Zihninizi Özgürleştirin
Herkes için psikoloji ve zihinsel sağlık alanına giren soruların hazinesini keşfedin.
Filtrele
Altın yüzünden evlenemeden ayrıldık
3 ay kadar önce biten bir ilişkim var ilişki karşı taraftan bitirildi Maddi durumunu çok iyi değil herhangi birikime sahip değilim Kız arkadaşımla Onun düğün istekleri hakkında konuşuyorduk ben bazı şeylerin daha sade olmasını gerektiğini söyledim Sonuç olarak Milyoner değilim dedim evlenmemize daha birkaç sene vardı 2-3 yıl Bu süre içinde ne kadar birikim yapabilirsem ona göre hareket ederiz dedim yurt dışına çıkmak istiyordum yurt dışına çıkartmayı başarırsam bunlar sorun olmayacak dedim ama çıkamam ama karşı bu konuşmayı yapmamız gerekiyor dedim bana Ben her şeyi herkes gibi olsun istiyorum dedi Ben de tamam o zaman fakat altınlar konusunda bana yardımcı olmasını istedim Çünkü altınlar aşağı yukarı 500 bin TL tutuyordu bana zaten az istiyorum geleneklerimiz neyse ona göre yapmak zorundasın dedi ve aynı zamanda O üniversite mezunuydu ben o Ortaokulda bıraktım Ben senin okul okumamanı kabul ettim benden daha az maaş almanı kabul ettim ve bu yüzden düğün isteklerimde herhangi bir tolere göstermeyeceğim diyordu aynı zamanda ikiz kardeşini aradı ikiz kardeşinin de sevgilisi vardı ikiz kardeşinin sevgilisi sürekli ikiz kardeşine her şeyi yapacağını söylüyordu Bu da onlara özenerek Benim ikiz kardeşime yapılıyor bana niye yapılmıyor diyordu Daha hiçbir şey ortada yokken ve aynı zamanda en yakın arkadaşının düğününe gidip geldi ve ondan sonra ayrıldık orada yapılanları gördü Bir hafta boyunca ben onu bunu isterim demeye başladı sırada beni sevdiğini söylüyordu fakat her seferinde ne yapalım o zaman ayrılalım mı diyordu benim bitirmemi istiyordu kendisi bitiremiyordu ama en sonunda kendi bitirdi Ben normalde antidepresan kullanıyordum düşünce ve takıntı Hastalığım için bu yüzdenAskerliğimi de 1 yıl ertelemiştim doktor tarafından zorunlu olarak daha askerliğini yapmadım okul okumadım herhangi bir işe sahip değilsin diyordu bana sürekli hiçbir şey yapmıyorsun bir yıllık sevgiliyiz ama hiçbir şey görmüyorum senden diyordu ailem bana destek olabilecek insanlar değil Hem aileme destek olup hem kendi borçlarımı kapatmaya çalışıp aynı zamanda kız arkadaşıma vakit ayırıp onunla sürekli vakit geçirip aynı zamanda onunla bir şeyler yapıp aynı zamanda birikim yapmak kolay değil ve aynı zamanda Okul okumak bana okul oku diyordu sürekli gece çalışıyordum sürekli Gündüz uyuyordum Bu da zaten yıpranmama sebep oldu kendisi hiçbir zaman düşmeyecekmiş gibi hep Yükseklerde kalacakmış gibi gözü Yükseklerde idi ben de hep kötüyü düşünelim ama her zaman iyi olsun diyordun O da hep bana kotumsersin diyordu bunun gibi anlatabileceğim Birçok şey var Fakat o biraz daha kısa olmasını istedim Anlatmaya kalksam buradan 20 sayfa çıkar teşekkürler
Gizli Kullanıcı
Kendimi başkalarıyla kıyaslamamam için ne yapabilirim?
