Psikolojik Destek ve İyi Oluş Platformu
Zihinsel sağlığınıza dair sorulara uzman psikologlardan yanıt alın. Psikolojik desteğin en ulaşılabilir adresindesiniz.
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Filtrele
Soru sor
Filtrele
Kategoriler
Mastürbasyon bağımlılığı
Cinsel hayatım fazlasıyla aktif ama 31 bağımlılığımı bırakamıyorum ilişki yaklasık 40 dakika kadar sürüyor partnerim yorulduğu için bırakıyorum sonrasında rahatlamak için elimle yapmaya baslıyorum yaşım 22 nerede olursa olsun böyle bi bağımlığım var iş ev farketmiyor sadece bu hafta içinde yaklasık 1 saat olarak 5 gün boyunca ilişkiye girdim partnerim ile artık oda yoruluyor bundan dolayı sürekli istiyorum ilk fırsatta ilişkiye girmeye ve mast yapmaya çalışıyorum
Gizli Kullanıcı
İç sıkıntımı geçirmek için ne yapmalıyım?
Merhaba, yaşım 25, diyetisyenim ama mesleğimi yapma konusunda çok büyük bir direncim var, kendimi çok özgüvensiz hissediyorum. Ne istediğimi bilmiyorum sadece kendimi çok kötü hissediyorum. Yetişkin olmayı beceremiyorum. Hiçbir şeye odaklanamıyorum, hevesim yok. İç sesim sürekli beceriksiz ve tembel olduğumu haykırıyor. Çok uzun süredir böyle hissediyorum. Yani hayat, üniversiteden mezun olduktan sonra berbat bir hale geldi benim için diyebilirim (2022'de mezun oldum). Çok korkuyorum bembeyaz bomboş bir sayfa gibi ömrümün geçmesinden. İşe yarar bir şeyler yapmak istiyorum yapmıyorum, yapamıyorum. Potansiyelimi gerçekleştirememek beni kahrediyor, içimde büyük bir öfke ve sıkıntı yaratıyor. Neye nasıl başlasam bilmiyorum. Kafası koparılmış bir tavuk gibi oradan oraya koşuyorum. Panik içindeyim, gelecek kaygım var. Genelde böyle kötü hissettiğim zamanlarda yazılar yazarım. Onları geri dönüp okuduğumda her sene aynı şeylerden, iç sıkıntısından bahsettiğimi görüyorum. Bu, benim bir gün iyi hissedeceğime dair olan inancımı azaltıyor. Bu arada dışarıdan hiç böyle gözükmüyorum, pozitif biri olarak bilinirim aslında eskiden öyleydim ama sanırım şu ara sadece maskeliyorum tabi artık onu da yapamamaya başladım. Cesaret edip bir psikolog seansına randevu da alamadım çünkü sözel olarak duygularımı ifade etmekte epey zorlanıyorum. Tesadüfen bu websitesine rastladım ve buraya yazmak istedim. Bilmiyorum ne yapabilirim ne yapmalıyım? Kendime şefkatle yaklaşmam gerektiğini biliyorum, bunları bana bir arkadaşım söylese iç sesim kadar acımasız olmayacağımı da biliyorum ama yapamıyorum. Ek olarak küçüklükten beri bir kilo takıntım var şu kiloda olursam mutlu, başarılı olacağım diye onu da çözemiyorum. Kilo aldığım zamanlar mesela hiç sosyalleşmek istemiyorum. (Normal Beden Kütle İndeksinin içinde dahi olsam). Bunun yanlış olduğunu ve kendimi sürekli telkin etmeye çalışsam da başarılı olamıyorum. Mesleği yapma konusundaki direncimin nedeni belki de bu olabilir bunun da farkındayım ama çözemiyorum. Kendimi sürekli başkalarıyla kıyaslıyorum. Hayatı kendime o kadar zorlaştırıyorum ki zihnimde her anlamda sadece dış görünüşümle ilgili değil o kadar çok kalıp, sınır var ki aşamıyorum. Hiçbir şeyi devamlı, istikrarlı yapamıyorum çok sıkılıyorum. Bilmiyorum ben ne yapmalıyım?
