Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Sayı sayma takıntımı nasıl aşarım?
Herşeyi sayı sayarak yapıyorum kötü düşünceler geliyor aklıma bu takıntıları yapmazsam bir şey olacak korkusu oluyor kendimi bu yüzden kötü hissediyorum misal kapatırken telefonda Biriyle konuşmuyorum Daha doğrusu konuştuğumda da görüşürüz öyle 4 sefer falan arayıp görüşürüz diye dört kez söylüyorum her birinde 4 kez söylüyorum Yani bu yüzden kimseyle konuşamıyorum kimseye mesaj atamıyorum sayı saymaktan dolayı Yani bu sayı saymayı yapmayınca da böyle bir şey yapmadım mı içim çok kötü oluyor İçim sıkılıyor Yani rahatlayamıyorum başım ağrılar giriyor bir şey olacak korkusu oluyor yani bu yüzden her şey sayı sayarak yapıyorum yani sayıda değişik sayı ya şimdi 4 kez sayıyorum bu 4 kezi 4 defa yapıyorum 1 2 3 41 23 4 1 2 3 4 1 2 3 4 böyle yapıyorum yani 4 sefer tekrarlıyorum bazen sayıyı unutuyorum yani tekrarladığım böyle unutabiliyorum o yüzden tekrar başlıyorum tekrar başlıyorum Yani bu böyle devam ediyor daha çok artıyor her şeyi sayıyorum ya mesela yürürken bazen böyle yürürken takılıyorum yani duruyorum sayıyorum Bir ileri olarak 4 kez sayıyorum sonra devam ediyorum bir şeylere fotoğrafını çekme gereği duyuyorum yani sadece dışarıda plakaları falan okuma gereği duyuyorum fotoğrafını çekme gereği duyuyorum Sonra misafir biri geldiğinde ses kaydı kaydediyorum Telefonda falan konuştum da Ses kaydediyorum yani Yoksa rahat edemiyorum Yani ne yapacağım bilmiyorum ilaç kullanıyorum aslında ama çok oluyor yani raporlu önceden beri ben doktora gideceğim de gitmedim ne yapabilirim yani galiba bana obsesi okb oluyor tahminim bunlar yani hep böyle kötü kötü düşünceler geliyor kötü düşünceler derken ölüm gibi birine bir şey olacak ya şunu bu takıntım yapmasam birine bir şey oldu ha olacak böyle korku oluyor yani işte böyle birine karşı kötü düşünce geçiyor işte öl geber işte İyi olmuş şöyle olmuş böyle olmuş ama ondan sonra ben Tövbe tövbe demeye başlıyorum bir şey Amin dediğimde sayı sayıyorum Yani mesela 4 kez amin diyorum yani bir şey kötü düşünce geldiğinde falan birine karşı bir düşünceye de o yani kötüsü söz gibi yani öyle geber işte İyi olmuş falan filan Bunu o kişiye söyleme gereği duyuyorum yoksa bir şey olacak korkusu oluyor ve tövbe tövbe demeye başlıyorum bu kişiye söyledikten sonra bir de o kişiye de tövbe tövbe söyletme gereğinde bulunuyorum böyle yani
Gizli Kullanıcı
Her gün hedef koyup başlayamama sorununu nasıl aşarım?
Okul, iş, spor gibi sorumlulukları aynı anda yürütüyorum. Yüksek hedefleri olan biri olarak her hafta kendime belli bir sayıda film ve belli bir sayıda kitap okuma hedefi koyuyorum. Çoğu zaman içimden gelmediğinden veya bu günün çok yorucu geçtiğini bahane ederek yapmıyorum. Bazı günler de gerçekten hedeflerini yapmama fırsat kalmıyor ve ben de yapmıyorum ama bunu daha sonra bahane de ediyorum. Hedeflediğim şeyler bana fazla geliyor olabilir ancak düşük hedefler de beni tatmin etmiyor ve düşük hedef koymak motivasyonumu bozuyor. Şu anki hedefim haftada 3 film bitirmek ve haftada toplam 8 saat okuma yapmak. Bunu belli günlere ayırdım. Bu günlerden çıkınca, diğer günler hiç yapmıyorum. Bağımlılıklarımdan nasıl kurtulup hedeflediğim sorumluluklarımı nasıl yerine getirebileceğimi bilmiyorum. Hedefimi günlere ayırmak mı yoksa bir günde birden fazla hedefe odaklanarak haftasonumu boş bırakmaya çalışmak mı iyi bilmiyorum. Hafta sonu da işte çalıştığım için bol günüm hiç yok.