Üniversite öğrencisiyim. Okula başladığım günden beri kendimi birileriyle kıyasladığımı fark ettim. Özellikle bu dönemlerde bu durumdan artık çok rahatsız olmaya başladım. Her şeyimi etkiliyor, her şeyimi. Giyeceğim kıyafetten taktığım takıya aldığım çantaya… Çünkü bir kız var ve sürekli ona bakıyorum. Ne takmış, ne giymiş, hangi markayı almış… Bunun sadece bu kıza özel olmadığını söylemek istiyorum. Neredeyse her sene farklı birine böyle takıntılı oluyorum. Sürekli hangi çantayı takmış ne giymiş diye bakıyorum. Ama ben bu durumdan çok sıkıldım. Artık kendi hayatıma odaklanmak istiyorum. Tam diyorum ki evet hallettim artık bakmıyorum, takmıyorum ama bakıyorum da takıyorum da değişen hiçbir şey yok. Kendimi kıyaslamaktan çok sıkıldım. Ya da sırf başkası (bu kız veya başkası) marka çanta almış diye ben de almak istemiyorum. Sadece istediğim için almak istiyorum, başkasında var ve kendimi ondan daha iyi görebilmek için değil. Sanki o markayı ben alsam, taksam ve harika giyinsem her şey mükemmel olacak gibi geliyor. Ya da herkes beni beğenecek, sevecek, aaa diyecek bakın Kübra ne güzel çanta takmış. Bu arada normalde herkesin yaptığı şeyi hiç yapmam. Ama bu kız (geçen sene başka biriydi) marka çanta alsa benim de hemen almam gerekiyormuş gibi gidip alıyorum. Çok zorlanıyorum artık. Ne yapmam gerekiyor lütfen söyleyin.
Gizli KullanıcıÇocukluğumda yaşadığım olaylar yüzünden korkular oluştu
Merhabalar. Çocukluğumda yaşadığım olaylar yüzünden korkular oluştu ve hayatımda izler bıraktı üstümden atamadım hala o korkuyu ve bir şey olduğu zaman hala tedirgin oluyorum panik atak mı onu da bilmiyorum ne yapmalıyım nasıl atlatabilirim günlük hayatta olan bazı olaylar da beni kaygılandırıyor. Ve özgüven eksikliğim var bunu nasıl düzeltebilirim
Gizli KullanıcıBabam hasta olduğu için evin yükü benim sırtımda
Babam hasta olduğu için evin sorumluluğu üstümde kursa git evi alışveriş yap onları hep düşüyorum. Annem çalışıyor. Bulaşık yıkıyor. onları düşünmekten. Yoruldum. Zamanım var ama kendime harcamak istiyorum. Onları bir an düşünmek istemiyorum. telefonum yok. Ne yapıyorlar eve ne gerek neredeler. düşünmek istiyorum. 4 kişilik Bir alie olarak manavdan patates al sağan al ağır yük altındayım 23 yaşındayım. markete öyle onun için ne yapmalıyım sizce psikolojik mi yoksa ruhsal mı
Gizli Kullanıcı14 Yıldır panik atağım var
14 yıl önce başladı panik atagim. bircok ilaç tedavileri, terapiler gördüm . İlaç kullandığım zamanlar bile panik atak krizleri yaşadım. ilk başlarda iyi geliyor gibi olsada sürekli tekrar edip yaşadım krizleri. Suan ilaç tedavisini bırakali 2 buçuk ay oldu. ve ben başa sardım. Sürekli korku hali. hep endişeliyim. uyku sorunları yaşıyorum. sürekli bişey olacak hissi geçmiyor. hastalik düşünceleri beynimden çıkmıyor. kalp krizi geçiriyorum endişesi, ne yaparsam ne olursa vücudumda ona bağlayıp korkuyla yaşamak. evden çıkmaya korkmak. Disari çıkıp korkuyla hemen eve dönmek istemek. surekli kendimi hasta ve yorgun hissedip yatmak. yasadigim sıkıntılar yazmakla bitmiyor. lutfen yardımcı olur musunuz?