Gizli KullanıcıOkul okuyorum ve çok stresliyim sınıf içerisinde çok utanıyorum
Okul okuyorum ve sınıfta çok utanıyorum hoca bir şey sorunca bile utancımdan zar zor cevap veriyorum yerimden kalkarken bile edişleniyorum çok panik yapıyorum hoca bu metni oku diyince bile heycandan okuyamıyorum kekeliyorum terliyorum ve titremeye başlıyorum napacağımı bilmiyorum yardımcı olursanız çok mutlu olurum ve teşekkür ederim allah razı olsun hepinizden sağolun varolun teşekkür ederim tekrardan sağolun sağolun sağolun sağolun sağolun
Gizli KullanıcıBeynim sürekli savunma mekanizmasına geçiyor nasıl geçer
Kişilik bozukluğu belirtileri var ve siyah beyaz görme durumu kimseye güvenenmem sonra pişman olma kendine zarar verme diş sıkma yada koluna baskı yaparak savunma mekanizmasını azaltma çok sevme yada nefret etme benziyor ve bana depresyondasın dediler yeterli gelmedi dedikleri ve benim yaşadığım sey bambaşka her gün devam ediyor kötu gorme duygu değişimlerimi ve bu depresyonluk bir şey değil haksımıyım nasıl geçer
Gizli KullanıcıDesteğe ihtiyacım var
İlişkimde çok fazla kısıtlamalar yapıyorum bilmiyorum neden bilmeyerek yapıyorum bu yüzden ilişkimde sorunlar yaşıyorum kötü hissediyorum sorunlarım var nasıl bir yol izlemeliyim. Çok fazla darlama yaptığımı dile getiriyo istemsizce yapıyorum neden biliyorum aramız kötü bu sorunlardan dolayı nasıl bir destek almalıyım bunaldım diyor bu davranışlarından dolayı defalarca sana söyledim sen aynısın diyo kendime ait yaşam alanı bırakmıyorsun gibi cümleler konuştu
Gizli KullanıcıKürtaj oldum bu durum beni fiziksel olarak yıpratmasa da ruhsal olarak çok yıpratıyor
6 yıllık bir ilişkim var ilk zamanlar ben ona kötü davrandım yalanlar söyledim ki bunu niye yaptım bilmiyorum ayrıldık ben çok pişmandım ama anlamadı tekrar barıştık ve o artık eskisi gibi değildi sonra beni aldattı askere gitti geldi 1 yıl sonra barıştık affettim sonra ailesinin beni istemediğini duydum bir kaç arkadaşı hariç ilişkimizi kimse bilmiyor beni artık eskisi gibi seviyor mu bilmiyorum ama ben onu eskisinden daha çok seviyorum geleceğimiz var mı yok mu bilmiyorum daha yeni kürtaj oldum ve bu durum beni fiziksel olarak acıtmasada ruhsal olarak çok acıtıyor ve yıpratıyor ve erkek arkadaşımla hiç bu konuyu konuşmadık gerçi konuşsakta umursar mı bilmiyorum işimden istifade ettim iş bulamıyorum okulum uzadı bitmiyor geleceğim nolucak artık bilmiyorum bir umudum kaldımı onuda bilmiyorum
Gizli KullanıcıUnutamıyorum
Merhaba. 1 yıl önce biriyle buluştum. Aslında buluşma çok güzel geçmedi. Ondan hiç etkilenmedim. Hatta 10 dakika bile geçmeden eve gitmek istemiştim. Ama 1 yıldır aklımdan çıkmıyor. O gün ilk defa öpüştüm. Sevgili olduk. Evlere dağılınca mesajlaştık. Sonra 5 gün mesaj atmadı. Dayanamayıp yazdım. "Çalışıyorum" dedi. Önceden de çalışıyordu ama yazıyordu. Şüphelendim ve bir kızdan ona mesaj atmasını rica ettim. Kıza "sevgilim var" dedi ama biraz konuştuktan sonra yürümeye başladı. Kızla buluşmayı kabul etti. Ben ona "bitti" yazdım. İlişki bitti ama bende bittim. Günlerce ağladım. Keşke ayrılmasaydım diyorum şuan. Çünkü bu kadar üzülmezdim. Aradan 3 ay geçti. Instagram hikayelerime cevap vermeye başladı. Konuşmaya başladık. "Sana birkaç gün mesaj atmadım diye benden ayrıldın haberin olsun" dedi. Bu yüzden ayrıldığımı sanıyordu tabi. Kıza benim yazdırdığımı söyledim. "Sadakatimi sorguladığın için sadakatsizlik bul istedim" dedi. Bu cümle beni mahvetti. Sadakatini sorguladim diye aldatilmayi hak etmiyorum. 5 gündür mesaj atmayan bir erkekten her kadın şüphelenir. Ben onu sevmesem kıza yazdırmakla uğraşmazdım. Umrumda bile olmazdı. Mesaj atmiyor diye direkt ayrılırdım. Sevdiğim için sadakatini sorguladım. Herşeye rağmen "barışalım" dedim. Çünkü hala onu istiyordum. Kabul etmedi. "Yaptığın şey çok itici, istemiyorum seni. " dedi. Ben, beni aldatmasına rağmen onu affetmek istedim, o ise sırf şüphelendim diye beni hayatından çıkardı. Benim yaptığım mı itici? Affetmek istedim ama pişman değildi. Aksine, beni suçlu ilan etti. Özet bu. O konuşmadan sonra onu instagramdan engelledim. WhatsApp durumlarıma bakıyor. Mesaj atmıyor. Hala herşey bana onu hatırlatıyor. Gittiğimiz kafenin önünden geçerken ağlıyorum. O defteri kapatamıyorum çünkü af dilemek yerine beni suçladı. Bir özür dileseydi şuan böyle olmazdım. Sürekli ağlıyorum. Onunla sadece bir kere görüştüm. Ama o bir kere benim gençliğime mal oldu. Benim aklım neden hala onunla yürürken ayakkabı ayağıma vurduğunda, ben günlerce yürüyemezken "ayağın nasıl oldu?" diye bile sormayan bir erkek müsveddesinde? Unutmak istiyorum artık. Acı vermesin istiyorum artık.