Gizli KullanıcıOnca kalabalığın içinde neden yalnızım? Ne yapmalıyım kimse beni arayıp sormuyor?
Meraba ben 24 yasında evli bi kadınım esimi cok seviyorum ama eşimin ailesi beni istemedi dışladılar eşimide sürekli yanlarına iş tutması için calısıyolar kendi ailemden uzakta yasıyorum küçük 5 yasındayken annemi kaybettm babam tekrar evlenmişti üvey anneden cok sıkıntı yasamıstım yapmadıgı kötülük kalmadı bazen kendimi o kadar yalnız hissediyorumki kimsenin beni anlamadıgını düşünüyorum içsel olarak ne düşüncelerimi ne fikrimi kimseyle paylasamıyorum ne yapmalıyım kendimi iki uçurumun arasında kalmısım gibi hissediyorum eşimle ailesi yüzünden dogru düzgün vakit geciremyorum hic arkadasım komsum yok sosyal aktivetem yok sürekli evdeym kendimi evin içinde cok bunalmıs yalnız kaderime terk edilmiş gibi hissediyorum saclarım dökülmeye basladı bazen nefesim daralıyor ev üstüme geliyor dısarı cıkmak istiyorum eşimle cıktımızda ya markete yada pazara cıkartıyor oda cok calısıyor ne yapmalıyım bide bana yapılan haksızlıklar gözümin önünden gitmiyor aniden aklıma geliyor hakketmedigim sekilde davrandılar eşimin ailesi istemyolar beni ne dügünümüzü ne nişan ne esya hiçbişe yapmadılar şimdi esimin kardesine kız istediler altınını da yapcak olıyolar sözünüde nişanınıda yapıyolar peki neden ben hiçbişeyi hakketmiyorum neden bana yapılmadı ben mesafemi korumaya calısıyorum kırıldgmı bilsinler diye lütfen kendi pskilojimi nasıl ruhumu düzelteblirim yardımcı olurmusunuz
yorgunkadinAnksiyete ve panik ataktan nasıl kurtulabilirim?
Merhabalar ben Ceyda yaşadığım durumdan bahsetmek istiyorum çok fazla korku var içimde sürekli bişey olcak gibi kafamın içi dönüyo ellerim tuhaf oluyo günlük yaşamımı çok fazla etkiliyo normal düşünemez oldum icimde sürekli rahatsızlık hissi daralti bunaltı var bunu nasıl aşabilirim normal düşünmez oldum panik bozukluk teşhisi konuldu bana ama nasıl asicam bunu bilmiyorum kendimi sürekli motive ediyorum ama bı dakika iyiysem geri aynı şekilde kötü oluyorum sanki beynim benden ayrı bı şekilde dusnuyo yani kontrol edemiyorum hiç bir düşünceyi kalbimde sürekli bı sızı bazen delircekmis gibi hissediyorum herşey kontrolden cikiyo çok yoruldum artık lütfen bana yardımcı olun
beyda_8Hayatımdaki olumsuz döngüleri nasıl kırabilirim?
Merhaba. Bugün kendimi çok üzgün ve yalnız hissettim. Benim bir bitirme projem var ve bunun için kısa bir animasyon yapmam gerekiyor. Çizim tarzım daha tatlı ama yapacağım animasyonun daha gerçek bir şeyler anlatmasını istiyorum. Daha içsel. Ve bu animasyonun yetişkinlere uygun olmasını istiyorum. Bunları aileme anlattım beraber çay içmek için dışarı çıkmıştık. Annem birden dışkı hakkında yap dedi. Resmen dalga geçti sonra da güldü. Bu konunun benim için çok önemli olduğundan ve bu projeyi vermeden mezun olamayacağımdan bahsettim. Konu belki ufak bir konu ama o kadar üzüldüm ki. Kendimi yalnız ve yetersiz hissettiğimi söylediğimde bana ciddiydim ben dedi ama hala gülüyordu. Bu daha da kötü hissettirdi. Babam daha mantıklı şeyler sunmaya çalıştı. Ama sonra o da anneme katıldı ve gülmeye başladılar. Benim için ne kadar önemli olduğunu yaklaşık 5 kere falan söyledim. Ayrıca ona anlattığım şeyleri tekrar tekrar sordu ve bu da beni dinlenmiyormuş gibi hissettirdi. Gözlerim doldu ve ağladım. Annem de sulugözlülük hakkında yap diyip gülmeye devam etti. Sonra eve gideceğimi söyledim daha fazla dayanamadım ve anneme bir süre benimle konuşmamasını söyledim. Yolda yürürken gözlerim hep doluydu. Eve geldiğim gibi ağlamaya başladım. Sonra düşündüm, ben bu hissi bir yerden hatırlıyorum. Eski sevgililerimden mesela. Buradan düşünerek hayatımda ne kadar çok aynı hisleri ve döngüleri yaşadığımı farkettim. Ve bu kendimi çok güçsüz hissettirdi. Bazen hayatım döngülerden ibaret gibi hissediyorum. Bu konuda ne yapabilirim? Bir de böyle bir site yaptığınız için teşekkür ederim size. Kendimi bugün çok yalnız ve ezik hissederken anonim bir şekilde bunları anlatmak bana iyi geldi.