konyaKendimi tanıyamıyorum
Ben her zaman istediğini alan ve ne isterse yapan hayatının sonuna kadar da böyle olacağını sanan biriydim. Şimdi ise üniversite okumamış evden çıkmaya korkan bir mesleği olan ama onu yapmaya bile özgüveni el vermeyen istemediği şeyleri yapmama hayır deme durumu kalmamış ev işleri ile boğuşan(evli değilim) biri oldum. Aynaya baktığımda gördüğüm o özgür mutlu kızı tanıyamıyorum. Çok fazla hayale sahibim. Ancak artık gerçekleştirecek motivasyon ve inanca sahip değilim. Hayat cemberinin en dışına itilmiş hissediyorum. Sıfırdan başlamaya korkmuyorum yanlış anlaşılmasın(çünkü sürekli sıfırdan başlamak zorunda kalıyorum hiçbir piskoloji yada işte tutunamıyorum) ama yolun yarısında boşa kürek cekiyormusum gibi geliyor. İnsanların düşündükleri ve benim düşündüklerim çok farklı. Psikolojik olarak yıprandım. Tiyatro, keman, resim gibi sanatsal şeylerle ilgilenmek istedim hep sadece resimle ilgilenebildim. Durum o kadar vahim ki kimse beni kısıtlamaya bile çalışmıyor herkes beni bir şeyler yapmam için itekliyor ama yapamıyorum işte. Normalde aile olsun sevgili olsun herkes bir dur der yani benim böyle bir sorunum da yok çünkü bana acıyorlar gibi geliyor. Beni mutlu edecek en ufak saçmalığa razı geliyorlar. Sanırım mutsuzluğumun da farkında oldukları için bu. Sekiz dokuz senedir kendimi geri kazanmaya çalışıyor gibiyim. Sanki bir yerden sonra birileri ile kaderim değişti. Sanki bu benim hayatım değil. Ama itiraz ederken de yüzsüz buluyorum kendimi. Soncuta yediğim önümde yemedigim arkamda ne derdim var ki! Ama olmuyor işte. Ben ilk telefonumu bile harçlığımdan biriktirip almıştım. Gizliden gizliye inatciyim. Kararlıyım. Düşünün okulda aç kalmayı tercih etmiştim ve buna dayanmıştım daha 5. Sınıfa giderken. . şimdi de yapmıyorum değil çabalıyorum ama çabam hiçbir isteğimi karsilamiyor. Örnek vereyim daha açıklayıcı olsun: mesela ben tiyatro ile ilgilenmek istiyorum ama İstanbul'un kötü bir semtinde oturuyorum burada bunun eğitimi alabileceğim bir kurum bile bulamıyorum hadi buldum saatleri uyuşmuyor. İş arıyorum ama benim isimle ilgili yakın semtlerde dahi ilan bulamıyorum. Ya istediğim bir iş yapacağım ya da iki vasıta gideceğim. Kendimi oldukça baskılanmış hissediyorum ama işte bunu hissederken bile utanıyorum bunlar da dert mi diye. Ne yapayım ben istediğim bir hayatı yasadigimi dusunuyorum sürekli çabalıyorum kurslar alıyorum falan(internetten) ancak olmadığını görüyorum. Mesela beni iş için sitelerden arıyorlar. Çok güzel işler çıkıyor ama İstanbul'un diğer ucunda. Bir iş için o kadar yol yapmak bana mantıklı ve güvenli gelmiyor. Aynaya baktığımda eski beni görmeyi istiyorum artık. Ben gün gectikce daha da ezikleştigimi hissediyorum sadece. Çevrem de kalmadı. Uzuldugumde anlatabilecegim kimsem yok. Bir erkek arkadaşım var bir kardesim o da erkek🙄 dediğim gibi hayat cemberinin dışında içeriye doğru kulaç atıyorum da dalga beni her seferinde daha da uzaklastiyor gibi. Sevgili mevzularina zaten hiç girmiyorum. .