Gizli Kullanıcıduygusal sorunlar ve manipüle
Soruyu sormak istiyorum ama kendimin de çok masum olduğunu söyleyemem. Hayatıma giren her insanı terk edip sonrasında bunalıma soktum bilerek yaptığım birşey değildi seneler geçtikten sonra bir şeylerin ciddiye bineceğini anladığımda sadece kaçmak istiyordum galiba, bunun için yani bu bir sorunsa daha öncesinde kimseyle konuşmadım. Kavgalardan hep kaçarım hatalıysam büyük küçük farketmez hep yok olurdum. Duygularımı ilişkilerde hiç belli edemem seni seviyorum kelimesini bile benden çok zor duyarlardı. Bunun bir gün benim için sorun olacağını birinin bilmediğim duygularla beni tepe taklak edeceğine emindim tabiki. .. Biriyle tanıştım. .. öncesinde birkaç kişiyle konuştum. Birini terkettim yine evinden kaçtım öbürüne yalanlar söyledim, normalde asla yalan söylemeyen ben ,ikili ilişkilerde hayatım hakkında hiçbir şey duyamaz. Ailemle nasıl anlaştığımı bile bilmez. Bu çocuk benden 5 yaş büyük illa benden daha çok deneyimi var biliyordum başta hayat çok güzeldi bana aşık olduğunu düşünüyordum sonra ben bunu bi anda bıraktım arkadaşlarımla tartıştı. ''beni neden bıraktın'' dedi, asla bir açıklamam yoktu . Tabi ondan hoşlanıyordum ilk defa böylesine bir his vardı içimde ,duygulardan anlamayan babama anlatacak kadar. .. Birkaç ay görüşemedik ,karşımda oturuyor hatta . Beraber yaşamayı konuştuk ,döndüğümüzde sevgili olacaktık, ve ben evime döndüğümde yok oldu şimdi tekrar görüşüyoruz ama anlattığı hiçbir şey tutmuyor hayatında biri olduğunu düşünüyorum. Anlattığı şeye beni o kadar iyi inandırıyor ki ,ya da kendini benden korumak için yapıyor bunu ,her an beni arayan görmek için can atan biri nasıl böyle değişir? Önce ki ilişkilerimde ''umarım kendin gibi birini bulursun'' lafını çok duyuyordum. ''Olmayan kalbini umarım mahvederler ''diyorlardı ,onu sadece hayatımda 1 hafta tuttum. Beni o kadar istemiş ki ,o zaman , ''bizi nasıl bitirirsin'' dedi. Saatlerce biz için kavga etti, bense ben için. .. O bunu yaptığında farketmedim tabi ,5 aydır tanıyorum onu, uzak kaldığımda merak eder oldum. Ve sordukça bana ne kadar benzediğini farkettim. Bana hala saatlerce bakar, sarılır ama asla yaklaşmaz. İlişkiler hakkında konuşuruz ,ama bana asla onu yöneltmez. Bir anda arar beni görmeye gelir ama haftalarca göremem. Beni kendine ilk defa biri böyle bağlamaya çalışıyor. Hayatımda ilk defa birinin resmini çizdim ona birşey yazdım hiç aşık olmadım mı dicem oldum ama bu ne gerçekten anlam veremiyorum kime anlatsam çevremdekiler de anlamıyor. Arkadaşlarım bile ''bi insan bu kadar hızlı değişemez ''diyor ki haklılar , önceden bir arzu vardı aramızda şimdiye birbirimizin gözünün içine uzun uzun bakıyoruz ve sanki bana öyle baktığında aynı şeyi düşünüyor gibiyiz. O asla masum değil bu arada hataları çok oldu hem güvenimi hem de sevgimi asla hak etmiyor. Hep dediği şeyse ''hak etmeme izin bile vermedin ki nerden biliyorsun. '' O beni manipüle ediyor, ya olmak için ya da koleksiyonu varsa onlardan biri olmam için. Ben onu manipüle ediyorum, beni tanımaması için. Asla toxic bir bağ yok ama taktikler üzerine kurulu gibi ,saçma olan yan yanayken asla böyle değil sabaha kadar konuşuruz asla susmayız bana her