Gizli KullanıcıEşim benimle cinsel anlamda birlikte olmak istemiyor ne yapmam lazım?
merhaba biz 8 yıldır evliyiz evlendigimiz günden beri benimle cinsellik yaşamak istemiyor yani çok nadir bunun dışında çok iyiyiz bana çok iyi davranır herkes tarafından çok sevilir ama ne zaman gece olup da iş o konuya gelse ya yorgun ya uykusuz bu durum artık kendimi çok kötü hissetmeme sebep oluyor beni seviyor biliyorum ama bu konuyu aşamiyoruz ne yapacağımı bilmiyorum çok sıkıldım artık bu durumdan
Gizli KullanıcıSevgilim var ama sevgisinden ve davranışlarından şüphe ediyorum
Merhabalar, bir sevgilim var kendisiyle çocukluk arkadaşıyız tam olarak 10 yıldır aynı sınıfta okuduk hâlâ daha aynı sınıftayız. Kendisiyle yüz yüze iletişimim süper, el ele tutuşmalar sarılmalar vb. Ama sarılmaları arada bir zoraki gibi geliyor kendisini de rahatsız etmek istemiyorum,defalarca da sordum bak rahatsız oluyorsan söyle diye kendisi rahatsız olmadığını belirtti. Onunla geçmişte bana hakettiğim değeri vermediğinden yaklaşık 6 ay boyunca küs kaldım ve kendisinin yuzüne dahi bakmadım. Sonra pişman olsuğunu geceleri ağladığını belirtti. Ben de kıyamayıp affettim. Eski haline mi dönüyor? (soğuk cevaplar , hâl hatır sormamalar , kaçmalar). Bu huylarının hepsini bıraktı ama kendisini xçok defa uyarmama rağmen hâlâ benden mesaj bekliyor yazdığımdaysa bazen geç cevaplar veriyor. Bu durumda bende overthink denen bir durumu tetikliyordu son zamanlarda azaldı. Ama eski haliyle bende kaygılı bağlanma stili denen bir stili geliştirdiğini düşünüyorum. Kendisine kaybetme korkusunu yaşatıp cepte olmadığımı göstermek istiyorum. Ayrıca kendisinin davranışları nadiren de olsa gerçekten beni üzüyor ve küçük detaylara takılmamı sağlıyor. Aktif olarak profesyonel yüzücülük yapıyorum ve bazen antrenman yapamayacak kadar üzgün oluyorum. Önerilerinizi almak istedim. Okuduğunuz için teşekkürler
caganBoşanma sürecinde ama emin olmak için ne yapmak gerekir?