Gizli KullanıcıEvliliğimi nasıl kurtarabilirim?
Biz 8 yıllık evliyiz 5 yaşında bir kızımız var evlendiğimizden beri eşimin sertleşme sorunu var hiç cinsellik yaşamıyoruz, şu sıralar eşimin işleri de kötüleşti aramız iyice bozuldu ciddi ciddi boşanmayı düşünüyoruz , birbirimize sevgimiz var bunu biliyorum ama eşim bana işlerinin de kötü gitmesiyle ona saygı duymadığımı fikirlerini önemsemediğimi evde hiç gülmediğimi söylüyor evin tüm yükü bende zaten maddi ve manevi anlamda çok yoruluyorum o yüzden de keyifsiz oluyorum ama yapacak bişeyim yok hem çalışıyorum hem yemek hem temizlik hem çocuk hepsi bende bir de işleri kötü diye benim onu pışpışlamamı bekliyor , hiçbişeye yardımcı olmuyor , sürekli patlamaya hazır bekliyor sanki , zaten karı koca hiç olamıyoruz ben ne yapacağım boşanmak istemiyorum ama başka çarem yok gibi görünüyor
Gizli KullanıcıOdamdan çıkamıyorum, herkes evlilik ve iş soruyor bu durumla nasıl baş edebilirim?
Son 5 aydır hiç enerjim yok , odaklanamadığım için ve yoğun mobbingden dolayı işten ayrıldım , odamdan çıkamıyorum aileme yük oluyorum gibi geliyor, kalkıp su içmek bile bana zor geliyor, kafamı dağıtmak için aktivite yaparken kendimi boşluğa dalmış olarak buluyorum , çevrem sürekli evlilik ve iş soruyor, kafamın üzerinde fiziki bir ağırlık hissediyorum. hayatta herkes yanımdan koşup gidiyorda ben geriden onları seyrediyor gibi hissediyorum.
Gizli KullanıcıToksik anneyle nasıl baş edebilirim?
Merhabalar, Annemle bazı sorunlarım var bu hep değil ama belli dönemlerde belli konularla oluyor. Kavga esnasında kendimi açıklamama izin vermez. Bana kocan bile seni döver ,sen dikbaşlı birisin ,kalbinin ne kadar kara olduğunu ben biliyorum ,senden adam olmaz gibi şeyler söyler. Bu sözleriyle artık baş edemiyorum. Öyle birisi de değilim. Annem çalışıyor her işinde yardım ederim ama yaranamıyorum. Bu sözleriyle Boğazım kitleniyor ve titremeyle birlikte ağlama geliyor. ne yapmam lazım bilmiyorum.
Gizli KullanıcıPanik ataktan kurtulmak için ne yapmam gerekiyor?
1 sene önce 1 dakikada 12 - 16 kez nefes aldığımız bilgisini okudum. Bu bilgiyi okuduktan sonra nefesime odaklandım ve sanki nefesimi ben kontrol ediyormuşumda bunu başaramıcam ya da boğulucam diye bir korkuya kapıldım. O günden sonra ara ara panik atak geçirir oldum . Sanki nefesim otomatikken manuel oldu gibi acayip kaygı uyandırdı. Sanki nefes alıp vermek benim sorumluluğumda, bu çok yorucu. Metrobüste ve dışarı çıktığımda kaygı artıyor. Hayat kalitemi çok düşürdü bu durum. Bu düşünce geldiğinde aklımı dağıtacak şeylerle ilgileniyorum ama bu şeyler geçici bir çözüm. Tamamen bu düşüncenin verdiği rahatsızlıktan kurtulmak istiyorum. Bu düşünceden nasıl kurtulabilirim?
Gizli Kullanıcı