şeyini anlatır ben de öyle sanki senelerdir benimle bunu her gün yapıyormuş gibi ama ben dışarda olduğumda asla o yanını göstermez. Önceden sadece onun yanında farklıydım insanların içinde yani şu anda da öyleyim ama arkadaşları benim donuk, soğuk, empati yoksunu, kendini beğenmiş biri olarak görüyormuş kötü tarafı başta o da beni öyle sanıyormuş öyle biri olmadığımı kabul etti , gördü. Arkadaş ortamıma girdi hatta bu halimi çok seviyor dün senin bu hallerine konuşmana bayılıyorum diyor saatlerce bana gülüyor , dışarda gördüğümde yine böylesin diyor. Beni kendimden şüphe ettiriyor, duygularımı sorgulatıyor acaba gerçekten böyle miyim? dememi sağlıyor eskiden benim kendi çevrem ve onun çevresi aynı yerlerde bulunduğumuz için önceki hayatımda 3. ağızdan duyduklarıyla şahit onunla sadece bir kere kavga ettik ve bu kavgada direkt bunu suratıma vurmuştu. ''Sen sevmeyi bile bilmezsin, kim bilir nasıl büyüdün'' dedi bana. Komik çünkü biz hiç kavga etmeyiz , kıyamıyor tam bir şey tersine gitti sırıtmaya başlıyor. Şimdi biraz kendimden bahsedeyim ki bu durumun beni nasıl etkilediği belki daha anlaşılır olur. Ben kimseyi dinlemem hata olacağını bile bilsem yapmaya devam ederim sonu canımı yaksa bile bunu ben kendi isteğimle yaptım ve sonucuna da katlanırım derim. Kimseye ailemi anlatmam ,huylarımı,sevdiğim şeyleri. Çünkü annem hep biri bizim hakkımızda birşey öğrenirse bunu bize kullanır derdi. Kimsenin yanında ağlamam çünkü babam her ağladığımda kız dediğin ağlamaz der daha çok döver ağlamam kesildiğinde kız hislerini asla belli etmez derdi. Bir kişinin yanında bile hüngür hüngür ağladığımı hatırlamam evde ağlamak yasaktır mesela. Küçük kardeşim için böyle değil ,evde büyük olmak böyle oluyor sorumluluklardan bahsetmicem bile. Annem hep kardeşim için'' o evlenir '', benim içinde ''bu evlenmez duygusal olarak birine bağlanamıyor o yüzden içim rahat ''der. ''O böylece kariyerine yönelir'' der beni öyle robot gibi büyüttüler ki arkadaşlarımın anlattığı derler bana hiç üzücü gelmiyor. Hiç aile hayali kurmadım mesela çocuk sevmem. Bir erkeğin bana söz geçirebilme ihtimali beni delirtiyor. Bazen bir değişiklik oluyor bende, aile evinden çıkıp kendim yaşamaya başladığımdan beri farkettiğim birşey ,arkadaşlarımın üzüntüleri beni üzmeye hatta onların acısı beni sinirlendirmeye başladı. ''O bunu hak etmiyor'' demeye başladım. Kendime açamadığım her şeyi komple kapatıp mutlu olmaya baktım. Şimdiyse acayip hoşuma giden ,ailem de görmediğim birşey beni deli dehşet korkutuyor. Sevgi, onu seviyor muyum, o beni seviyor mu bilmiyorum. Ailemi hiç aynı odada kalırken görmedim, aynı yemek masasında, haftasonu evde, ikisi olmadan büyüdüm zaten terkedip giderlerdi. Yazdıkça içim rahatladı asıl sorunu anlamaya başladım galiba. Hayatıma aldığım senelerimi verdiğim kişilerle hiç duygusal bağı hissettirmezdim. küçük bir örnek ama ilk defa birinin yanında uyudum. Normalde karşımdaki uykuya daldığı an kalkar gider başka yere yatarım. Ailemle de aynı odada durmam. İçime kapanık biri asla değilim hatta bu hayatta gördüğüm en sosyal insanım galiba. Bir kendime iyi gelemiyorum lütfen ne yaşadığımı anlamama yardımcı olun duygularımı keşfedemeyen biriyim.