2 Yıl önce evlendim. Bazen tartışmalarımız oldu ufak tefek ama 1 aydır eşim benden boşanmak istiyor. Evliliğim boyunca maddi manevi her koşulda destek oldum. Maddi kabul etmiyordu. Gerginliğini hep bana yansıtıyordu Bu süreçte kırıldım üzüldüm yıprandım anlatmaya çalıştım anlaşılmadığımı düşündüm. Şimdi de boşanmak istiyorum dedi ve bunu mesaj atarak söyledi. Bebi istemediğini nefret ettiğini benimle olmak istemediğini söylüyor birden bire böyle yaptı. Ben istemediğimi söyledim ama çok ağır konuşuyor kırıyor üzüyor zerre umrunda değilim şu an ailemin yanında kalıyorum. Sürekli boşanacağım dava açacağım deyip duruyor ama açmıyor da neyi bekliyor bilmiyorum ona yanında olduğumu birlikte bunun üstesinden geleceğimizi zorluklarla mücadele etmek istediğimi defalarca söyledim. Yanında olduğumu hissettirmeye çalıştım. Ama fayda etmiyor kararını vermiş. Boşanmak istemesinin sebebi de kafamızın uyuşmamasıymış. Bu kararı tek başına verdi. Ben tepki gösterince de beraber karar vermişiz gibi davranıyor. Bana sürekli yanımda olmadın diyor bana eş olmadın diyor. Nişan sürecinde gelenek ve göreneklerden dolayı yaşadığımız sıkıntıları dile getirip sen ailene karşı çıkıp yanımda olamadın diyor. Kendi ailesine öfkeli bana öfkeli anlam veremiyorum bu süreçte aradım konuşmaya çalıştım hiç oralı olmadı yüz yüze konuştuk yine aynı şeyleri söyledi istemiyorum seni dedi benim kendimi ifade etmeme bile müsade etmedi. Empati kuramıyor evliliğimiz boyunca bunu farketmştim kaç defa terapiye gidelim dedim ama istemedi teşvik etmek için uğraştım hep yok dedi bu süreçte de kaç defa teklif ettim ben ve ailesi hep uğraştık ama gitmek istemiyor. Son konuşmamızda yanlış kararlar vermeyelim gel gidelim dedim senle hiçbir yere gelmem dedi. Bu olaylar yaşanmadan 1 hafta önce benle yıllar sonra olacak hayallerimizi anlattı. Çocuk istediğini bile söyledi. O zamandan bu zamana nasıl geldik bilmiyorum. Kpss ye hazırlanıyordu 90 üstü hedeflemşti istediği gibi geçmedi diye bunalıma girdi aldığı puan da 85 ama bu onu tatmin etmiyor evlendiğimiz ilk zamanlar borçlar yüzünden gergindi sonra işinde mutsuzdu gergindi ve bunu hep bana yansıttı alttan aldım hep kırdı üzdü hep alttan aldım sonra sınava hazırlanmaya başladı onun gerginliği başladı onu da alttan aldım geçsin her şey geçecek diye düşündüm ama şimdi bu haldeyiz önceden barışmak her şey yoluna girecek diye umutlanıyordum ama şimdi yeni hayatım üzerinde planlar yapıyorum ben de bitirmek istiyorum. Bu yaşadıklarımı bir daha yaşarım diye korkuyorum ve kendimi bile bile ateşe atmak istemiyorum. Böyle düşünmemin sebebi de 1 aydır biraz bile çaba göstermedi hep ben evliliğimiz için uğraştım bu da beni yıprattı artık onunla birlikteliğimiz olsun istemiyorum bu hissettiklerim bu süreçte yaşadığım psikolojinin etkileri mi yoksa sinirden öfkeden mi bilmiyorum bana yardımcı olabilir misiniz?
Gizli KullanıcıSürekli eski sevgiliyi stalklamak
Daha önceden eğitim hakkında iki kez size anlatmada bulunmuştum Fakat şu an kendim hakkında anlatmada bulunmak istiyorum Eski sevgilimin profiline sık sık bakıyorum Instagram'da takipleşmiyor olsak bile ne kadar takipçisi çıkmış ne kadar inmiş diye Ayrılalı çok uzun süre olmadı hemen sevgili yapabilecek bir insan değil kimler onu nasıl etiketlemiş diye bakarken telefon numarasına birisi Ebru aşkım diye etiketlemiş bu Birazcık beni üzdü aynı zamanda gene bir kendi üstüne numara aldığını öğrendim Normalde annesi üzerindeydi Arada sırada onun çevresi yakın arkadaşlarına bakıyorum aynı zamanda istek falan atıyorum bazen geceleri uyuyamıyorum şu an İş hayatım çok kötüye gitti bu yüzden Borçlarım çoğaldı ne yapacağımı da bilmiyorum
Gizli KullanıcıOğlum okula başladı aşırı kaygılı bir halde
Merhaba, oğlum 4 yaşında okula yeni başladı. Yaklaşık 40 gün oldu fakat hala aşırı kaygılı ve sürekli ağlıyor. Eve dönünce anne seni çok özlediğim için ağlıyorum diyor bu durumda ne yapmam daha uygun olur. Okulda şu güre kadar hiçbir şekilde ne yemek yemiş ne tuvalete gitmiş yardımcı olmanızı rica ederiz şimdiden teşekkür ederim. Bu uygulama içinde ayrıca teşekkür ediyorum iyi günler
Gizli Kullanıcı
