun neyden memnun olacağını anladığım an far etmeden ona uğraşıyorum. Bunu fark etmeden yapıyorum. İçimden bir dürtü onu yapmamı söylüyor ve yapıyorum. Sanki onu yapınca kendimi daha mutlu edicekmişim gibi ama hayır daha çok hırpalanıyorum ve hiç mutlu değilim sadece o an o kişiyi mutlu edince rahatlıyorum ve bu sonsuz bir döngüye girdi,sanki mutluluğumun kaynağı kendimden bir şey feda etmem gerekiyormuş gibi.

Mükemmeliyetçilikten nasıl kurtulurum?

Günlük hayatımda birçok kez mükemmeliyetçi duygularımın oldukça fazla olduğunu gözlemliyorum. Bunlardan bazılarını anlatacak olursam; örneğin okula giderken (lise) blazer tarzı bir kaban giydim oradaki insanlar sade düz kıyafetler tercih ederken kendi içimde veya dışımda bu tarz bir giysiyi giymenin üstünlük kibir ve bencillik manasına gelebileceğini toplum içinde düşünmeden duramıyorum ayrıca herkes bana bakıyor ve rahatsız oluyorum. Bir diğer önemli konum ise okulumdaki insanları istemsiz gözlemliyorum ve kendimce yakınıyorum. Kendimi aklımı ve zihnimi büyük hayallerime odakladığım için mi bunların sonucu oluyor?. Okulda kimseyle takılmıyorum ve sessizim başkalarının eskiden benim hakkımda ne düşündüklerini merak etmezken şimdilerde büyük merak salıyorum. Ne yapmalıyım?

Hayattan beklentilemizi nasıl düşürürüz?

Hayatımda beklediğim hiç bir şey istediğim gibi sonuçlanmıyor. Okul iş aile hepsi çöküşte gibi hissediyorum. birini toparlasam diğerinde bir eksiklik oluyor. Olayları sıraya koymaya çalışsam da bi türlü beceremiyorum, ne yapmalıyım? Beklentilerimi düşürmek bi çözüm mü yoksa tekrar tekrar denemeliyim istediklerim için?

Bazı seslere karşı gereksiz bir sinir hissediyorum

Eskiden böyle değildim ama yaklaşık üç yıldır bazı sesler beni sinir eder oldu . Aslında kolay kolay sinirlenen biri değilim fakat bu sesler bana çığlık atma isteği veriyor. Mesela çiğneme sesi . Bir başkasının çiğneme sesi ya da kendim yemek yerken ki çıkardığım çiğneme sesleri beni o kadar rahatsız ediyor ki. Özellikle bazı aile üyelerim ağız şapırdatarak yemek yiyince katlanılmaz bir hal alıyor bu durum benim için. Hatta bir keresinde kulaklık takmıştım. Kendi çiğneme sesime bile tahammülüm yok bu yüzden yemek yemeği bile azaltmistim bir dönem o sesler çıkınca çok sinirlerim bozuluyor . Ayrıca nefes sesi de beni çok rahatsız ediyor . Özellikle birinin nefesi enseme değse o kişiye zarar verme durumuna gelecek kadar sinirleniyorum fakat genelde bunu insanlara söylememeyi ve elimden geldiği en hızlı şekilde ordan uzaklaşmayı tercih ediyorum . Ne yapmam gerekiyor yardım eder misiniz ?

Konfor alanını terk edeme sorunu nasıl aşarım?

Merhaba hocam Konfor alanından Bir türlü çıkamıyorum ve korkularım var ya kaybolursam nelere yol açabilir ve sormak istediğim bir şey daha var Çocukluk travmalarımızdan nasıl kurtuluruz neden büyüdükçe travmaların etkisi artar güzel bir çocukluk geçirmedim ben ve güzel bir anım bile olmadı. . ben özgüvensizim bir de özgüvenimi nasıl arttırabilirim ve Yaşadığım şehirde kitapçık Dükkanı falan yok bunu da söylemiş olayım hayatımdan mutlu değilim. .. 😢

Özgüven eksikliğim için ne yapmam gerekir?

Merhaba Ben kiloluyum ve bundan dolayı aşırı derecede özgüven eksikliği, mutsuzluk ve depresyon yaşıyorum bu da günlük hayatımı cok zorlaştırıyor çalışmak istemiyorum evden çıkmak istemiyorum insanların eleştirilerine maruz kalıyorum kimseyle görüşmek istemiyorum. Yani Hayatım tamamen sıkıcı olmaya başladı artik. Kendimi her geçen gün daha da cok kötü hissediyorum artik ve bu sorun beni çok yipratti ne yapmam gerekiyor? Ilgilenirseniz teşekkürler 🙏

Çevremdeki insanlara sınır çizememek

İnsanlara asla hayır diyemiyorum. İstemesem bile başkalarının planına uyuyor veya düşüncelerini onaylar görünüyorum. Herkese fazlasıyla güler yüzlü davranıyorum ve istediğim resmiyeti koyup kendi sınırımı netleştiremiyorum. Aslında çevremdeki herkes tarafından seviliyorum ama gerçek düşüncemi dillendirememekten kendimi iki yüzlü ya da karaktersiz gibi hissediyorum. Aslında ben onları o kadar da çok sevmiyorum. Sadece olması gerektiği gibi davranıyorum. Nedeni nedir ve kendimi nasıl degiştirebilirim?