Gizli KullanıcıOkb ataklarım bir yıl aradan sonra tekrar başladı
Normalde bir yıldır ataklarım olmuyordu falat ailemin yanına döndüm galiba onlara bağlandım ve kısa süre önce 3 saatlik bir yolculukta güvensizlik korku ve atak hissiyle otobüsten inip ailemin yanına geri döndüm bu durum beni tedirgin ediyor ve ben bir hafta içinde istanbula kalıcı olarak gidicem kız arkadaşımla ve inanılmaz derecede korkularım var ya yolda tutarsa ya istanbulda tutarsa ya sert ataklar geçirirsem bazı ataklar çok ağır geçiyor nefes darlığı baş dönmesi terleme korkma hissi inanılmaz kötü geçiyor
Gizli KullanıcıNe düşüneceğim bilemiyorum ne yapmalıyım bilmiyorum
Staj yaptığım yere işe başladım biri var herkes abi dediği için ilk abi dedim ama 4 5 yaş var aramızda çalışırken çok konuşmadım sadece bakışlarımız arada denk geliyor çok sohbet etmedik, gece nöbetindeydim çok kalabalık olmuyor arkadaşla sigara içmeye çıktılar pencere önünde oturuyordum aklına korkutmak gelmiş aksiyon yaşayalım biraz falan demiş korkuttular, geldiğinde o yaptı falan diye arkadaşı suçluyor bende çok güçlü olmadığını bildiğim için ya sen ne güçlüymüşsin o ses nasıl çıktı camı kırıyodun ne kas varmış sende de falan diye dalga geçtim onunda yaptığını bildiğimi belli etmek adına sonra korktun mu falan dedi tabiki nasıl korkmiyim falan dedim ama sonra güldük ettik, kuzenim aramıştı çıktım ortamdan bak bak rapor vermeye gidiyo şimdi falan dediler ama bende tabi gizliliği merak uynadırmayı sevdiğim için kim olduğunu söylemedim geldim işte raporu kime verdin bakalım falan demeye başladılar sonra yüzü kızarıyor sormayın üstüne gitmeyin gibi şeyler söylemeye başladılar o anda söyledim kuzenim olduğunu neyse ilerleyen saatlerde durduk yere beni övmeye başladı iyi öğrendin biraz daha olursa en iyisi olucaksın diye bunlar normal şeyler olduğunu düşündüm teşekkür ettim en sonunda (daha toplasan 3 kere konuşmamışızdır) senle kafamız uyuyo iyi anlaşırız demeye başladı ilk başlarda gıcık oluyordum en çok kendi biliyor gibi davranınca, böyle konuşunca beni takip ettiğini fark ettim misafir ilişkin kuvvetli sesini kullanma yeteneğin var ileride düşün seslendirme yapabilirsin gibi şeyler de söyledi (teşekkür ettim ne alaka bilmiyorum özgüvensiz hissettirdi abi teşekkür etmem) . O günün gecesinde sigara içiyorlardı bende çıktım yanlarına acil koşarak üstüme gelmeye başladı ne olduğunu anlamadan sigarasını verdi elime gelesiye kadar tuttum almaya geldi yanıma gözlerine baktığımda gözleriyle gülümsedi sanki (sigarayı bırakmış biri olarak o sigaranın kokusu ile sigara içesim gelmişti birde öyle ani hareket yapmasıda garip bi şekilde iyi hissettirdi yani sigarayı verebileceği 3 4 kişi vardı yanında daha yeni kapıya çıkmama rağmen neden bana verdi anlayamadım ) yemek yemiştim markete gitti bisküvi istemiştim nasıl yediğimi bilmediği için iki çeşit almış parasını almamıştı. Arkadaşla konuşuyorlardı yeni hemşire geldi tanışalım diye sonra adımın geçtiğini duyunca baktım efendim dedim hemşireyle nasıl tanışcam ben falan dedi bende senin için bayılırız buraya gelir nolcak falan dedim yok benim bayılma lazım bana bakması için falan dedi sonra bi soğuma geldi . Sonradan da dikkat çekmek için söylüyo gibi hissettim ne düşünmem gerekiyor ne yapıcam bilemiyorum sürekli aklıma geliyor ama sadece etkilendim mi sevmeye başladım mı hiç bilmiyorum aynı iş ortamı olduğundan da onaylamıyorum ama aklımdan çıkmıyor hiç ne yapmalıyım yani istemsiz düşünüyorum
Gizli Kullanıcı
